Τρίτη 20 Αυγούστου, Heaven on earth (χλμ. 26)
Τρώμε για πρωινό την πίτσα που περίσσεψε από χτες, καθώς είχαμε παραγγείλει αλλά Ελληνικά και αναχωρούμε προς το πάρκο.
Ρωτάω τους σπιτονοικοκύρηδες αν υπάρχει κάποιο μέρος με καλό πανόραμα του πάρκου και μας στέλνουν να ακολουθήσουμε για 2 χιλ. ένα παράδρομο απέναντι ακριβώς από το σπίτι. Είχα δει πολλά οχήματα να πηγαίνουν από εκεί και το είχα ψιλιαστεί ότι κάτι παίζει.
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Εν τέλει όμως το πανόραμα δεν έλεγε και πολλά. Καλό ήταν, αλλά μέσα από το πάρκο είναι ακόμα καλύτερο. Αν λοιπόν έχετε σκοπό να επισκεφτείτε το πάρκο, μην ψάχνετε καλύτερη θέα σαν εμάς του αδαείς.
Τραβάμε λοιπόν προς το πάρκινγκ του πάρκου -όπου οι μοτοσυκλέτες παρκάρουν δωρεάν- και σε σύντομο χρόνο βρισκόμαστε εντός αυτού. Ο καιρός είναι μουντός, ακριβώς στο όριο για βροχή. Που και που ρίχνει και καμιά ψιχάλα, αλλά ποσώς μας νοιάζει. Προηγείται ο παράδεισος…
Είναι το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της χώρας με έκταση 296.85 τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο από το 1979. Κάθε χρόνο δέχεται πάνω από 1.200.000 επισκέπτες!
Το πάρκο αποτελείται από ένα σύμπλεγμα 16 λιμνών σε διαφορετικά επίπεδα, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους με δεκάδες μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, με το μεγαλύτερο από αυτούς να φτάνει τα 75 μέτρα.
Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές διαδρομές μέσα στο πάρκο. Τέσσερις από αυτές είναι σηματοδοτημένες και καλύπτουν όλα τα γούστα και τις αντοχές. Εμείς αρχικά επιλέξαμε την δεύτερη (Β στον παρακάτω πίνακα) αλλά τελικά κάναμε την τρίτη (βλέπε C) και η οποία μας κράτησε “απασχολημένους” γύρω στις 5:30 ώρες.
Κλικ για μεγέθυνση
Χωρίς άλλα λόγια, φάτε μάτια… Plitvice National Park…
Προσοχή στις αρκούδες που κάνουν ποδήλατο. Τι δεν καταλαβαίνεις…
Όποιος/α έχει χρόνο, ας απολαύσει το παρακάτω ντοκιμαντέρ. Είναι μεγαλούτσικο αλλά αξίζει:
Μετά από τόσο περπάτημα είναι φυσικό να μας έχει ανοίξει η όρεξη (και χωρίς περπάτημα μας ανοίγει, αλλά λέμε τώρα). Βουρ λοιπόν για το χτεσινό προτεινόμενο εστιατόριο στο οποίο είχαμε ανεπιτυχώς προσπαθήσει να κλείσουμε τραπέζι το πρωί. Αν και είναι αρκετά νωρίς η ουρά που περιμένει για μάσα είναι και πάλι μεγάλη. Το κόλπο το ξέρουμε, πάμε πιο δίπλα στο τραγικό όπως αποδείχτηκε “Winner”. Ακόμα απορώ πως μπορεί να φτιάξεις μακαρονάδα που να μην τρώγεται…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μπραβο παιδια παντα τετοια ,
Ταξιδευω απο το 1992 με rd 350 στην αρχη fzr1000 ,hayabusa αργοτερα και απο περυσι t max500 yamaha.
Σας διαβαζω γιατι φετος θα ειναι η πρωτη φορα που θα περασω απο βαλκανια.
Λοιπον ας ειμαστε ολοι καλα να απολαμβανουμε αυτο το μοναδικο που σου κανει η μοτοσυκλετα , να σε κανει 18 χρονων με το που ξεκινας το ταξιδι
Ευχαριστούμε Χρήστο…
Είμαι σίγουρος πως θα περάσεις υπέροχα. Τα Βαλκάνια κρύβουν απίστευτες ομορφιές.
Οι μοτοσυκλέτες είναι “μηχανές του χρόνου” τελικά 😉
Πραγματικά πολύ όμορφο ταξιδιωτικό, φέτος είμασταν και εμείς στο περίπου!!! Το μόνο που έχω να πω σαν διευκόλυνση, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να πηγαίνεις μαυροβούνιο μέσω κοσόβου. Δηλαδη σκόπια, κόσοβο, μαυροβούνιο. Εχω πάει ήδη 2 φορές από αυτην την διαδρομή και με αυτά που βλέπω από αλβανία είναι πολύ καλύτερη από άποψη δρόμων. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, απλά βγάζεις μια ασφάλεια 15 ευρώ που ισχύει για 15 μέρες πριν μπεις στο κόσοβο, συνεχίζεις μεχρο ουροσεβατς και απο εκει αριστερα να περασεις τα σύνορα για μαυροβουνιο. Λιγα παραπάνω χλμ αλλα που βγαίνουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα.
Έχεις δίκιο Γιώργο. Μαυροβούνιο – Κόσοβο – Σκόπια είναι πολύ πιο εύκολα. Εμείς επιλέξαμε Αλβανία γιατί θέλαμε να κάνουμε την ορεινή διαδρομή Kukes-Peshkopi, η οποία είναι κα-τα-πλη-κτι-κή, αλλά όλα τα περίχωρα είναι δράμα…
Όπως και να ‘χει, όλα είναι μια εμπειρία. Ταξίδι να είναι και όπου να’ ναι!
Καλούς δρόμους να ‘χουμε
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΟ.ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΑΣ.ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΚΙΛΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΟΛΩΝ(ΣΑΛΩΝΙΑ-ΑΛΩΝΙΑ).ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΠΟΤΕ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΑΠ’ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΕ…ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΘΑ ΒΡΕΘΩ….
Να ‘σαι καλά Γιώργο. Τα Βαλκάνια όντως μας έλκουν σαν μαγνήτης. Έχουν κάτι το μαγικό που όλο μας κάνουν να στρέωουμε τις ρόδες μας προς τα εκεί. Ίσως είναι το ανεκμετάλευτο ακόμα παρθένο τοπίο που σε συνδιασμό με τους αυθαιντικούς ανθρώπους που δεν σε κοιτάνε σαν κομπόδεμα. Ένα είναι σίγουρο πάντως… Πως και οι δικές μου ρόδες σύντομα θα ξανατραβήξουν ξανά προς τις Βαλκανικές χώρες. Έχω κάνει 5-6 ταξίδια εκεί, αλλά έχω ακόμα πολλά να δω.
Πολλά ευχαριστώ & πολλά μπράβο στην παρέα!!
Να είστε καλά παιδιά!!Πάντα τέτοια!!
Να είστε γεροί να ταξιδεύετε!!
Ευχαριστώ για το χρόνο & την ενέργεια που δαπανήσατε για να το μοιραστείτε!!
Τέτοια ταξιδιωτικά αποτελούν πολύτιμο διάλλειμα & πηγή πληροφοριών για κάθε επίδοξο ταξιδιώτη.
Ευχαριστούμε Κωστή 😉