Σάββατο 17 Αυγούστου, Ραντεβού στην Αυστρία (χλμ. 311)
Σήμερα τα δυο γκρουπάκια θα γινόταν ένα. Το ραντεβού μας ήταν στο Χάλστατ της Αυστρίας το απογευματάκι. Η δικιά τους διαδρομή αρχικά ψιλοαδιάφορη, γεμάτη πάλι από διόδια. Τι και αν απέφυγαν τον αυτοκινητόδρομο στην Σλοβενία κινούμενοι μόνο από επαρχιακό:
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Η δικιά μας όμως άκρως ενδιαφέρουσα. Αρχικά κινούμαστε παραποτάμια του Μολδάβα σε μια υπέροχη διαδρομή ανάμεσα από πανύψηλα δέντρα και με ελάχιστη κίνηση.
Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Η διαδρομή μας περνάει δίπλα από το κάστρο Rozmberk, το οποίο θεωρείτε ένα από τα παλιότερα κάστρα της Βοημίας.
Λίγο πριν τα σύνορα με την Αυστρία το τοπίο αλλάζει και τη θέση των δασών παίρνουν οι μικροί λοφίσκοι και τα απέραντα λιβάδια…
Περνάμε τα αφύλακτα σύνορα και συνεχίζουμε την πορεία μας σε παρόμοιο σκηνικό μέσα από μικρά δρομάκια χωρίς ίχνος κίνησης.
Μόνο μερικά αγροτικά μηχανήματα κάνουν την εμφάνιση τους πού και πού, υπενθυμίζοντας μας πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν το τόπο.
Το Bad Leonfelden είναι η πρώτη μεγάλη πόλη που διασχίζουμε. Όμορφη μεν αλλά η μαγεία του τοπίου που κινούμασταν μέχρι πρότινος μας κάνει να ανοίξουμε το γκάζι και να φύγουμε μακριά του. Οι ομορφιές δεν αργούν και πάλι να εμφανιστούν…
Σε κάποιο βενζινάδικο είδαμε και το παραπάνω…
Η διαδρομή κυλάει στον ίδιο ρυθμό μέχρι την Linz. Λοφίσκοι, δρόμοι μιάμισης λωρίδας, ανύπαρκτη κίνηση και οι Άλπεις σιγά-σιγά να εμφανίζονται στο ορίζοντα.
Διασχίζουμε την μεγαλούπολη και συνεχίζουμε προς τη λίμνη Traunsee. Αδιάφορη θα έλεγα διαδρομή με την κίνηση να αυξάνεται κατακόρυφα όσο πλησιάζουμε προς την λίμνη. Οι κεντροευρωπαίοι δεν έχουν την πολυτέλεια της θάλασσας και υποκατάστατο αυτής είναι οι πάμπολλες λίμνες. Όπου υπάρχει λίμνη λοιπόν γίνεται τις μουρλοκακομοίρας.
Εμείς αφήνουμε πίσω μας την λίμνη Traunsee και κατευθυνόμαστε προς μια άλλη λίμνη, την Attersee. Στριφτερή όμορφη διαδρομή με αποκορύφωμα τη θέα προς την λίμνη Attersee.
Φτάνουμε δίπλα στη λίμνη η οποία είναι γεμάτη από ξαπλωτούρες και λουόμενους…
Αφήνουμε και πάλι πίσω μας την λίμνη κινούμενη ανατολικά προς Bad Ischl μέσω ενός επίσης στριφτερού αλλά όχι τόσο εντυπωσιακού δρόμου.
Στη συνέχεια τραβάμε ακόμα πιο νότια προς το Bad Goisern όπου και έχουμε κλείσει ξενοδοχείο για την διαμονή μας. Γενικά το Χάλστατ είναι πανάκριβο και η εύρεση διαμονής σε κάποια λογική τιμή αποδείχτηκε δύσκολη υπόθεση. Αρχικά αποκλείσαμε στο να μείνουμε μέσα στο χωριό και έτσι ψαχτήκαμε στις γύρω περιοχές. Και πάνω που μας είχε πιάσει απελπισία πέσαμε πάνω στο Luise Wehrenfennig Haus στο Bad Goisern, 11 περίπου χιλιόμετρα έξω από το Χάλστατ. Το δωμάτιο μας είχε τρομερή θέα προς το…
νεκροταφείο…
Το ξενοδοχείο μάλλον ήταν εστία της παρακείμενης εκκλησίας. Υπήρχαν δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο αλλά όλα ήταν σαν κοιτώνες, άλλα με 3-4 μονά κρεβάτια και άλλα με κουκέτες. Ήταν πάντως καθαρό και φτηνό για Χάλστατ.
Αφήνουμε την πραμάτεια μας και τραβάμε να κάνουμε το γύρο της λίμνης με τελικό προορισμό το Χάλστατ. Η διαδρομή όμορφη αρχικά με θέα την λίμνη από το βορινό της σημείο, αλλά στην συνέχεια τίποτα το ιδιαίτερο. Κίνηση και στενοί δρόμοι μας κάνουν παρέα μέχρι να βρεθούμε στην νοτιοδυτική πλευρά της λίμνης όπου ο δρόμος στενεύει επικίνδυνα και η μια φουρκέτα διαδέχεται την άλλη.
Σε σύντομο χρόνο παρκάρουμε στην είσοδο του χωριού καθώς τα οχήματα απαγορεύονται εντός του. Χτισμένο στη απότομη όχθη της ομώνυμης λίμνης, το γραφικό Χάλστατ έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1997.
Κλικ για μεγέθυνση
Ο συνδυασμός των όμορφων διατηρητέων κτηρίων, με την ομορφιά της λίμνης και τα πανύψηλα βουνά που την περικυκλώνουν, το έχουν καταστήσει σαν ένα από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς.
Λίγο αργότερα καταφθάνουν και οι ρέστοι της παρέας…
Kαι όλοι μαζί πια περιεργαζόμαστε το όμορφο Χάλστατ…
Κλικ για μεγέθυνση
Κλικ για μεγέθυνση
Λίγο πριν πέσει ο ήλιος, επιλέγουμε το εστιατόριο Gruner Baum. Πάνω στη λίμνη με καταπληκτική θέα, πεντανόστιμο φαγητό, αλλά σε ακριβούτσικες τιμές. Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας, στην Αυστρία είμαστε…
Κλασικά πια, ακολουθεί ο συνηθισμένος μας βραδινός περίπατος, αυτή τη φορά με τη συνοδεία μιας ορχήστρας που έπαιζε μέσα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο σκάφος, το οποίο σουλατσάριζε στην λίμνη.
Μερικές νυκτερινές φωτογραφίες…
Και επιστρέφουμε σχετικά νωρίς στο ξενοδοχείο μας, καθώς η αυριανή μέρα είναι υπερβολικά γεμάτη. Θέλουμε πρόβλεψη καιρού για αύριο καθώς έχουμε σκοπό να διασχίσουμε το περίφημο Grossglockner, αλλά το χοτέλι έχει γουίφι μόνο στη ρεσεψιόν και εκεί κακής ποιότητας. Έχουμε αγκαλιάσει την πόρτα του διευθυντή -αν έμπαινε κανείς μέσα εκείνη τη στιγμή άντε να του εξηγήσεις- και με το ελάχιστο σήμα που βρίσκουμε παίρνουμε 3 διαφορετικές προβλέψεις από 3 διαφορετικά σάιτ. Βρε δε πα να… η απόφαση θα βγει αύριο καθ’ οδών…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μπραβο παιδια παντα τετοια ,
Ταξιδευω απο το 1992 με rd 350 στην αρχη fzr1000 ,hayabusa αργοτερα και απο περυσι t max500 yamaha.
Σας διαβαζω γιατι φετος θα ειναι η πρωτη φορα που θα περασω απο βαλκανια.
Λοιπον ας ειμαστε ολοι καλα να απολαμβανουμε αυτο το μοναδικο που σου κανει η μοτοσυκλετα , να σε κανει 18 χρονων με το που ξεκινας το ταξιδι
Ευχαριστούμε Χρήστο…
Είμαι σίγουρος πως θα περάσεις υπέροχα. Τα Βαλκάνια κρύβουν απίστευτες ομορφιές.
Οι μοτοσυκλέτες είναι “μηχανές του χρόνου” τελικά 😉
Πραγματικά πολύ όμορφο ταξιδιωτικό, φέτος είμασταν και εμείς στο περίπου!!! Το μόνο που έχω να πω σαν διευκόλυνση, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να πηγαίνεις μαυροβούνιο μέσω κοσόβου. Δηλαδη σκόπια, κόσοβο, μαυροβούνιο. Εχω πάει ήδη 2 φορές από αυτην την διαδρομή και με αυτά που βλέπω από αλβανία είναι πολύ καλύτερη από άποψη δρόμων. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, απλά βγάζεις μια ασφάλεια 15 ευρώ που ισχύει για 15 μέρες πριν μπεις στο κόσοβο, συνεχίζεις μεχρο ουροσεβατς και απο εκει αριστερα να περασεις τα σύνορα για μαυροβουνιο. Λιγα παραπάνω χλμ αλλα που βγαίνουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα.
Έχεις δίκιο Γιώργο. Μαυροβούνιο – Κόσοβο – Σκόπια είναι πολύ πιο εύκολα. Εμείς επιλέξαμε Αλβανία γιατί θέλαμε να κάνουμε την ορεινή διαδρομή Kukes-Peshkopi, η οποία είναι κα-τα-πλη-κτι-κή, αλλά όλα τα περίχωρα είναι δράμα…
Όπως και να ‘χει, όλα είναι μια εμπειρία. Ταξίδι να είναι και όπου να’ ναι!
Καλούς δρόμους να ‘χουμε
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΑΤΟ.ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΑΣ.ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΚΙΛΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΟΛΩΝ(ΣΑΛΩΝΙΑ-ΑΛΩΝΙΑ).ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΠΟΤΕ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΑΠ’ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΕ…ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΘΑ ΒΡΕΘΩ….
Να ‘σαι καλά Γιώργο. Τα Βαλκάνια όντως μας έλκουν σαν μαγνήτης. Έχουν κάτι το μαγικό που όλο μας κάνουν να στρέωουμε τις ρόδες μας προς τα εκεί. Ίσως είναι το ανεκμετάλευτο ακόμα παρθένο τοπίο που σε συνδιασμό με τους αυθαιντικούς ανθρώπους που δεν σε κοιτάνε σαν κομπόδεμα. Ένα είναι σίγουρο πάντως… Πως και οι δικές μου ρόδες σύντομα θα ξανατραβήξουν ξανά προς τις Βαλκανικές χώρες. Έχω κάνει 5-6 ταξίδια εκεί, αλλά έχω ακόμα πολλά να δω.
Πολλά ευχαριστώ & πολλά μπράβο στην παρέα!!
Να είστε καλά παιδιά!!Πάντα τέτοια!!
Να είστε γεροί να ταξιδεύετε!!
Ευχαριστώ για το χρόνο & την ενέργεια που δαπανήσατε για να το μοιραστείτε!!
Τέτοια ταξιδιωτικά αποτελούν πολύτιμο διάλλειμα & πηγή πληροφοριών για κάθε επίδοξο ταξιδιώτη.
Ευχαριστούμε Κωστή 😉