Ημέρα 25η: Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016, Porto – SantiagodeCompostela (502,8 km)
ElCaminodeSantiago: στην πεδιάδα των αστεριών
Στις 06:00 ανοίγω τα μάτια μου και σηκώνομαι μετά από 45 λεπτά. Έξω έχει τρελή υγρασία και χθες το βράδυ είχε τη χαμηλότερη θερμοκρασία που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στο ταξίδι. Στο camping δεν είμαι ο μόνος δικυκλιστής, καθώς βρίσκονται ένα ζευγάρι Γάλλων με BMW R1200GS κι ένας Γερμανός με τη νέα έκδοση Adventure του εν λόγω φαλαινοθηρικού … σόρι, μοτοσυκλέτας ήθελα να πω.
Στις 08:30 αναχωρώ και μετά από λίγο σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο BP για ανεφοδιασμό σε βενζίνη και έλεγχο πίεσης ελαστικών.
Σήμερα θα φύγω από την Πορτογαλία και θα ξαναμπώ για πολλοστή πλέον φορά στην Ισπανία όπου και θα μείνω, μάλλον στην πόλη Santiago de Compostela ή κάπου εκεί γύρω. Πριν φτάσω όμως εκεί, έχω βάλει σκοπό να οδηγήσω σε κάποιες διαδρομές που είναι σημειωμένες στον χάρτη ως γραφικές. Για αρχή θέλω να κινηθώ δίπλα στον ποταμό Douro με ανατολική πορεία, όμως σκέφτομαι πως θα μαζευτούν πολλά χιλιόμετρα και ίσως μείνω πίσω τις επόμενες ημέρες που δείχνουν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Έτσι λοιπόν, μέσω του αυτοκινητόδρομου Α7 (μάλλον) μετά από καμιά 130ριά km, βρίσκομαι στην μικρή πόλη Vila Puca de Aguiar, η οποία φαίνεται όμορφη και αποφασίζω να κάνω μια στάση για να τσιμπήσω κάτι.
Πηγαίνω σ’ ένα mini market, το οποίο δεν έχει αυτά που θέλω. Λίγα μέτρα παραπέρα πηγαίνω σ’ ένα super market όπου αγοράζω ψωμί, τυρί, ζαμπόν κι έναν χυμό πορτοκάλι και απέναντι βρίσκω ένα παγκάκι στον ίσκιο. Τελικά σ’ αυτό το ταξίδι, ο ίσκιος μου φαίνεται σαν όαση στην έρημο …
Μετά από μισή ώρα – τρία τέταρτα, αποχωρώ με σκοπό να κινηθώ στον επαρχιακό Ν2 που οδηγεί στα σύνορα με την Ισπανία. Και το GPS με πάει από τον R206 ο οποίος στην αρχή φαίνεται ορεινός, φτιάχνοντάς μου τη διάθεση. Τέλεια, θα περάσω σούπερ! Δεν περνάνε μερικά χιλιόμετρα και το ηλίθιο μηχάνημα μου λέει να στρίψω αριστερά, όπως και κάνω, ακολουθώντας ένα τριτοτέταρτο δρομάκι όπως θα ‘λεγε κι ο Παπαντωνίου. Και βρίσκομαι στο Bornes de Aguiar και αμέσως μετά στον Ν2, τον δρόμο που ήθελα να ακολουθήσω εξαρχής. Εν τέλει, κατανοώ ότι το GPS μ’ έκανε έναν μικρό και όμορφο κύκλο, οπότε γλύτωσε τα γαμοσταυριλίκια …
Ακολουθώ τη σήμανση Ν2 προς Ισπανία, χαζεύοντας τη διαδρομή, η οποία δεν διεκδικεί δάφνες γραφικότητας.
Περνώ τα ανύπαρκτα σύνορα Πορτογαλίας – Ισπανίας και λίγα μέτρα παραπέρα σταματώ σ’ ένα parking και κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου, ανοίγω τον χάρτη για να δω ποια διαδρομή θ’ ακολουθήσω. Στην Πορτογαλία σήμερα μπορεί να τα σκάτωσα, αλλά στην Ισπανία θα πάρω το αίμα μου πίσω, αποφασισμένος να φτάνω στο Santiago de Compostela μόνο μέσω επαρχιακών δρόμων.
– Τικοιτάρε!
Mετά το πέρας της αναζωογονητικής στάσης, γεμάτος όρεξη ξεχύνομαι στους δρόμους με σκοπό ν’ απολαύσω (και ουχί να καταβροχθίσω) χιλιόμετρα. Οδηγώ στον Ν-532 μέχρι το Verín, μετά στον Ν-525 με ανατολική πορεία προς A Gudiña και στον ΟU-533 προς Viana do Bolo. Ο φαρδύς δρόμος με τις καλοχαραγμένες στροφές θα φροντίσει να με διασκεδάσει επαρκώς.
Η περιοχή φαίνεται ιδιαίτερα βιομηχανοποιημένη με πολλά εργοτάξια και φορτηγά. Στο διάβα μου συναντώ πολλές πινακίδες που αναφέρονται στον El Camiño de Santiago (Ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου), μια διαδρομή δημοφιλής στους ποδηλάτες και τους πεζοπόρους που οδηγεί στο Santiago de Compostela, έναν σημαντικό προσκυνηματικό τόπο της Ισπανίας. H εν λόγω διαδρομή ή διαδρομές πιο σωστά, καθώς είναι πολλές, περνούν από την Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία και καταλήγουν στο Santiago de Compostela. Η διαδρομή είναι διαδεδομένη στους προσκυνητές από τον 9ο αιώνα και το 1985 αναγνωρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Στην Viana do Bolo κάνω μια μικρή στάση ένεκα του ποταμού Camba.
Εξακολουθώ να κινούμαι στον OU-533 προς Freixido όπου εντυπωσιάζομαι από τα σπίτια με τις σκούρες μπλε στέγες, ένα θέαμα το οποίο βλέπω για πρώτη φορά στην Ισπανία και μου θυμίζει κάτι από Γαλλία θα έλεγα. Ναι, βρίσκομαι σε άλλη μια αυτόνομη περιφέρεια της Ισπανίας, την Γαλικία, η οποία φυσικά ουδεμία σχέση έχει με την Γαλλία. Βέβαια οι Φράγκοι (δηλαδή οι Γάλλοι, εξ ου και το France) πέρασαν και από την Ιβηρική αφήνοντας το στίγμα τους.
Στο Freixido κάνω ένα λάθος και συνεχίζω ευθεία για λίγα χιλιόμετρα, όπου αντικρίζω το φράγμα του ποταμού San Martiño.
Μην ψαρώνεις, απέχω μόλις δυο μέτρα από την άσφαλτο.
Eπιστρέφω πίσω και ακολουθώ τον ΟU-536, ο οποίος είναι ιδιαίτερα στενός. Όμως ανεβαίνει ένα βουνό και είναι καταπληκτικός. Η τρίτοξη ρωμαϊκή γέφυρα του ποταμού Bibei θα με σταματήσει για λίγα λεπτά.
Πλέγμα προς αποφυγή των κατολισθήσεων.
Μετά η διαδρομή συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και αν εξαιρέσεις τη ζέστη, είναι ιδιαίτερα απολαυστική.
Στο Trives που είναι ένα χαρακτηριστικό χωριό της Γαλικίας, σταματώ για βενζίνη σ’ ένα Repsol και αμέσως μετά γυρίζω πίσω στο χωριό, προκειμένου να φωτογραφίσω μια όμορφη εκκλησία που πριν λίγα λεπτά πήρε το μάτι μου. Οι μπλε οροφές σε κάθε είδους κτίρια στην Γαλικία, μ’ εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα θα έλεγα …
Μετά το Trives, ο δρόμος γίνεται και πάλι φαρδύς και κατά μήκος του δρόμου υπάρχει μια ρωμαϊκή γέφυρα στο φράγμα Encoro de Leboreiro (Mao).
H ανυπόφορη ζέστη με ταλαιπωρεί και σχεδόν ανά μία ώρα χρειάζομαι στάση για να ξεδιψάσω και να περιλούζομαι με νερό. Επόμενη στάση στο φράγμα Encoro de Cachamuíña, όπου αράζω για μερικά λεπτά σε μια σκιά.
Μετά την Ourense ακολουθώ τον Ν-525 και στην Lalín σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο προκειμένου ν’ αγοράσω ένα μεγάλο μπουκάλι παγωμένο νερό – τι άλλο; Εκτός από την νεαρή υπάλληλο που είναι όμορφη και ευγενέστατη, παρατηρώ μια πολυκατοικία στην οροφή της οποίας υπάρχουν κεραμίδια. Αν μη τι άλλο, όμορφο …
O N-525 που οδηγεί στο Santiago de Compostela σου επιτρέπει να κινηθείς γρήγορα, έχει υποφερτή κίνηση αλλά δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Φτάνω στο Santiago de Compostela και κατευθύνομαι στον καθεδρικό ναό, ο οποίος είναι το χαρακτηριστικό αξιοθέατο της πόλης. Και παράλληλα αποτελεί το σημείο που καταλήγει ο περίφημος Δρόμος του Αγίου Ιακώβου (El Camiño de Santiago) όπου μαζεύονται προσκυνητές απ’ όλη την Ιβηρική και όχι μόνο. O Καθεδρικός του Αγίου Ιακώβου ανεγέρθηκε το 1078 κι εκεί βρίσκονται θαμμένα τα λείψανα του Αγίου Ιακώβου, ο οποίος ήταν ένας από τους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού και εορτάζει στις 25 Ιουλίου. Πρέπει να σημειώσω εδώ, πως ο Santiago είναι ο Ιάκωβος στα ελληνικά – ακούς σενιόρ Σαντιάγκο Σουργουτσίδη;
Κουρασμένοι προσκυνητές ξεκουράζονται στην πλατεία του καθεδρικού. Ποιος ξέρει από πού ξεκίνησαν πεζοί για να φτάσουν μέχρι εδώ …
Ο Άγιος Ιάκωβος λοιπόν από την Γαλιλαία, κάποια στιγμή αποφάσισε να διαδώσει τον χριστιανισμό στους ειδωλολάτρες και τράβηξε προς Δύση και Ισπανία μεριά. Αφού δεν κατάφερε και πολλά πράγματα επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ όπου το 44 μ.Χ. θανατώθηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα και το σώμα του πετάχτηκε στα σκυλιά. Λέγεται πως οι μαθητές του μετέφεραν το ακέφαλο σώμα του κάπου στην πιο απόμακρη δυτική πλευρά της Ισπανίας και έχτισαν μια μικρή εκκλησία και το γεγονός ξεχάστηκε. Όταν οι Άραβες άρχισαν να εξαπλώνονται στην Ιβηρική, οι χριστιανικοί πληθυσμοί προσπάθησαν να υπερασπιστούν την πίστη τους και ξαναθυμήθηκαν τον Άγιο Ιάκωβο. Και το 813 βρέθηκε η εκκλησία και τάφος από τον ερημίτη μοναχό Πελάγιο, εντελώς … θαυματουργικά! Ε, ρε παραμύθια που πουλάνε στον κοσμάκη …
Στη συνέχεια το GPS με οδηγεί σ’ ένα camping το οποίο απέχει περίπου 2 km από το κέντρο της πόλης. Μπαίνω στη ρεσεψιόν για να τακτοποιήσω τα περί διαμονής και αυτό που θα θυμάμαι για μια ζωή, είναι η ατάκα της ρεσεψιονίστ, όταν τη ρώτησα σε ποιο σημείο θα στήσω τη σκηνή και μου απάντησε με τη βαριά ισπανική προφορά της:
-Εnywhere the place!
Σαν να ακούς Κρητικό πέτσακα από το Ρέθυμνο να μιλάει αγγλικά ένα πράμα! Στήνω σκηνή και αμέσως κατευθύνομαι στην πισίνα όπου κολυμπώ για αρκετή ώρα στα νερά της. Αξία ανεκτίμητη οι πισίνες στα campings! Πραγματικά λυτρωτικές όταν έχεις χύσει τόνους ιδρώτα όλη την ημέρα από τη ζέστη …
Κάνω ντους και μετά από λίγη ώρα βρίσκομαι στη στάση του λεωφορείου προκειμένου να επισκεφθώ το κέντρο της πόλης. Και μια νεαρά μελαχρινή δεσποινίς με άσπρο φόρεμα και μελαμψή επιδερμίδα θα με βάλει σε πρόστυχες σκέψεις …
Αποβιβάζομαι στο κέντρο της πόλης και πρώτη μου δουλειά είναι να σταματήσω σ’ ένα fast – food για να καλύψω ένα μεγάλο κενό στο στομάχι με doner kebab, πατάτες και μπύρα. Η τηλεόραση δείχνει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, ο οποίος με αφήνει ασυγκίνητο …
Μετά το πέρας του φαγητού, πηγαίνω σ’ ένα παγωτατζίδικο, όπου για μια μπάλα παγωτό σε κυπελλάκι, πληρώνω 2,60 €! Αναμενόμενο για μια πόλη με πάσης φύσεως τουρισμό και δη θρησκευτικό.
Στην πόλη κυκλοφορεί αρκετός κόσμος και χάνομαι στα στενά της σοκάκια.
Μαγαζί με μπλούζες και αναμνηστικά σχετικά με το El Camiño de Santiago.
“Όμορφη πόλη, φωνές μουσικές” …
Βρίσκομαι στον καθεδρικό ναό, όπου στο κτίριο απέναντι ένα μουσικό συγκρότημα Ισπανών με παραδοσιακές φορεσιές έχει αναστατώσει το κοινό με τις μουσικές του, παίζοντας γνώριμες μελωδίες. Όχι πάντως το “κεταλαπόνγκο” …
Γραφική πόλη, μου δίνει μια φτωχική ή μπορεί και παραμελημένη αίσθηση που όμως αδυνατεί να εξοντώσει την υπέροχη αρχιτεκτονική των κτιρίων. Μοιάζει σαν να σε ταξιδεύει στο παρελθόν, πότε με δεκαετίες, πότε με αιώνες …
Η Santiago de Compostela αποτελεί την πρωτεύουσα της Γαλικίας και για την ετυμολογία της λέξης Compostela, έχουν δοθεί περισσότερες από μία ερμηνείες. Mια ερμηνεία λέει πως σημαίνει “πεδιάδα των αστεριών”, μια άλλη λέει για “νεκροταφείο” και άλλη μια για κάποιον που είναι καλώς συναρμοσμένος.
Κατά τις 23:00 παίρνω με τα πόδια την άγουσα για το camping μιας και το τελευταίο λεωφορείο έφυγε μισή ώρα νωρίτερα. Φτάνω στο camping, κάνω ξανά ντους για να φύγει η ιδρωτίλα από το περπάτημα, γράφω ημερολόγιο και πέφτω στη σκηνή ξερός για ύπνο.
Βuenas noches!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping As Cancelas (17,15 €)
Βενζίνη: 37,30 €
Εισιτήρια λεωφορείου: 1 €
Λοιπά: 13,81 €
Σύνολο: 69,26 €
Γενικό σύνολο: 2.165,63 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
