Ημέρα 28η: Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016, Arriondas – SanSebastian (411,7 km)
Στην Χώρα των Βάσκων
Σηκώνομαι λίγα λεπτά μετά τις 07:00 και αρχίζω να ετοιμάζομαι. Ο καιρός δείχνει μουντός και απειλητικός για βροχή. Αφού δεν έβρεξε χθες, σήμερα ας κάνει ό,τι θέλει, μονολόγησα κάποια στιγμή.
Mε το ρολόι να δείχνει 09:00, είμαι έτοιμος προς αναχώρηση. Όμως μια ξαφνική δυνατή βροχή θα με καθυστερήσει και μισή ώρα αργότερα φορώ τ’ αδιάβροχα και αποχωρώ από το όμορφο αυτό camping. Ακολουθώ τον Ν-634 ο οποίος είναι ιδιαίτερα γραφικός. Ένας μυστηριώδης βράχος χαρακτηριστικός των Picos de Europa, θα μου χαρίσει την τελευταία εικόνα από αυτό το εξαιρετικό εθνικό πάρκο.
Πλέον κινούμαι στην autovia A-8 με κατεύθυνση το Bilbao, την πρωτεύουσα της αυτόνομης περιφέρειας της Χώρας των Βάσκων. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι μουντός και η βροχή θα κάνει την εμφάνισή της μόλις συμπληρωθούν 80 km στον ημερήσιο χιλιομετρητή. Αστυνομικοί κάνουν νόημα στους οδηγούς να ελαττώσουν ταχύτητα και μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα έχει γίνει καραμπόλα τριών αυτοκινήτων. Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής βλέπω 2 ή 3 ασθενοφόρα να κινούνται ταχύτατα με τις σειρήνες τους να ηχούν ακατάπαυστα.
Η ένδειξη της ρεζέρβας αναβοσβήνει και σύντομα κάνω μια παράκαμψη από την autovia προκειμένου να οδηγηθώ στο πλησιέστερο βενζινάδικο. Βρίσκω στην πόλη Hazas de Cesto, όπου πραγματοποιώ μια στάση αρκετών λεπτών. Δίνω το GPS για φόρτιση και προφυλάσσομαι όσο μπορώ από τη βροχή, κάτω από μια μικρή σκεπή. Φτιάχνω ένα σάντουιτς και πίνω τον χυμό πορτοκάλι που αγόρασα χθες το βράδυ.
Η βροχή δεν λέει να σταματήσει και αποχωρώ από το βενζινάδικο.
Όσο πλησιάζω το Bilbao η βροχή όλο και δυναμώνει και στο βάθος ο ουρανός δεν φαίνεται καθαρός. Στο Bilbao θέλω να δω το εντυπωσιακό μουσείο Guggenheim και χωρίς δεύτερη σκέψη αλλάζω το πλάνο μου. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να μπλέξω στην κίνηση με βροχή απλά και μόνο για να δω απ’ έξω ένα μουσείο, όσο εντυπωσιακό κι αν είναι.
Πλέον βρίσκομαι στην Χώρα των Βάσκων και τραβώ ρότα προς Bermeo μέσω του ΒΙ-631. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα, ο δρόμος γίνεται στενός με πολλές στροφές και ανεβοκατεβαίνει ένα βουνό. Η βροχή που πέφτει ασταμάτητα, από τη μια με δροσίζει κι από την άλλη με ανησυχεί γιατί το οδόστρωμα είναι όχι απλά γλιστερό αλλά πίστα πατινάζ θα έλεγα.
Ελαττώνω ρυθμό και κινούμαι όσο μπορώ πιο συνετά και προσεκτικά και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, αισθάνομαι αρκετά σφιγμένος. Πολλές φορές κάνω στην άκρη αφήνοντας τους ντόπιους οδηγούς αυτοκινήτων να με προσπεράσουν. Φτάνω στο Bermeo που βρίσκεται στον Βισκαϊκό Κόλπο και αποτελούσε την πρωτεύουσα των Βάσκων από το 1476 έως και το 1602. Είναι μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη που θα με κρατήσει κοντά της για μερικά λεπτά περιλούζοντάς με, με άφθονο βρόχινο νερό. Τουλάχιστον σήμερα δεν έχω ζέστη και αν μη τι άλλο, το χαίρομαι …
Ακολουθώ τον ΒΙ-2235 προς τη φημισμένη Gernika (προφέρεται Γκερνίκα και όχι Γκουέρνικα) τον βομβαρδισμό της οποίας απεικόνισε σε πίνακά του ο μεγάλος Ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο. Στις 26 Απριλίου 1937 κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, γερμανικά και ιταλικά αεροσκάφη από εθελοντές που συμπαρατάχθηκαν στο πλευρό των φασιστών του Φράνκο, βομβάρδισαν την πόλη με 32 τόνους εκρηκτικά και ισοπέδωσαν το 70 % της πόλης. Δεν ήταν μια επίθεση εναντίον ενός στρατιωτικού στόχου αλλά ένα τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα, ένα έγκλημα πολέμου όπου τα φασιστικά και ναζιστικά κτήνη σκότωσαν 1.654 ψυχές …
Γεμάτος ανυπομονησία περιμένω να φτάσω στην Gernika αλλά πουθενά η Gernika. Σταματώ σε μια άκρη και συνειδητοποιώ πως το βασκικό όνομα της Gernika είναι Lumo από το οποίο μόλις έχω περάσει. Μεταβολή λοιπόν!
Αξίζει να τονίσω πως στην Χώρα των Βάσκων, οι οδικές πινακίδες είναι γραμμένες τόσο στην ισπανική όσο και στην βασκική γλώσσα. Για παράδειγμα η autovia, εδώ γράφεται autobia. Kαι οι ονομασίες των πόλεων και των χωριών γράφονται τόσο στην ισπανική όσο και στην βασκική με ιδιαίτερη έμφαση στη δεύτερη.
Περιπλανιέμαι στην Gernika ή Lumo, αλλά τι να πρωτοδώ όταν η βροχή δεν λέει να σταματήσει. Σταματώ σ’ ένα τυχαίο σημείο όπου υπάρχει ένα άγαλμα.
Φεύγοντας σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο προκειμένου ν’ αγοράσω ice tea. Όχι δεν με τρελαίνει το ice tea, απλά το μπουκαλάκι του είναι το ιδανικό σέικερ για ελληνικό παραδοσιακό καφέ, βλέπε frappe!
Αποχωρώ από το βενζινάδικο χαράζοντας ρότα για το San Sebastián. To GPS πεισματικά προσπαθεί να με βάλει στην autopista AP-8, όμως σιγά μην του κάνω τη χάρη. Το γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου, ακολουθώντας τον επαρχιακό Ν-634, ο οποίος κινείται παράλληλα στην autopista. Και συνεχώς το GPS να προσπαθεί να με οδηγήσει με το ζόρι εκεί. Tι λες μωρέ, για να πληρώσω έναν σκασμό λεφτά σε διόδια; Πριτς – που θα ‘λεγε κι φίλος μου Σαντιάγκο Σουργουτσίδης με το ηλίθιο χιούμορ του!
Στην πόλη Deba σταματάει η βροχή και σταματώ κι εγώ για μια στάση ανασυγκρότησης.
Από εκεί και πέρα η απουσία της βροχής διευκολύνει την κίνησή μου και με ωθεί στο να απολαύσω καλύτερα το τοπίο. Η παράκτια διαδρομή είναι υπέροχη με παραλίες και τουριστικά θέρετρα. Το να οδηγείς μοτοσυκλέτα σε τέτοια μέρη και χωρίς ήλιο ή βροχή, είναι πραγματική απόλαυση. Οι ακτές του Βισκαϊκού Κόλπου αναμφίβολα θέλουν τον χρόνο τους για να τις δεις όπως πρέπει να τις δεις …
Πλησιάζω το San Sebastián και το GPS αναλαμβάνει να με οδηγήσει σ’ ένα camping. Aνεβαίνω ένα βουνό στο οποίο φαίνεται να μην υπάρχουν ίχνη ζωής, μέχρι που βλέπω κάποια λιγοστά σπιτάκια και καναδυό χωρικούς να ασχολούνται με γεωργικές εργασίες. Αμέσως ψυλλιάζομαι πως το GPS τα ‘χει χάσει. Ο δρόμος είναι τόσο στενός που σε κάποια σημεία μόλις που χωράει μια μοτοσυκλέτα – ούτε καν αυτοκίνητο! Κι εκεί που το GPS απεφάνθη πως σε 700 m θα ‘χω φτάσει στον προορισμό μου, την αμέσως επόμενη στιγμή τα 700 m γίνονται 3,7 km! Κάτι δεν πάει καλά εδώ …
Φτάνω σ’ ένα σημείο κάπου στην ερημιά όπου υπάρχουν αρκετές διασταυρώσεις. Η μια οδηγεί σε αδιέξοδο
και η άλλη πουθενά, καθότι κλειστή με μπάρα.
Και άλλη μια πάει ευθεία στο άγνωστο.
Δεν αγχώνομαι όμως ούτε πανικοβάλλομαι γιατί είμαι σίγουρος πως κάπου εδώ κοντά βρίσκεται το camping, απλά πρέπει να κάνω λίγη υπομονή. Αφού έκανα δυο φορές τον κύκλο του βουνού, ρωτώ τον αγρότη που συνάντησα στην αρχή και μου λέει στα ισπανικά πως θα πάω στο camping. Δεν καταλαβαίνω Χριστό απ’ όσα μου λέει, όμως είμαι σίγουρος πως κάπου εδώ κοντά βρίσκεται. Το ίδιο σκηνικό και μ’ έναν πεζό λίγα μέτρα παρακάτω.
Με τα πολλά και τα λίγα βρίσκομαι στην κορυφή του βουνού όπου αποκτώ μια εντυπωσιακή πανοραμική εικόνα του camping. Κατεβαίνω την απότομη κατηφόρα και βρίσκομαι σ’ αυτό. Τελικά το GPS με πήγε από άλλον δρόμο, μάλλον μέσω Sierra Nevada …
Tακτοποιώ τα περί διαμονής μου στη ρεσεψιόν και η υπάλληλος μου δίνει αρκετές πληροφορίες για το San Sebastián, το οποίο θα επισκεφθώ αύριο. Και μόλις βγαίνω από τη ρεσεψιόν κι ετοιμάζομαι να κατευθυνθώ στον χώρο που στήνονται οι σκηνές, αρχίζει να βρέχει πολύ δυνατά. Πηγαίνω σ’ ένα σημείο του camping περιμένοντας πότε θα σταματήσει η βροχή. Η οποία σταματά μετά από περίπου μια ώρα …
Το camping φαίνεται όμορφο και σε πολύ καλή τοποθεσία. Έχει αρκετό κόσμο, κυρίως τροχόσπιτα αλλά ελάχιστες σκηνές. Μία η δική μου, άλλη μία παραπέρα, ένα ζευγάρι νεαρών Ισπανών με αυτοκίνητο κι ένας Πολωνός που ζει στην Αγγλία, καταφθάνει με τη μοτοσυκλέτα του, όπου έχουμε μια ολιγόλεπτη συνομιλία.
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πολύ κουρασμένος, εξαντλημένος θα έλεγα. Δεν αργώ να συνειδητοποιήσω πως έχω πυρετό. Μετά το ντους πηγαίνω στο εστιατόριο, όπου ο μάγειρας μου φτιάχνει μια καυτή ισπανική σούπα με κρεμμύδι, μπέικον κι άλλα διάφορα. Ίσως η καλύτερη σούπα που έχω φάει και η οποία είναι τόσο καυτή που είμαι έτοιμος να βγάλω φωτιές από τ’ αυτιά μου! Τουλάχιστον αισθάνθηκα καλύτερα παρόλο που τη συνόδευσα μ’ ένα ποτήρι βαρελίσιας μπύρας.
Πριν το τέλος της σημερινής ημέρας θα ήθελα να αναφέρω κάποια πράγματα για τους Βάσκους και την Χώρα των Βάσκων …
Η Χώρα των Βάσκων έχει δυο έννοιες, η μία είναι αυτή της αυτόνομης κοινότητας και η άλλη αυτή της γεωγραφικής θέσης που δεν πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους. Η αυτόνομη κοινότητα της Χώρας των Βάσκων (Euscadi στα βασκικά) είναι μια από τις 17 αυτόνομες κοινότητες της Ισπανίας. Όμως η Χώρα των Βάσκων από γεωγραφικής άποψης (Euscal Herria) ξεπερνάει τα όρια της αυτόνομης κοινότητας, καθώς είναι μια περιοχή στην βορειοανατολική Ισπανία αλλά και τη βορειοδυτική Γαλλία που κατοικείται από Βάσκους. Οι Βάσκοι της Ισπανίας είναι πιο φασαριόζοι από τους Βάσκους της Γαλλίας, όπου το βιοτικό επίπεδο των δεύτερων είναι πιο υψηλό.
Βλέπεις, τα εθνικιστικά προβλήματα τα δημιουργεί η φτώχεια κι όχι το “αίμα”. Aν η υπόλοιπη Ισπανία δεν απομυζούσε το τουριστικό εισόδημα των ισπανών Βάσκων, θα ήταν κι αυτοί ήρεμοι και θα ξεχνούσαν τους προγόνους, περί των οποίων ουδέν απολύτως γνωρίζουν. Είναι κανόνας και στον ιδιωτικό, και στον δημόσιο, και στον εθνικό βίο: όσο πιο χάλια νιώθουμε, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη από ένδοξους προγόνους έχουμε, έστω και μυθικούς.
(Βασίλης Ραφαηλίδης, Λαοί της Ευρώπης καταγωγή και χαρακτηριστικά)
Στον Ισπανικό Εμφύλιο, όλως παραδόξως, οι εθνικιστές Βάσκοι πήγαν με το μέρος των δημοκρατικών και όχι με αυτό των φασιστών. Συντάχθηκαν δηλαδή με τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς αν και τους χώριζε τεράστιο ιδεολογικό χάσμα. Στο πέρασμα των χρόνων εξακολουθούσαν να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους και ίδρυσαν την αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ, μια τρομοκρατική οργάνωση η δράση της οποίας μέτρησε περίπου 800 νεκρούς μέχρι και το 2011 όπου σταμάτησε η δραστηριότητά της.
Οι εθνικιστικοί κύκλοι των Βάσκων πιστεύουν πως ο λαός τους είναι ο πιο ξεχωριστός της Ευρώπης καθώς δεν μοιάζουν με κανέναν άλλο λαό τόσο στη γλώσσα όσο και στο σουλούπι. Πιστεύουν πως είναι οι απόγονοι των κατοίκων που σώθηκαν από τη βυθισμένη Ατλαντίδα και κατά συνέπεια είναι και πιο αρχαίος λαός από τους Ινδοευρωπαίους που κατοικούν στην Ευρώπη. Κι όταν δεν έχεις γνώση για το μακρινό παρελθόν, μοιραία λοιπόν, προσπαθείς να το ισοσταθμίσεις με μύθους για να αποδείξεις ότι κι εσύ είσαι κάποιος.
Οι Βάσκοι έχουν τα συμπτώματα των “περιούσιων λαών”, όπως οι Εβραίοι και οι Νεοέλληνες για παράδειγμα. Πιστεύουν δηλαδή ότι είναι ο εκλεκτός λαός του θεού που θα σώσει τον κόσμο και ότι όλος ο κόσμος τους πολεμά κι άλλες τέτοιες ανοησίες που χαρακτηρίζουν λαούς που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Οι Βάσκοι το ‘χουν προχωρήσει παραπέρα το θέμα καθώς καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να παραμείνουν “καθαροί” αρνούμενοι να παντρευτούν μη Βάσκους! Το ίδιο κάνουν και οι Εβραίοι! Και μέχρι πρότινος, κάποιες ποδοσφαιρικές ομάδες των Βάσκων που συμμετέχουν στο ισπανικό πρωτάθλημα, αρνούνταν να εντάξουν μη Βάσκους ποδοσφαιριστές στις τάξεις τους! Πραγματικά είναι να κλαις και να γελάς …
Σήμερα τα πράγματα στους Βάσκους έχουν ηρεμήσει, καθώς έχουν αποκτήσει περισσότερα προνόμια οικονομικής φύσεως από την ισπανική κυβέρνηση και η ΕΤΑ έχει τερματίσει τη δράση της.
Γράφω το ημερολόγιο και κατά τις 23:00 πέφτω για ύπνο, ελπίζοντας πως θα μου περάσει ο πυρετός.
Βuenas noches!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping Igara (14 €)
Βενζίνη: 18,50 €
Λοιπά: 8,85 €
Σύνολο: 41,35 €
Γενικό σύνολο: 2.307,37 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
