Ημέρα 29η: Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016, SanSebastian – Pamplona (127,8 km)
Η πανέμορφη Παμπλόνα
Ξύπνησα κατά τις 06:00 και σηκώθηκα στις 09:00. Η ισπανική σούπα χθες το βράδυ αποδείχθηκε θεραπευτική καθώς ο πυρετός έχει υποχωρήσει και αισθάνομαι καλύτερα. Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα ξεκούρασης επί της ουσίας, καθώς τις επόμενες ημέρες με περιμένουν τα Πυρηναία και πρέπει να ανακτήσω δυνάμεις. Σήμερα λοιπόν θα περιοριστώ σε τουρισμό, τόσο στο San Sebastián όσο και στην Pamplona που απέχουν καμιά 80αριά km μεταξύ τους.
Για το San Sebastián έχω δυο επιλογές: η μία είναι να περπατήσω 2 km και να πάρω το λεωφορείο και να ξαναγυρίσω πίσω όπου θα ξαναπερπατήσω άλλα 2 km μέχρι το camping και να είμαι εκεί πριν τις 12:00 για το check out. H άλλη είναι να πάρω τη μοτοσυκλέτα, να κάνω μια βόλτα στα γρήγορα και να φύγω για Pamplona. Επιλέγω το δεύτερο ως το λιγότερο φασαριόζικο και χρονοβόρο …
Το ζευγάρι των νεαρών Ισπανών έχει πρόβλημα με το λάστιχο του αυτοκινήτου. Το παλικάρι αλλάζει την ρόδα που έχει ξεφουσκώσει και βάζει τη ρεζέρβα. Όμως η ρεζέρβα έχει χάσει αέρα και χρειάζεται επειγόντως αέρα για να μπορεί να φύγει. Τον πλησιάζω και του δίνω την ηλεκτρική τρόμπα που έχω μαζί μου και μετά από λίγα λεπτά έχει ζωγραφιστεί ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Ο Πολωνός μοτοσυκλετιστής θα μείνει δυο ημέρες στο San Sebastián και μετά θα τραβήξει για Πορτογαλία. Του λέω να πάει οπωσδήποτε στα Picos de Europa που είναι στον δρόμο του, εξηγώντας του τι πλάκα είχα πάθει προχθές …
Στις 10:00 φεύγω από το camping και μετά από 7 km φτάνω στο κέντρο της πόλης. Parking δεν βρίσκεις πουθενά καθώς είναι όλα πλήρη. Προσπαθώ να μπω παράνομα μεν, διακριτικά δε σ’ έναν παραλιακό πεζόδρομο, αλλά ένας ντόπιος μου λέει ότι απαγορεύεται. Και καλά μου είπε κι έτσι επιστρέφω πίσω προσπαθώντας να βρω κάπου parking, η εύρεση του οποίου αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία. Βρίσκω κάπου απόμερα, μακριά από τους πολυάριθμους τουρίστες.
Ο καιρός σήμερα είναι συννεφιασμένος και μόλις πάρκαρα άρχισε να ψιχαλίζει. Τραβώ λίγες βιαστικές φωτογραφίες και αρχίζει να βρέχει μανιωδώς. Με τάχιστες κινήσεις φορώ τ’ αδιάβροχα και φεύγω.
Το San Sebastián ή Donostia στα βασκικά, ιδρύθηκε το 1524 και είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά θέρετρα όχι μόνο της Χώρας των Βάσκων, αλλά και ολόκληρης της Ισπανίας. Περιβάλλεται από τη φημισμένη παραλία La Concha κι από το νησάκι Santa Clara. H παλαιά πόλη συνδέεται με τον απότομο βράχο Monte Urgull μ’ έναν αμμώδη ισθμό και περιβάλλεται από το φρούριο La Motta του 16ου αιώνα.
Από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στην Ευρώπη, όμως σήμερα η παραλία είναι άδεια λόγω βροχής.
Το San Sebastián ήθελα να το εξερευνήσω αλλά ο καιρός έχει άλλη άποψη και με διώχνει κακήν κακώς. Πλέον τραβώ προς Pamplona και από τα πρώτα λεπτά η βροχή έχει μετατραπεί σε καταιγίδα. Οδηγώ στην autovia Α-8 με τη διαδρομή να είναι ορεινή. Η κατάσταση του δρόμου είναι χάλια που μπορεί να παρομοιαστεί εύκολα με πίστα πατινάζ. Οδηγώ με μεγάλη προσοχή λόγω της καταιγίδας καθώς πέραν του άθλιου δρόμου, η ορατότητά μου είναι χαμηλή.
Σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και δίνω το GPS για φόρτιση. Μια παρέα Ισπανών που καταφθάνουν με πλησιάζουν ορεξάτοι για κουβέντα. Δεν μιλούν αγγλικά αλλά παρόλα αυτά καταφέρνουμε να βγάλουμε την άκρη. Αλλά τι άκρη να βγάλεις; Ένα χαμόγελο αρκεί για να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που τους αισθάνεσαι δικούς σου κι ας μην τους έχεις ξανασυναντήσει …
Αποχωρώ από το βενζινάδικο και αφού περάσω κάμποσα τούνελ, ο καιρός δείχνει να καλυτερεύει. Η διαδρομή φαίνεται όμορφη όντας ορεινή και ο ήλιος με το στεγνό οδόστρωμα εμφανίζονται. Στο τελευταίο σκέλος αποφεύγω την autopista και μέσω ενός επαρχιακού δρόμου κατευθύνομαι στο camping.
Κατά τις 01:00 φτάνω εκεί και στη ρεσεψιόν δεν είναι κανείς. Με πλησιάζει ένας τύπος που δουλεύει εκεί (μάλλον συντηρητής) και μου λέει να στήσω τη σκηνή και να έρθω μετά για το check in. Μετά από λίγα λεπτά, ένας καυτός ήλιος εμφανίζεται προσφέροντάς μου ένα όμορφο δώρο καθώς απλώνω όλα τα μουσκεμένα πράγματά μου για να στεγνώσουν.
Φαγητά δεν ξέρω να προτείνω, αλλά από σουπερμαρκετίστικες σαχλαμάρες έχω κάνει διδακτορικό! Αυτά τα ντόνατς τα σπάνε! Για το δε μπουκαλάκι του Ice Tea, είναι μακράν το καλύτερο για φραπεδιά!
Πάω για check in και δεν είναι πάλι κανείς μέσα. Αφού περιμένω ‘κανα δεκάλεπτο, εμφανίζεται η υπάλληλος και τακτοποιώ τα περί διαμονής. Έχω βάλει σκοπό να επισκεφθώ με λεωφορείο την πόλη της Pamplona κι έχω στο χέρι μου κάποια φυλλάδια που μου έδωσε νωρίτερα ο τύπος, σχετικά με την πόλη αλλά και μ’ έναν μικρό χάρτη με οδηγίες για το πώς θα φτάσω στη στάση του λεωφορείου. Ο χάρτης δεν είναι αναλυτικός και πριν φύγω πάω στη ρεσεψιόν για να μου διευκρινίσει κάτι η υπάλληλος, η οποία πάλι απουσιάζει. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη πού ακριβώς βρίσκεται ο σταθμός του λεωφορείου και επειδή δεν μπορώ να περιμένω να εμφανιστεί η ρεσεψιονίστ, αποφασίζω να φύγω μιας και ο χρόνος με πιέζει.
Το τελευταίο δρομολόγιο είναι στις 16:14 και η στάση απέχει 1,5 km από το camping. Με γοργό βήμα φεύγω στις 15:40 και αγχώνομαι μήπως δεν το προλάβω. Αν και πιστεύω ότι το προλαβαίνω γιατί ως γνωστό στο περπάτημα δεν παίζομαι. Το άγχος μου είναι να βρω τη στάση γιατί ως γνωστό από προσανατολισμό είμαι για σφαλιάρες. Και πόσω μάλλον τώρα, όπου ο χάρτης δεν είναι κατατοπιστικός και ήθελα να ρωτήσω την υπάλληλο η οποία απουσίαζε από το πόστο της.
Στον χάρτη δεν μπορώ να καταλάβω πού ακριβώς βρίσκεται η στάση. Αφού περιφέρομαι από ‘δω κι από ‘κει, χάνω πολύτιμα λεπτά. Ρωτώ δυο άτομα που συναντώ στον δρόμο αλλά πώς να συνεννοηθείς όταν δεν μιλάνε γρι αγγλικά; Το να βρεις Ισπανό που να μιλάει αγγλικά, είναι σαν να ψάχνει ψύλλους στ’ άχυρα. Βρίσκομαι σε μια βιομηχανική περιοχή όπου κάπου εκεί κοντά είναι η στάση του λεωφορείου, Ρωτώ δυο τουρίστριες με φορτωμένα σακίδια στον ώμο τους που κάνουν ωτοστόπ για Γαλλία και δεν ξέρουν. Τραβώ προς τα πίσω και βλέπω το λεωφορείο με τον αριθμό V4 και κάνω σήμα στον οδηγό να σταματήσει και δεν σταμάτησε (και πολύ καλά έκανε). Με ταχύτητα αθλητή στίβου μπαίνω στο χωριό στο οποίο υπάρχει βιομηχανική περιοχή. Οι εργάτες ενός εργοστασίου με στέλνουν σ’ ένα εστιατόριο. Εκεί υπάρχουν τρεις τύποι και μου δείχνουν την στάση που είναι λίγο πιο κάτω. Για να φτάσω μέχρι εκεί, αποδείχθηκε λαβύρινθος. Η ώρα είναι 16:20 και για 4 min έχασα το λεωφορείο. Το επόμενο είναι στις 19:50. Aπό το μπαρ παίρνω ένα μικρό μπουκάλι νερό το οποίο χρυσοπληρώνω 1 €! Αποχαιρετώ τους τρεις τύπους και επιστρέφω στο camping βρίζοντας θεούς και δαίμονες …
Φτάνοντας βλέπω πως η ρεσεψιονίστ είναι στο πόστο της. Ίσως αν ήταν εκεί όταν την έψαχνα, να με είχε κατατοπίσει και να έβρισκα τη στάση. Προσπαθώ να καταπραΰνω τον εκνευρισμό μου γράφοντας το ημερολόγιο και αποφασίζω να κάνω μια βόλτα στην Pamplona με τη μοτοσυκλέτα.
Όπως και πράττω το απόγευμα όπου μετά από περίπου 7 km βρίσκομαι στην “πανέμορφη Παμπλόνα” όπως την είχε χαρακτηρίσει ο αγαπημένος μου συγγραφέας Βασίλης Ραφαηλίδης σ’ ένα από τα πολλά βιβλία του που είχα διαβάσει. Kαι ήταν η αφορμή για να μείνω έστω ένα βράδυ εδώ …
Η Pamplona ή Iruña στα βασκικά είναι η πρωτεύουσα της αυτόνομης κοινότητας της Ναβάρρα, την περιοχή που ηγείται πανευρωπαϊκά στην τεχνολογία και εφαρμογή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Οι κάτοικοί της μιλούν τόσο τα ισπανικά όσο και τα βασκικά όπου τα πρώτα ομιλούνται κυρίως στο νότιο τμήμα της και τα δεύτερα στο βορειοδυτικό. Η Pamplona ανήκει στην μικτή περιοχή που κατοικείται τόσο από Ισπανούς όσο και από Βάσκους.
Θέτω στο GPS να με πάει σε κάποια σημεία ενδιαφέροντος. Αν κι εδώ που τα λέμε, μια πόλη μου αρέσει να την εξερευνώ δίποδος και όχι δίκυκλος, αλλά δεν πειράζει, κάτι είναι κι αυτό.
Φτάνω στην Ακρόπολη της Παμπλόνα (Ciudadela de Pamplona) και μην πάει ο νους σου σε κάτι παρόμοιο με την Ακρόπολη των Αθηνών, δεν είναι! Είναι ένα φρούριο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και χτίστηκε μεταξύ 1571 και 1645 στα πρότυπα του Φρουρίου της Αμβέρσας στο Βέλγιο. Τον 18ο αιώνα μετατράπηκε σε φυλακή επιφανών ανδρών και αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της Ισπανικής Αναγέννησης και πλέον χρησιμοποιείται για πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις. Από τους πέντε προμαχώνες που είχε, σήμερα σώζονται μόνο οι δυο.
Σειρά έχει ένας πλακόστρωτος δρόμος με μια όμορφη εκκλησία λίγο παραπέρα.
Στη συνέχεια περνώ μέσα από όχι και τόσο στενά σοκάκια όπου επιτρέπεται η διέλευση οχημάτων και βρίσκομαι στον Καθεδρικό.
Από παρακείμενη καφετέρια, με πλησιάζει ένας πατέρας με τον γιό του, καθώς ο μπόμπιρας θέλει να φωτογραφηθεί πάνω στην μοτοσυκλέτα. Εννοείται πως δεν του χαλάω χατίρι.
Στη συνέχεια περιφέρομαι από ‘δω κι από ‘κει, προκειμένου να συλλέξω όσο πιο πολλές εικόνες μπορώ από την “πανέμορφη Παμπλόνα”. Αδυνατώ να προσδιορίσω πού ακριβώς βρίσκομαι και τι ακριβώς βλέπω. Σάμπως με νοιάζει; Σημασία έχει πως η Pamplona με μάγεψε αν και ήθελα να την εξερευνήσω ποδαράτος, αλλά δεν πειράζει. Γιατί, το San Sebastián δεν ήθελα επίσης να το εξερευνήσω κατά τον ίδιο τρόπο; Δεν πειράζει, ταξίδι είναι αυτό, δεν είναι κάτι που το αγοράζεις και το κάνεις δικό σου. Το ταξίδι το κάνεις δικό σου αλλιώς …
Η Pamplona είναι γνωστή για το Φεστιβάλ του Σαν Φερμίν που γίνεται κάθε χρόνο από τις 6 έως και τις 14 Ιουλίου με πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμή του Άγιου Φερμίν, προστάτη της πόλης. Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι η 8 Ιουλίου με το τρέξιμο των ταύρων, όπου για 825 m οι ταύροι αφήνονται ελεύθεροι στα στενά σοκάκια της πόλης και τρέχουν πίσω από ανθρώπους. Δεκάδες άνθρωποι τραυματίζονται κάθε χρόνο και 15 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από το 1924 όταν και ξεκίνησε αυτό το έθιμο. Χωρίς να έχω καμία διάθεση να κατακρίνω ή να μειώσω αυτό το έθιμο, το θεωρώ μακάβριο και απάνθρωπο. Όπως απάνθρωπες θεωρώ και τις ταυρομαχίες. Από τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν για μια μ@λακία επί της ουσίας, θεωρώ ότι είναι ανούσιο. Αλλά οι Ισπανοί δεν καταλαβαίνουν από λογική και από θάνατο. Φωνάζουν viva la muerte (ζήτω ο θάνατος) και το εννοούν …
Λίγο πριν αναχωρήσω πηγαίνω σ’ ένα super market για ψώνια και μετά επιστρέφω στο camping. Mε 2 € χρησιμοποιώ την κουζίνα όπου μαγειρεύω ένα ριζότο από αυτά που κουβαλώ μαζί μου και τις επόμενες ώρες τις περνάω χαλαρά.
Η ώρα έχει πάει 22:30 και αφού έκανα μπάνιο, κατευθύνομαι στη σκηνή για ύπνο ανυπομονώντας να ξημερώσει η επόμενη ημέρα. Τα Πυρηναία Όρη με καλούν, όπου θα τους αφιερώσω 3 ολόκληρες ημέρες, κάνοντας σχεδόν ζιγκ – ζαγκ την Ισπανία και την Γαλλία.
Βuenas noches!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping Ezcaba (17,90 €)
Βενζίνη: 15,59 €
Λοιπά: 12,19
Σύνολο: 45,68 €
Γενικό σύνολο: 2.353,05 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
