Ημέρα 36η: Παρασκευή 16 Αυγούστου 2016, Αθήνα
Μάζωξη ταξιδιωτών
Ξύπνησα στις 09:30 και λίγα λεπτά αργότερα απολαμβάνω τον καφέ μου με τον Στράτο, τον τρομερό Φόντα και φυσικά την Antonia η οποία έχει ετοιμάσει ένα απίστευτο ισπανικό πρωινό! Μα τω θεώ, αρχίζω να πιστεύω πως η ισπανική κουζίνα είναι ότι καλύτερο έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα.
Στη συνέχεια αποχωρούμε εγώ κι ο Στράτος όπου φοράμε τα κράνη μας και ανεβαίνουμε πάνω στην BMW R1200GS Adventure και πάμε στο Καλαμάκι για να πιούμε καφέ με … καλαμάκι! Φοβερό πάντως αυτό το GS, αν αποφασίσω κάποια στιγμή να πάρω τροχόσπιτο, θα πάρω αυτό με κλειστά μάτια! Άνετο με σαλόνι, μπάνιο, air condition, ηλεκτρικά παράθυρα, τηλεόραση plasma, θερμαινόμενο δάπεδο, τα πάντα όλα …
Ναι ο Στράτος είναι κάτοχος της εν λόγω μοτοσυκλέτας αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πλειονότητα των άλλων κατόχων. Συνειδητοποιημένος μοτοσυκλετιστής και αξιόλογος ταξιδιώτης. Και μάλιστα με χιούμορ, καθώς έχει μπει στο πνεύμα του χιούμορ μου, δεχόμενος με δυνατά γέλια τα πειράγματά μου για την εν λόγω μοτοσυκλέτα που τόση “αδυναμία” της έχω …
Eκεί φτάνει κι ο Τζανιδάκις με το κωλοφτιαγμένο παπί του aka ΤDM 900 που μόνο μπροστινό από R1 δεν του έχει βάλει ακόμα. Καθόμαστε σ’ ένα τραπέζι όπου απολαμβάνουμε μια φρεντάρα, άλλο πράμα.
Μετά από αρκετές ώρες αποχωρούμε, όπου ο Στράτος πηγαίνει σπίτι κι εγώ με τον Τζανιδάκη ανεβαίνουμε στην “πάπια” του πηγαίνοντας στο συνεργείο του Γιάννη του Λάζαρη που μ’ έσωσε με τα πηνία. Είχα υποσχεθεί να πάω να τον δω όταν επιστρέψω και να τον κεράσω μια μπύρα.
Η πάπια του Τζανιδάκη πρέπει να είναι από τα λίγα δίκυκλα που κυκλοφορούν με δυο κρανιοφόρους αναβάτες. Ο δε Τζανιδάκης κάνει ότι μπορεί για να μου κόψει αρκετές φορές την αναπνοή με τον τρόπο οδήγησής του. Οδηγάει γρήγορα αλλά καθόλου ριψοκίνδυνα. Τον Γιώργο τον εμπιστεύομαι, όχι όμως και τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου, όπου ο καθένας κάνει τα δικά του. Eμένα όμως με πάει να, λόγω του ότι στο ταξίδι κινούμουν με σχετικά χαμηλές ταχύτητες …
– Τζανιδάκη, σταμάτα να πάρω ταξί!
– Στην Αθήνα αν δεν οδηγείς γρήγορα δεν “επιβιώνεις”. Κι εσύ αν ζούσες στην Αθήνα, έτσι θα οδηγούσες …
Μετά από μερικά συγκλονιστικά λεπτά φτάνουμε στο συνεργείο του Γιάννη του Λάζαρη και σχεδόν αμέσως κατευθυνόμαστε στο λαστιχάδικο του Γιάννη Καλφόπουλου, λίγα μέτρα παρακάτω, όπου έχουμε φτιάξει ένα ωραίο παρεάκι. Από το απέναντι καφενείο παραγγέλνω μπύρες ως ελάχιστο φόρο ανταπόδοσης απέναντι στον Γιώργο και τον Γιάννη. Οι ήρωες αυτού του ταξιδιωτικού. Αν δεν ήταν αυτοί οι δυο, αυτό το ταξίδι δεν θα είχε πραγματοποιηθεί. Α, ρε παίδες, ένα ευχαριστώ κι ένα κέρασμα δεν αρκεί για να ξεπληρώσω αυτό που μου κάνατε. Στην υγειά σας …
Στη συνέχεια έχω την ατυχία να επιστρέψω στο σπίτι του Στράτου όχι με ταξί ούτε με λεωφορείο, αλλά με την πάπια του Τζανιδάκη. Φτάνω εκεί με μπόλικες δόσεις αδρεναλίνης λες και συμμετείχα σε extreme sports.
H Antonia ετοίμασε ψητά προσδίδοντάς τους τον αυθεντικό ισπανικό χαρακτήρα. Πλέον το δηλώνω πως η ισπανική κουζίνα είναι η πιο νόστιμη που έχω δοκιμάσει και μάλιστα με διαφορά. Θα μου πεις βέβαια, πως έτυχα στην περίσταση, μιας και η Antonia είναι διακεκριμένη επαγγελματίας σεφ …
Όλα αυτά τα πολλά και καλά θα τα συνοδεύσουμε με σανκριά την οποία έχω λατρέψει.
Οι ώρες περνούν ευχάριστα και πώς θα μπορούσαν να περνούν διαφορετικά όταν έχω για παρέα αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή με έκαναν να τους αισθάνομαι κυριολεκτικά δικούς μου!
Αγκαλιάζοντας με ύφος τσομπάνου, τον Στράτο!
– Και δε μου λες Φόντα, δεν πιστεύω να σου αρέσει η μηχανή του μπαμπά, έτσι;
Μετά το πέρας του φαγητού αράζουμε στον κήπο του σπιτιού με τον Στράτο, όπου απολαμβάνουμε τον καφέ μας και η συζήτησή μας περιστρέφεται περί δίτροχων ταξιδίων. Οι παύσεις μας ελάχιστες, ανύπαρκτες θα έλεγα …
Δυο από τα αγαπημένα μέρη εμένα και του Στράτου. Nordkapp και Mostar …
O καλύτερος espreso ακούς ιστο όνομα Vernagno. Το επιβεβαίωσε και ο φίλος μου ο Σωτήρης που έχει καφετέρια (ποιοτική και ουχί κανονική).
Κατά τις 09:00 το team του motoadv.gr έχει κανονίσει μια μάζωξη που θα γίνει στο σπίτι του Γιάννη Κακλέα ή Κακ. Κατά σύμπτωση, πολλοί από εμάς βρισκόμαστε στην Αθήνα αυτές τις ημέρες. Άλλοι για δουλειά, άλλοι για ταξίδι, άλλοι από επιστροφή από ταξίδι, άλλοι για προσωπικούς λόγους κτλ. Έτσι λοιπόν αδράξαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε πάλι όλοι μαζί. Ή όσοι μπορούν ή βρίσκονται στην πρωτεύουσα αυτές τις ημέρες …
Από τη μεριά μου θα καλέσω δυο guest star, τον Στράτο και τον Γιώργο, που κάθε άλλο παρά τέτοιοι είναι. Φεύγουμε με τον Στράτο και σταματάμε σ’ ένα super market, όπου έχω αποφασίσει να γεμίσω τη μπαγκαζιέρα του GS μπύρες. Τελικά χώρεσε τέσσερις εξάδες, εκτός κάποια πράγματα που είχε μέσα η βαλίτσα. Κι άντε μετά να μην υποκλιθείς στον αποθηκευτικό χώρο των BMW, ούτε τάνκερ να ήτανε …
Συναντιόμαστε με τον Τζανιδάκη, την πάπια του οποίου ακολουθούμε για να πάμε στο σπίτι του Κακ. Βρίσκουμε την “γιάφκα” όπως αποκαλεί το σπίτι του ο Κακ και την ίδια στιγμή αρχίζουν να καταφθάνουν όλοι ένας – ένας:
Οικονομάκης, Σάκκος και η σύζυγός του Γεωργία, με αυτοκίνητο παρακαλώ! Αύριο φεύγουν για ένα ταξιδιωτικό εντός Ελλάδας, όπου θα ξεναγήσουν μια παρέα αναβατών με την νέα Africa Twin CR1000F μαζί με τον Παπασούζα που θα αναλάβει το φωτογραφικό έργο. Ο οποίος καταφθάνει τόσο φορτωμένος που θυμίζει ταλαιπωρημένο backpacker με τεράστιο σακκίδιο στην πλάτη που γυρίζει τον κόσμο με οτοστόπ. Και τι δεν κουβαλάει: φωτογραφικές, φακούς, τρίποδα κι ένα σωρό άλλα.
-Α ρε Σάκκο, Οικονομάκη και Παπαδόπουλε! Εσάς πρέπει να σας προλάβει ο ΕΟΤ μπας και αναδείξετε μοτοσυκλετιστικά τις ομορφιές αυτής της χώρας!
Μετά καταφθάνει ο Πετράκης, ο οποίος κατά απαίτηση όλης της παρέας θα εκτελέσει και αυτή τη φορά χρέη ψήστη. Δυστυχώς δεν έχει φέρει το GS του και πολλοί αμφιβάλλουν τα μάλα αν τα κρεατικά που θα ψήσει έχουν την ίδια γεύση όπως θα ψηνόντουσαν στα μποξεροκύλινδρα.
-Τι έγινε ρε Πετράκη, πώς από ‘δω; Δεν σου άρεσε στην Ολλανδία;
-Όχι, απλά κατέβηκα για τη συνάντηση και θα ξαναφύγω σε λίγες μέρες!
-Το μπεμβέ όλα καλά;
-Eδώ και μήνες το ‘χω παρατήσει, μ’ έχει αφήσει από άξονα το γαμήδι …
– Άντε εύχομαι να επιστρέψεις σύντομα στον χώρο της μοτοσυκλέτας. Αν και αυτό που έχεις δεν το λες και μοτοσυκλέτα …
Μανώλης Κυριακόπουλος, παρών από το αδελφικό Moto Riders Club, δικός μας άνθρωπος.
-Που να στα λέω τώρα Μανώλη, στα καλύτερα μ’ έστειλες! Αν μου άρεσε λέει η Ισπανία! Πλάκα κάνεις; Φοβερή! Για το Μαρόκο τι να σου πω; Εκεί έπαθα μια από τις μεγαλύτερες πλάκες στη ζωή μου και το ‘χω βάλει σκοπό να ξαναπάω! Θες να πάμε παρέα ή θα μας με τον Οικονομάκη να ξυπνάς κάθε μέρα από τις έξι το πρωί; Αν κι εδώ που τα λέμε, τέτοια ώρα σηκωνόμουν κι εγώ για ν’ αποφύγω τη ζέστη!
Ωπ, να και μια γνώριμη βιβλική φάτσα με μακριά μαλλιά και γένια! Βρε λες να είναι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ; Ή λες να είναι ο Αντρέα Πίρλο της Γιουβέντους; Μπα όχι ρε, ο Παπαντωνίου είναι με τον αδελφό του!
– Όχι δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα! Ρε οι Αφοί Παπαντωνίου, τα γέρικα κορμιά! Δημητράκη, δεν μπορείς να φανταστείς πως σε σκεφτόμουνα κάθε φορά που άνοιγα την κονσέρβα με τα ντολμαδάκια κι έστηνα τη σκηνή! Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα από τις σκυλοτροφές, δεν ξέρω βέβαια αν έχω φάει και κρέας καμήλας σε κάποια φάση, αλλά είμαι οκέι! Να σου πω, πήγες στο Κραγκούγιεβατς να πάθεις πλάκα με τις γυναίκες εκεί; Kαι πού πήγες; Σε βουνά, εθνικά πάρκα, δάση κι άλλα τέτοια ξενέρωτα; Τι, πήρες και τη γυναίκα μαζί; Πάει χάλασες! Την επόμενη φορά θα πάρεις και τα δίδυμα μαζί και σε βλέπω ν’ αράζεις Σαντορίνη με ξαπλώστρα, παραλία, κουβαδάκια, ρακέτες, φρέντο και Πράσινη! Τι; Σταμάτησε ο Διαμαντίδης; Aλήθεια λες, τον Τζόρτζεβιτς πήραμε προπονητή; Γιουρολίγκα θα πάρουμε!
Ωπ, να κι ο αφάνας ο Παρτσινέβελος:
-Mερκ, πώς πέρασες στο ταξίδι;
-Tέλεια Γιώργο μου!
-Για πες μου εντυπώσεις …
-Τι να σου πω, ωραίες οι Ισπανίδες, οι Πορτογαλίδες, οι Γαλλίδες, οι Μαροκινές, αλλά οι Κροάτσισσες και οι Σέρβες είναι μακράν ότι καλύτερο έχω δει! Και αυτό το λέω γιατί … ωπ, πού πήγε η κουφάλα, μόνος μου μιλώ τόση ώρα;
Στήνουμε ένα πηγαδάκι με όλα τα μπουμπούκια μαζεμένα και κάποιος απ’ όλους με ρωτάει:
-Και πότε θ’ ανεβάσεις το ταξιδιωτικό;
-Kάτσε πρώτα ν’ ανεβεί το προηγούμενο …
-Και πώς θα τ΄ ονομάσεις; Σα βγεις στον πηγαιμό για την Σαχάρα ή ανεβαίνοντας σε καμήλες και διασχίζοντας οάσεις;
-Ξέρω ‘γω … ο Έλληνας που πήγε στην Σαχάρα, έτσι για να αισθανθώ κι εγώ σπουδαίος κι ας μην πάτησα καθόλου τις ρόδες μου εκεί!
Και αμέσως πετιέται ο Παπασούζας λέγοντας:
-Kάτσε να δεις που θα ‘ρθει σε λίγο κάποιος που έχει πάει πολύ πριν από εσένα, τον Έλληνα που πήγε στην Σαχάρα τρομάρα σου!
-Ποιος μωρέ, ποιος;
-Θα δεις σε λίγο μωρή χλαπάτσα!
Μετά από λίγο έρχεται ο Στέλιος Γκόγκος με την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου, όπου κάνουν τον γύρο της Αφρικής και της Αμερικής (βασικά όλου του κόσμου) με βέσπα! Ω ρε δικέ μου, τι μάζωξη είναι αυτή; Μόνο ο Βρογχίδης λείπει …
Καταφθάνει και ο Στράτος Τσαρούχης, από το Moto Riders Club και αρχίζει να συστήνεται. Κατά διαβολική σύμπτωση, χαιρετά πρώτα τον συνονόματό του Στράτο Βουγά, όπου ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-Στράτος!
-Πού με ξέρεις; Γνωριζόμαστε;
-Όχι, Στράτο με λένε!
-Χαχα, κι εμένα!
Και όλοι έχουμε πέσει κάτω από τα γέλια από τη συνάντηση των δυο Στράτων! Οι οικοδεσπότες μας, ο Κακ και η Φραντζέσκα, κάνουν τα πάντα για να περάσουμε υπέροχα. Τι υπέροχα δηλαδή, αφού μου μαύρισαν τη διάθεση όλοι τους με κύριο υπεύθυνο τον Σάκκο, ο οποίος αναφωνεί με μπάσα φωνή:
-Ρε’ σεις, τις Buckler τις μπύρες ποιός τις έφερε;
-Eγώ, γιατί;
-Αχαχαχαχα! Τα περίμενα ότι μόνο ο Μερκ μπορεί να κάνει τέτοια μ@λακία!
-Γιατί ρε Σακ, τι έχουν οι μπύρες;
-Eίναι χωρίς αλκοόλ! Να τις πιείς μόνος σου!
Την ίδια στιγμή ακούγονται εκκωφαντικά γέλια και πρόσωπα που γυρίζουν προς το μέρος μου με ανοιχτές και τις δυο παλάμες των χεριών τους.
-Όχι ρε πού$τη μου, κι εγώ που γέμισα όλη την μπαγκαζιέρα του GS μπύρες! Που αν είχε και τις πλαϊνές θα τις γέμιζα κι αυτές!
-Θα τις πιείς μόνος σου, στο ξαναλέω!
-Όχι ρε παιδιά μη μου το κάνετε αυτό! Εντάξει έχετε δίκιο, θα κερδίσω τον τίτλο του μ@λάκα της ημέρας! Aλλά προς θεού μη με αφήσετε χωρίς αλκοόλ! Έχει κανείς σας μικρά παιδιά κι ανήψια να τις χαρίσουμε ή να τις ανταλλάξουμε με μίλκο και γάλα εβαπορέ;
Μετά από λίγα λεπτά ο Στράτος (ο Βουγάς) αποχωρεί, καθώς μου το είχε πει από πριν πως δεν μπορεί να καθίσει αρκετή ώρα, καθώς σε λίγη ώρα έχει μια σημαντική επαγγελματική συνάντηση που δεν μπορούσε να την ματαιώσει. Παρόλα αυτά με έφερε ως εδώ και γνώρισε τα υπόλοιπα παιδιά από το site και όχι μόνο.
Το φαγητό είναι έτοιμο! Μετά την καθιερωμένη προσευχή αλά μυστικός δείπνος που εκφώνησε φυσικά ο Παπασούζας, αρχίζει ο δείπνος που κάθε άλλο παρά μυστικός είναι. Ολοφάνερος και ολοζώντανος! Εγώ έχω απομακρυνθεί σκοπίμως από τους Σάκκο, Οικονομάκη, Παπαντωνίου, οι οποίοι μ’ έχουν πάρει στο δούλεμα για τις μπύρες και όχι μόνο. Ο Οικονομάκης αρχίζει το δούλεμα όταν του λέω για τα 1.400 km που έγραψα σε μια μέρα, ο Σάκκος θέλει να μάθει πόσες φορές χάθηκα κι ο Παπαντωνίου να μου λέει για κάτι εξώγαμα που έχω σπείρει σε γειτονική βαλκανική χώρα.
Έχω δίπλα μου τον Πάρτσι που γευματίζει με στυλ πρέσβη σε διπλωματικό δείπνο και να μου εξηγεί τις θερμίδες του μαρουλιού της σαλάτας και του χοιρινού κρέατος. Ο δε Τζανιδάκης πετάει τις γνωστές κρυάδες του και οι υπόλοιποι το βιολί τους. Ο μόνος που φαίνεται σοβαρός άνθρωπος είναι ο Γκόγκος …
-Kαι δεν μου λες ρε Στέργιο, μπορώ να κάνω τον γύρο της Αφρικής με το TDM; Θα τα καταφέρω, τι λες;
-Αμέ, γιατί όχι;
Κάποιος πρέπει να του σφύριξε πως έχω κάψει πηνία, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, δεν εξηγείται αλλιώς. Μετά τα παραπάνω ευτράπελα, ας πάμε στα σοβαρά τώρα – αν μπορείς να πεις κάτι σοβαρό μ’ αυτούς εδώ τους τύπους …
Αποτελεί μια ιδιαίτερη ημέρα για όλους μας. Είμαστε όλοι μαζεμένοι και οι μόνοι οι οποίοι λείπουν είναι ο Γιατρομανωλάκης ο Γιάννης, ο μεταφραστής μας Ιωάννης (ή Γιοβάν επί το γιογκοσλαβικότερον) Αγραφιώτης, ο Νίκος ο Αγγελάκης και ο Ιάκωνος Σουργουτσίδης (σιγά την απουσία για τον τελευταίο).
Προσωπικά, αν κάτι γουστάρω σ’ αυτά τα παιδιά εκτός του ότι τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση ως ταξιδευτές και ανθρώπους, είναι το γεγονός πως πρόκειται για άτομα που γουστάρουν τη φάση ταξίδι. Που το κάνουν για την κάβλα τους και όχι για να αποδείξουν ότι είναι κάποιοι. Απεχθάνονται τη φανφάρα, τις τυμπανοκρουσίες, τον φθηνό εντυπωσιασμό, τον λαϊκισμό και ταξιδεύουν για την πάρτη τους και όχι για τους άλλους. Ταξιδεύουν για να βλέπουν και όχι για να τους βλέπουν. Ταξιδεύουν για να εντυπωσιάζονται και όχι για να εντυπωσιάσουν. Και σ’ αυτούς όλους οφείλεται η καλή εικόνα του site, για το οποίο μόνο καλά λόγια έχω ακούσει μέχρι στιγμής. Που θα σε βοηθήσουν και θα σου δώσουν κάθε λογής πληροφορίες, συμβουλές κι ένα σωρό άλλα. Και σ’ αυτήν εδώ την παρέα δεν υπάρχει ανταγωνισμός ούτε ζήλεια. Και δεν υπάρχουν, όχι επειδή δεν πρέπει να υπάρχουν αλλά επειδή δεν βγαίνει σε κανέναν. Και πώς να βγει, όταν εμπνεόμαστε ο ένας από τον άλλον; Και δεν ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε τόσο γεμάτοι από τα ταξίδια μας που αυτές οι μικρότητες δεν μας αγγίζουν. Δεν θ’ ακούσεις ποτέ υπερβολές και ηρωισμούς από κανέναν τους. Κανείς δεν θα σου πει ποτέ ότι έφαγε 1000 km βροχή ενώ την πραγματικότητα έφαγε 5 km. Kαι κανείς δεν θα στο παίξει κάποιος ή θα σε κοιτάξει μ’ ένα ύφος του στυλ “ξέρεις ποιος είμαι ‘γω ρε”. Είμαστε όλοι διαφορετικοί χαρακτήρες και ο καθένας με την τρέλα του. Κι όμως έχουμε δέσει μεταξύ μας. Γιατί; Γιατί πάνω απ’ όλα, με τα όποια ελαττώματά του ο καθένας, η παρέα αποτελείται από υγειώς σκεπτόμενους ανθρώπους και ρομαντικούς ταξιδιώτες. Που δεν προσπαθούν να αναδείξουν το εγώ τους μέσω των ταξιδιωτικών τους. Κι αν γράφουν ό,τι γράφουν το κάνουν απλά για να το μεταδώσουν και για να εμπνεύσουν άλλους ταξιδιώτες. Απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας που μοχθούν για να μαζέψουν ένα επαρκές ποσό για να μπορέσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν, έστω και μια φορά τον χρόνο: να ταξιδέψουν! Γι’ αυτό κι εγώ προσωπικά τους αισθάνομαι κυριολεκτικά δικούς μου ανθρώπους κι ας διαφωνώ ή τσακώνομαι αρκετές φορές σχεδόν με όλους. Που να δεις για παράδειγμα εμένα και τον Οικονομάκη να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι. Με τη συμπλήρωση δυο λεπτών έχουμε κιόλας τσακωθεί, γι’ αυτό κι απόψε έκατσα απόψε μακριά του …
Το διαλύουμε κατά τις 04:00 το πρωί, ευχόμενοι να ξανασμίξουμε κι άλλες φορές. Συνεπιβάτης στην πάπια του Τζανιδάκη, ο οποίος έχει αναλάβει χρέη πλοηγού, καθώς μας ακολουθούν ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα με τη βέσπα τους. Το τι κάνει ο Γκόγκος στα φανάρια είναι απερίγραπτο. Ρε ο τύπος είναι τρελός, δεν υπάρχει!
-Ρε Τζανιδάκη, δεν πάτε μια μέχρι το επόμενο φανάρι με τον Γκόγκο; Πιστεύω πως τον έχεις με την πάπια σου!
-Το πίστευες ποτέ ότι θα οδηγούσαμε παρέα με τον Γκόγκο;
-Ναι, αλλά όχι στη Μεσογείων. Στην Σιέρα Λεόνε ίσως …
Αφού αποχαιρετήσαμε τον Τρελογκόγκο και την Αλεξάνδρα, συνεχίζουμε με την πάπια του Γιώργου να οδηγούμε εις τας πρωτευούσης. Είναι φανερό, παρόλο που κοντεύει να ξημερώσει πως εμείς θέλουμε να το τραβήξουμε κι άλλο.
-Ρε Μερκ πού λες να πάμε;
-Kοίτα, το ιδανικό θα ήταν να πηγαίναμε κάπου στο Βελιγράδι ή στο Νόβι Σαντ, αλλά πέφτουν λίγο μακριά τέτοια ώρα. Έχεις καμιά καλύτερη ιδέα για κάπου πιο κοντά;
-Aμέ! Σε λίγο θα δεις …
Μετά από λίγα λεπτά βρισκόμαστε στο μπαρ Route 32 στο οποίο είναι ιδιοκτήτης ο φίλος και συναταξιδιώτης του Γιώργου, ο Βασίλης ο Κέκκος. Ευτυχώς Βασίλη μου, ξεμπέρδεψα εγώ από τον Τζανιδάκη και τον φόρτωσα σ’ εσένα. Καλά να πάθεις λοιπόν κι ας πρόσεχες …
Με τον Βασίλη δεν έτυχε να γνωριστούμε από κοντά μέχρι τώρα. Απλά στα τελευταία δυο ταξίδια των παιδιών στα Βαλκάνια, έτυχε να μιλήσω αρκετές φορές στο skype με τον Γιώργο, όπου έβλεπα και τον Βασίλη. Έχουμε ιδωθεί δηλαδή μόνο μέσω skype και μέσω facebook, όπου σε μια φωτογραφία που ανέβασα όσο βρισκόμουν στο Μαρόκο, ο Βασίλης είχε σχολιάσει το εξής αμίμητο:
Γειά σου ρε Μερκούρη, σκάφτα όλα!
Αυτή η ατάκα με σημάδεψε στη μετέπειτα πορεία του ταξιδιού! Μου προκάλεσε τόσο γέλιο που πολλά βάρβαρα πρωινά που είχα πόνο στη μέση και έπρεπε να μαζέψω τη σκηνή, σκεφτόμουν αυτήν την ατάκα και γέμιζα θετική ενέργεια! Και στο χλωμό μου πρόσωπο (κάτι από Μπλεκ θυμίζει τούτο) αυτόματα σχημάτιζε ένα πελώριο χαμόγελο.
Και με τον Βασίλη αισθάνομαι τόσο οικεία, λες και τον γνωρίζω χρόνια. Με υποδέχεται με τρέλα και φυσικά με την περίφημη πλέον ατάκα “Γειά σου ρε Μερκούρη, σκάφτα όλα!” …
-Κουφάλα, τα ‘σκαψες όλα και γύρισες, ε;
-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύναμη πήρα απ’ αυτό το “Γεια σου ρε Μερκούρη, σκάφτα όλα”. Δεν μπορείς …
Ο Βασίλης μας κερνάει μπύρες και μέχρι να ξημερώσει μιλάμε για πολλά και διάφορα. Ο Βασίλης με τον Γιώργο σκέφτονται του χρόνου να ταξιδέψουν μαζί στο Βόρειο Ακρωτήρι. Γνωρίζουν ότι είναι μεγάλο σχετικά ταξίδι και ιδιαίτερα πολυέξοδο. Προσπαθώ να τους πείσω να πάνε και παίρνω αυτό το θάρρος λόγω της φιλίας και της οικειότητας μεταξύ μας. Το βλέπω στο βλέμμα τους που γυαλίζει. Κάτι μου λέει πως του χρόνου αυτοί οι δυο θα βρίσκονται εκεί, στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης …
Το διαλύουμε μετά τις 06:00 το πρωί και ο Γιώργος με αφήνει στο σπίτι του Στράτου και φεύγει για το δικό του. Απίστευτη βραδιά σήμερα. Μου θύμιζε “αλητείες” παλαιότερων εποχών …
Καληνύχτα!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Λοιπά: 47,78 €
Σύνολο: 47,78 €
Γενικό σύνολο: 2.965,44 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
