Ημέρα 38η: Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016, Πειραιάς – Ηράκλειο
Τέλος
Λίγο πριν τις 07:00 το πλοίο δένει στο λιμάνι του Ηρακλείου. Αποβιβάζομαι και μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι σ’ έναν φούρνο – καφετέρια της γειτονιάς μου, πίνοντας τον πρώτο καφέ και καπνίζοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας.
Χαμένος στις σκέψεις μου προσπαθώ να φέρω στη μνήμη μου εικόνες από αυτό το ταξίδι που μόλις τελείωσε. Και να αναρωτηθώ όχι μόνο τι πράγματα είδαν τα μάτια μου όλες αυτές τις ημέρες αλλά και τι αντιμετώπισα. Ροσινάντε, σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά που με ταξίδεψες μακριά …
Δεν αφήνω τις σκέψεις μου να με απασχολήσουν για πολύ. Πλέον επέστρεψα στη σκληρή πραγματικότητα. Αύριο στις 07:30 πρέπει να είμαι ξανά στη δουλειά και η ίδια η ζωή θα μου ρουφάει το αίμα με το καλαμάκι. Κι εγώ απλά να κάνω υπομονή. Να στερούμαι πράγματα για να καταφέρω να πάω άλλο ένα ταξίδι. Δεν με νοιάζει όμως, μιας και κάνω αυτό που αγαπώ, αυτό που γεμίζει την άδεια μου ψυχή …
Ανεβαίνω πάνω στην Ροσινάντε και λίγα μέτρα μετά βρίσκομαι έξω από το σπίτι μου όπου και ξεφορτώνω το κοκαλιάρικο άλογο του Δον Κιχώτη που υπέμενε στωικά τόσο φορτίο για τόσες ημέρες. Και που μαζί κυνηγήσαμε για άλλη μια φορά ανεμόμυλους. Που μας φαινόντουσαν για κάστρα, αλλά εμείς τους κυνηγήσαμε …
Καλημέρα!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Λοιπά: 1,60 €
Σύνολο: 1,60 €
Γενικό σύνολο: 3.020,44 €
Τις αμέσως επόμενες ημέρες
Πριν τον επίλογο, θα αναφερθώ στο τι μου συνέβηκε τις επόμενες ημέρες μετά από αυτό το ταξίδι. Την επόμενη ημέρα ξυπνάω για να πάω στη δουλειά. Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι και νιώθω ένα δυνατό τσίμπημα στη μέση. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε μιας και η μέση μου με ταλαιπωρούσε τις τελευταίες ημέρες και με έκανε προσεκτικό στις κινήσεις μου.
Παίρνω το αυτοκίνητο με σκοπό να πάω σε αρκετά σημεία του νησιού λες και θα κάνω έναν γρήγορο γύρο της Κρήτης. Στον δρόμο από Ηράκλειο για Άγιο Νικόλαο, οδηγώ το αυτοκίνητο “ευρωπαϊκά”. Εντός ορίων ταχύτητας, με φλας σε κάθε ελιγμό, αλάρμ κάθε φορά που είμαι τελευταίος σε ουρά κτλ. Οδηγώ λοιπόν κανονικά στο ρεύμα μου κι έχω χάσει το μέτρημα πόσες κόρνες άκουσα προκειμένου να κάνω στην άκρη, δηλαδή στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης, προκειμένου να κάνω χώρο σε οδηγούς πολυτελών αυτοκινήτων με φιμέ τζάμια να περάσουν. Προφανώς δεν γνωρίζουν πως στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης κινείσαι ή σταματάς μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (το λέει και η λέξη) …
Τις επόμενες ημέρες το πρήξιμο που απέκτησα στο αριστερό μου πόδι και δυστυχώς το αμέλησα, έγινε τόσο μεγάλο και τόσο επίπονο που σε κάποια φάση δεν μπορούσα να περπατήσω. Ένα βράδυ που γύρισα σπίτι, πήγα αμέσως στο νοσοκομείο όπου σχεδόν ζαλίστηκα από τον πόνο. Τελικά αφαιρέθηκε με επιτυχία.
Το ταξίδι συνεχίζεται όμως. Το μυαλό και η σκέψη συνεχίζουν να το επεξεργάζονται γιατί όπως και να το κάνουμε, ένα ταξίδι δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχώς συνεχίζεται …
Αυτά, πάμε στον επίλογο τώρα …
Επίλογος
Το ταξίδι αυτό άρχισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Όσο σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή έξω από το πλοίο που η μοτοσυκλέτα δεν έπαιρνε μπροστά και ένιωσα το έδαφος να πέφτει κάτω από τα πόδια μου, ειλικρινά τρελαίνομαι. Στην πορεία όμως εξελίχθηκε σ’ ένα ονειρικό ταξίδι, ίσως το καλύτερο που έχω κάνει μέχρι τώρα. Αλλά θα μου πεις πως σχεδόν κάθε φορά, τα ίδια λέω …
Αυτό το ταξίδι βγήκε επιτυχημένο, ίσως το καλύτερο που έχω κάνει μέχρι τώρα. Ας προσπαθήσω λοιπόν να το αιτιολογήσω …
Η άτυχη στιγμή που έζησα με όπλισε με δύναμη για τη συνέχεια. Εκτίμησα την κάθε στιγμή που ταξίδευα γιατί σε αντίθετη περίπτωση απλά δεν θα ταξίδευα.
Ναι έχω δει ομορφότερα τοπία από αυτά της Ισπανίας, όπως π.χ. στην Νορβηγία, στην Ελβετία, στην Σκωτία και αλλού. Ίσως να μην ήταν η ιδανική περίοδος που ταξίδεψα στην Ισπανία, καθώς αν πήγαινα χειμώνα, μπορεί να είχα διαφορετική άποψη. Είναι διαφορετικό να βλέπεις ένα βουνό με χιόνια και διαφορετικό χωρίς. Στις άλλες χώρες που προανέφερα βλέπεις χιονισμένες βουνοκορφές ακόμα και το καλοκαίρι. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως η Ισπανία δεν έχει τρομερά τοπία. Έχει και παραέχει όπως τα Picos de Europa που έπαθα μεγάλη πλάκα …
Η Ισπανία έχει με διαφορά, πάντα κατά την προσωπική μου γνώμη, τις ομορφότερες πόλεις και χωριά που έχω δει μέχρι τώρα. Η Ισπανία μπορεί να ανήκει γεωγραφικά στην Ευρώπη, αλλά κάθε άλλο παρά Ευρώπη θυμίζει. Σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι είτε στην Λατινική Αμερική σαν ταινία από western, είτε σε μια αραβική χώρα με τα ανεξίτηλα σημάδια της σπουδαίας αραβικής αρχιτεκτονικής. Είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που έκανε ένα τον ευρωπαϊκό και αραβικό πολιτισμό, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μίγμα που επέδρασε τόσο στην ψυχή της όσο και στο σώμα της. Γι’ αυτό και αποτελεί μια χώρα “μια κατηγορία μόνη της”. Είναι ίσως η πιο ξεχωριστή και η πιο διαφορετική χώρα που έχω δει στην Γηραιά Ήπειρο.
Επίσης, η Ισπανία είναι μια τεράστια χώρα σε έκταση, οπότε έχει μπόλικο πράμα να δεις και να εξερευνήσεις, αρκεί να κινηθείς στους “σωστούς” δρόμους. Αν κινηθείς σε αυτοκινητόδρομους, μοιραία θα σου φανεί μια βαρετή χώρα. Και αυτό γιατί αν κινείσαι στους αυτοκινητόδρομους, όχι μόνο της Ισπανίας αλλά και οποιασδήποτε άλλης χώρας, θα βλέπεις μόνο βενζινάδικα και σταθμούς διοδίων. Αν επιλέξεις το επαρχιακό της δίκτυο, θα σου φανερωθεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα χώρα με αξιοθαύμαστη αλληλουχία τοπίου και άλλα πολλά που δεν έχουν τελειωμό.
Όσοι ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, δυστυχώς δεν έχουμε την ευχέρεια του χρόνου έτσι ώστε να εξερευνήσουμε όσο θα θέλαμε μια ξένη χώρα. Παίρνουμε μόνο μια μικρή γεύση. Δεν είμαστε ούτε κατακτητές, ούτε εξερευνητές, ούτε κάνουμε κάτι το αξιοθαύμαστο. Ταξιδεύουμε επειδή μας αρέσει να ταξιδεύουμε …
Μετά ήρθε η Αφρική και το Μαρόκο κι εκεί να δεις πλάκες που έπαθα! Αυτό κι αν ήταν το πιο διαφορετικό πράγμα που έχω δει στη ζωή μου μέχρι τώρα. Επέστρεψα εις τας Ευρώπας, σχεδόν ξενερωμένος σε φάση που είπα “δεν ξαναταξιδεύω στην Ευρώπη”. Κι εκεί συνειδητοποίησα πως ο ταξιδιώτης δεν ελκύεται μόνο από το όμορφο αλλά και από το διαφορετικό. Και το διαφορετικό όχι απλά με ελκύει, αλλά με συγκλονίζει. Γεννήθηκε ο έρωτάς μου με την Αφρική, όπου ευελπιστώ να έχει και συνέχεια, και να μην μείνει σ’ αυτό το απλό φλερτ με το Μαρόκο.
Πορτογαλία, όμορφη και παράξενη χώρα. Τη λάτρεψα κυρίως για τους κατοίκους της, ήπιοι και φιλήσυχοι άνθρωποι. Μπορεί να μετανιώνω που δεν κινήθηκα παραλιακά, αλλά όπως είπα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, προτίμησα την ενδοχώρα από την ακτογραμμή. Το αν έκανα λάθος ή όχι δεν με απασχολεί.
Οι ακτές της Βόρειας Ισπανίας είναι εξαιρετικές, τα Picos de Europa δεν παίζονται, τα Πυρηναία καλά, αλλά Άλπεις δεν είναι. Αυτά πάντα κατά την προσωπική μου άποψη και παρακαλώ θερμά, μη με παίρνεις τοις μετρητοίς. Δεν είμαι κι ο Πάπας για να έχω το αλάθητο …
Ο κυριότερος ίσως λόγος που έκανε αυτό το ταξίδι επιτυχημένο, είναι ότι τα έγραψα όλα στα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Καταρχήν η σχεδίαση του ταξιδιού ήταν χύμα συγκριτικά με τις προηγούμενες φορές. Αυτό από μια άποψη είναι καλό, γιατί έχει το στοιχείο της έκπληξης. Την οποία έκπληξη χάνεις όταν το σχεδιάσεις λεπτομερώς. Κι όταν σχεδιάσεις ένα ταξίδι μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην εντυπωσιαστείς και τόσο καθώς θα σου είναι όλα γνωστά. Προσωπικά τις μεγαλύτερες πλάκες στα ταξίδια μου τις έχω πάθει για πράγματα που δεν είχα υποψιαστεί πως υπάρχουν …
Και ένας λόγος που μαρτυρά πόσο μου άρεσε αυτό το ταξίδι, είναι το γεγονός πως την ημέρα που αποχαιρετούσα την Ισπανία κι έπαιρνα τον δρόμο της επιστροφής, μ’ έπιασε βαριά μελαγχολία. Δεν ήθελα να γυρίσω πίσω, ήθελα το ταξίδι μου να συνεχιζόταν κι άλλο …
Σ’ αυτό το ταξίδι το μόνο που δεν μου άρεσε ίσως ήταν ο καιρός, ο οποίος με έκανε να εκτιμήσω ή να νοσταλγήσω αν θες, τις βόρειες χώρες. Πιστεύω πως το ψυχρό κλίμα είναι ιδανικότερο για την οδήγηση μιας μοτοσυκλέτας απ’ ότι η αφόρητη ζέστη. Προτιμώ το ψυχρό κλίμα (αλλά όχι το πολύ ψυχρό όμως) από το ζεστό. Είναι μαρτύριο μεγάλο να οδηγείς στη ζέστη και να λούζεσαι αδιάκοπα με τόνους ιδρώτα και να κολλάει το σώμα σου με το παραμικρό. Το κρύο παλεύεται, η ζέστη όμως όχι. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί μοτοσυκλετιστές θεωρούν το φθινόπωρο ή τον χειμώνα ως την ιδανικότερη εποχή για την οδήγηση μιας μοτοσυκλέτας. Και αν δεν κάνω λάθος, η μοτοσυκλέτα δουλεύει καλύτερα εκείνη την περίοδο. Αλλά όπως και να ‘χει, έτσι είναι το ταξίδι. Απρόβλεπτο όπως η ζωή. Γι’ αυτό και μας αρέσει να ταξιδεύουμε, γι’ αυτό και μας αρέσει να ζούμε …
Όμορφα, ασφαλή και γεμάτα χιλιόμετρα σε όλους.
Eυχαριστίες:
Ευχαριστώ εγκαρδίως και αλφαβητικώς τους:
Αλεξάκη Λάζαρο για τη διάθεση και τη βοήθειά του στο πρόβλημά μου.
Βουγά Ευστράτιο και την οικογένειά του για την εκπληκτική φιλοξενία.
Καράμπελα Θεόδωρο για τις διαδρομές.
Κυριακόπουλο Εμμανουήλ για τη σχεδίαση του ταξιδιού.
Οικονομάκη Στυλιανό για τη σχεδίαση του ταξιδιού, όπως και όλους τους “ανεκδιήγητους” τύπους του Moto Adventures για την αντάμωσή μας.
Κυπραίο Ιωάννη (ο αδελφός μου) για τις προτάσεις και πληροφορίες σε Ισπανία – Πορτογαλία και φυσικά τους γονείς μου για την υπομονή τους.
Τέλος, ευχαριστώ όλους όσους βρέθηκαν στον δρόμο μου.
Ευχαριστώ εγκαρδίως και ιδιαιτέρως τον Τζανιδάκη Γεώργιο και Λάζαρη Ιωάννη, χωρίς τη βοήθεια των οποίων αυτό το ταξίδι ίσως να μην είχε πραγματοποιηθεί.
Οικονομικός απολογισμός
Βενζίνη: 761,99 €
Διαμονή: 524,24 €
Λοιπά: 518,78 €
Διόδια: 283,22 €
Εισιτήρια πλοίων: 410,80 €
Ferry Boat: 9,30 €
Εισιτήρια ΜΜΜ: 23,70 €
Αξιοθέατα: 6 €
Parking: –
Διάφορα: 19 €
Τσιγάρα: 144 €
Βλάβη: 250 €
Αλλαγή λαδιών και φίλτρου λαδιών: 69,32 €
Σύνολο: 3.020,44 €
(Επισήμανση: στην κατηγορία “Λοιπά” περιλαμβάνεται το φαγητό και τα ψώνια από super market, mini market, μπακάλικα, βενζινάδικα, campings και αλλού. Στην κατηγορία “Διάφορα” περιλαμβάνονται όσα περίσσεψαν, δηλαδή φιλοδωρήματα, αέρας, πλύσιμο και στέγνωμα ρούχων.)
Πριν ξεκινήσω αυτό το ταξίδι, υπέθεσα πως θα μου κόστιζε φθηνότερα από το ταξίδι μου στο Nordkapp ή από το ταξίδι μου στις Βρετανικές Νήσους, τα οποία μου κόστισαν 2.730,40 € και 2.760,70 € αντίστοιχα. Υπολόγιζα λοιπόν πως θα ξόδευα ένα ποσό περίπου στα 2.300 € λόγω του ότι η Ισπανία, η Πορτογαλία και το Μαρόκο είναι πιο φθηνές χώρες απ’ ότι η Νορβηγία ή η Σκωτία. Και τελικά μου κόστισε παραπάνω, για την ακρίβεια 3.020,44 €! Γιατί όμως;
Πρώτον είχα τη βλάβη στα πηνία που στοίχισε 250 €. Αν δεν την είχα το ποσό θα ήταν 2.770,44 €, το οποίο κυμαίνεται στο ίδιο επίπεδο με αυτό των δυο άλλων ταξιδιωτικών. Γιατί όμως ξέφυγα από το ποσό των 2.300 € που είχα θέσει ως πλαφόν;
Ο λόγος είναι πως παρασύρθηκα από τη φθήνια της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, οι τιμές της οποίας κυμαίνονται σε επίπεδα Ελλάδας. Έτσι λοιπόν, αρκετές φορές απέφευγα τις κονσέρβες και το μαγείρεμα στo camping, τρώγοντας έξω είτε σε εστιατόρια είτε σε fast food.
Eπίσης, τα campings της Ισπανίας είναι ακριβά για τον λόγο πως έτυχα σε full season. Αν ταξίδευα άλλη εποχή ίσως οι τιμές να ήταν πιο χαμηλές.
Το μόνα ίσως που μου στοίχισαν φθηνά, είναι τα εισιτήρια πλοίων και φυσικά η βενζίνη, όπου στην Ισπανία και το Μαρόκο οι τιμές της ήταν ιδιαίτερα χαμηλές. Για 13.254,6 km ξόδεψα μόλις 761,99 €!
Και τέλος, θα ήθελα να τονίσω πως όταν ταξιδεύεις μόνος το κόστος είναι μεγαλύτερο απ’ ότι όταν ταξιδεύεις με παρέα. Και αυτό γιατί με παρέα το κόστος της διαμονής και της διατροφής μοιράζεται, ενώ όταν είσαι μόνος επωμίζεσαι όλο το κόστος.
Τιμές Βενζίνης ( €/lt )
Είναι οι τιμές βενζίνης κατά σειρά ανεφοδιασμού σε κάθε χώρα, υπολογισμένες σε €. Διευκρινίζω πως σε ορισμένες αποδείξεις στις οποίες δεν αναγραφόταν η τιμή του λίτρου, έχουν συμβολιστεί ως “(?)”.
Ελλάδα: 1,438 / 1,469
Ιταλία: 1,588 / ? / 1,685 / 1,693 / 1,699 / 1,557
Σαν Μαρίνο: δεν ανεφοδιάστηκα
Γαλλία: 1,381 / 1,394 / 1,449 / 1,394
Μονακό: δεν ανεφοδιάστηκα
Ισπανία: 1,189 / 1,283 / 1,189 / 1,209 / ? / 1,169 / 1,199 / 1,248 / 1,098 / 1,199 / 1,199 / 1,209 / 1,149 / ? / 1,159 / 1,169 / 1,209 / 1,196
Γιβραλτάρ: δεν ανεφοδιάστηκα (η τιμή κυμαινόταν ~0,98 €/lt)
Μαρόκο: ? / ? / ? / 0,928 / 0,915 / 0.935 / ? / 0,902 / ? / 0,912
Πορτογαλία: 1,479 / 1,474 / 1,469 / 1,419 / 1,454 / 1,489
Ανδόρρα: δεν ανεφοδιάστηκα (η τιμή κυμαινόταν 1,02 – 1,08 €/lt)
Άχρηστες πληροφορίες που ίσως φανούν χρήσιμες
Περί GPS
Στο κινητό που είχα ως GPS, ο Τζανιδάκης μου φόρτωσε αρκετά προγράμματα πλοήγησης. Στην Ευρώπη χρησιμοποιούσα το Navigon, ενώ στο Μαρόκο χρησιμοποίησα το Navigator, καθώς το Navigon περιλαμβάνει μόνο ευρωπαϊκές χώρες. Το λέω με κάθε επιφύλαξη, καθώς καθώς δεν είμαι γνώστης του αντικειμένου …
Περί νερού
Σ’ αυτό το ταξίδι κατανάλωσα μεγάλες ποσότητες νερού λόγω της αφόρητης ζέστης. Στα ταξίδια μου σε χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, είχα ένα μπουκάλι με νερό και το γέμιζα στα campings. Στην Ιβηρική και το Μαρόκο, αγόραζα από super & mini market, εμφιαλωμένο μεταλλικό νερό, το οποίο είναι πάμφθηνο σε σχέση π.χ. με την Νορβηγία. Και εκτός αυτού, ο οργανισμός σε συνθήκες ζέστης ζητά παγωμένο νερό. Σε χαμηλές θερμοκρασίες όπως αυτές των βόρειων χωρών, βολεύεσαι και με δροσερό …
Περί ζέστης
Κατανάλωσα αρκετό νερό όχι μόνο για λόγους δίψας, αλλά και για να ρίχνω στο πρόσωπό μου αρκετό και αρκετές φορές ένεκα της ανυπόφορης ζέστης.
Περί προμηθειών
Το παγωμένο νερό ή τις προμήθειες, φρόντιζα να τις σκεπάζω ή να τις τοποθετώ σε σημείο των αποσκευών που δεν τις χτυπά ο ήλιος. Πολλές φορές το νερό ζεσταινόταν γρήγορα και οι προμήθειές μου όπως τυρί, ζαμπόν, σοκολάτα κτλ, έλιωναν και τα πετούσα στον πρώτο κάδο απορριμμάτων.
Γενικές πληροφορίες για τα campings
Ισπανία: τα campings είναι λίγο τσουχτερά στην τιμή τους, ίσως και λόγω full season, όμως είναι αρκετά οργανωμένα. Τα περισσότερα έχουν free wi-fi, εστιατόριο, mini market και πισίνα, τα οποία δεν τα συναντάς εύκολα σε campings άλλων χωρών. Επίσης σε αρκετά υπάρχει δωρεάν παροχή ρεύματος όπου μπορείς να φορτίσεις τις συσκευές σου. Το μόνο αρνητικό είναι πως τα περισσότερα δεν έχουν κουζίνα ή εστίες μαγειρέματος για να μαγειρέψεις κάτι δικό σου. Βασικά εστίες μαγειρέματος δεν βρίσκεις εύκολα σε campings ευρωπαϊκών χωρών, ένα αντιθέσει με των σκανδιναβικών όπου τα περισσότερα εξ αυτών διαθέτουν. Όσον αφορά την πισίνα, τα περισσότερα campings διαθέτουν και είναι δωρεάν ή συμπεριλαμβάνεται στην τιμή. Σε ορισμένα όμως πληρώνεις επιπλέον για την πισίνα (περίπου 2 – 3 €, ίσως και παραπάνω) η οποία είναι ανοιχτή μόνο συγκεκριμένες ώρες (π.χ. 08:00 – 20:00) με το ωράριο να ποικίλλει ανάλογα με τους κανονισμούς του κάθε camping.
Πορτογαλία: ισχύουν ακριβώς τα ίδια με την Ισπανία με μόνη διαφορά πως οι τιμές είναι ελαφρώς πιο χαμηλές (πάντα σε γενικές γραμμές).
Μαρόκο: πολλά ξενοδοχεία διαθέτουν και χώρους κατασκήνωσης. Κάποια οργανωμένα campings φαντάζουν τριτοκοσμικά σ’ έναν Δυτικό και οι συνθήκες υγιεινής δεν είναι και ότι καλύτερο.
