Ημέρα 6η: Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016, Barcelona
Στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας
Ξύπνησα λίγα λεπτά μετά τις 08:00 και με χαλαρούς ρυθμούς απολαμβάνω την παγωμένη φραπεδιά μου. Σήμερα θα την περάσω χαλαρουίτα, με βερμουδίτσα, κοντομάνικο, αθλητικά παπούτσια και φωτογραφική ανά χείρας, περπατώντας στο κέντρο της Βαρκελώνης. Ροσινάντε, σήμερα θέλω να μου ξεκουραστείς, γιατί στη συνέχεια σε περιμένουν δύσκολες αποστολές. Εντάξει δεν θα σε πάω και στο φεγγάρι, ούτε θα λάβεις μέρος στην ΤΑΜΣ Παρμενίων. Αυτά εξάλλου είναι για τους τρομερούς κατακτητές με τις φοβερές μοτοσυκλέτες …
Στο camping υπάρχουν κάμποσοι μοτοσυκλετιστές, όπου έχω τη τύχη και τη χαρά να γνωρίσω τον μόλις 21 ετών Marcel και την κοπελιά του Corina και οι δυο από την Γερμανία που ταξιδεύουν στην Ισπανία με μια Suzuki DL V – Strom 1000. Μέσα σε λίγη ώρα έχουμε καταφέρει να πούμε τα άπαντά μας και να ταιριάξουμε. Tα παιδιά παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους, φαίνονται συνειδητοποιημένοι μοτοσυκλετιστές και ταξιδιώτες.
Η Ισπανία είναι μια χώρα από την οποία πέρασαν αρκετοί λαοί στο πέρασμα των αιώνων. Στην αρχή κατοικούταν από τους ιθαγενείς Ίβηρες και στη συνέχεια παρέλασαν κατά σειρά Κέλτες, Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Βησιγότθοι, Άραβες, Εβραίοι, Τσιγγάνοι και άλλοι πολλοί. Όλοι αυτοί ανακατεύτηκαν τόσο επιτυχημένα στο εθνολογικό μίξερ από το οποίο προέκυψε ένα εκρηκτικό πολιτιστικό μίγμα που σπάνια συναντάς σε άλλη γωνιά του πλανήτη. Τις κυριότερες επιδράσεις όμως τις δέχτηκαν από τους Βισηγότθους και τους Άραβες.
Το 238 π.Χ. ο Καρχηδόνιος Αμίλκας Βάρκας περνάει τον πορθμό του Γιβραλτάρ για να βοηθήσει τους Φοίνικες από τους επιθετικούς Κελτίβηρες. Ο τύπος θα γουστάρει τόσο πολύ Ισπανία που θα θρονιαστεί εκεί πέρα και θα χτίσει πάμπολες καρχηδονιακές πόλεις στα μεσογειακά παράλιά της με διασημότερη όλων την Βαρκελώνη (η πόλη του Βάρκα). Αυτή την πόλη θα γνωρίσω σήμερα …
Η Καταλανία (πρωτεύουσά της είναι η Βαρκελώνη) διεκδικεί την αυτονομία της στο όνομα της καρχηδονικότητας, και κυρίως της ρωμαϊκότητάς της. Αν προτιμάτε, της λατινικότητάς της. Δηλαδή, της ιταλικότητας και της γαλλικότητάς της.
(Βασίλης Ραφαηλίδης, Λαοί της Ευρώπης καταγωγή και χαρακτηριστικά)
Θα ήθελα να επισημάνω πως σ’ αυτό το ταξιδιωτικό, ο οδηγός μου είναι ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης μέσω των (εξ)αιρετικών βιβλίων του που μας άφησε ως κληρονομιά. Και στα οποία μπορεί κάποιος να μάθει ενδιαφέροντα και ουσιαστικά πράγματα, ιστορικής κυρίως φύσεως, για πολλούς λαούς και χώρες.
Στις 10:00 την κάνω με τα πόδια από το camping στη στάση του μετρό για Βαρκελώνη. Το εισιτήριο είναι ηλεκτρονικό και βλέπω κάποιους τουρίστες να δυσκολεύονται. Ωχ, για να δυσκολεύονται αυτοί, φαντάσου εγώ! Ένας Ισπανός καταβάλλει ηρωική προσπάθεια προκειμένου να μου κόψει αυτός το εισιτήριο, πηδώντας την μπάρα η οποία είχε κλείσει. Ειλικρινά με σκλάβωσε τούτος ο άνθρωπος …
Συναντώ το νεαρό ζευγάρι των Γερμανών, όπου επιβιβαζόμαστε μαζί στο μετρό. Κατεβαίνω στην Πλατεία Καταλωνίας, όπου τους αποχαιρετώ μιας και θα κατεβούν μια στάση παρακάτω στην προσπάθειά τους να βρουν μαγαζί για ν’ αλλάξουν λάστιχα στη μοτοσυκλέτα.
Η Βarcelona (Mπαρθελόνα στα ισπανικά, Μπαρσελόνα στα καταλανικά και Μπαρτσελόνα στα ποδοσφαιρικά ελληνικά) είναι η πρωτεύουσα της Καταλωνίας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας μετά την πρωτεύουσα Μαδρίτη. Με πληθυσμό σχεδόν 5 εκατομμύρια κατοίκους, καθίσταται ως η μεγαλύτερη μητρόπολη του ευρύτερου μεσογειακού χώρου.
Η Plaça de Catalunya αποτελεί το κέντρο της Βαρκελώνης και η δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα μετά την καταστροφή των τειχών της παλαιάς πόλης.
Περπατώ στον πεζόδρομο La Rambla, o οποίος έχει μήκος 1,2 km και καταλήγει στο λιμάνι. Σκεπάζεται από πολλά δέντρα και περιστοιχίζεται από πολλά κτίρια και μαγαζιά. Περιττό να αναφέρω ότι γίνεται χαμός από κόσμο που δεν έχω ξαναδεί τόσο σ’ έναν πεζόδρομο.
Στο τέλος της La Rambla που οδηγεί στο λιμάνι, ξεχωρίζει το Μνημείο του Κολόμβου (Monumento a Colón) αφιερωμένο στον διάσημο εξερευνητή Χριστόφορο Κολόμβο που για τις Ινδίες πήγαινε, την Αμερική ανακάλυψε εν έτει 1492. Που σημειωτέον, την Αμερική δεν την ανακάλυψε ο Κολόμβος ο οποίος έφτασε μέχρι το νησί Σαν Σαλβαντόρ, αλλά ο Αμέρικο Βεσπούτσι από τον οποίο πήρε και το όνομά του η αμερικανική ήπειρος. Το δεύτερο νησί που πάτησε πόδι ο Κολόμβος ήταν η Κούβα, όπου και πίστεψε πως βρέθηκε στην Κίνα, στην οποία έφτασε μετά την Ιαπωνία! Και όλα αυτά γιατί ο μεγαλύτερος αστρονόμος της εποχής, ο Τοσκανέλι από την Φλωρεντία, τον βεβαίωσε πως η περίμετρος της Γης δεν είναι μεγάλη και το ταξίδι του θα ήταν σύντομο. Όχι, δεν ήταν γκαφατζής ο Κολόμβος, απλά εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστό πως η Γη είναι στρογγυλή …
Ένας στύλος κορινθιακού τύπου ύψους 60 m με τον Κολόμβο να δείχνει μάλλον προς την Αμερική, βρίσκεται στο σημείο που επέστρεψε μετά το πρώτο του ταξίδι στην αμερικανική ήπειρο και κατέθεσε αναφορά στη βασίλισσα Ισαβέλλα.
Ο Κολόμβος θεωρείται ως ο πιο φημισμένος κονκισταδόρ (θαλασσοπόρος) της ιστορίας, όμως αυτά που διάβασα για το ποιόν του στο βιβλίο “Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών” του Howard Zinn, δεν τον κολακεύουν. Οι φρικαλεότητες που διέπραξε στην αμερικανική ήπειρο ήταν το κάτι άλλο …
To 1492 αποτελεί μια σημαδιακή χρονολογία όχι μόνο για την Ισπανία αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα, καθώς σηματοδοτεί την αρχή της Αναγέννησης. Είναι η χρονιά που ο Κολόμβος φτάνει στην Αμερική και αρχίζει η εκδίωξη των Αράβων από την Ισπανία. Η Ισπανία αρχίζει να ενοποιείται αλλά και να ισχυροποιείται, δημιουργώντας μια μεγάλη αυτοκρατορία. Μόλις 39 χρόνια πριν και δη το 1453, κάπου στην Ανατολική Ευρώπη, πέφτει η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς …
Και τι σημαίνει αυτό; Την ίδια εποχή που η Ανατολική Ευρώπη γνώριζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η υπόλοιπη Ευρώπη γνώριζε Αναγέννηση και μετέπειτα Διαφωτισμό. Η υπόλοιπη Ευρώπη προόδευε και εξελισσόταν, ενώ την ίδια στιγμή η Ανατολική έπεσε στο πολιτιστικό σκοτάδι και τον πνευματικό μαρασμό που επέφερε η παρουσία των Οθωμανών.
Βρίσκομαι στη γέφυρα Rambla de Mar που συνδέει τον πεζόδρομο με το λιμάνι προσδίδοντας του μια σύγχρονη αισθητική η οποία δείχνει να εναρμονίζεται με την αισθητική περασμένων αιώνων.
Η Βαρκελώνη μου δίνει την αίσθηση πως είναι τόσο σύγχρονη όσο και κλασσική. Αξιοποίησε στο έπακρο την προβολή που δέχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 τους οποίους και διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία και αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό. Να, κάτι σαν την Αθήνα για παράδειγμα που διοργάνωσε με απόλυτη επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 αλλά αντιθέτως με την Βαρκελώνη, κατάφερε να υποαναπτυχθεί αφήνοντας ανεκμετάλλευτα τόσα έργα με το πέρας των αγώνων. Τόσα λεφτά, τόσα έργα τζάμπα, μόνο για τα μάτια του κόσμου. Απλά για να πούμε πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν στον τόπο που τους γέννησε. Και σημειώνω κλείνοντας το θέμα, πως η Ισπανία, αυτή η μεγάλη δύναμη του 16ου, του 17ου και του 19ου αιώνα, μέχρι το 1991 ήταν μια χώρα φτωχότερη από την Ελλάδα! Φέρτε μου μερικά βελανίδια γιατί πεθαίνω της πείνας, εγώ ο “περήφανος απόγονος ενδόξων προγόνων” …
Η σημαία της Ισπανίας σε κτίριο της Βαρκελώνης, μου προξενεί μεγάλη εντύπωση. Είναι η πρώτη φορά που αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη ισπανικής σημαίας στην Καταλωνία!
Ξαναπερπατώ στην La Rambla όπου χαζεύω αρκετούς καλλιτέχνες που με τις παραστάσεις τους, εντυπωσιάζουν τους διερχόμενους.
Αυτός όμως που τραβάει την προσοχή μου είναι ο Γαλιλαίος Γαλιλέι.
Αυτός που ανακάλυψε πως η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο και η Ιερά Εξέταση τον καταδίκασε, όπου και πέθανε στις 08/01/1862 κατά τη διάρκεια της σωφρονιστικής ποινής του. Όσους τρόπους και να σκαρφιστείτε αγαπητές μου θρησκείες, ποτέ δεν θα καταφέρετε να νικήσετε τους μεγαλύτερους εχθρούς σας που τόσο θανάσιμα μισείτε: τη λογική, την επιστήμη, τη γνώση …
Ασ’ τους παπάδες να λένε, Γαλιλαίε. “Kι όμως γυρίζει” αλλά που να το καταλάβουν τα ζωντόβολα …
Πρέπει να τονιστεί πως η Ιερά Εξέταση που έκαψε στην πυρά 34.000 “αιρετικούς” και φυλάκισε ισοβίως άλλους 288.000, ανέπτυξε τη φρικιαστική της δράση κυρίως στην Ισπανία.
Η συνέχεια με βρίσκει στον Γοτθικό Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης (Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia), ο οποίος χτίστηκε μεταξύ του 13ου και του 15ου αιώνα. Είναι αφιερωμένος στην Ευλάλια της Βαρκελώνης, μια νεαρή παρθένα η οποία μαρτύρησε την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας. Ένας μύθος λέει πως εμφανίστηκε γυμνή σε μια πλατεία και ως εκ χριστιανικού θαύματος, έπιασε χιονόπτωση και κάλυψε τη γύμνια της. Οι εξοργισμένοι Ρωμαίοι την έβαλαν μέσα σ’ ένα βαρέλι που είχε μέσα του κολλημένα μαχαίρια και το άφησαν να κατρακυλά στον δρόμο …
Το τρόμαξες το κοπέλι βρε άνθρωπε!
Έχω βάλει σκοπό να περπατήσω για περίπου 30 min, με σκοπό να δω την περίφημη La Sagrada Familia. Eνδιαφέρουσα διαδρομή, η οποία θ’ αποσπάσει πολλά κλικ από τη φωτογραφική μου.
Κομμουνιστικό Κόμμα Καταλωνίας; Μάλλον …
Εντυπωσιακή στήλη που δείχνει το πού εκτοξεύεται ο υδράργυρος.
Άμα δεν παίρνει μπροστά η Ducati ή η ΚΤΜ σου, πάρε ένα Tucano να μετακινείσαι.
Και φτάνω λοιπόν στον Ναό της Αγίας Οικογένειας (Basílica y Templo Expiatorio de la Sagrada Familia), ένα δημιούργημα του Antoni Gaudí i Cornet (25/06/1552 – 10/06/1926), διάσημου Καταλανού αρχιτέκτονα που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του τόσο στην Βαρκελώνη, όσο και στην Καταλωνία.
Ο ναός ήταν μια έμπνευση ενός Καταλανού βιβλιοπώλη, ο οποίος όταν επέστρεψε από μια επίσκεψή του στο Βατικανό, ήθελε να χτίσει έναν ναό σαν αυτό του Λορέτο. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1882 από τον αρχιτέκτονα Francisco de Paula del Villar και έναν χρόνο μετά, το 1883 ανέλαβε ο Gaudí. Όταν πέθανε είχε ολοκληρωθεί το 15 – 20 % των έργων τα οποία συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Λέγεται πως θα ολοκληρωθούν το 2026 όταν και θα συμπληρωθούν 100 χρόνια από τον θάνατο του Gaudí.
Eίναι με διαφορά ο πιο εντυπωσιακός από αρχιτεκτονικής άποψης, ναός που έχω δει. Το γεγονός ότι εξακολουθεί να κατασκευάζεται ακόμη και σήμερα, το μαρτυρούν οι γερανοί οι οποίοι αφαιρούν πόντους από την ομορφιά του, αλλά χαλάλι. Εμένα πάντως με χάλασαν αυτές οι αναγκαίες παρουσίες, οι οποίες συναντώνται κυρίως σε εργοτάξια. Αλλά τι να κάνεις, άμα δεν είναι αυτές, η La Sagrada Familia δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Εικόνα που μαρτυρά πως ο ναός ακόμα χτίζεται.
Που θα σταματήσουν άραγε τα μπετοσίδερα;
Και εδώ γίνεται χαμός από κόσμο και περπατώ σε μια λίμνη από την πίσω πλευρά, η οποία φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα.
Kαι είναι ενδιαφέρουσα! Ιδίως προς τα δεξιά …
Με τον τουριστικό χάρτη της πόλης ανά χείρας, κατευθύνομαι στη λεωφόρο Passeig de Gràcia. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η φωτογραφική τοποθετείται αρκετές φορές στο δεξί μου μάτι.
Repsol παντού και σε κάθε μέγεθος.
Στην Passeig de Gràcia υπάρχουν πολλά από τα πιο διάσημα αρχιτεκτονικά κτίσματα της Βαρκελώνης, τα οποία μου προκαλούν θαυμασμό. Περί Casa Batlló και Casa Milà ή La Pedrera ο λόγος, δημιουργήματα και αυτά του Gaudí.
Αν πάρεις ντουγρού την Passeig de Gràcia βρίσκεσαι στην Plaça de Catalunya και στην La Rambla.
Κι εκεί που περπατώ με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου κι αφού με έπρηξε με υποδείξεις όπως του να τρώω, να προσέχω, να μην τρέχω και να κάνω τον σταυρό μου (αχ αυτές οι Ελληνίδες μάνες), στο τέλος μου δίνει τον πατέρα να μου μιλήσει. Και ο οποίος μου λέει να πάω να δω την εκκλησία με τις σπηλιές (την Sagrada Familia), να πάω στο λιμάνι να δω το άγαλμα του Κολόμβου, αλλά και στην Βαλένθια που είναι … λίγο πιο κάτω! Συνταξιούχος ναυτικός ο πατέρας μου, είχε πάει αρκετές φορές στην Βαρκελώνη αλλά και στην Βαλένθια. Και μετά από σχεδόν 50 χρόνια, μου κάνει τον ξεναγό στην Ισπανία! Όπως μου τον έκανε και το 2008 στις ΗΠΑ και στο Empire State Building, όπου με ρώτησε αν πονούσαν τ’ αυτιά μου όσο ανέβαινα με το ασανσέρ!
Βρίσκομαι κάπου μεταξύ Plaça de Catalunya και La Rambla, όπου μου δίνουν ένα εκπτωτικό κουπόνι για τα King Burger στα οποία και οδηγούμαι για να τσιμπήσω. Κατά τις 16:00 αναχωρώ και βρίσκομαι στον σταθμό του μετρό. Ένας τύπος με κάρτα που μαρτυρά πως δουλεύει στο μετρό, βοηθάει στα εισιτήρια μια παρέα τουριστών που δεν γνωρίζουν. Αναλαμβάνει να κάνει το ίδιο και για εμένα. Και στο τέλος μου ζητάει 1 €, λέγοντάς μου πως δεν δουλεύει εκεί, παρόλο που έχει κάρτα!
Βρίσκομαι μέσα στο μετρό, όπου γοητεύομαι τα μάλα από μια ξανθιά νεαρή Ισπανίδα! Η οποία κερδίζει εκτός από την καρδιά μου και τον τίτλο της ωραιότερης εκπροσώπου του ωραίου φύλου σ’ αυτό το ταξίδι. Προς το παρόν βέβαια …
Η πρώτη εντύπωση που έχω σχηματίσει για τις Ισπανίδες, είναι πως πρόκειται για ιδιαίτερα όμορφες γυναίκες. Ψηλές και προικισμένες από τη φύση οι περισσότερες. Αν παρατήρησα κάτι αρνητικό, είναι πως αρκετές είναι ιδιαίτερα ευτραφείς. Όμως η εντύπωσή μου είναι θετικότατη …
Μετά από περίπου 30 min βρίσκομαι στο camping, όπου και συναντώ το ζευγάρι των Γερμανών και συζητάμε για αρκετή ώρα. Βόλταραν στην Βαρκελώνη και βρήκαν καινούρια λάστιχα για τη μοτοσυκλέτα με 430 €. Πανάκριβα όπως μου είπαν, καθώς στην Γερμανία κοστίζουν σχεδόν 100 € φθηνότερα …
Οι επόμενες ώρες κυλάνε χαλαρά με βουτιές στην πισίνα, γράψιμο στο ημερολόγιο, μελέτη της αυριανής διαδρομής και διαδικτυακή επικοινωνία με φίλους από Ελλάδα. Μπαίνω στη γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, όπου εξιστορώ το συμβάν με τα πηνία προκαλώντας … συγκίνηση στο πανελλήνιο! Όμως δεν έχω μαρτυρήσει ακόμα πού βρίσκομαι καθώς θα χτυπήσω μια και καλή, ως συνηθίζω.
Ξαφνικά μου έρχεται μήνυμα από τον Οικονομάκη, ο οποίος λόγω του ότι έπηζε στη δουλειά, ήταν η πρώτη φορά που δεν με πήρε τηλέφωνο να μου ευχηθεί όταν έφευγα και έπαθα ότι έπαθα. Καλές οι παραδόσεις αλλά δεν θα γίνουμε και προληπτικοί σαν τον κόουτς Ιωαννίδη, έτσι Στέλιο;
Όπως και χθες το σούρουπο, έτσι και σήμερα έβγαλε συννεφιά. Τώρα ρίχνει και κάποιες ελαφριές ψιχάλες. Πηγαίνω σ’ ένα μπακάλικο έξω από το camping, όπου με 6,45 € αγοράζω της Παναγιάς τα μάτια.
Βρίσκομαι στο camping όπου συναντώ πάλι το ζευγάρι των Γερμανών που μόλις επέστρεψαν από ψώνια. Και ο Marcel μου κρατάει ένα κουτάκι μπύρα! Με θυμήθηκαν και άντε να μην βάλεις μέσα στην καρδιά σου αυτά τα παιδιά.
Πάω για ντους και στις 23:20 βρίσκομαι μέσα στη σκηνή, όπου περιμένω εναγωνίως το ξημέρωμα και τους άγνωστους δρόμους που θα διασχίσω …
Βuenas noches!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping Masnou (21,95 €)
Eισιτήρια μετρό: 5 € και 1 € φιλοδώρημα
Λοιπά: 21,73 €
Σύνολο: 49,68 €
Γενικό Σύνολο: 945,36 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
