Οδοιπορικό στην πανέμορφη Ρουμανία

3η Μέρα
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012
Διαδρομή: Lacul Trei Ape – Transalpina Road – Sebes – Munti Apuseni
Χιλιόμετρα: 452
Συνολικά χλμ: 1615

Το πρωινό ξύπνημα στις 7:00 μας φέρνει αντιμέτωπους -μετά την χθεσινή βροχή- με την ατμόσφαιρα να είναι πεντακάθαρη, έναν ήλιο λαμπερό και εμάς να ρουφάμε τον καφέ μας (ρουφάμε και τα λέμε… λέμε). Υπέροχο πρωινό… υπέροχη μέρα… Σιγά-σιγά ετοιμαζόμαστε για να φύγουμε. Ο τελικός μας προορισμός σήμερα είναι τα βουνά Apuseni. Τα πρώτα 15χλμ της σημερινής μέρας είναι χωματόδρομος, και παράλληλα με τα έργα αντιστήριξης του δρόμου που γίνονται μας κάνει να καθυστερήσουμε πολύ.

Το πρώτο χωριό θυμίζει άλλες εποχές. Ομοίως και η πόλη Petrosani.

Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί περάσαμε και κάναμε και συνάλλαγμα -επιτέλους- γιατί δεν πήγαινε άλλο. Για 100€ γεμίσαμε με ρουμάνικα χαρτονομίσματα. Μετά το -αδιάφορο- Petrosani αρχίζουν τα ωραία. Μπαίνοντας στον δρόμο 7Α και για 34χλμ διασχίζουμε ένα φαράγγι πηγαίνοντας παράλληλα με τον πόταμο Jiet.

Το τοπίο φανταστικό και το ανέβασμα μέχρι τα 1700μ καταπληκτικό.

Ο καιρός εδώ και ώρα έχει χαλάσει και είναι έτοιμος για βροχή. Η θερμοκρασία έχει πέσει στους 21C. Ο χωματόδρομος πάνω στον όποιο κινούμαστε εδώ και αρκετή ώρα είναι πολύ κακός με αποτέλεσμα να χάσω κάποια βίδα από την στήριξη του μπροστινού φέρινγκ. Έτσι για το υπόλοιπο του ταξιδίου είχα ένα ταρακούνημα του φεριγκ με το παραμικρό. Στην αρχή μ’ ενοχλούσε αλλά μετά το συνήθισα. Συνεχεία με πολύ υγρασία και φτάνουμε στη διασταύρωση για την δρόμο Transalpina.

Η περιοχή είναι γεμάτη Roma που έχουν στήσει τα τσαντίρια τους παντού και πουλάνε διάφορα ειδή τυριών κυρίως. Από ένα παππού αγοράζει και ο Νικόλας ένα τυρί το όποιο και θα το τιμούσαμε δεόντως τις επόμενες μέρες όταν μας έκοβε η πείνα.

Παρεμπίπτοντος ο κτηνίατρος της παρέας προσπάθησε να μας δημιουργήσει ενοχές γιατί τρώγαμε τυρί που μπορεί να έχει οτιδήποτε μέσα αλλά όταν τον έκοψε η λόρδα δεν αντιστάθηκε και αυτός. Περνούμε το ανέβασμα για Transalpina. Ο δρόμος έχει ασφαλτοστρωθεί τα 2 τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να είναι προσπελάσιμος από όλους. Αυτό δημιουργεί ιδιαίτερη κίνηση. Ο καιρός όμως αγριεύει, οι ουρανοί ανοίγουν και μας ρίχνει τόσο νερό που κάνει την οδήγηση ιδιαίτερα δύσκολη. Όμως όσοι έχουν οδηγήσει κάτω από καταρρακτώδη βροχή ξέρουν ποσό «ξεσικοτικά» είναι. Η διαδρομή θυμίζει έντονα το Ελάτη-Περτουλι (για όσους ξέρουν). Η μεγάλη τους βεβαία διάφορα είναι οι λίμνες που σχηματίζονται κατά την διάρκεια της διαδρομής. Lakul Oasa Mica, Tau, Nedeiu, Petresti. Η βροχή δεν μας αφήνει να βγάλουμε καμία φώτο από όλο το σκηνικό. Η θερμοκρασία έχει πέσει στους 13C. Σε κάποια σημεία της διαδρομής επικρατεί ένας χαμός με τα συνεργεία να δουλεύουν για να καθαρίσουν τον δρόμο από βράχους, πολλά αυτοκίνητα και μεγάλες μπάρες με νερό που έχουν δημιουργηθεί κατά μήκος του δρόμου. Στο κατέβασμα η βροχή σταματάει. Στάση στο χωριό Stasciori σ’ ένα πολύ περιποιημένο καφέ-εστιατόριο όπου είπαμε να κάνουμε το διάλλειμα της ημέρας. Πίτσα, μπύρα και στο τέλος καφές που παρά τις οδηγίες μου στο σερβιτόρο πως θα φτιάξει τον ελληνικό φραπέ τελικά δοκίμασα κάτι σαν καφέ με σαντιγί.

Περνώντας την πόλη Sebes και διασχίζοντας τον Ε68 οι ουρανοί θυμήθηκαν να ανοίξουν για ακόμη μια φορά σήμερα. Άντε πάλι αδιάβροχα άντε πάλι το νερό μέχρι το μεδούλι -μιας και το κάτω αδιάβροχο με πούλησε- αλλά η χάρη που έχει να οδηγείς κάτω από την βροχή δεν παλεύεται. Ανηφορίζουμε είδη προς τα βουνά Apuseni. Η βροχή μετά την λουτρόπολη Geoagiou μας εγκαταλείπει οριστικά και έδωσε την θέση της σε ένα υπέροχο ουράνιο τόξο.

Όσο ανεβαίνουμε τόσο το σκηνικό ομορφαίνει. Είμαστε στο μέσο του πουθενά με ρεζέρβα στο Caponord (για ακόμη μια φορά) και βενζινάδικο πουθενά. Κάποιος περαστικός μας ενημερώνει πως στη πόλη Zlatina υπάρχει ένα βενζινάδικο όποτε κάνουμε την μικρή παράκαμψη να γεμίσουμε. Η Zlatina είναι μια καταθλιπτική πόλη -όπως και οι περισσότερες πόλεις της περιφέρειας- μ’ ένα επίσης καταθλιπτικό βενζινάδικο. Κάναμε το σταυρό μας για την ποιότητα που έβγαζαν αυτές οι αντλίες αλλά δεν είχαμε και άλλη επιλογή.

Η ώρα έχει περάσει, έχουμε να διανύσουμε ακόμη 80χλμ και βρισκόμαστε στην καρδία των Apuseni. Απόκρημνες πλαγιές, πολλά νερά και ένα δίκτυο από 400 μικρές και μεγάλες σπηλιές αποτελούν πόλο έλξεις για διαφόρους λάτρεις της παλαιοντολογίας. Αρχίζει να σουρουπώνει. Από τα χωριά που περνάμε γινόμαστε δέκτες πολλών χαιρετισμών κυρίως από παιδιά και ηλικιωμένους.

Το συναίσθημα είναι έντονο και για μας. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες μέρες επί Ρουμανικού εδάφους σε κάθε χωριό και πόλη που περνούσαμε μας αντιμετώπιζαν με τον ίδιο τρόπο: έντονος χαιρετισμός από τα παιδιά με φωνές και παλαμάκια. Αλλά εντύπωση μας προκάλεσαν οι μεγάλης ηλικίας άντρες που και αυτοί δεν έχαναν την ευκαιρία να μας γνέφουν στο πέρασμα μας. Τέσπα αυτά είναι τα καλά του να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα. Πίσω στο οδοιπορικό μας πάλι και η ώρα έχει πάει 21:40. Επιτέλους φτάνουμε στον προορισμό μας που είναι το χωριό Gerda De Sus συγκεκριμένα η πανσιόν Mama Uta. Είχαμε διαβάσει στο Lonely Planet ότι η συγκεκριμένη πανσιόν διέθετε πολύ όμορφα ξύλινα σπιτάκια και μια ταβέρνα με υπέροχα πιάτα που έκανε πολλούς κατοίκους από τις γύρω περιοχές να την επισκέπτονται. Και είχε δίκιο και στα δύο. Μας βάλανε σ’ ένα υπέροχο κουκλόσπιτο (προς 11€ έκαστος)

Και φάγαμε κάτι τεράστιες μερίδες κρεατικά μαζί με γλυκό (προς 8€ έκαστος).

Μετά από τόσες ώρες πάνω στη μοτοσυκλέτα και τόσο φαί, ε, καιρός είναι νομίζω να πάμε για ύπνο.

Εντυπώσεις ημέρας: η διαδρομή από τον Ε68 και προς τα βουνά Apuseni αξίζει πολλά. Επίσης τα χωριά που περνάς μετά την διασταύρωση στο χωριό Campeni.
Έξοδα ημέρας (κατ’ άτομο): 34€ βενζίνη, 11€ δωμάτιο, 10€ φαγητό-ποτό
Διαδρομή ημέρας: Valiug (Munti Semenic) – E70 – 68 – 66//E79 – 7Α – 67C – 7//E68 – 74Α – 75 – Garda De Sus