Φθινοπωρινό Βαλκανιζατέρ

Ημέρα 13η, Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023
Άγιοι Σαράντα (Αλβανία) – Ναύπακτος (Ελλάδα)
Χιλ. ημέρας: 338 (Σύνολο: 3563)
Καλωσήρθατε με βροχή

Σήμερα έχουμε αποφασίσει να αφήσουμε την ακτογραμμή και να τραβήξουμε λίγο προς την ενδοχώρα για να δούμε ένα ακόμα ιδιαίτερο αξιοθέατο της χώρας, γνωστό ως «Γαλάζιο Μάτι». Στη συνέχεια δεν είμαστε ακόμα σίγουροι τι θα κάνουμε. Μάλλον η πλάστιγγα γέρνει προς το να κάνουμε ένα γρήγορο πέρασμα από τα Ζαγοροχώρια και στη συνέχεια να ανέβουμε το πέρασμα του Μπάρου για να καταλήξουμε στους Καλαρρύτες ή κάπου εκεί κοντά. Ζόρικο πλάνο, γι’ αυτό η πρωινή αναχώρηση επιβάλλεται.

Πριν ξεκινήσουμε, όμως, ας ρίξουμε μια πρωινή ματιά στην πόλη:

Το ξενοδοχείο διαθέτει πρωινό, το οποίο τιμούμε δεόντως, και σύντομα αφήνουμε πίσω μας τους Άγιους Σαράντα με κατεύθυνση προς τα ανατολικά, όπως είπαμε και νωρίτερα.

Η διαδρομή γίνεται ενδιαφέρουσα μόλις βγαίνουμε έξω από την πόλη και σύντομα μας οδηγεί στο χώρο στάθμευσης για το «Μπλε Μάτι» (Syri i Kaltër).

Επικρατεί ένα άναρχο κομφούζιο με τύπους που νοικιάζουν γουρούνες, ηλεκτρικά πατίνια και άλλους που μας δείχνουν πού να παρκάρουμε (σε διαφορετικά σημεία ο καθένας). Παρακάμπτω τους πρώτους, ακολουθώντας τον δρόμο μέχρι όπου με βγάλει…

Μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, μια μπάρα κλείνει τον δρόμο και ο φύλακας εκεί μας λέει να παρκάρουμε δίπλα στην μπάρα. Μας ζητάει 10€ είσοδο για όλους, αλλά χωρίς να κόψει κάποιο εισιτήριο. Το συγκεκριμένο θέμα συζητείται συχνά-πυκνά και στο ίντερνετ, με πολλούς να αναρωτιούνται αν η επιβολή κόμιστρου χωρίς κάποια απόδειξη είναι απάτη ή όχι. Την ίδια απορία είχαμε και εμείς…

Όπως και να ’χει, περπατάμε το ομολογουμένως πολύ όμορφο μονοπάτι (περίπου 20 λεπτά περπάτημα) για να βρεθούμε στην πηγή του ποταμού Bistricë, η οποία έχει πάρει την ονομασία «Γαλάζιο Μάτι», λόγω των καταγάλανων νερών της.

Υπάρχει μια ξύλινη πλατφόρμα πάνω από το σημείο που μοιάζει με μάτι, η οποία προσφέρει μια καλύτερη οπτική γωνία.

Αλλά το drone έχει ακόμα καλύτερη ματιά 😉

Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και πορεία ανατολικά προς τα σύνορα της Κακαβιάς μέσω ενός ολόφρεσκου, καλοχαραγμένου δρόμου…

Ο συνοριακός έλεγχος γρήγορος και σύντομα οι ρόδες μας πατάνε σε πάτρια εδάφη.

Λίγο πριν φτάσουμε στη διασταύρωση για Ζαγοροχώρια, σταματάμε για να φουλάρουμε βενζίνη αλλά και να συζητήσουμε το πλάνο μας. Την ώρα που βγάζαμε πλάνο, ο καιρός άρχισε να κλείνει απότομα και τα πρώτα μπουμπουνητά έκαναν την εμφάνισή τους. Το γύρισμα του διακόπτη στις μοτοσυκλέτες σήμανε και την έναρξη του ψιλόβροχου, το οποίο μετατράπηκε σε καταιγίδα σε χρόνο ντε-τε.

Αρχικά, ανηφορίζουμε προς τα Ζαγοροχώρια, αλλά όσο πλησιάζουμε, ο καιρός γίνεται ολοένα και χειρότερος. Σταματάμε για να τσεκάρουμε την πρόβλεψη στο ίντερνετ, η οποία δείχνει έντονη βροχή στις περιοχές που σχεδιάζαμε να επισκεφθούμε. Η μέρα ήταν υπέροχη από το πρωί, δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι ο καιρός θα μπορούσε να χαλάσει τόσο πολύ και να ανατρέψει τα πλάνα μας.

Έτσι, αποφασίζουμε να πάμε κάπου που δεν θα βρέχει, καθώς δεν έχει νόημα να κινηθούμε σε αυτά τα μέρη με τέτοιο καιρό. Νότια δείχνει ότι θα είναι πιο ανοιχτός, οπότε πορεία νότια, διασχίζοντας τα Ιωάννινα και πιάνοντας την Ιονία Οδό.

Η βροχή μας κρατάει παρέα μέχρι το ύψος της Άρτας, όπου και ο καιρός κάνει ένα άνοιγμα. Βγάζουμε τα αδιάβροχα και συνεχίζουμε με προορισμό τη Ναύπακτο. Στην Πρέβεζα μας ρίχνει και πάλι λίγο νεράκι, αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα και νωρίς το απόγευμα φτάνουμε στη Ναύπακτο.

Σταματάμε στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης για να αναζητήσουμε κάποιο κατάλυμα και μας προσεγγίζει ένας ντόπιος μοτοσυκλετιστής. Μετά από τα καθιερωμένα «Από πού είστε;», «Πού πάτε;», «Πού πήγατε;» κ.λπ., ρωτάμε αν ξέρει κάποιο φτηνό ξενοδοχείο εδώ κοντά και μας στέλνει στο ξενοδοχείο Νίκη, που βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση.

Τακτοποιούμαστε για πρώτη φορά με την ησυχία μας και, καθώς οι προβλέψεις λένε ότι θα βρέξει πιο βράδυ, τραβάμε για μια βόλτα στην πόλη πριν το φαγητό.

Η πόλη ετοιμάζεται για την αναπαράσταση της Ναυμαχίας, η οποία δυστυχώς για εμάς θα διεξαχθεί αύριο, όταν θα έχουμε ήδη μπει στο καράβι της επιστροφής για το νησί μας.

Η περπατάδα μας τελειώνει στο εστιατόριο Εύ-Οίνος, ακριβώς μόλις ανοίγουν για ακόμα μια φορά οι ουρανοί. Γευστικότατα πιάτα κλείνουν όμορφα την επιστροφή μας στα πάτρια εδάφη.