Κείμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Αντώνης Παπαντωνίου
“Η Ιθάκη σʼ έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτή δεν θάβγαινες στο δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.”
Κωνσταντίνος Καβάφης
Κείμενο & Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Ιάκωβος Σουργουτσίδης
με μερικές προσθήκες φωτό των υπόλοιπων συνταξιδευτών
Συνταγή για περιπέτεια:
Σιγοβράζουμε για 12 ημέρες 12 κουζουλούς και 2 θεόμουρλες. Προσθέτουμε μερικούς τόνους βρόχινο νερό, κάμποσο χιόνι, 17 ορεινά περάσματα, 2 λάστιχα στα λινά, μια πόρτα αυτοκινήτου στη μούρη, μία οδική βοήθεια και μία πρόταση γάμου. Τέλος ρίχνουμε μερικές σταγόνες από Βενετία, Ίνσμπρουκ και γαρνίρουμε με ένα μουσείο Moto Guzzi. Θα γλείφετε και τα δάκτυλα των ποδιών σας…
Κείμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Αντώνης Παπαντωνίου, Νικόλας Καραχάλιος
Η αλήθεια είναι πως η επιθυμία μας να κάνουμε ένα ταξίδι διαφορετικό από τα αλλά ήταν για όλους μας έντονη και γυρνούσε στο μυαλό μας από το τέλος του προηγούμενου ταξιδιού μας στις Γαλλικές Άλπεις. Θέλαμε να συνδυάσουμε τις αρχές του μοτοσυκλετισμού με την ταυτόχρονη περιέργεια μας αν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι ίσως και πέρα από τα όρια μας. Κάτι που θα το ευχαριστηθούμε και στο τέλος θα μας κάνει να πούμε: ‘ναι ρε΄συ, άξιζε τον κόπο’. Το μέρος που θα μπορούσε να μας τα δώσει όλα αυτά αποφασίσαμε πως θα είναι η Τουρκία.
Φέτος στην παρέα μας προστέθηκε και τρίτο μέλος. Ο Νικόλας με BMW 1200 ADVENTURE. Ο Νικόλας -41 ετών με δυο παιδιά και αυτός- έχει κάνει άπειρα χλμ με την μηχανή και έχει επισκεφτεί ουκ ολίγα ευρωπαϊκά κράτη. Σίγουρα ένας ακόμη με τόση μεγάλη εμπειρία στα ταξίδια θα ήταν βοήθεια και για τους υπόλοιπους.
Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Δημήτρης Αναστασάκης, Νατάσα Σπηλιοπούλου, Κούλα Γδοντάκη
Video: Δημήτρης Αναστασάκης
Μοντάζ: Στέλιος Οικονομάκης
Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι στο παρελθόν;
Οι μηχανές του χρόνου ξεκινούν από την μεταπολεμική Σερβία με επόμενους σταθμούς την Μεσαιωνική Βουδαπέστη και τη σημαδεμένη από το Ναζισμό Κρακοβία. Συνεχίζουν διασχίζοντας την Αναγεννησιακή πλευρά της Σλοβακίας και χάνονται στα Ρουμάνικα Καρπάθια, ανάμεσα σε άλογα και κάρα, κυνηγώντας το μύθο του Δράκουλα. Γυρίζουν το ρολόι πενήντα χρόνια πίσω για να βρεθούν στις πρώην κομμουνιστικές και ανεξερεύνητες Μολδαβία και Ουκρανία, ενώ λίγο πριν την επιστροφή τους στο σήμερα ακολουθούν τον Παρευξείνιο δρόμο για να συναντήσουν την Βουλγαρία της δεκαετίας του 1980.
Ο λόγος, για τον προ-τίτλο του φετινού μας οδοιπορικού που ήταν όπως θα έχετε οι περισσότεροι διαβάσει “Balkan Express”. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουλίου, την ημέρα που αναχωρούσαμε και λίγο πριν μπω στο καράβι πέφτει στα χέρια μου το τελευταίο τεύχος του περιοδικού MOTO με οδοιπορικό που έγραψε ο φίλος Ιάκωβος και είχε ακριβώς τον ίδιο τίτλο! Άντε λοιπόν τώρα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας…
Anyway, αφήνω στην άκρη τις συμπτώσεις, συγκυρίες, συνωμοσίες και λοιπά επιστημονικά σενάρια με εξωγήινα όντα και θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω εν συντομία -μέχρι να γραφτεί το πλήρες οδοιπορικό- μερικές εικόνες από την φετινή μας εξόρμηση.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε αντίξοα, με απεργία των βυτιοφόρων και εμάς να ψάχνουμε τρόπο να βγούμε έξω από τα σύνορα. Όπως πολύ σωστά υποθέσατε -για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές- τα καταφέραμε, για να διανύσουμε εν τέλη ~6000 χιλιόμετρα και να περιηγηθούμε σε 9 χώρες (10 μαζί με την Ελλάδα) τόσο διαφορετικές μα τόσο όμοιες μεταξύ τους. Οι εικόνες που συλλέξαμε μοναδικές, μας ταξίδεψαν άλλοτε δεκαετίες πίσω και άλλοτε αρκετά χρόνια μπροστά. Ατελείωτες ευθείες, απίστευτες στροφές, κατσικόδρομοι, μαγευτική φύση, αδιάφορες αχανής πεδιάδες, μεγαλειώδη φράγματα, λίμνες καθρέπτες, εντυπωσιακά φαράγγια, πολυτελή αυτοκίνητα να προσπερνάν κάρα και άμαξες, ανθρώπους να οργώνουν χειρωνακτικά τα χωράφια τους, ατελείωτες ώρες αναμονής σε άθλια σύνορα και δεκάδες ακόμα αντικρουόμενες εικόνες που δεν λένε να ταξινομηθούν χρονικά. Είναι δε τόσες πολλές, σε σημείο που για πρώτη φορά παρατήρησα τον εαυτό μου να αποβάλλει πράγματα που είχαν συμβεί τις πρώτες μέρες του ταξιδιού μας για να χωρέσει ότι μας τύχαινε τις τελευταίες μέρες. Κοντέψαμε να μην ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας λόγω αδέσποτων σκύλων, αγελάδων που διέσχιζαν ελεύθερα το οδικό δίκτυο και παραλίγο να γίνω αυτοκόλλητο σε ένα Zastava με αφηρημένο οδηγό. Μας τσίμπησαν σφίγγες, μας έπιασε διάρροια (κλασικά πια), οδηγήσαμε αρκετά βρόχινα χιλιόμετρα και λιώσαμε στους καύσωνες της Ουκρανίας. Όπως θα καταλάβατε έχω πολλά να σας πω και ακόμα περισσότερα να σας δείξω. Κάντε υπομονή μερικές μέρες μέχρι να καταφέρω να επιλέξω το υλικό και να ταξινομήσω όλες αυτές τις σκόρπιες εικόνες που τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Ως τότε πάρτε μια γεύση από την πανέμορφη διαδρομή που ακούει στο όνομα Transfagarasan.
Visits since 2007