Οι «μηχανές» του χρόνου

3 Αυγούστου, Βουδαπέστη-Κρακοβία (χιλ 400)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Κατά την αναχώρηση γινόμαστε μάρτυρες μίας κλήσης για παράνομη στάθμευση. Να μου πείτε τι το περίεργο μπορεί να έχει ένα μπιλιετάκι; Διαβάστε και θα δείτε. Ο δημοτικός αστυνομικός που περισσότερο μοιάζει με πρόσκοπος φιλοδωρεί την Porsche με ιταλικές πινακίδες που είναι παρκαρισμένη δίπλα μας. Κατά αρχάς κόβει την κλήση, φροντίζει για την αδιαβροχοποίησή της τοποθετώντας την μέσα σε νάιλον σακουλάκι και στη συνέχεια την τοποθετεί στον υαλοκαθαριστήρα. Βγάζει μια φωτογραφική μηχανή και αποθανατίζει τόσο το κατόρθωμά του όσο και το αυτοκίνητο από όλες τις γωνίες. “Αδιάψευστα τα στοιχεία κύριε πρόεδρε…”.

Εμείς αναχωρούμε πριν περιλάβει και εμάς, κάνοντας ένα πρωινό πέρασμα μέσα από την Πέστη για να δούμε, τουλάχιστον από μακριά, αυτά που δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε και στη συνέχεια τραβάμε βόρεια προς Σλοβακία.

Η διαδρομή αρχίζει επιτέλους να γίνεται ενδιαφέρουσα. Επαρχιακός δρόμος, καταπράσινος με ωραία στροφιλίκια και λιγοστή κίνηση.

Διανύουμε ογδόντα χιλιόμετρα πριν περάσουμε τα ανοικτά σύνορα της Σλοβακίας. Η διαδρομή παραμένει πανέμορφη αλλά ο καιρός κλείνει επικίνδυνα μπροστά μας και οι πρώτες σταγόνες δεν αργούν να μας συναντήσουν. Σύντομα όμως μετατρέπονται σε καταιγίδα και μια γέφυρα αναλαμβάνει το ρόλο του προσωρινού μας υπόστεγου.

Βάζουμε αδιάβροχα και συνεχίζουμε για να διασχίσουμε ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της σημερινής διαδρομής, αυτό που ανηφορίζει προς το χιονοδρομικό κέντρο Donovaly. Δυστυχώς λόγω βροχής οι φωτογραφικές μηχανές σε αυτό το υπέροχο μέρος έμειναν σιωπηλές.

Κατηφορίζοντας ο καιρός ανοίγει και πάλι, το θερμόμετρο ανεβαίνει και τα αδιάβροχα τάχιστα παίρνουν θέση στις αποσκευές μας. Η διαδρομή παραμένει κατά το πλείστον γραφική.

Oravsky Hrad στην κωμόπολη Oravsky Podzamok

Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω διασχίζουμε τα επίσης ανοικτά σύνορα με Πολωνία.

Η «πράσινη διαδρομή» συνεχίζεται με τη μόνη διαφορά ότι η χώρα είναι τρελά πυκνοκατοικημένη. Το ένα χωριό διαδέχεται το άλλο με συνέπεια να κινούμαστε σε αρκετά χαμηλές ταχύτητες.

Ο καιρός έχει αρχίσει να κλείνει για ακόμα μία φορά και οι πρώτες ψιχάλες δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους. Η βροχή όλο και δυναμώνει και εμείς ψάχνουμε μάταια για στέγαστρο. Σταματάμε στο πλάι του δρόμου μέσα σε τρελή καταιγίδα. Εμείς προσπαθούμε να βάλουμε αδιάβροχα και τα αυτοκίνητα από πίσω μας σταματούν λόγω κακής ορατότητας από την δύναμη της βροχής. Σαν παπάκια ξεκινάμε να πλατσουρίζουμε για καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα μέχρι την πόλη της Κρακοβίας. Ευτυχώς μέσα στην πόλη η βροχή ηρεμεί αλλά η κίνηση είναι ανυπόφορη. Φτάνουμε στο σημείο που έπρεπε να είναι το ξενοδοχείο μας αλλά δεν βλέπουμε την πινακίδα του πουθενά. Ρωτάμε, τους δείχνουμε τον χάρτη, την οδό του ξενοδοχείου μάταια για αρκετή ώρα, ώσπου από ένα γειτονικό τουριστικό γραφείο μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Το ξενοδοχείο Globus βρισκόταν είκοσι μέτρα παρακάτω… μόλις στρίψαμε την γωνία… Έλεος!

Το προσωπικό φιλικότατο, με άριστα το δέκα έπαιρνε δώδεκα, αλλά η συνεννόησή μας για το πάρκινγκ μας τρώει πάνω από μισή ώρα. Ναι μεν μας έστειλαν σε κάποιο συμβαλλόμενο πάρκινγκ στην πίσω πλευρά του ξενοδοχείου, ο υπεύθυνος του χώρου όμως δεν μπορούσε να μας καταλάβει με τίποτα.

Η βροχή ξαναρχίζει και κρατάει όση ώρα εμείς τακτοποιούμαστε στο άνετο ξενοδοχείο. Σταματάει ευτυχώς με το που βγαίνουμε για εξόρμηση στην πόλη. Πορεία λοιπόν προς το ιστορικό κέντρο, μνημείο της UNESCO από το 1978 με την πλατεία του που είναι η μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία της Ευρώπης.

Κλικ για μεγέθυνση...

Εκεί φιλοξενείται η βασιλική της Παρθένου Μαρίας χτισμένη το 14^ο αιώνα σε γοτθικό ρυθμό. Ανά μία ώρα, από τον 80 μέτρα ύψους πύργο της, ακούγεται μια μελωδία η οποία είναι η σάλπιγγα που κάποτε ηχούσε ως προειδοποίηση κινδύνου κατά τις, εξαιρετικά τακτικές, εισβολές στην πόλη. Η μελωδία διακόπτεται απότομα, σε ανάμνηση του σαλπιγκτή που σκοτώθηκε κατά την εισβολή των Τατάρων το 14ο αιώνα χτυπημένος από ένα βέλος στο λαιμό. Η εκκλησία είναι διάσημη για την ξυλόγλυπτη Άγια Τράπεζα του Veit Stoss.

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το Sukiennice ή Cloth Hall, ένα μεγάλο αναγεννησιακό κτίριο στο οποίο στεγάζονται δεκάδες μαγαζάκια με σουβενίρ. Κέντρο εμπορίου από την εποχή που κατασκευάστηκε, εξυπηρετούσε τους περιπλανώμενους εμπόρους αλλά και τους ντόπιους οι οποίοι συγκεντρώνονταν σε αυτό για να πουλήσουν ή να ανταλλάξουν την πραμάτεια τους.

Στην πλατεία μπορεί κανείς να θαυμάσει και τον πύργο του Δημαρχείου. Είναι ότι έχει απομείνει από το παλιό δημαρχείο το οποίο γκρεμίστηκε το 1820 για λόγους διαπλάτυνσης της πλατείας.

Συνεχίζουμε για λίγο τον περίπατό μας στα στενά της παλιάς πόλης η οποία περικλείεται από τρία χιλιόμετρα αμυντικά τείχη με 46 πύργους και εφτά εισόδους. Είναι δε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα παλαιάς πολωνικής πόλης, καθώς η Κρακοβία διατέλεσε πρωτεύουσα της χώρας μέχρι και το 1596.

Κατά τον περίπατό μας περνάμε και από το εντυπωσιακό θέατρο του Juliusz Słowacki. Κατασκευάστηκε το 1893 στη θέση μίας παλαιάς εκκλησίας και ήταν το πρώτο δείγμα της πολωνικής αρχιτεκτονικής. Ήταν δε το πρώτο κτίριο της πόλης με ηλεκτρικό ρεύμα.

Τα στομάχια μας διαμαρτύρονται έντονα και η επιλογή μας για σήμερα είναι το Il Forno, μια πιτσαρία με υπέροχο περιβάλλον πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία. Το φαγητό καλό και πάμφθηνο.

Πριν επιστρέψουμε στα κρεβάτια μας κάνουμε ένα νυκτερινό περίπατο στο φωταγωγημένο ιστορικό κέντρο.