Οι «μηχανές» του χρόνου

4 Αυγούστου, Κρακοβία – Άουσβιτς – Wieliczka Salt Mines
Πολύ κοντά στην Κρακοβία (~60 χλμ) βρίσκεται το γνωστό ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, το οποίο είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε. Είχαμε φροντίσει να κλείσουμε τουρ σε αυτό από την προηγούμενη με κόστος περίπου 30€ το άτομο.

Εννέα το πρωί λοιπόν αναχωρούμε με το λεωφορείο του τουριστικού γραφείου αρχικά προς το μουσείου του Άουσβιτς. Καθ’ όλη την πορεία μαθαίνουμε αρκετά στοιχεία από την ξεναγό και ένα φιλμάκι με ντοκουμέντα παίζει στο μόνιτορ του λεωφορείου. Μιάμιση ώρα αργότερα φτάνουμε στο μουσείο όπου γίνεται ψιλοχαμός. Παρακάμπτομε τις ουρές λόγω γκρουπ και ακολουθούμαι την ξεναγό μας.

Η ξενάγηση απίστευτη, καταφέρνει να μας βάλει σε ένα κλίμα που, ναι μεν, δεν είναι καθόλου ευχάριστο, αλλά όπως γράφει και στην είσοδο του μουσείου:

Ιστορικά λοιπόν το 1940 ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε να χτιστεί το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 χμ² και αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν τα εξής:

– Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος, όπου δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.

– Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι.

– Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας

Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά από επιλογή που γινόταν άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν δηλητηρίαση με αέριο σε θαλάμους αερίων, πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός και θάνατος από ασιτία.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το Άουσβιτς Ι:

Το τουρ μας συνεχίστηκε με επίσκεψη στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου. Σημειωτέων ότι το μουσείο, δηλαδή το Άουσβιτς Ι, μπορείς να το επισκεφτείς μόνο με γκρουπ (αν δεν έχεις κλείσει σε βάζουν αυτοί σε ένα), ενώ στο Μπίρκεναου η είσοδος είναι δωρεάν. Η διαφορά είναι πως τα οργανωμένα γκρουπ κάνουν μια μικρή ξενάγηση στο δεύτερο. Ο χώρος είναι τεράστιος και προσωπικά θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο για φωτογραφίες. Ακολουθούν ότι μπόρεσα να τραβήξω στο σύντομο χρόνο που είχα στην διάθεση μου:

Επιστροφή προς Κρακοβία και μιας και είχαμε αρκετό χρόνο στην διάθεση μας αποφασίζουμε να πάμε με οργανωμένο γκρουπ και στα ορυχεία αλατιού της Wieliczka. Το κόστος ίδιο (~30€/άτομο).

Μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1978 και χαρακτηρισμένο ως ένα από τα υπόγεια θαύματα του κόσμου, το ορυχείο έχει μια ιστορία 700 χρονών, από το 13^ο αιώνα μέχρι και σήμερα. Το ορυχείο αποτελείται από συνολικά 300 χιλιόμετρα στοών, σε εννέα επίπεδα τα οποία φτάνουν σε βάθος 327 μέτρων! Από αυτά μόλις τα 3,5 χιλ στα τρία πρώτα επίπεδα είναι επισκέψιμα. Η θερμοκρασία μέσα στο ορυχείο είναι σταθερή στους 15^ο Κελσίου. Ο αριθμός των επισκεπτών ανέρχεται σε 800.000 ετησίως, που σημαίνει περίπου 2200 άτομα την ημέρα.

Σήμερα, εκτός από εμάς, το ορυχείο επισκέπτονται ορισμένα μοντέλα από τον διαγωνισμό Miss Supranational 2010 συνοδευόμενα από επισήμους και δημοσιογράφους.

Κατά την είσοδό μας λοιπόν κατεβαίνουμε 380 σκαλοπάτια για να βρεθούμε 135 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.

Η ξενάγηση ξεκινά και περνώντας μέσα από αρκετές στοές και δωμάτια γνωρίζουμε τον τρόπο εξόρυξης του αλατιού και την ζωή των εργατών του ορυχείου κατά τα παλιά χρόνια. Τον καιρό εκείνο λοιπόν η εργασία στα ορυχεία θεωρούταν από τις καλύτερες και οι εργάτες ήταν από τους πιο καλοπληρωμένους. Η τέχνη περνούσε από πατέρα σε υιό και ούτω κάθε εξής. Λόγω του ότι η επιστροφή στην επιφάνεια ήταν χρονοβόρα οι εργάτες περνούσαν πολλές φορές αρκετές μέρες στις στοές του ορυχείου. Τον ελεύθερό τους χρόνο άρχιζαν να ασχολούνται με την γλυπτική και σιγά-σιγά άρχισαν να φτιάχνονται το πρώτα αγάλματα και εκκλησίες σκαλισμένα όλα σε ορυκτό αλάτι.

Αριστουργηματικό είναι το ξωκλήσι του Blessed Kinga, που είναι μια κανονική εκκλησία με τα κηροπήγιά της, την τράπεζα, τα στασίδια και ότι περιλαμβάνει ένας ναός, μόνο που όλα είναι από σμιλεμένο αλάτι.

Ο ξεναγός μας, ισχυρίστηκε ότι το ορυχείο κατέχει δύο θέσεις στο βιβλίο Guinness, μία για την πρώτη υπόγεια πτήση αερόστατου και άλλη μία για το πρώτο υπόγειο bungee. Και τα δύο έγιναν στην αίθουσα που ονομάζετε Stanisław Staszic η οποία έχει 50 μέτρα ύψος. Στην επίσημη ιστοσελίδα αναφέρεται, ότι στην υπόγεια λίμνη του ορυχείου, ο πολυπρωταθλητής του windsurf Mateusz Kusznierewicz, πραγματοποίησε το όνειρό του, κάνοντας το αγαπημένο του σπορ εκεί που κανείς άλλος δεν έχει τολμήσει!

Στο τέλος της ξενάγησης ένα ασανσέρ το οποίο δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς σε ανεβάζει στην επιφάνεια. Μία πολύ καλή ιδέα από το τι ακριβώς είδαμε μπορείτε να πάρετε μέσω της σελίδας του ορυχείου και μέσω του interactive map που παραθέτουμε (κλικ στο “start journey” στο δεξί πάνω μέρος της σελίδας).

Μελανό σημείο της ξενάγησης ήταν πως ο ξεναγός βιαζόταν τόσο πολύ να τελειώσει την βάρδιά του, σε σημείο που πολλές φορές το σκηνικό έμοιαζε με υπόγειο αγώνα δρόμου.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο, γρήγορο μπάνιο και βουρ για νυκτερινό περίπατο και μάσα στο προτεινόμενο παραδοσιακό εστιατόριο Chlopskie Jadlo. Παραγγέλνουμε μια ποικιλία παραδοσιακών εδεσμάτων η οποία καταφθάνει λίγη ώρα αργότερα υπό τον ήχο κουδουνιών και φυσικά υπό τα βλέμματα όλων των θαμώνων. Παρ’ όλα αυτά δεν πτοηθήκαμε καθόλου. Οι πεντανόστιμοι μεζέδες σύντομα εναποτέθηκαν σε κάποια γωνιά των στομαχιών μας.