Οι «μηχανές» του χρόνου

5 Αυγούστου, Κρακοβία
Αν ξανασχεδίαζα το ταξίδι δεν θα «σπαταλούσα» δεύτερη μέρα στην Κρακοβία. Όλα τα αξιοθέατά της μπορεί κανείς να τα δει κάλλιστα σε ένα απόγευμα. Η μέρα μας λοιπόν σήμερα είναι πολύ χαλαρή. Τραβάμε αρχικά προς την εβραϊκή συνοικία (Kazimierz) όπου και πέφτουμε πάνω σε μια αγορά με αντίκες. Γερμανικά καπέλα και κονκάρδες, γραμμόφωνα, φωτογραφικές μηχανές, ρολόγια εποχής και διάφορα άλλα αντικείμενα μαγνητίζουν τα βλέμματα μας.

Δίπλα μία καφετέρια που αντί για τραπεζάκια είχε παλαιές ραπτομηχανές.

Συνεχίζουμε το περίπατό μας στην γραφική συνοικία η οποία διατηρεί ακόμα την αυθεντικότητά της καθώς καμία αλλαγή δεν έχει γίνει σε αυτή από το 1940 όπου έγινε το ολοκαύτωμα. Η αυθεντικότητα αυτή ενέπνευσε τον Steven Spielberg να γυρίσει σε αυτήν την περιοχή τη γνωστή ταινία «Η λίστα του Σίντλερ».

Εν συντομία η ταινία βασίστηκε στο ομότιτλο βιβλίο του Τόμας Κίνλι και διαδραματίζεται την περίοδο του δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία οι Εβραίοι οδηγούνται στο γκέτο της Κρακοβίας, οι περιουσίες τους δημεύονται και αναγκάζονται να κυκλοφορούν φορώντας το άστρο του Δαβίδ. Τότε στην πόλη φτάνει ένας φιλόδοξος επιχειρηματίας, ο Όσκαρ Σίντλερ, ο οποίος αγοράζει ένα παλιό εργοστάσιο και προσλαμβάνει Εβραίους εργάτες να το λειτουργήσουν. Όταν λαμβάνεται η απόφαση όλοι οι Εβραίοι να οδηγηθούν στα κρεματόρια ,ο Σίντλερ διεκδικεί με την περίφημη λίστα τους εργάτες του πίσω καταφέρνοντας εν τέλει να σώσει περισσότερες από χίλιες ανθρώπινες ζωές.

Σημ: Απορώ τι άλλο θα βάλω ακόμα σε αυτό το οδοιπορικό…

Επόμενος σταθμός είναι το κάστρο το οποίο δεσπόζει σε ένα λόφο πάνω από την παλιά πόλη, γνωστό ως Wawel, όπου σύμφωνα με το μύθο περιτείχισε ο πρίγκιπας Krak όταν νίκησε το δράκο που δυνάστευε τους κατοίκους της περιοχής. Σε αυτό φιλοξενούνται το βασιλικό παλάτι καθώς και ο καθεδρικός ναός των Αγίων Stanisław και Vaclav, στον οποίο γινόταν η στέψη των βασιλιάδων.

Οι φωτογραφικές μηχανές έμειναν για ακόμα μία φορά σιωπηλές λόγω σκαλωσιών που περιέκλειαν το καθεδρικό ναό και η προσπάθειά μας για επίσκεψη σε αυτόν στάθηκε αδύνατη λόγω της τεράστιας ουράς που ανέμενε.

Επιστροφή και πάλι στην παλιά πόλη όπου λόγω του αυξημένου χρόνου που έχουμε να σκοτώσουμε περπατάμε όλα τα στενά της και μπαίνουμε σε όποιο μαγαζί μας γεμίζει το μάτι για σόπινγκ θέραπι.

Νέοι ορίζοντες, νέα επαγγέλματα. Ο άνθρωπος μπύρα...

Νέοι ορίζοντες, νέα επαγγέλματα. Ο άνθρωπος ταμπέλα...

Το βραδάκι τραβάμε σε ένα ακόμα προτεινόμενο εστιατόριο ονόματι U Babci Maliny. Αμύριστο εστιατόριο με υπόγειες αίθουσες με διαφορετική διακόσμηση η καθεμία, νόστιμο φαγητό και τσάμπα τιμές. Γενικά το φαγητό στην Πολωνία είναι πάρα πολύ φτηνό.

Απέναντι από το εστιατόριο βρίσκεται το θέατρο, για το οποίο αναφερθήκαμε κατά τη χθεσινή μας περιήγηση. Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία για μια νυκτερινή φωτογραφία.