Βαλκάνια… Ευρώπη… Ελλάδα…

19 Αυγούστου, Βελιγράδι – Θεσσαλονίκη (χλμ 675)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Το στομάχι μου διαμαρτύρεται έντονα. Δεν τολμάω να φαω τίποτα στο πρωινό. Ξεκινάμε αρκετά πρωί με τελικό προορισμό την Θεσσαλονίκη, αλλά σύντομα μπαίνω σε κάποιο πάρκινγκ. Η χτεσινή πίστα βγαίνει όπως ακριβώς ήταν από το στομάχι μου…
Αφού συνέρχομαι ολίγον συνεχίσουμε την πορεία μας νότια. Καλύπτουμε καμιά 100ριά χιλιόμετρα πριν ξανασταματήσω για να αφήσω ακόμα μερικά κομμάτια πίτσας που είχα ξεχάσει σε κάποια γωνιά του στομαχιού μου.
Μια αφόρητη δυσοσμία από μαζούτ μας συνοδεύει καθ’ όλη την αδιάφορη διαδρομή. Διανύουμε συνολικά 380 χιλιόμετρα μέχρι τα σύνορα με Σκόπια. Φουλάρουμε τα ρεζερβουάρ ας λίγο πριν βγούμε από Σερβία υπολογίζοντας το επόμενο μας γέμισμα στην Ελλάδα.
Οι διαδικασίες τυπικότατες. Είχαμε κρατήσει την κάρτα που συμπληρώσαμε κατά την είσοδο μας στα Σκόπια την 1η φορά, έτσι δεν χρειάστηκε να συμπληρώσουμε ξανά. Ο υπάλληλος στα σύνορα μας σφραγίζει την ίδια.
Η εθνική οδό των Σκοπίων σε απαράδεκτη κατάσταση. Ανά 50 περίπου χιλιόμετρα υπάρχει και ένας κισσές διοδίων. Το κόστος για μοτοσυκλέτα είναι 50 δηνάρια (80 λεπτά περίπου). Πληρώνουμε σε €. Μας κλέβουν εν γνώση μας στην μετατροπή, ζητώντας μας 1€ την φορά.
Η ζέστη είναι αφόρητη. Βρίσκουμε μια σκιά κάτω από την σκεπή ενός βενζινάδικου. Θύμα στομαχικών διαταραχών πέφτει και ο Μήτσος. Συνεχίζουμε μετά κόπο και βασάνων. Δεν μας φτάνει ο καύσωνας, γίνονται έργα σε ένα μεγάλο μήκος της εθνικής οδού. Υπάρχουν φανάρια ανά μερικά χιλιόμετρα. Πέφτουμε από κόκκινο σε κόκκινο. Κάθε φανάρι μένει κόκκινο για 10 λεπτά!
Οι στομαχικές διαταραχές επισκέπτονται και την Ελένη. Ο Θοδωρής βράχος ακόμα…
Φτάνουμε στα σύνορα με Ελλάδα και ελάχιστα λεπτά αργότερα παρκάρουμε στο 1ο βενζινάδικο μετά τα σύνορα. Όλοι κομμάτια και ο Θοδωρής να τραβάει φωτογραφίες γελώντας…

Το ξενοδοχείο μας απέχει περίπου 90 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Καταφέρνουμε να μπερδευτούμε με τον Θοδωρή ακολουθώντας διαφορετική διαδρομή. Συνεννοούμαστε μέσω κινητών τηλεφώνων καθώς μόνο εγώ γνωρίζω που βρίσκεται περίπου το ξενοδοχείο. Εν τέλει φτάνουμε στο ξενοδοχείο Heaven γύρω στις 19:30. Πέφτουμε νεκροί στα κρεβάτια μας. Ο Θοδωρής εκτελεί χρέη νοσοκόμου. Βγαίνει να φέρει κάτι ελαφρύ να φάμε. Τα στομάχια μας όμως αρνούνται να δεχτούν οτιδήποτε στερεό.