Βαλκάνια… Ευρώπη… Ελλάδα…

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Ελένη Λειβαδιτάκη, Θεόδωρος Λεκάκος, Δημήτρης Αναστασάκης

Είναι η τρίτη φορά που σβήνω τον πρόλογο και ξαναρχίζω το οδοιπορικό απ’ την αρχή. Είναι τόσο πολύπλοκες οι εικόνες και τα συναισθήματα που έχω μαζέψει απ’ την φετινή μας εξόρμηση που περιέργως κωλύομαι να τα μεταφέρω σε χαρτί. Ας προσπαθήσω για τέταρτη φορά, αφήνοντας τα θαυμαστικά και τους φανταζέ προλόγους και απλά βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά.

Η μοτοπαρέα μας φέτος είχε αρκετές απώλειες. Διάφορες υποχρεώσεις και κολλήματα κράτησαν αρκετούς από τους «συνήθεις ύποπτους» στην βάση τους. «Ζωντανοί» παρέμειναν τέσσερις ταξιδευτές με 3 μοτοσακά. Ο Μήτσος με KTM Adventure 990, o Θοδωρής με την Ελένη με Fazer 1000 και ο υπογράφων αυτών το γραμμών, Στέλιος με TDM 900.
Η προετοιμασία μας κράτησε πάνω από ένα εξάμηνο καθώς όλα ήταν λίγο πιο δύσκολα. Κακή χαρτογράφηση, λιγότερες πληροφορίες, λιγότερες επιλογές σε καταλύματα, διαβατήρια, ευρωπαϊκά διπλώματα και άλλα μικρότερα, τα οποία μας κράτησαν απασχολημένους για πάνω από έξι μήνες.

5 Αυγούστου, Χανιά – Πειραιάς
Η τελευταία μέρα πάντα περνάει χωρίς να το καταλάβω, καθώς οι τελευταίες εκκρεμότητες με κρατάν απασχολημένο καθ’ όλη την διάρκειά της. Πριν λοιπόν καλά-καλά το καταλάβω οι συνταξίδευτές μου καταφθάνουν στο σπίτι μου και μετά από ένα σύντομο έλεγχο βασικού εξοπλισμού αναχωρούμε προς το λιμάνι της Σούδας.

Αναμνηστικές φωτογραφίες και επιβίβαση εις το καράβι, προσπαθώντας να παρκάρουμε κάπου ώστε να βγούμε όσο πιο νωρίς γίνεται το πρωί. Τσουγκρίζουμε τις καθιερωμένες μας πια μπύρες, αποχαιρετάμε τα Χανιά και σύντομα οδεύουμε για νάνι καθώς το πρωί έχουμε να διανύσουμε πάνω από 700 χιλιόμετρα.

6 Αυγούστου, Πειραιάς – Οχρίδα (χλμ 724)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Παραδόξως η θέση που επιλέξαμε για παρκάρισμα ήταν σωστή και η αποβίβαση μας πρωινή-πρωινή. Εκμεταλλευόμενοι την πρωινή δροσιά, ξεχυνόμαστε στο δρόμο για να καταπιούμε όσα περισσότερα χιλιόμετρα μπορούμε.
Την μονότονη διαδρομή που έχουμε να διανύσουμε έρχεται να σπάσει η συνάντηση με τον φίλο Γιώργο στο ύψος της Χαλκίδας, ο οποίος τράβαγε για Αλεξανδρούπολη.

Πρώτη στάση στις Θερμοπύλες για καφέ και βενζίνα και κουβεντούλα με τον νέο συνταξιδευτή μας. Ξανακαβαλάμε τα μοτοσακά μου και συνεχίζουμε μέχρι το ύψος της Λάρισας όπου και αποχαιρετούμε τον Γιώργο.

Το πρώτο κύμα του ανακοινωθέν καύσωνα γίνεται αισθητό καθώς διασχίζουμε σημειωτών την Λάρισα. Ευτυχώς απ’ εκεί και πάνω ο δρόμος είναι ανοικτός και πιο γραφικός και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε βρισκόμαστε στο συνοριακό φυλάκιο την Νίκης. Ο Έλληνας συνοριοφύλακας μας ρωτά αν έχουμε διαβατήρια και πράσινες κάρτες και αφού του γνέφουμε καταφατικά μας κάνει νόημα να περάσουμε. Στο Σκοπιανό φυλάκιο συμπληρώνουμε μια κάρτα εισόδου την οποία μας σφραγίζουνε, τσεκάρουνε τα διαβατήρια μας και τις πράσινες κάρτες και δίχως καθυστέρηση συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στα Σκόπια, Φύρομ, Μακεδονία ή όπως θέλει να τα ονομάσει ο καθένας μας. Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα της ονομασίας, απλώς θα παραθέσω μια φωτογραφία από το συνοριακό φυλάκιο η οποία ανακοινώνει τις εργασίες νέου φυλακίου με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η οποία έντεχνα αποφεύγει να αναφέρει κάποια ονομασία.

Ακολουθούμε την διαδρομή προς Bitola μέσω ενός στενού, μέτριου σε ποιότητα ασφάλτου αλλά γραφικού δρόμου. Παρέα μας οι Ελληνικές πινακίδες σε αρκετά καταστήματα και κέντρα διασκέδασης.

Το πλάνο συμπληρώνεται από αυτοκίνητα παλιά, ξεχασμένα θα έλεγα και από άμορφες πολυκατοικίες όπως αυτήν της φωτογραφίας παρακάτω.

Για την Οχρίδα υπάρχουν 2 διαδρομές. Η γρήγορη αλλά -μάλλον- αδιάφορη και η αργή, η οποία γλύφει την βορινή πλευρά της Μεγάλης Πρέσπας και της λίμνης Οχρίδας. Μιας και ο χρόνος μας παίρνει επιλέγουμε την δεύτερη και σύντομα πλησιάζουμε τη Μεγάλη Πρέσπα.

Ο δρόμος συνεχίζει να είναι μέτριος αλλά το τοπίο μαγευτικό. Βρίσκουμε ένα όμορφο πλάτωμα για την πρώτη μας στάση και για να σβήσουμε τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.

Ακολουθούμε ένα στενό και κακό δρόμο προς την λίμνη Οχρίδα, ο οποίος σκαρφαλώνει στα 1600 μέτρα και μας χαρίζει μια μαγευτική θέα προς την λίμνη αρχικά της Μεγάλης Πρέσπας…

Και στη συνέχεια της λίμνης Οχρίδας. Αρκετός κόσμος χαζεύει την θέα και μερικοί τολμηροί ασχολούνται με το σπορ του παρά πέντε.

Συνεχόμενες απότομες φουρκέτες μας οδηγούν δίπλα στη λίμνη και ύστερα από ένα μίνι συμβούλιο αποφασίζουμε να τραβήξουμε νότια προς την γραφική εκκλησία του Sveti Naum. Δυστυχώς η πρόσβαση προς αυτήν ήταν αδύνατη λόγω κάποιας κοσμοπολίτικης παραλίας που βρισκόταν ακριβώς πριν από αυτήν. Για να πλησιάσουμε θα έπρεπε να αφήσουμε τι μοτοσυκλέτες μας και να συνεχίσουμε με τα πόδια, πράγμα ολίγον επικίνδυνο λόγω ότι τα πράγματα μας δεν ήταν ασφαλή.

Πορεία λοιπόν βόρεια προς Οχρίδα, μέσω δεκάδων τουριστικότατων θέρετρων τα οποία φυσικά έσφυζαν από κίνηση. Γύρω στις 16:30 φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας (Hotel Tino) το οποίο βρίσκεται δίπλα στην λίμνη. Τάχιστη τακτοποίηση και εξόρμηση στην γεμάτη από τουρισμό πόλη της Οχρίδας.

Οι Ελληνικές φίρμες δίνουν και εδώ φυσικά το παρόν. Τα «σαραβαλάκια» μαγνητίζουν και πάλι τους φακούς μας.

Περπατάμε δίπλα στην λίμνη επισκεπτόμενοι αρχικά την εκκλησία της Αγίας Σοφίας

Στη συνέχεια το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου το οποίο κυριολεκτικά κρέμεται πάνω από την λίμνη

Ανηφορίζουμε περνώντας από την εκκλησία του Κοσμά και Δαμιανού και από το αρχαίο θέατρο

Και κατηφορίζουμε προς το πολυσύχναστο πεζόδρομο.

Οι Ελληνικές φίρμες δίνουν και πάλι το παρόν.

Το περπάτημα μας έχει ανοίξει αρκετά την όρεξη και ακολουθούμε την συμβουλή του Lonely Planet, το οποίο αναφέρει ότι η πιτσαρία του Leonardo φτιάχνει την καλύτερη και φτηνότερη πίτσα στην περιοχή. Οι πίτσες και οι μακαρονάδες δεν αργούν να φτάσουν στα τραπέζια μας και φυσικά δεν αργούν να καταναλωθούν. Φυσικά με την συνοδεία της τοπικής μπύρας Skopje.
Για 4 μακαρονάδες, 2 πίτσες, 1 σαλάτα και 8 μπύρες πληρώνουμε το υπέρογκο ποσό των 38,55€ και συνεχίζουμε γελώντας την βόλτα μας….

Η κούραση σε συνδυασμό με την δύσκολη αυριανή διαδρομή δεν αργεί να μας οδηγήσει πίσω στο ξενοδοχείο μας. Πριν εναποθέσουμε τα κορμιά μας λιπαίνουμε τις αλυσίδες των μοτοσακών μας και τα ασφαλίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε καθώς το πάρκινγκ του ξενοδοχείου μας είναι σε εξωτερικό χώρο.

Επόμενη Σελίδα »