Βαλκάνια… Ευρώπη… Ελλάδα…

12 Αυγούστου, Sibenik – Λουμπλιάνα (χλμ 506)

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Καλημέρα με λάστιχο στο KTM. Ρωτάμε τον ξενοδόχο και μας λέει ότι έχει βουλκανιζατέρ σε 200 μέτρα. Χρησιμοποιούμαι την μικρή ηλεκτροκίνητη τρόμπα για να φουσκώσουμε το λάστιχο και τραβάμε προς το βουλκανιζατέρ.

Δεν επισκευάζουν λάστιχα μοτοσυκλέτας και μας στέλνουν στο Sibenik στο Auto Antonio. Ακολουθούμε την γνωστή συνταγή που λέει ρωτώντας πας στην πόλη και εν τέλει κάποιος Χριστιανός με ένα σκούτερ μας κάνει νόημα να τον ακολουθήσουμε. Σε μερικά λεπτά βρισκόμαστε έξω από το βουλκανιζατέρ και αφού τoν ευχαριστούμε θερμά, σπρώχνουμε το KTM προς εγχείρηση.

Μια καινούργια σαμπρέλα παίρνει την θέση της φθαρμένης παλιάς και χωρίς άλλη καθυστέρηση ξαναχυνόμαστε στον δρόμο. Συνεχίζουμε παραλιακά μέχρι το ύψος του Zadar. Η υπερβολική κίνηση σε συνδυασμό με την πρωινή καθυστέρηση μας σπρώχνει προς εθνική οδό την οποία θα ακολουθούμε για αρκετά χιλιόμετρα. Όσο και αν φαίνεται περίεργο η εθνική τους οδό δεν ήταν καθόλου βαρετή. Όμορφα τοπία, όμορφες ανοικτές στροφές και γουστόζικες πινακίδες με φατσούλες που ανακοίνωναν έργα επί της οδού, μας κάνουν παρέα μέχρι την Rijeka.

Ψιλομπερδέυομαι και μπαίνω μέσα στην πόλη της Rijeka. Ανακαλύπτω γρήγορα το λάθος μου αλλά δυστυχώς η έξοδος προς στην περιφερειακή οδό ήταν κλειστή. Αναγκαζόμαστε να διασχίσουμε όλη την πόλη για να ξαναβγούμε στην περιφερειακή. Τουλάχιστον πήραμε μια γεύση απ’ την Rijeka.

Συνεχίζουμε βόρεια για περίπου 20 χιλιόμετρα πριν συναντήσουμε τα σύνορα για Σλοβενία. Οι διαδικασίες τυπικότατες και σύντομα οδηγούμε σε ένα υπέροχο επαρχιακό κομμάτι το οποίο ήταν μαρκαρισμένο με την εξής πινακίδα:

Στο ύψος της Postojna μπαίνουμε στην εθνική οδό για τα τελευταία 50 χιλιόμετρα της σημερινής διαδρομής. Αν και είχα διαβάσει πως τα διόδια της Σλοβενίας είναι πληρωτέα, στον σταθμό δεν υπάρχει άνθρωπος. Αφού περνάνε όλοι περνάμε και εμείς νομίζοντας πως είναι κάποιος κλειστός σταθμός. Περνώντας και τον 2ο αφύλακτο σταθμό καμιά 20 χιλιόμετρα παρακάτω καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν έχουμε κάνει σωστά.
Στο ξενοδοχείο (Hotel Park) πια, παίρνουμε την πληροφορία ότι θα έπρεπε να έχουμε προμηθευτεί με κάρτες διοδίων (toll vignettes) από κάποιο βενζινάδικο ή από τα σύνορα. Εις αύριον βέβαια. Σήμερα προτρέχει έξοδο στην Λουμπλιάνα.

Περπατάμε αρκετά στην πόλη παίρνοντας μια πρώτη γεύση απ’ τις ομορφιές της:

Το βράδυ καταλήγουμε σε ένα Μεξικάνικο εστιατόριο ονόματι Cantina Mexicana, όπου τρώμε σε λογικότατες τιμές. Πιο φτηνά από Ελλάδα αλλά λίγο πιο ακριβά από ότι είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.

Η συνέχεια περιλαμβάνει ποτάκι στον φίσκα σε κόσμο πεζόδρομο πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Πριν πέσουμε στα κρεβάτια μας τσεκάρουμε τον καιρό ανακαλύπτοντας πως το τριήμερο στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας μας επιφυλάσσει βροχερό καιρό.