11η ΜΕΡΑ
Σάββατο 21 Ιουλίου 2018
Αναχώρηση: 9:30 Άφιξη: 18:30
Διαδρομή: Dubrovnik – Tirana
Χιλιόμετρα: 341
Συνολικά χιλιόμετρα: 4037
Έξοδα: Βενζίνη 16€ – Δωμάτιο 28€ – Μαγνητάκια 6€ – Φαγητό 31€ – Μάρκετ 9€ – Λοιπά 8€
– Αχ, τελειώνει το ταξιδάκι μας.
– Μην το λες… έχουμε Τίρανα σήμερα.
– Πως το ξέχασα. Τι ωραία που θα είναι και στα Τίρανα…
– Ποδοσφαιρομάνα…
– Τι εννοείς; Πάλι για τον Πίου λες το μαύρο πιστόλι διαρκείας πάρτε όλοι;
– Περίμενε και θα δεις…
Προτελευταία μέρα σήμερα και όσο και να το πεις είσαι στα τελειώματα. Φυσικά πάντα θα προσπαθούμε μέχρι και το τελευταίο χιλιόμετρο να το χαιρόμαστε. Τελικός σημερινός προορισμός τα εξωτικά Τίρανα από τα οποία περνάω σχεδόν κάθε χρόνο αλλά ποτέ δεν έχω διανυκτερεύσει. Θα το δούμε και αυτό. Αλλά πρώτα έχουμε να δούμε ΚΑΙ σήμερα όμορφα μέρη.
Ξύπνημα στις 7:30 και αναχώρηση στις 9:00. Η διαδρομή προς το Μαυροβούνιο σου δίνει την δυνατότητα να αγναντέψεις το Dubrovnik από ψηλά και πραγματικά να δεις κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι βλέπεις όταν βρίσκεσαι μέσα.
Μετά από 9 χλμ στα φανάρια αριστερά βρίσκεται το καλύτερο ίσως Lidl που έχουμε επισκεφτεί με ένα φούρνο που είχε ακόμη και χάμπουργκερ. Καταλαβαίνετε τι έγινε… θεωρώ ότι όλες αυτές τις μέρες όσοι μας έβλεπαν να ψωνίζουμε θα μας περνούσαν για νηστικούς, όχι ότι δεν ήμασταν φυσικά.
Συνεχίζουμε και στα σύνορα Κροατίας – Μαυροβουνίου υπήρχε μια ουρά τουλάχιστον 5 χλμ. Με τον γνωστό πατροπαράδοτο τρόπο θα βρεθούμε μπροστά και σε 15 λεπτά έχουμε ξεμπερδέψει.
Βρισκόμαστε στον Ε-65 και το χωριό Ίγκαλο σηματοδοτεί την αρχή της διαδρομής παραπλεύρως του κόλπου του Κότορ. Μια πολύ ευχάριστη διαδρομή που επίσης θέλει μεγάλη προσοχή γιατί η κίνηση είναι μεγάλη και ο δρόμος πολύ στενός.
Για όποιον έχει χρόνο μια στάση στο χωριό Perast θα σας ανταμείψει για τον χρόνο που θα διαθέσετε. Όσο πλησιάζουμε στο Κότορ η κίνηση αυξάνει. Με την είσοδο μας στην πόλη θα αντικρίσουμε στο λιμάνι το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο που έχω δει. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι για να το δεις ολόκληρο μέχρι πάνω θα έπρεπε να στρέψεις το βλέμμα σου προς τον ουρανό. Παρκάρουμε έξω από την παλιά πόλη. Και σήμερα η ζέστη σε συνδυασμό με τον ρουχισμό μας έχει αφυδατώσει. Μια χαλαρή βόλτα στα σοκάκια και καθόμαστε να απολαύσουμε (?) το cappuccino μας.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω -αλλά αυτό θα κάνω- όλα αυτά τα μέρη τα νοιώθω τόσο οικεία μετά από τόσες επισκέψεις που νομίζω ότι θα πεταχτεί κανένας κολλητός από την γωνία για να πιούμε και κανέναν κανονικό καφέ. Η σύντροφος θα πεταχτεί να ψωνίσει μαγνητάκια για τις κολλητές και εγώ θα βρω την ευκαιρία να «παρατηρήσω» τους ανθρώπους που φορούσαν τακούνια μιας και πάντα ενδιαφερόμουν για το πώς καταφέρνουν και περπατάνε σε πλακόστρωτο δρόμο… καταλαβαίνετε… καθαρά από επιστημονικής απόψεως.
– Λιγούρη… φεύγω και κοιτάς σαν τους γέρους τα κοριτσάκια και σου τρέχουν τα σάλια… λες στον κόσμο ότι είσαι και ποιοτικός… γεροξεκούτη… ποια βρε θα σε κοιτάξει που δεν μπορείς ούτε 400 χλμ τη μέρα να βγάλεις; Μη κοιτάς που γκαβόθκα (σημ. τυφλώθηκα) εγώ και με παρέσυρες μικρό κορίτσι…
Με αυτά και με εκείνα βρισκόμαστε ξανά πάνω στο μηχανάκι να αφήνουμε το Κότορ και να ανεβαίνουμε τον Ρ1 με κατεύθυνση το Cetinje… Τα πρώτα χλμ ο δρόμος πολύ στενός με αποτέλεσμα πολλά αυτοκίνητα να έχουν μπλοκάρει. Όχι εμείς όμως. Συνεχίζουμε κάνοντας τις 20(;) αριθμημένες φουρκέτες για να βρεθούμε στην κορυφογραμμή του βουνού από όπου και η θέα προς το fjord του Kotor είναι σκέτη απόλαυση.
Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο και καταλαβαίνω ότι έχει καταργηθεί ο παλιός γραφικός δρόμος και τη θέση του έχει πάρει ένας πολύ άνετος και γρήγορος δρόμος που σε φτάνει στην παλιά πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου το Cetinje σε χρόνο dt. Έκανα προσπάθεια να βρω την παλιά διαδρομή που είναι πάρα πολύ όμορφη και γραφική αλλά ο δρόμος που διάλεξα με πήγαινε σε λάθος κατεύθυνση με αποτέλεσμα να επιστρέψω στον καινούριο και πολύ γρήγορα να έχουμε βρεθεί σε ένα πάρκο στο Cetinje οπού και θα απολαύσουμε τα υπέροχα χάμπουργκερ και όχι μόνο. Από εκεί θα πάρουμε τον Μ2.3 που θα μας βγάλει στην Butva για να συνεχίσουμε στο Sveti Stefan, Bar, Dobra Voda.
Εκεί θα κάνουμε αριστερά προς Sukobin όπου βρίσκεται και ο συνοριακός σταθμός Μαυροβουνίου – Αλβανίας. Η συγκεκριμένη διαδρομή θέλει προσοχή μιας και κινούνται διάφοροι τύποι με διαφορετικές απόψεις για την οδήγηση σε σχέση με σας.
Στα σύνορα έχει και πάλι κίνηση αλλά μας φωνάζουν να περάσουμε από πλάγια και έτσι βρισκόμαστε πολύ γρήγορα Shkoder στις όχθες του ποταμού Μπούνα να απολαμβάνουμε παγωμένο -επιτέλους- καφέ στο restaurant Illiria.
Θεωρώ τα 95 χλμ Shkoder-Tirana πολύ κουραστικά μιας και είναι ίσως από τους πιο επικίνδυνους δρόμους που μπορείς να κάνεις. Οι Αλβανοί οδηγοί έχουν την δικιά τους κοσμοθεωρία για το τι είναι οδήγηση. Όποιος έχει πάει Αλβανία με καταλαβαίνει. Ο συγκεκριμένος δρόμος σου δίνει και την δυνατότητα να ανεβάσεις ταχύτητα οπότε πρέπει τα μάτια σου να τα έχεις 54. Όλο αυτό πάντα με κούραζε σε αυτή την διαδρομή, την οποία έχω κάνει πάνω από 10 φορές σίγουρα, οπότε μια στάση στα Shkoder για ξεκούραση θα σας κάνει καλό. Όπως έκανε και μας και κάναμε τα χλμ γρήγορα και λιγότερο κουραστικά από κάθε άλλη φορά.
Με την είσοδο στα Τίρανα πρέπει να αυξήσεις τα μάτια σου από 54 σε 104 τουλάχιστο. Ο κίνδυνος παραμονεύει παντού. Έτσι με την πρέπουσα προσοχή είμαστε έξω από το ξενοδοχείο το οποίο και μας προσφέρει για να ξεκουράσουμε τα εεεε, συγνώμη, το δικό μου γέρικο κορμί και το κορμί… της άλλης… ένα υπέροχο δωμάτιο.
Πραγματικά απολαύσαμε το μπάνιο και βγήκαμε για να βρούμε ένα ωραίο εστιατόριο που είχαμε σταμπάρει καθώς ερχόμασταν. Τελικά ακόμη και με τα πόδια ήταν πολύ κοντά και έτσι σε λίγα λεπτά απολαμβάνουμε το γεύμα μας σε ένα όμορφο περιβάλλον και με ευγενέστατο προσωπικό. Φάγαμε πολύ καλά και πληρώσαμε 25 ευρώ.
– Είδες που σε φέρνω.
– Ε, ναι… στην Αλβανία ξέρω και εγώ να το παίζω large.
– Γιατί έχεις παράπονο;
– Μπαααα… απλά έχω φάει όλη την σφολιάτα της «χρυσής ζύμης» μέσα σε 10 μέρες… θα χαλάσω και τους κοιλιακούς μου…
– Σιγά τα «λουκούμια»…
Το εστιατόριο μπορείτε να το βρείτε σε αυτή την διεύθυνση και σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Επίσης στο Cioccolatitaliani Tirana φάγαμε καταπληκτικό παγωτό. Θα το βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση.
Και λίγα λόγια για τα Τίρανα.
Είναι μια πόλη που προσπαθεί να αλλάξει στην όψη της και όχι στην κουλτούρα της και στην νοοτροπία της. Σάββατο βράδυ που την περπατήσαμε θα σας έλεγα ότι είναι κάτι από Μπουρνάζι της 10ετίας του 2000 στον υπερθετικό βαθμό. Φυσικά γούστα του καθενός είναι αυτά. Πάντως η όψη της πόλης από το 2008 που την επισκέφτηκα 1η φορά έχει αλλάξει προς το καλύτερο και η ενέργεια να πεζοδρομήσουν όλους τους δρόμους γύρω από την πλατεία Skaderbeg μόνο θετική εντύπωση προκαλεί.
Πάντως μια διανυκτέρευση αξίζει τον κόπο.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
