2η ΜΕΡΑ
Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018
Αναχώρηση: 11:00 Άφιξη: 16:30
Διαδρομή: Ancona – Milano
Χιλιόμετρα: 485
Συνολικά χιλιόμετρα: 747
Έξοδα: Βενζίνη 25€ – Διόδια 30€ – Δωμάτιο 43€ – Φαγητό 23€ – Λοιπά 8€
– Πάω να ετοιμαστώ
– Κάνε γρήγορα για να βγούμε πρώτοι
– Δεν έχω πολλά να κάνω… λίγο το μαλί, λίγο τις κρέμες μου, λίγο αρωματάκι, λίγο να δω τι μπλουζάκι θα βάλω για να ταιριάζει με το κράνος…
– ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΠΡΟΣΕΞΕ… ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΩ…
– Δεν καταλαβαίνω γιατί το λες αυτό…
– Ήμουν σίγουρος…
Μια πραγματικά υπέροχη μέρα ξεκινάει. Το καράβι φτάνει στην ώρα του και μιας και έχουμε βάλει την μηχανή μπροστά στην μπουκαπόρτα φεύγουμε πρώτοι και πολύ γρήγορα. Η ώρα είναι 11:00 και το GPS μας βοηθάει να βγούμε σχετικά γρήγορα από το λιμάνι και να βρούμε τον κεντρικό δρόμο. Μπαίνουμε στον Α14 της autosrata για Bolognia και από εκεί τον Α1 για Milano. Ο δρόμος όπως πάντα τέλειος αλλά και βαρετός. Πολύ κίνηση, ζέστη αλλά όχι καύσωνας. Κάνουμε δύο στάσεις για κολατσιό και βενζίνη. Ακόμη και στην autostrata η βενζίνη είναι πιο φτηνή από την Ελλάδα.
Μετά από 474 χιλιόμετρα και αφού στην έξοδο πληρώνουμε τα 29 ευρώ των διοδίων, φτάνουμε στο Μιλάνο και γρήγορα βρίσκουμε το ξενοδοχείο που έχουμε κλείσει. Άνετο, χωρίς κάτι ιδιαίτερο αλλά με κλειστό parking για το μηχανάκι. Αφού ρωτήσαμε για το πόσο μακριά είναι το κέντρο αποφασίσαμε να πάμε με το μηχανάκι μιας και παρκάρεις πολύ εύκολα στο κέντρο της πόλης. Γρήγορα και εύκολα φτάνουμε στο must σημείο ενδιαφέροντος του Μιλάνου που δεν είναι άλλο από τον καθεδρικό ναό του Duomo.
Είναι ο 3ος μεγαλύτερος στον κόσμο. Ανεβαίνοντας 150 σκαλιά μπορείς να φτάσεις στην ταράτσα του ναού. Τι; Αν τα ανεβήκαμε; Για παλαβούς ψάχνεις;
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το quadrilatero d’oro, το χρυσό τετράγωνο ελληνιστί. Πρόκειται για μια κλειστή αγορά που είναι σκεπασμένη από μια τεράστια γυάλινη οροφή και όλο το υπόλοιπο μέρος έχει μια απόχρωση του χρυσού, κάτω από την οποία βρίσκονται οι μεγαλύτεροι οίκοι μόδας και όχι μόνο.
Με ένα παγωτό στο χέρι απολαμβάνεις την βόλτα σου που δεν θα σου πάρει πάνω από 40 λεπτά. Σοβαροί κύριοι και σοβαρές κυρίες κυκλοφορούν με τις τσάντες -δεν ρώτησα αν χρεώνονται 0,4 λεπτά του ευρώ ή αν είναι για πολλές χρήσεις όποτε η τιμή τους ξεφεύγει στα 0,10- των ακριβών καταστημάτων του τετραγώνου. Τι; Αν ψωνίσαμε; Για παλαβούς ψάχνεις;
Βρίσκουμε την τέλεια πιτσαρία…
– Δεν θα με πας σε κάποιο καλό εστιατόριο;
– Διάβασα σε κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό ότι το Μιλάνο δεν έχει καλά εστιατόρια και ότι η καλύτερη λύση είναι η πιτσαρία.
– Αχ… πόσο διαβασμένος είσαι.
– Τι καλά… την γλύτωσα τσαμπέ…
– Τι μουρμουράς;
– Τίποτα καλή μου… για την ωραία ατμόσφαιρα έλεγα.
…και τρώμε από μια τέλεια πίτσα που για να πω την αλήθεια ούτε με τρεις δεν χόρταινα.
Από εκεί πήγαμε στο –κατά την προσωπική μου άποψη– πιο ενδιαφέρον μέρος της πόλης, την «μικρή Βενετία». Μακριά από τα λαμπερά φώτα του κέντρου ένας υπέροχος πεζόδρομος που τον διασχίζει ένα κανάλι το οποίο καταλήγει σε ένα μεγαλύτερο κανάλι, γεμάτος όμορφα και ιδιαίτερα μαγαζιά για να απολαύσεις φαγητό ή ποτό ή ό,τι άλλο επιθυμείς. Πολύς κόσμος, κυρίως νέοι σαν και μας –είπε κανείς κάτι για την ηλικία μου;- περνούν ευχάριστα την ώρα τους.
Δυστυχώς η κούραση δεν μας επέτρεψε να καθίσουμε πέρα από την βόλτα που κάναμε.
Φεύγοντας περάσαμε και απo τον ναό του ποδοσφαίρου στο Μιλάνο το γνωστό San Siro για τους Tifosi της Milan ή Giuseppe Meatsa γι’ αυτούς της Inter.
Για κάποια γατάκια που δεν θυμούνται η μεγάλη ευρωπαϊκή αρμάδα έχει γράψει ιστορία με χρυσά γράμματα στο συγκεκριμένο στάδιο με αρχιστράτηγο τον μεγάλο Γιοσού Σαριέγκι…
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι…
Στο θέμα μας και πάλι…
Περίπου στις 12 είμαστε στο ξενοδοχείο για ύπνο…
Τα γέρικα κορμιά μας -να μιλάς για τον εαυτό σου σε παρακαλώ- δεν άντεχαν άλλο…
Εντυπώσεις της ημέρας:
1) Δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα από τα φανάρια στο Μιλάνο. Για κάποιο λόγο τα έχουν ρυθμίσει έτσι ώστε να μην μπορείς να πετύχεις 2ο φανάρι πράσινο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα για να διασχίσεις τους κεντρικούς δρόμους να θέλεις αρκετή ώρα και τεράστια υπομονή. Φαντάζομαι τι παθαίνει ένας οδηγός μηχανής με φουλ εξοπλισμό μια μέρα με 35 βαθμούς… κόλαση λέμεεεεε…
2) Με το που έπεσε ο ήλιος στην πλατεία Duomo άρχισε η επιδρομή των κουνουπιών. Δεν καταλάβαιναν ούτε από αντικουνουπικά ούτε από ρούχα. Για τους Ιταλούς είμαι σίγουρος ότι είναι ψεκασμένοι οι άνθρωποι, πως δεν έπιασε ο ψεκασμός σε εκείνο το σημείο ένας καθολικός Θεός ξέρει. Μας γαζώσανε λέμεεεε…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
