Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Στην χώρα των Τρολ
Ημέρα 11η, Κυριακή 21/7/2019
Διαδρομή: Vassenden – Alesund (Νορβηγία)
Χλμ: 449 (Συνολικά χιλιόμετρα: 5002)

Το μετεωρολογικό δελτίο του γούγλη δεν έκανε λάθος… έτσι φορτώνουμε με ψιλόβροχο, φοράμε τα αδιάβροχα μας και αναχωρούμε με αρχική κατεύθυνση δυτικά.

Αρχικά κινούμαστε παράλληλα με την λίμνη Jølstravatnet με τα μάτια μας να μην μπορούν να χορτάσουν τη μαγεία του τοπίου…

…ενώ στη συνέχεια χωνόμαστε μέσα σε ένα εκπληκτικό φαράγγι το οποίο ξεκινάει στο χωριό Klagegg και καταλήγει στο Byrkjelo…

Σε μία από τις λίμνες που συναντάμε, η νέφωση είναι τόσο χαμηλή που έχει σχηματίσει ένα άσπρο πέπλο στην επιφάνεια της…

Βγαίνοντας από το όμορφο φαράγγι αντικρίζουμε την πραγματικά εξωπραγματική θέα προς το φιόρδ του Innvik. Ένα σύννεφο έχει “παρκάρει” ανάμεσα στις βουνοπλαγιές του φιόρδ, δημιουργώντας μια λευκή γέφυρα!

Στο πάρκινγκ που σταματάμε για να απαθανατίσουμε το τοπίο, έχει σταματήσει και ένα λεωφορείο με τουρίστες. Ένας από αυτούς γλυκοιτάζει τις μοτοσυκλέτες μας για αρκετή ώρα ώσπου παίρνει το θάρρος να μας ζητήσει να ανέβει σε μια για να βγάλει φωτογραφία. Φυσικά επιλέγει την δική μου, πράγμα που έκανε τους υπόλοιπους της παρέας να δυσανασχετήσουν φανερά και γυρίσουν αδιάφορα πλάτη χαζεύοντας το τοπίο (και καλά)…

(λέμε και καμιά μλκ να περάσει η ώρα)

Η βροχή έχει σταματήσει και έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε το κομμάτι δίπλα στο φιόρδ…

Στο χωριό Olden, στη δυτική πλευρά του φιόρδ, αφήνουμε για λίγο τον κεντρικό και κατευθυνόμαστε προς τον παγετώνα Briksdal (Briksdalsbreen στα Νορβηγικά).

Ο Briksdal αποτελεί “παρακλάδι” του παγετώνα Jostedal, του μεγαλύτερου της ηπειρωτικής Ευρώπης, ο οποίος καταλαμβάνει μια περιοχή 487 τετραγωνικών χιλιομέτρων!

Σταματάμε στο πάρκινγκ όπου ξεκινάει ένα μονοπάτι 3 χιλιομέτρων προς τον παγετώνα. Δυστυχώς όμως δεν έχουμε τον χρόνο και με βαριά καρδιά αποφασίζουμε να αρκεστούμε σε μια μακρινή ματιά.

Σχεδόν δίπλα μας, διακρίνεται και ο καταρράκτης Volefossen…

Μεταβολή προς ένα χώρο στάθμευσης που είχαμε δει νωρίτερα, ο οποίος έχει φοβερή θέα προς τον παγετώνα.

Η αντανάκλαση του καταρράκτη Nesleelva μαγνητίζει τον φακό μας

Η ματιά του “‘Ικαρου” μας μαγεύει για ακόμα μια φορά…

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

Κλικ για μεγέθυνση

Επιστρέφουμε στο Olden και συνεχίζουμε την πορεία μας ανατολικά ακολουθώντας τον 15.

Μετά την λίμνη Strynevatnet ο δρόμος ανηφορίζει και μπροστά μας ξεπροβάλλει το τούνελ Ospeli το οποίο παρακάμπτει τον εντυπωσιακό δρόμο 258, στον οποίο απαγορεύονται τα λεωφορεία και τα μεγάλα τροχόσπιτα. Σιγά μην τον χάσουμε…

Ο δρόμος είναι γνωστός και ως Gamle Strynefjellsvegen ή Videdalen pass, έχει μήκος 27 χλμ και το μέγιστο υψόμετρο είναι 1072 μέτρα

Η διαδρομή είναι πανέμορφη και όσο ανεβαίνουμε υψόμετρο, τόσο βλέπουμε το τοπίο να ασπρίζει.

Φτάνουμε στο χιονοδρομικό κέντρο Stryn Sommerski -το οποίο σύμφωνα με μια πινακίδα λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι- και σταματάμε για μερικές φωτογραφίες. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι Ιούλιος αλλά το παγωμένο μου κορμί δεν πείθεται.

Κλικ για μεγέθυνση

Τραβάμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίζουμε την πορεία μας δυτικά. Εντύπωση μας κάνει πως είναι ο μοναδικός δρόμος μέχρι τώρα (και σε ολόκληρη την χώρα όπως θα αποδειχθεί αργότερα) ο οποίος έχει αρκετές κακοτεχνίες αλλά και χαλίκια στο οδόστρωμα.

Πιάνουμε και πάλι τον 15 και συνεχίζουμε δυτικά προς Geiranger. Κυριακή σήμερα και η κίνηση είναι γενικά αυξημένη.

Στο πρόγραμμα μας έχουμε ακόμα μια παράκαμψη για σήμερα, αυτή που οδηγεί στο σημείο με θέα Dalsnibba, πάνω από το φιόρδ του Geiranger. Μόλις στρίβουμε βλέπουμε μπάρες και συνειδητοποιούμε ότι είναι δρόμος με διόδια…

Τα 150 ΝΟΚ (~16 €) για κάθε μοτοσυκλέτα μας φαίνονται κάπως, έτσι αποφασίζουμε να ανέβει μόνο ένας και οι ρέστοι να το απολαύσουν από τις φωτογραφίες του. Ο κλήρος πέφτει στον γενναίο, πληρώνω το αντίτιμο και ξεκινάω τη στριφτερή διαδρομή προς την κορυφή. Για κάποιο λόγο η GoPro δεν δούλεψε στο ανέβα, έτσι οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το κατέβα. Πείτε πως ανέβηκα με την όπισθεν 😉

Αυτοδιαφημίζεται ως το ψηλότερο οδικό σημείο με θέα προς φιόρδ στην Ευρώπη, καθώς βρίσκεται 1500 μέτρα πάνω από το φιόρδ του Geiranger.

Μερικά λεπτά αργότερα παρκάρω στο χώρο στάθμευσης που βρίσκεται στην κορυφή, όπου και επικρατεί τρελή ομίχλη…

Κλικ για μεγέθυνση

Κάνω υπομονή για λίγο και δικαιώνομαι. Ο καιρός ανοίγει απότομα και απολαμβάνω αυτό που βλέπετε και εσείς στις φωτογραφίες…

Κλικ για μεγέθυνση

Κατηφορίζω προς τους ρέστους οι οποίοι έχουν αράξει σε ένα πάρκινγκ περικυκλωμένο από καταρράκτες…

Κλικ για μεγέθυνση

…και όλοι μαζί πια τραβάμε για το σημείο με θέα Flydalsjuvet, που βρίσκεται μόλις 4 χλμ. έξω από την πόλη του Geiranger.

Το Geiranger είναι ένας τουριστικός προορισμός που βρίσκεται στις όχθες του ομώνυμου φιόρδ το οποίο αποτελεί “παρακλάδι” του Storfjorden. Το Lonely Planet του έχει απονείμει το τίτλο ως “ο καλύτερος προορισμός στην Σκανδιναβία”, καθώς περικλείεται από απαράμιλλη φυσική ομορφιά. Το λιμάνι του είναι το τρίτο μεγαλύτερο της χώρας και δέχεται περίπου 140-180 κρουαζιερόπλοια κατά την διάρκεια της τετράμηνης τουριστικής σεζόν.

Το πολυφωτογραφημένο τρολ που βρίσκεται στο λιμάνι του Geiranger

Η κίνηση είναι απίστευτη… δεν έχουμε συναντήσει παρόμοια πουθενά ως τώρα. Κινούμαστε σημειωτόν με τα λεωφορεία να παρελαύνουν στο στενό δρόμο που ανηφορίζει βόρεια του φιόρδ. Αιτία είναι άλλο ένα σημείο με θέα, το Ørnesvingen, στο οποίο κυριολεκτικά δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Τα λεωφορεία έχουν παρκάρει εντελώς άναρχα έχοντας κλείσει εντελώς το δρόμο και με το ζόρι χωνόμαστε σε ένα άνοιγμα. Ο Γιάννης κατεβαίνει βιαστικά για δυο φωτογραφίες…

Στο βάθος διακρίνονται οι καταρράκτες “7 αδελφές”. Πρόκειται για 7 συνεχόμενους καταρράκτες οι οποίοι είναι πολύ εντυπωσιακοί αν τα επίπεδα του νερού είναι υψηλά. Ξέραμε ότι δεν διακρίνονται καλά από το σημείο που βρισκόμαστε και θέλαμε να πετάξουμε τον “Ίκαρο” αλλά με τον πανικό που γίνεται ας αρκεστούμε σε αυτό…

Ωστόσο το Triumph έχει σηκώσει τρελή θερμοκρασία και πετάει από την υπερχείλιση υγρά ψυγείου. Το σβήνω και η θερμοκρασία πέφτει μέχρι να αναχωρήσουμε ξανά.

Η κίνηση χαλαρώνει, η βροχή ξεκινάει και σύντομα βρισκόμαστε στις όχθες του Norddalsfjorden για να μπούμε σε ένα ακόμα καραβάκι.

Στην απέναντι όχθη βρίσκουμε ένα σούπερ μάρκετ για ανεφοδιασμό. Θέλαμε να πάρουμε και καμιά μπύρα να το γιορτάσουμε, αλλά φτάνοντας μπροστά στα ράφια με τα αλκοολούχα αντικρίζουμε αυτό:

Ο Νορβηγικός νόμος απαγορεύει την πώληση αλκοόλ τις Κυριακές…

Μπροστά μας βρίσκεται ένας από τους πιο διάσημους δρόμους της χώρας, ο Trollstigen, που σημαίνει ο δρόμος των Τρολ. Η κατασκευή του κράτησε 8 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1936.

Πάνω σε αυτό το δρόμο βρίσκεται ένα ακόμα αξιοθέατο, το Gudbrandsjuvet. Πρόκειται για ένα στενό φαράγγι το οποίο διασχίζεται από τον ποταμό Valldøla. Τα νερά του έχουν σχηματίσει ένα σύμπλεγμα από βαθιές λακκούβες με περίπλοκους σχηματισμούς.

Πάνω από το ρέμα βρίσκονται μεταλλικές πλατφόρμες οι οποίες βοηθούν στην εξερεύνηση του μέρους. Η βροχή μας δυσκολεύει αλλά πάντα υπάρχει μία λύση…

Συνεχίζουμε την πορεία μας υπό καταρρακτώδη βροχή…

…ώσπου να ξεπροβάλλει μπροστά μας ο χώρος στάθμευσης στην κορυφή του περάσματος.

Εκεί υπάρχει ένα εστιατόριο και ένα μαγαζί με σουβενίρ, κατασκευασμένα αρμονικά με τον χώρο.

Υπό καταρρακτώδη βροχή ακολουθούμε το μονοπάτι που οδηγεί προς τις πλατφόρμες που έχουν θέα προς τον πολυφωτογραφημένο κομμάτι της διαδρομής με τις 11 φουρκέτες οι οποίες έχουν κλίση 10%.

Κλικ για μεγέθυνση

Η θέα από την πρώτη πλατφόρμα δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά υπάρχει και μία δεύτερη την οποία βλέπουμε στο βάθος

Η ομίχλη μας παίζει και πάλι παιχνίδια, αλλά και πάλι μας κάνει την χάρη και ανοίγει για λίγο για να απολαύσουμε τη θέα.

Κλικ για μεγέθυνση

Ο καταρράκτης Stigfossen

Λίγο μετά τα παραπάνω κλικ ο καιρός έκλεισε εντελώς…

Κατηφορίζουμε τις συνεχείς φουρκέτες μέσα στην πυκνή ομίχλη μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που ένα πέτρινο γεφύρι περνάει πάνω από τον καταρράκτη Stigfossen. Ο βρομόκαιρος δεν μας πτοεί καθόλου και “τσαλαβουτάμε” σαν μικρά παιδιά για αρκετή ώρα.

Είναι ήδη 6:30 το απόγευμα και αποφασίζουμε να αρχίσουμε την αναζήτηση διαμονής στην πορεία μας προς Alesund. Χθες ψάχναμε μήπως βρούμε κανένα διαμέρισμα στο AirBnb, αλλά οι τιμές ήταν απλησίαστες. Και μιας και δεν μπορούσαμε να βρούμε τίποτα ούτε σε κοντινά κάμπινγκ, αποφασίσαμε να το ρισκάρουμε και να ψάξουμε καθ’ οδόν. Το κακό είναι ότι όταν βρέχει δύσκολα βρίσκεις κάτι. Το ζήσαμε και την μέρα που φύγαμε από Trolltunga. Αλλά αφού δεν είχαμε άλλη επιλογή, το ρισκάραμε…

Στο πρώτο κάμπινγκ που συναντάμε “τρώμε πόρτα”. Ακολουθούμε κάτι πινακίδες για να βρεθούμε σε δύο φάρμες που και αυτές είναι γεμάτες.

Ένα διπλό ουράνιο τόξο τραβάει προς στιγμή την προσοχή μας

Συνεχίζουμε προς το Tresfjorden, το οποίο μπορεί κανείς να το διασχίσει χρησιμοποιώντας την γέφυρα, αλλά εμείς το κυκλώνουμε ακολουθώντας κάτι πινακίδες για κάμπινγκ. Και τα δύο όμως γεμάτα…

Έκτη αποτυχημένη προσπάθεια σε ακόμα ένα κάμπινγκ που βρέθηκε στο δρόμο μας και 7η και φαρμακερή σε ένα μοτέλ, λίγο έξω από το Alesund. Η κυρία στην ρεσεψιόν μας λέει ότι έχουν περάσει πάνω από 50 άτομα αναζητώντας διαμονή σήμερα και μας προτείνει να κλείσουμε ό,τι βρούμε στο διαδίκτυο.

Έχει πάει 21:00 και μην έχοντας άλλη επιλογή κλείνουμε ότι πιο οικονομικό βρίσκουμε το οποίο είναι γύρω στα 50 €/άτομο. Κεφάλια κάτω και λίγη ώρα αργότερα παρκάρουμε έξω από το ξενοδοχείο Thon, στα περίχωρα της πόλης.

Μέχρι να τακτοποιηθούμε το ρολόι δείχνει περασμένες 10. Δεν έχουμε τρόπο να μαγειρέψουμε και δεν υπάρχει τίποτα ανοικτό τέτοια ώρα στην γύρω περιοχή. Έτσι ανοίγουμε τις προμήθειες μας και βολευόμαστε με ψωμί, σαλάτα που είχαμε πάρει από το σούπερ μάρκετ, πακοτίνια και πατατάκια. Για επιδόρπιο χτυπάμε και μια σοκολάτα και λιποθυμάμε στα κρεβάτια μας.

Το πως δεν έγινε μάχη για το ποιος θα πρωτοπάει τουαλέτα, ακόμα ερευνάται…

Έξοδα ημέρας: