Αρκτικός κύκλος
Ημέρα 13η, Τρίτη 23/7/2019
Διαδρομή: Rye – Misvaer (Νορβηγία)
Χλμ: 724 (Συνολικά χιλιόμετρα: 6130)
Λόγω του φόρτου χιλιομέτρων, η αναχώρηση μας είναι πολύ πρωινή. Επτά και δέκα το πρωί αποχαιρετούμε τον Βλαντιμίρ ευχαριστώντας τον για την άψογη φιλοξενία του και τραβάμε αρχικά προς το Trondheim.
Κάνουμε μια περασάδα από το κέντρο της πόλης όπου και περνάμε έξω από το εντυπωσιακό Rockheim Museum.
Φωτογραφία από την επίσημη σελίδα του μουσείου, καθώς η δικιά μας είναι εν κινήσει και αρκετά κακή.
Για αρκετή ώρα ακολουθούμε τον κεντρικό δρόμο Ε6. Ο καιρός κλειστός αρκετά και σύντομα αρχίζουν οι πρώτες ψιχάλες. Στην πορεία μας βρίσκεται μια πόλη με ιδιαίτερο όνομα από την οποία θέλαμε να κάνουμε μια περασάδα. Το όνομα της πόλης: Hell.
Μπαίνουμε στην πόλη και κατευθυνόμαστε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό όπου είχα διαβάσει ότι υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πινακίδα…
Δυστυχώς οι σκαλωσιές που έτυχε να υπάρχουν δεν μας άφησαν να κάνουμε μια καλύτερη φωτογραφική προσέγγιση.
Η βροχή αρχίζει για τα καλά καθώς αφήνουμε πίσω μας την “κόλαση” και μας κρατάει παρέα για περίπου 60-70 χλμ. Συνεχίζουμε στον Ε6 για αρκετά χιλιόμετρα μέχρι το χωριό Gartland όπου ακολουθούμε τον 776 αρχικά και στη συνέχεια τον 17.
Ο δρόμος είναι γνωστός και ως Coastal Highway ή Kystriksveien, έχει μήκος 630 χλμ και για να τον διασχίσει όλο κανείς θα χρειαστεί να πάρει 6 καραβάκια!
Έχει ψηφιστεί από το περιοδικό National Geographic ως μια από τις 101 πιο όμορφες διαδρομές στον κόσμο.
Έχουμε προαποφασίσει ότι δεν θα κάνουμε όλο τον 17, καθώς τα 6 καραβάκια είναι αρκετά χρονοβόρα και η διαδρομή δεν μπορεί να βγει σε μία ημέρα.Τα περισσότερα σάιτ προτείνουν 5 ημέρες ώστε κάποιος να απολαύσει όλα τα αξιοθέατα καθ’ οδόν. Με τους δικούς μας ρυθμούς εγώ θα έλεγα πως θα θέλαμε δύο ή τρεις, ανάλογα τι θα βλέπαμε στο δρόμο.
Αράζουμε σε ένα πανέμορφο χώρο στάθμευσης κάπου στα μέσα της διαδρομής για να απολαύσουμε το κολατσιό μας. Γύρω μας ένα ποτάμι που ρέει μέσα σε ένα φαράγγι και στο βάθος μια εντυπωσιακή γέφυρα. Πόσο πιο όμορφα…
Οι χώροι στάθμευσης στη φύση σηκώνουν από μόνοι τους ένα κεφάλαιο ανάλυσης. Όλοι τους προσεγμένοι με παγκάκια για τους περαστικούς, πεντακάθαρες τουαλέτες, κάδους απορριμμάτων, αλλά και ανακύκλωσης. Δεν θα δεις πουθενά έστω και ένα σκουπιδάκι.
Μετά το μικρό διάλειμμα συνεχίζουμε την πορεία μας πότε δια ξηράς και πότε δια θαλάσσης…
Όχι ακριβώς στην πορεία μας, αλλά στο κοντινό νησάκι Torget απέναντι μας, υπάρχει ένα γεωλογικό αξιοθέατο, το Torghatten. Πρόκειται για ένα βουνό το οποίο έχει μια τρύπα περίπου στο κέντρο του. Για να την δεις ή θα πρέπει να περπατήσεις το μονοπάτι ή θα πρέπει να σταθείς πολύ τυχερός και να διακρίνεται από την πλευρά που είμαστε. Δυστυχώς το βουνό είναι καλυμμένο με σύννεφο έτσι δανείζομαι μια φωτογραφία από την wikipedia για να πάρετε μια γεύση.
Το τρίτο καραβάκι της ημέρας, το οποίο συνδέει τις πόλεις Forvik και Tjotta είναι και το πιο χρονοβόρο, καθώς το δρομολόγιο διαρκεί μία ώρα… και χάσαμε και μισή ώρα στην αναμονή. Ένας ντόπιος μοτοσυκλετιστής μας ενημερώνει ότι από το συγκεκριμένο λιμάνι φεύγουν δύο καράβια και να φροντίσουμε να πάρουμε το σωστό προς Tjotta.
Το καράβι είναι μεγάλο και με κλειστό γκαράζ… όλα μέχρι τώρα ήταν τύπου “παντόφλας”. Παραμένουμε στο αμπάρι από συνήθεια ώσπου κάποια στιγμή βαράνε σειρήνες συναγερμού. Ένας ευγενέστατος υπάλληλος μας ενημερώνει ότι πρέπει να μεταφερθούμε στο κατάστρωμα καθώς υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Δεν μάθαμε ποτέ το γιατί καθώς λίγο αργότερα ξανα-κατεβαίνουμε στο γκαράζ και συνεχίζουμε ακολουθώντας για αρκετά χιλιόμετρα το ρυθμό του ντόπιου μοτοσυκλετιστή που γνωρίσαμε στο λιμάνι.
Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω διασχίζουμε την εντυπωσιακή καλωδιακή γέφυρα Helgeland, μήκους 1065 μέτρων.
Φωτογραφία από wikipedia
Στο χωριό Leira χαιρετάμε τον μοτοσυκλετιστή και αφήνουμε τον 17 για να μπούμε στον 78 όπου θα μας οδηγήσει πίσω στον κεντρικό Ε6.
Στον 78 μας υποδέχεται το Toven Tunnel, μήκους 10.665 μέτρων. Μέσα του κάνει πραγματικά ψοφόκρυο. Στρίβουμε στο Ε6…
Αρκετά παρακάτω αρχίζουν τα έργα αλλά υπάρχουν δύο λωρίδες παράλληλα με τον κεντρικό για να εξυπηρετούν την κίνηση. Ωστόσο οι βοηθητικές λωρίδες είναι τόσο καλοφτιαγμένες που είναι καλύτερες από τελειωμένο δρόμο στην Κρήτη. Στην ενδοεπικοινωνία κάνουμε πλάκα ότι άμα γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο να δεις που θα είναι τελειωμένος…
Πλησιάζοντας τον Αρκτικό Κύκλο το τοπίο αλλάζει εντυπωσιακά απότομα. Δύο μόλις χιλιόμετρα πριν τη νοητή γραμμή που χωρίζει την Αρκτική ζώνη από την Εύκρατη ζώνη αφήνουμε τα νορβηγικά δάση και εισερχόμαστε σε ένα γυμνό, αφιλόξενο τοπίο.
Ο Αρκτικός Κύκλος είναι ένας νοητός κύκλος πάνω στη Γη, παράλληλος με τον Ισημερινό και σηματοδοτεί τη γεωγραφική περιοχή μέσα στην οποία εμφανίζεται το φαινόμενο της πολικής ημέρας και της πολικής νύχτας. Στην πολική ημέρα, ο ήλιος, παραμένει πάνω από τον ορίζοντα για 24 συνεχόμενες ώρες, τουλάχιστον για μια μέρα το χρόνο (για έξι μήνες στους πόλους) και αναφέρεται συνήθως ως Ήλιος του Μεσονυχτίου. Αντίστοιχα την πολική νύχτα ο ήλιος βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα για 24 ώρες, τουλάχιστον για μια μέρα το χρόνο.
Στο χώρο υπάρχει ένα πανέμορφο κτίριο (περιττό να πω πια ότι είναι άριστα εναρμονισμένο με το περιβάλλον) το οποίο λειτουργεί σαν κέντρο επισκεπτών, καφέ-εστιατόριο, κινηματογράφος, ταχυδρομείο και μαγαζί με αναμνηστικά.
Δίπλα από το κτίριο υπάρχει ένα Σοβιετικό μνημείο αφιερωμένο στα θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η συγκεκριμένη περιοχή αποτελούσε ένα από τα πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.
Λίγο πιο πέρα ο τόπος είναι γεμάτος κούκους… πέτρινα πυργάκια για όσους έχασαν την ανάλυση που κάναμε νωρίτερα.
Εκεί υπάρχει και ένα ακόμα μνημείο όπου στην κορυφή του βρίσκεται η μεταλλική υδρόγειος, σύμβολο του Αρκτικού Κύκλου. Όσο όμως και αν έψαξα δεν κατάφερα να βρω ακριβείς πληροφορίες.
Είναι κατασκευασμένο από ξύλο και έχει διάφορα σχέδια (θυμίζουν προϊστορικά) πάνω του, τα οποία δεν ξέρω αν έγιναν από περαστικούς ή είναι μέρος του έργου.
Στο κέντρο της βάσης υπάρχει μία πυξίδα…
Τέλος η βάση κυκλώνεται με θυρεούς από τις τριγύρω πόλεις.
Το μέρος έχει κάτι το απόκοσμο που μας κρατάει σαν μαγνήτης για αρκετή ώρα…
Κλικ για μεγέθυνση
Κατεβαίνουμε από το λόφο και μπαίνουμε μέσα στο κέντρο πληροφόρησης για μια γρήγορη ματιά…
Μεγάλος διαγωνισμός: Βρείτε το τρολ και κερδίστε 😉
Ακόμα ένα σύμβολο του Αρκτικού Κύκλου βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο του κέντρου πληροφόρησης
Το ρολόι δείχνει 21:30. Με το να μην βραδιάζει, συνεχώς χάνουμε την αίσθηση του χρόνου. Έχουμε κλείσει μια καμπίνα κοντά στον Αρκτικό Κύκλο. Δεν είναι ότι πιο φθηνό αλλά πάλι δεν βρίσκαμε κάτι στο μπάτζετ μας μέσα στην πόλη. Από το σημείο που βρισκόμαστε μας χωρίζουν μόλις 90 χιλιόμετρα. Τα διψήφια νούμερα αποστάσεων δεν μας κάνουν πια αίσθηση μετά από τόσα χιλιόμετρα 😉
Η διαδρομή προς την καμπίνα είναι καταπληκτική, προπαντός το τελευταίο κομμάτι στον 812. Είναι περίπου 10:00 το βράδυ και απο την ενδοεπικοινωνία ακούγονται επιφωνήματα. Κάποια στιγμή ακούω τον Δημήτρη να λέει: “Ρε σεις, δεν πάμε να αφήσουμε τα πράγματα στην καμπίνα και να πάμε άλλη μία φορά την διαδρομή πάνω-κάτω;”
Στην καμπίνα φτάνουμε στις 10:30 περίπου. Βρίσκεται σε μια πολύ ήσυχη τοποθεσία και είναι αρκετά καλύτερη από αυτό που περιμέναμε.
Ξεφορτώνουμε τάχιστα και βάζουμε μπροστά για την έχω-χάσει-το-μέτρημα μακαρονάδα του ταξιδιού μας. Τρώμε σε χρόνο ντε-τε και ξαπλάρουμε στις κουκέτες μας.
Αύριο μας περιμένουν τα θρυλικά Λοφούτεν. Ένα από τα θέματα που έχουμε είναι ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε εισιτήρια on-line, καθώς όπως διαβάζουμε στο σάιτ, μόνο το 30% των εισιτηρίων πωλούνται μέσω διαδικτύου και τα υπόλοιπα στην ουρά. Το πρώτο καράβι είναι πολύ πρωινό και είμαστε αρκετά μακριά για να το προλάβουμε. Έτσι επιλέγουμε να φύγουμε με το δεύτερο, στις 11:00. Αλλά χωρίς εισιτήρια και μην ξέροντας τι παίζει, καλό θα είναι να είμαστε τουλάχιστον 1:30 ώρα νωρίτερα εκεί.
Το δεύτερο βραδινό πρόβλημα ακούει στο όνομα διαμονή στα Λοφούτεν. Στοίχιζε ένα KTM και δυο ρόδες από το Τράιουμφ και η αρχική σκέψη να κάνουμε μια διανυκτέρευση κάπου στα Λοφούτεν πάει περίπατο. Το μόνο οικονομικό που βρίσκουμε είναι ένα hostel στο χωριό Lødingen, το οποίο βρίσκεται στην βορεινή πλευρά των νησιών. Μην έχοντας άλλη επιλογή το κλείνουμε και ταυτόχρονα κλείνουμε και τα βλέφαρα μας.
Πριν αποκοιμηθώ σιγοτραγουδάω τους στίχους του Νίκου Καββαδία…
Έξοδα ημέρας:
| Διαμονή σε Καμπίνα στο Misvaer | 28,13 € |
| Supermarket | 6,41 € |
| Holm-Vennesund Ferry | 8,33 € |
| Horn-Andalvågen Ferry | 7,70 € |
| Forvik-Tjøtta Ferry | 12,18 € |
| Βενζίνη | 37,66 € |
| Σύνολο | 100,41 € |
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Καλησπέρα φίλοι μου. Ενδιαφέρομαι κι εγώ να ταξιδέψω έως το Nordcap αλλά είμαι κατ’ ανάγκη μοναχικός καβαλάρης … είναι μεγάλο το διάστημα που πρέπει να αφιερώσει κάποιος για να το υλοποιήσει και δύσκολα βρίσκεις παρέα για να ακολουθήσει. Πριν ρωτήσω αυτό που θέλω, να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το εγχείρημά σας αλλά και για την δημοσίευσή σας, η οποία περιέχει λεπτομέρειες που με βοήθησαν πάρα πολύ και με καθήλωσε διαβάζοντάς την. Ήθελα να σας ρωτήσω: 1) Αν όλες τις ημέρες σας διανυκτερεύσατε σε camping ή μείνατε και σε ξενοδοχείο, 2) Αν είναι ανεκτές οι συνθήκες ώστε να μείνει κάποιος σε αντίσκηνο κι αν ΝΑΙ πως καλύπτονται οι ανάγκες για να φορτίσεις τις ηλεκτρονικές συσκευές; Υ.Γ. Το profil μου είναι παρόμοιο με το δικό σας … αν αυτό βοηθάει για περισσότερες συμβουλές.
Καλημέρα Λεωνίδα. Το Βόρειο Ακρωτήριο και προπαντώς η Νορβηγία είναι ένα υπέροχος, μαγικός, προορισμός. Μπορείς να το κάνεις όλο με σκηνή σε οργανωμένα κάμπινγκ. Υπάρχουν πάρα πολλά και είναι πιο εύκολο -και πιο οικονομικό φυσικά- από το ψάχνεις για ξύλινα καλυβάκια ή ξενοδοχεία. Τα κάμπινγκ διαθέτουν ρεύμα με μια μικρή έξτρα χρέωση τις περισσότερες φορές. Στην περίπτωση μας τα ξενοδοχεία ήταν αρκετά ακριβά σε αντίθεση με τα καλυβάκια που ήταν περίπου από 50€ μέχρι 80€ και για τους τέσσερις. Μια μέρα αναγκαστικά μείναμε σε ξενοδοχείο γιατί δεν βρίσκαμε σπιτάκι και το ακριβοπληρώσαμε.
Δες αυτό του ταξιδιωτικό -αν δεν το έχεις δει- του φίλου Μερκούρη που το έκανε σόλο και με κάμπινγκ κατά το πλείστον:
https://motoadv.gr/nordkapp2013/
Σίγουρα θα βρεις αρκετές πληροφορίες
Καλούς δρόμους σου εύχομαι
Σε ευχαριστώ πολύ.
Καλησπέρα φίλοι μου. Διάβασα αρκετά Links που παραπέμπουν στο Nordkapp. Η δική σας περιγραφή ήταν η αρτιότερη … σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισα να ακολουθήσω επακριβώς τ’ αχνάρια σας διαφοροποιώντας μόνο τις ημέρες διαμονής. Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω μετά τις 20 Ιουνίου ώστε να βρίσκομαι στο κέντρο της εαρινής ισημερίας. Θερμά συγχαρητήρια για την λεπτομερέστατη ανάρτηση του ταξιδιωτικού σας. Και μία ερώτηση … Πως καλύπτατε τις ανάγκες σας για Internet κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σας, για να έρθετε π.χ. σε επαφή με τα Camping ;
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω να απολαύσεις την διαδρομή που κάναμε όπως ακριβώς την απολαύσαμε και εμείς.
Όσο αναφορά το ίντερνετ, σχεδόν σε όλες τις χώρες που κινηθήκαμε (εκτός Βόρεια Μακεδονία & Σερβία) είχαμε τα δεδομένα μας με το κινητό μας να δουλεύει όπως και στην Ελλάδα. Η Νορβηγία μπορεί να είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκει όμως στις χώρες που παρέχουν δωρεάν roaming. Αντιγράφω από το σαιτ της Cosmote τις χώρες που παρέχουν δωρεάν roaming σε ελληνικούς αριθμούς: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γαλλική Γουιάνα, Γερμανία, Γιβραλτάρ, Γουαδελούπη, Δανία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρος, (ΛΑ) Ρεγιούνιον, Λετονία, Λιθουανία, Λίχτενσταϊν, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Μαρτινίκα, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία, Τσεχία, Φιλανδία.
Ελπίζω να βοήθησα.
Στέλιος
Στέλιο σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σου.
Το μαγαζι στο ποζαρ λεγεται καρατζοβιτισσα
Έχεις δίκιο Πέτρο…
Φάγαμε τόσο πολύ που της φάγαμε και 2-3 γράμματα 😉