Προς το Νότο…
Ημέρα 18, Κυριακή 28/7/2019
Διαδρομή: Nordkapp – Rovaniemi (Νορβηγία – Φινλανδία)
Χλμ: 703 (Συνολικά χιλιόμετρα: 8145)
Αν και κοιμηθήκαμε πολύ αργά, ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς. Έχουμε πολλά χιλιόμετρα μπροστά μας για σήμερα καθώς είχαμε αποφασίσει να συντομεύουμε λιγάκι την επιστροφή μας, συμπτύσσοντας δύο μέρες σε μία, φτάνοντας μέχρι το Rovaniemi της Φινλανδίας.
Για 280 χλμ συνεχίζουμε την οδήγηση σε νορβηγική άσφαλτο, έχοντας στο πλάι μας το φιόρδ του Porsangerfjorden, που φαίνεται σαν να μην τελειώνει ποτέ. Παραδόξως, κρυώνουμε αρκετά σήμερα. Παρόλο που είχαμε δει τον καιρό, ξεγελαστήκαμε. Ίσως είναι η αίσθηση του ότι φεύγουμε από τα βόρεια που μας κορόιδεψε, κάνοντας μας να νομίζουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να βγάλουμε τα χοντρά χειμερινά μας.
20 χιλιόμετρα πριν περάσουμε εντός της Φινλανδίας, φτάνουμε στο Sampi park, ή αλλιώς το πάρκο των Λαπώνων. Είναι ώρα άλλωστε για μια στάση. Δεν είμαστε σίγουροι εάν θα το επισκεφθούμε περισσότερο γιατί δε μας φτάνει ο χρόνος. Σύντομα ανακαλύπτουμε ότι έχουμε σταματήσει στο μουσείο των Λαπώνων και όχι στο πάρκο. Μπαίνοντας συναντώ μια νεαρή Φινλανδή που δουλεύει στην υποδοχή, η οποία ρωτώντας με από που ερχόμαστε καταχάρηκε που ακούει να λέω Ελλάδα. Μου αποκαλύπτει πως είναι φαν της Γιάννας Τερζή και στο παρελθόν είχε επισκεφθεί τα ελληνικά νησιά. Μας κατατόπισε λίγο για το μουσείο και το πάρκο, την ευχαρίστησα και φύγαμε.
Φτάνοντας στο πάρκο που είναι παραδίπλα, διαπιστώνουμε ότι το εισιτήριο είναι πανάκριβο και το χειρότερο, χρειαζόμαστε τουλάχιστον ένα 2ωρο για να δούμε το πάρκο και όλα του τα αξιοθέατα. Κοιτάζουμε τα ρολόγια μας διαπιστώνουμε ότι δεν μας παίρνει και φεύγουμε. Πριν αναχωρήσουμε τραβάμε μερικές φωτογραφίες από τα δωρεάν επισκέψιμα οικήματα που βρίσκονται στο προαύλιο χώρο.
Τα σύνορα με Φινλανδία είναι απλά μια γέφυρα με μία πινακίδα η οποία δύσκολα διαβάζεται από τα πολλά αυτοκόλλητα…
Οδηγώντας προς το Inari δεν συναντάμε κανένα τάρανδο, κάτι που μου κάνει εντύπωση με βάση αυτά που είχα διαβάσει. Συναντάμε αρκετούς βέβαια από το Inari έως το Rovaniemi οπότε τους χορταίνουμε εκεί.
Αυτός μετριέται για Τάρανδο Γιάννη; 😉
Η πρώτη εντύπωση από τη Φινλανδία είναι το απέραντο πράσινο και οι τεράστιες ευθείες, συνέπεια του απόλυτα επίπεδου ανάγλυφου της. Περνάμε από το Inari το οποίο είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο, τόσο πολύ που σε καμία περίπτωση δεν καταλαβαίνεις ότι ο πληθυσμός του φτάνει τους 7.000 κατοίκους. Στάση για βενζίνη και μερικά σνακ. Επιτέλους αποχαιρετάμε τις νορβηγικές κορώνες, πιάνοντας ξανά ευρώ στα χέρια μας.
Πλησιάζοντας το Rovaniemi μετά από μία μέρα που δεν τελειώνει με τίποτα, σταματάμε στο χωριό του Άγιου Βασίλη, γνωστό ως Santa Claus village. Αφού μας παίδεψαν λιγάκι οι πινακίδες, αναγκάζοντας μας σε ένα μεγάλο κύκλο, βρίσκουμε το μέρος και παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας.
Το μέρος είναι στολισμένο χριστουγεννιάτικα μέσα στον Ιούλιο και από τα ηχεία ακούς χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Είναι τέτοιο το κλίμα που απ’ τα μεγάφωνα περιμένω να ακούσω την γνωστή διαφήμιση να λέει “150 μέρες για τα Χριστούγεννα!”. Το χωριό όμως είναι εντελώς άδειο και υπολειτουργεί. Ανοικτό είναι μόνο ένα μαγαζί με σουβενίρ…
Η στάση μας εδώ δεν έχει να κάνει φυσικά με Άγιους Βασίληδες και άλλα μυθικά πλάσματα. Το χωριό είναι χτισμένο πάνω στον Αρκτικό Κύκλο και υπάρχει μια νοητή γραμμή που υποδηλώνει τα όρια του, στο έδαφος. Με λίγο ψάξιμο καταφέρνουμε να τη βρούμε…
Κάποιοι επιμένουν να μένουν στον Αρκτικό Κύκλο… εγώ με τον Γιάννη λέμε να την κάνουμε για κάπου πιο ζεστά 🙂
Μία ξύλινη πινακίδα μας προσανατολίζει για το που πρέπει να κινηθούμε στη συνέχεια…
Ένα τσιγάρο δρόμος… αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν καπνίζουμε…
Μετά από λίγο συναντάμε και πάλι τον Κώστα και τη Φιλιώ, τους δύο Έλληνες που είχαμε συναντήσει στο Nordkapp. Τα γέλια μας αντηχούν στο άδειο χωριό όταν μας αποκαλύπτουν ότι μένουν σε μια καμπίνα στο πάρκο, όπου στο μπαλκόνι τους έχει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο!
Αποχαιρετιόμαστε και πάλι και τραβάμε προς την πόλη. Βρίσκουμε γρήγορα το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, ξεφορτώνουμε τα πράγματα μας και κατεβαίνουμε στο κέντρο της πόλης για να το δούμε αλλά και για να φάμε κάτι. Μας κάνει εντύπωση η δομή της, όμορφες ξύλινες μονοκατοικίες με τεράστιες αυλές, μεγάλα πεζοδρόμια, ποδηλατόδρομοι και πράσινο παντού.
To Rovaniemi είναι η πρωτεύουσα της Λαπωνίας και είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο για το χωριό του Άγιου Βασίλη το οποίο προσελκύει πάνω από 600.000 τουρίστες τον χρόνο. Πίσω όμως από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια κρύβεται μια πραγματικά μαύρη σελίδα της ιστορίας της πόλης.
Οι Φινλανδοί κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν συμμαχήσει με τους Γερμανούς για να προστατευτούν από τις ρωσικές εισβολές που είχαν ξεκινήσει από το 1939. Ο πόλεμος κράτησε για περίπου 3 χρόνια και όταν οι Φινλανδοί κατέληξαν σε συμφωνία κατάπαυσης πυρός με τους Σοβιετικούς, στις αρχές του Σεπτεμβρίου 1944, οι Σοβιετικοί ζήτησαν από τους Γερμανούς να εκκενώσουν τη βόρεια Φινλανδία σε περίπου δύο εβδομάδες.
Κατά την αποχώρηση των Γερμανών δημιουργήθηκαν συγκρούσεις με τους Φινλανδούς με συνέπεια ένα μεγάλο μέρος της φινλανδικής Λαπωνίας και η περιοχή του Rovaniemi να ισοπεδωθούν. Ήταν τέτοια η καταστροφή που όταν οι Φινλανδοί εισήλθαν ξανά στην πόλη δεν βρήκαν σχεδόν τίποτα, εκτός από κάποιες καμινάδες που προεξείχαν από τις στάχτες.
Η πόλη ξαναχτίστηκε από το μηδέν βάση σχεδίων του μεγαλύτερου αρχιτέκτονα της Φινλανδίας, του Alvar Aalto. Αν παρατηρήσει κανείς τα σχέδια της πόλης θα δει ότι οι κεντρικές αρτηρίες της, σχηματίζουν το κεφάλι ενός ταράνδου, οι οποίοι υπάρχουν άφθονοι στην πόλη.
Κατηφορίζουμε προς το κέντρο όπου δυστυχώς τα περισσότερα εστιατόρια είναι κλειστά. Συμβιβαζόμαστε λοιπόν με μερικά σάντουιτς από το Subway, το οποίο μόλις που προλαβαίνουμε ανοιχτό. Παίρνουμε το φαγητό μας πακέτο και περπατάμε μέχρι τον ποταμό Kemijoki για να κάτσουμε σε ένα παγκάκι και να το απολαύσουμε.
Απέναντι μας βρίσκεται η γέφυρα Jätkänkynttilä, σύμβολο της πόλης. Έχει μήκος 320 μέτρα και είναι η πρώτη καλωδιακή γέφυρα της χώρας. Το όνομα της σημαίνει “το φανάρι του ξυλοκόπου” και έχει να κάνει με την φωτιά που ανάβει ανάμεσα στους δύο πυλώνες της, η οποία λειτουργεί ως σημείο αναφοράς για την επιστροφή των ξυλοκόπων, επάγγελμα που άκμαζε παλαιότερα στην πόλη. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι λόγω της φωτιάς, τα νερά κοντά στην γέφυρα δεν παγώνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα και γίνονται καταφύγιο για τα αποδημητικά πουλιά τους ανοιξιάτικους μήνες.
Μετά το πέρας του γεύματος συνεχίζουμε τον περίπατο μας στο μοντέρνο αλλά παντελώς άδειο κέντρο της πόλης. “Άδεια η πόλη, πού πήγαν όλοι”, που λέει και ο Βασίλης…
Πριν επιστρέψουμε μπαίνουμε σε ένα σούπερ μάρκετ για μερικές προμήθειες. Ο νόμος της χώρας λέει πως αλκοόλ πωλείται από τις 9:00 έως τις 21:00…
Επιστροφή στο διαμέρισμα συζητώντας την πρώτη μας μέρα στην Φινλανδία, παρέα με τη σπέσιαλ ρακί που κουβαλάμε (φτιαγμένη από τα χεράκια της μαμάς του Γιάννη) και μερικά πατατάκια…
| Διαμονή σε Διαμέρισμα στο Rovaniemi | 13,75 € |
| Φαγητό Rovaniemi | 9,17 € |
| Βενζίνη | 47,71 € |
| Supermarket | 7,67 € |
| Σουβενίρ Rovaniemi | 11,00 € |
| Διάφορα | 4,70 € |
| Σύνολο | 94,00 € |
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Καλησπέρα φίλοι μου. Ενδιαφέρομαι κι εγώ να ταξιδέψω έως το Nordcap αλλά είμαι κατ’ ανάγκη μοναχικός καβαλάρης … είναι μεγάλο το διάστημα που πρέπει να αφιερώσει κάποιος για να το υλοποιήσει και δύσκολα βρίσκεις παρέα για να ακολουθήσει. Πριν ρωτήσω αυτό που θέλω, να σας εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για το εγχείρημά σας αλλά και για την δημοσίευσή σας, η οποία περιέχει λεπτομέρειες που με βοήθησαν πάρα πολύ και με καθήλωσε διαβάζοντάς την. Ήθελα να σας ρωτήσω: 1) Αν όλες τις ημέρες σας διανυκτερεύσατε σε camping ή μείνατε και σε ξενοδοχείο, 2) Αν είναι ανεκτές οι συνθήκες ώστε να μείνει κάποιος σε αντίσκηνο κι αν ΝΑΙ πως καλύπτονται οι ανάγκες για να φορτίσεις τις ηλεκτρονικές συσκευές; Υ.Γ. Το profil μου είναι παρόμοιο με το δικό σας … αν αυτό βοηθάει για περισσότερες συμβουλές.
Καλημέρα Λεωνίδα. Το Βόρειο Ακρωτήριο και προπαντώς η Νορβηγία είναι ένα υπέροχος, μαγικός, προορισμός. Μπορείς να το κάνεις όλο με σκηνή σε οργανωμένα κάμπινγκ. Υπάρχουν πάρα πολλά και είναι πιο εύκολο -και πιο οικονομικό φυσικά- από το ψάχνεις για ξύλινα καλυβάκια ή ξενοδοχεία. Τα κάμπινγκ διαθέτουν ρεύμα με μια μικρή έξτρα χρέωση τις περισσότερες φορές. Στην περίπτωση μας τα ξενοδοχεία ήταν αρκετά ακριβά σε αντίθεση με τα καλυβάκια που ήταν περίπου από 50€ μέχρι 80€ και για τους τέσσερις. Μια μέρα αναγκαστικά μείναμε σε ξενοδοχείο γιατί δεν βρίσκαμε σπιτάκι και το ακριβοπληρώσαμε.
Δες αυτό του ταξιδιωτικό -αν δεν το έχεις δει- του φίλου Μερκούρη που το έκανε σόλο και με κάμπινγκ κατά το πλείστον:
https://motoadv.gr/nordkapp2013/
Σίγουρα θα βρεις αρκετές πληροφορίες
Καλούς δρόμους σου εύχομαι
Σε ευχαριστώ πολύ.
Καλησπέρα φίλοι μου. Διάβασα αρκετά Links που παραπέμπουν στο Nordkapp. Η δική σας περιγραφή ήταν η αρτιότερη … σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισα να ακολουθήσω επακριβώς τ’ αχνάρια σας διαφοροποιώντας μόνο τις ημέρες διαμονής. Σκέφτομαι σοβαρά να ξεκινήσω μετά τις 20 Ιουνίου ώστε να βρίσκομαι στο κέντρο της εαρινής ισημερίας. Θερμά συγχαρητήρια για την λεπτομερέστατη ανάρτηση του ταξιδιωτικού σας. Και μία ερώτηση … Πως καλύπτατε τις ανάγκες σας για Internet κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σας, για να έρθετε π.χ. σε επαφή με τα Camping ;
Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Ελπίζω να απολαύσεις την διαδρομή που κάναμε όπως ακριβώς την απολαύσαμε και εμείς.
Όσο αναφορά το ίντερνετ, σχεδόν σε όλες τις χώρες που κινηθήκαμε (εκτός Βόρεια Μακεδονία & Σερβία) είχαμε τα δεδομένα μας με το κινητό μας να δουλεύει όπως και στην Ελλάδα. Η Νορβηγία μπορεί να είναι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκει όμως στις χώρες που παρέχουν δωρεάν roaming. Αντιγράφω από το σαιτ της Cosmote τις χώρες που παρέχουν δωρεάν roaming σε ελληνικούς αριθμούς: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γαλλική Γουιάνα, Γερμανία, Γιβραλτάρ, Γουαδελούπη, Δανία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Κύπρος, (ΛΑ) Ρεγιούνιον, Λετονία, Λιθουανία, Λίχτενσταϊν, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Μαρτινίκα, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία, Τσεχία, Φιλανδία.
Ελπίζω να βοήθησα.
Στέλιος
Στέλιο σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σου.
Το μαγαζι στο ποζαρ λεγεται καρατζοβιτισσα
Έχεις δίκιο Πέτρο…
Φάγαμε τόσο πολύ που της φάγαμε και 2-3 γράμματα 😉