Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Ο ορισμός της ευθείας
Ημέρα 21η, Τετάρτη 31/7/2019
Διαδρομή: Tallinn – Kaunas (Εσθονία – Λετονία – Λιθουανία)
Χλμ: 572 (Συνολικά χιλιόμετρα: 9561)

Ο καιρός είναι αρκετά κλειστός και μέχρι να φορτώσουμε αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες. Προορισμός μας το Κάουνας της Λιθουανίας. Αρκετά χιλιόμετρα που περιλάμβαναν Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.

Ο δρόμος είναι μια ευθεία κυριολεκτικά και κατά κύριο λόγο μια λωρίδα ανά κατεύθυνση, οπότε περνάμε αρκετό χρόνο σε προσπεράσεις. Σε μία από αυτές, ένα περιπολικό εφοδιασμένο με ραντάρ κινούμενο από την αντίθετη κατεύθυνση, τσιμπάει τον Στέλιο.

Από το πρωί με έχει πιάσει η μλκ μου. Δεν τηρώ το δικό μου κανόνα που λέει: “ακολουθώ κάποιο γρήγορο ντόπιο”, με αποτέλεσμα να την πληρώσω. Ωστόσο το όλο σκηνικό μου θύμισε κάτι από ταινία του Bollywood (θέλουμε δουλειά ακόμα για το Hollywood).

Καμιά 20ρια χιλιόμετρα πριν τα σύνορα Εσθονίας-Λετονίας προσπερνάω ένα όχημα. Μαζί μου περνάει και ο Κώστας ενώ οι άλλοι έχουν μείνει λίγο πιο πίσω. Πάνω στην προσπέραση με παραπανίσια χιλιόμετρα από το τραγικό όριο των 90, βλέπω το περιπολικό απ’ την άλλη και λέω δεν την γλιτώνουμε. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω την σκέψη μου και ανάβουν όλα τα λαμπάκια του περιπολικού σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ωστόσο φωνάζω στους άλλους από την ενδοεπικοινωνία να ελαττώσουν για να τη γλιτώσουν τουλάχιστον αυτοί.

Χαμηλώνω ρυθμό και βλέπω από τον καθρέφτη το περιπολικό να βγαίνει εκτός δρόμου για να κάνει αναστροφή σηκώνοντας ένα σύννεφο σκόνη. Σε ελάχιστο χρόνο το “δέντρο των Χριστουγέννων” βρίσκεται στην πίσω μας ρόδα. Σταματάμε και μέχρι να έρθει ο πολισμάνος σκέφτομαι τι διάολο θα μπορούσα να του πω για να τη γλιτώσω. Δεν πρόλαβα να τελειώσω την σκέψη μου και τον βλέπω δίπλα μου. Μου λέει τα καθέκαστα και ότι υπερέβη το όριο ταχύτητας. Επειδή το ραντάρ χτύπησε όμως μόνο εμένα, του Κώστα θα του κάνουν απλά παρατήρηση. Νταξ, λέω φτηνά τη βγάλαμε, δεν χρειάζονται δικαιολογίες.

Για να μην τα πολυλογώ, 120 € κόστισε η μλκ μου. Επειδή όμως σε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι είναι πολύ πιθανόν να φάει κανείς κλήση, είχαμε προαποφασίσει με τα παιδιά, πως όποιος και αν την έτρωγε, το πρόστιμο θα ήταν δια τέσσερα. Και επειδή στο 95% του ταξιδιού εγώ ήμουν κεφάλι, οι πιθανότητες να το φάω εγώ ήταν πολύ μεγαλύτερες.

Η διαδρομή γενικά είναι γεμάτη από κάμερες κι έτσι προσέχαμε αρκετά, αλλά το περιπολικό μας ξέφυγε. Μετά από αυτό το περιστατικό βέβαια είμαστε αρκετά πιο προσεκτικοί, ευτυχώς δηλαδή γιατί τη Λετονία τη βρήκαμε γεμάτη από ραντάρ μέτρησης ταχύτητας αλλά και συμβατικά αυτοκίνητα της τροχαίας.

Η ατελείωτη ευθεία συνεχίζεται και στη Λιθουανία, με τη μόνη διαφορά στην οδική συμπεριφορά που θυμίζει κάτι από Ελλάδα.

Φτάνουμε στο Kaunas γύρω στις 17:30 και το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει δε θα μπορούσε να είναι κεντρικότερα. Αφήνουμε τα πράγματα μας και βουρ για βόλτα.

Δυο λόγια για την ιστορία της πόλης: Σύμφωνα με ένα μύθο, η πόλη ιδρύθηκε το 1030, αλλά αναφέρεται για πρώτη φορά σε γραπτές πηγές το 1361. Στο δέκατο τρίτο αιώνα χτίστηκε τείχος ως προστασία από τις συχνές επιδρομές των Τευτόνων. Ωστόσο η πόλη τελικά κατακτήθηκε το 1362 και οι Τεύτονες κατέστρεψαν το κάστρο της πόλης, το οποίο αποκαταστάθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα.

Το 1441 προσχώρησε στη Χανσεατική Ένωση και μέχρι το 16ο αιώνα ήταν μια από τις καλύτερα διαμορφωμένες πόλεις στο Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας. Ο 17ος και ο 18ος αιώνας δεν ήταν ευτυχισμένες εποχές για το Kaunas. Το 1665 ο ρωσικός στρατός επιτέθηκε στην πόλη αρκετές φορές και το 1701 η πόλη καταλήφθηκε από το σουηδικό στρατό. Η Μαύρη Πανώλη χτύπησε την περιοχή το 1657 και το 1708, και πυρκαγιές κατέστρεψαν τις γειτονιές της πόλης το 1731 και το 1732.

Μετά από την τελική διάσπαση του πολωνο-λιθουανικού κράτους το 1795, η πόλη καταλήφθηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στη Ρωσία το 1812, ο μεγάλος στρατός του Ναπολέοντα πέρασε μέσα από το Kaunas δύο φορές, καταστρέφοντας την πόλη.

Αφότου το Vilnius καταλήφθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1919, η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Λιθουανίας μετέφερε την έδρα της εδώ. Αργότερα, όταν το Vilnius καταλήφθηκε από την Πολωνία, το Kaunas έγινε η προσωρινή πρωτεύουσα της λιθουανικής κυβέρνησης έως το 1939, όταν χωρίστηκε η Πολωνία μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ. Ο Στάλιν επέστρεψε το Vilnius στη Λιθουανία και ταυτόχρονα ξεκίνησαν οι διαδικασίες επιστροφής της κυβέρνησης εκεί.

Το 1940 το Kaunas προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Ένωση ως τμήμα της Λιθουανικής ΕΣΣΔ. Στις 14 Ιουνίου 1941 ξεκίνησαν μαζικές συλλήψεις, εκτελέσεις και εκτοπίσεις κατοίκων της πόλης στη Σιβηρία και άλλες περιοχές. Μετά την εισβολή των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση ξεκίνησαν ταραχές και στις 23 Ιουνίου κηρύχθηκε στο Kaunas η ανεξαρτησία της Λιθουανίας από την ΕΣΣΔ, που ωστόσο έμελλε να διαρκέσει λίγο. Οι Σοβιετικοί επίσης κατάργησαν τους εβραϊκούς οργανισμούς της πόλης, κατάσχεσαν τις περιουσίες αρκετών Εβραίων, ενώ εκτόπισαν άλλους στη Σιβηρία.

Μετά τη Ναζιστική εισβολή στην ΕΣΣΔ οι Σοβιετικές δυνάμεις εγκατέλειψαν την πόλη. Από το σημείο αυτό και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αντικομμουνιστές κάτοικοι, οργανωμένοι από τους Γερμανούς, άρχισαν να επιτίθενται στους Εβραίους, κατηγορώντας τους για συνεργασία με τους Σοβιετικούς. Εκατοντάδες Εβραίοι δολοφονήθηκαν στο κέντρο και στα περίχωρα της πόλης. Οι Ναζί ίδρυσαν το Γκέτο του Kaunas που διαλύθηκε κατά το τέλος του πολέμου.

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Kaunas έγινε η κύρια βιομηχανική πόλη της χώρας, παράγοντας περίπου το ένα τέταρτο της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής της Λιθουανίας. Η πόλη γνώρισε περιορισμένες ταραχές κατά την ανεξαρτητοποίηση της Λιθουανίας από την ΕΣΣΔ το 1991.

Τέλος μαθήματος και επιστροφή στην ποδαράτη φωτογραφική ματιά μας. Δίπλα ακριβώς από το διαμέρισμα είναι η μεγάλη πλατεία του δημαρχείου όπου φιλοξενεί το ιδιαίτερο δημαρχείο της πόλης το οποίο χρονολογείται στο 16ο αιώνα.

Παραδίπλα βρίσκεται μια εκκλησία αφιερωμένη στο Άγιο Francis Xavier…

…αλλά και ο Καθεδρικός Ναός Αποστόλων Πέτρου και Παύλου…

Από την πλατεία ξεκινά ένας πεζόδρομος γεμάτος μαγαζιά ο οποίος σφύζει από κίνηση…

Ιδού η Ρόδος…

Περπατώντας τον ακούμε μουσική. Κολλάμε εκεί για μερικά λεπτά απολαμβάνοντας το θέαμα από μία R&B και Soul συναυλία, έστω και πίσω από τα κάγκελα.

Ο πεζόδρομος καταλήγει κοντά στο κάστρο της πόλης.

Πίσω από τα τείχη βρίσκεται ακόμα ένας Καθεδρικός ναός, αφιερωμένος στο Άγιο Γεώργιο τον Μάρτυρα

Άγαλμα αφιερωμένο στον πολεμιστή της ελευθερίας

Περπατάμε αρκετά (τι περίεργο) μέχρι που φτάνει η ώρα για αναζήτηση τροφής. Ο Κώστας δεν μπορεί να χορτάσει απ’ την ομορφιά της πόλης και συνεχίζει την βόλτα του. Οι ρέστοι τραβάμε σε ένα μπεργκεράδικο που εκθείαζε το TripAdvisor.

Την κάνουμε ταράτσα και επιστρέφουμε προς το το διαμέρισμα περπατώντας για ακόμα μια φορά τον πεζόδρομο. Τα αερόστατα που πετάνε από πάνω βάζουν την δικιά τους πινελιά στην ομορφιά της πόλης.

Συναντάμε και πάλι τον Κώστα όπου, εκτός άλλων, έχει ανακαλύψει ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο ονόματι Ακρόπολης!

Μέχρι να φτάσουμε στην πλατεία δίπλα από το διαμέρισμα έχει πια βραδιάσει… ω ναι είχαμε ξεχάσει τι σημαίνει βράδυ τόσο καιρό.

Μετά από μερικές βραδινές φωτογραφίες τραβάμε για νανάκια. Αύριο μας περιμένει μια ακόμα χιλιομετρικά δύσκολη μέρα, που έμελλε να γίνει ακόμα πιο δύσκολη…