Σε βορεινούς μεσημβρινούς

Πέντε χώρες σε μία ημέρα
Ημέρα 3η, Σάββατο 13/7/2019
Διαδρομή: Novi Banovci – Δρέσδη (Σερβία – Ουγγαρία – Σλοβακία – Τσεχία – Γερμανία)
Χλμ: 998 (Συνολικά χιλιόμετρα: 2114)

Στις 8:00 έχουμε ήδη φορτώσει τις μοτοσυκλέτες μας και τραβάμε για πρωινό. Κλασικά επισκεπτόμαστε τουλάχιστον 3 φορές τον μπουφέ και αφού δεν χωράει τίποτα άλλο στα στομάχια μας, αναχωρούμε με πορεία και πάλι βόρεια.

Ο χάρτης της διαδρομής:

Το πέρασμα πάνω από τον Δούναβη

Φτάνουμε σχετικά νωρίς στα “περιβόητα” σύνορα με Ουγγαρία…

Η ουρά είναι αρκετά μεγάλη και κινείται με ρυθμούς υπέρβαρης χελώνας…

Η αναμονή ροκανίζεται με γνωριμίες… ένας Ούγγρος που δούλευε στην Κύπρο και ταξίδευε οδικώς για να φέρει τη μηχανή του από Θεσσαλονίκη, ένα μικρό τσόπερ και δύο Τσέχοι με τα BMW τους οι οποίοι γύριζαν από τα “καταραμένα βουνά” της Αλβανίας.

Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της αναμονής μας, αντιλαμβάνομαι ότι έχω χάσει το κινητό μου. Είχε πέσει νωρίτερα στον έλεγχο συνόρων από τη μεριά της Σερβίας. Για καλή μου τύχη το είχε μαζέψει ένας ντόπιος, αφήνοντας το στον εκεί ελεγκτή. Δεν έκανε μόνο αυτό όμως. Αντιλαμβανόμενος πως αυτός που το έχασε θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου μπροστά στην ουρά, άφησε το αυτοκίνητο του και περπατώντας άρχισε να ρωτάει ένα – ένα τους ταξιδιώτες μέχρι που με βρήκε. Η τύχη ήταν μαζί μου σήμερα. Περπατώντας σχεδόν ένα χιλιόμετρο με τα πόδια και φορώντας τον άβολο εξοπλισμό της μηχανής, φτάνω στο φυλάκιο και παίρνω το κινητό μου. Γυρίζοντας βρήκα τον σωτήρα μου και τον ευχαρίστησα δίνοντας ως δώρο, σε αυτόν και την κοπέλα του, δύο μικρά μαγνητάκια από Ελλάδα που κουβαλούσα μαζί μου.

Μία ώρα και 15 λεπτά αργότερα μπαίνουμε Ουγγαρία και επιτόπου σταματάμε να αγοράσουμε κάρτα διοδίων (vignette) στα κιόσκια ακριβώς μετά τα σύνορα. Υπάρχει η δυνατότητα να πάρεις κάρτα για 10 ημέρες ή για ένα μήνα (για μοτοσυκλέτα αυτό, για αυτοκίνητα έχει και άλλες επιλογές). Παίρνουμε για ένα μήνα, με κόστος ~8 €, καθώς θα περάσουμε και πάλι από Ουγγαρία στην επιστροφή και το κόστος είναι λίγο μικρότερο από ότι θα μας κόστιζε να πάρουμε δύο φορές εκείνη των 10 ημερών. Σημειώστε ότι δεν δέχονται κάρτα, αλλά δέχονται ευρώ.

Ωστόσο η ουρά το αυτοκινήτων που περιμένει να βγει από την χώρα, είναι πάνω από δύο χιλιόμετρα, πράγμα που μας προβληματίζει πάρα πολύ, καθώς θα ξαναπερνούσαμε από τον ίδιο σταθμό στην επιστροφή όπως προανέφερα.

Αφήνουμε τις σκέψεις για αργότερα, χαμηλώνουμε τα κεφάλια πίσω από τους ανεμοθώρακες και αρχίζουμε να καταπίνουμε χιλιόμετρα. Σαν στόχο έχουμε θέσει σήμερα να φτάσουμε Δρέσδη, η οποία είναι ακόμα πάρα πολύ μακριά. Τα έργα στο δρόμο είναι αρκετά και δεν βοηθάνε στο να πετύχουμε τον στόχο μας.

Ο καιρός είναι αρκετά συννεφιασμένος και όσο ανηφορίζουμε κλείνει όλο και περισσότερο. Σύντομα αρχίζουν οι πρώτες ψιχάλες και ο αλυτάρχης κρίνει την σημερινή διαδρομή βρόχινη. Στάση για αδιάβροχα το λοιπόν… πολύ νωρίς δεν τα φοράμε ωρέ κοπέλια;

Γύρω στις 4 το απόγευμα περνάμε τον εγκαταλελειμμένο συνοριακό σταθμό που συνδέει Ουγγαρία και Σλοβακία.

Δύο τα καλά από εδώ και πέρα. Τέρμα οι αναμονές στα σύνορα και τέρμα τα διόδια για αρκετές ημέρες, μέχρι να επιστρέψουμε Ουγγαρία.

Τα χιλιόμετρα που κάνουμε σε σλοβακικό έδαφος είναι περίπου 80 και γύρω στις 5 το απόγευμα μπαίνουμε Τσεχία. Μαυρίλα, δυνατός αέρας και πάλι βροχή. Ξανά-μανά αδιάβροχα τα οποία είχαμε βγάλει στην Σλοβακία καθώς είχε ανοίξει ο καιρός.

Η βροχή αρχίζει μερικά λεπτά αργότερα και μας κρατάει συντροφιά για αρκετά χιλιόμετρα.

Έχει αρχίσει να βραδιάζει όταν μπαίνουμε Γερμανία και το κρύο κάνει την εμφάνιση του. Τα χρώματα του ουρανού τουλάχιστον είναι υπέροχα…

Γύρω στις 21:45 φτάνουμε στον τελικό μας προορισμό, ένα hostel ψιλό-κεντρικά στην πόλη της Δρέσδης. Το δωμάτιο μας στον 3ο χωρίς ασανσέρ…

Έχουμε γράψει χίλια ακόμα χιλιόμετρα αλλά ο ενθουσιασμός του προορισμού κρατάει την όρεξη μας στα ύψη καταχωνιάζοντας την κούραση ώστε να μην γίνεται αντιληπτή.

Η Δρέσδη που αποτελεί την πρωτεύουσα της Σαξονίας έχει πληθυσμό λίγο περισσότερο από 500.000 κατοίκους και είναι κτισμένη σε μια κοιλάδα του ποταμού Έλβα. Η πόλη είναι γνωστή στους περισσότερους για το βομβαρδισμό της και την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τη νύχτα της 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945, 805 βομβαρδιστικά αεροπλάνα επιτέθηκαν δύο φορές στην πόλη, παρά το νέφος που υπήρχε αρχικά από πάνω της. Την επόμενη μέρα, πραγματοποιήθηκαν με το φως της ημέρας δύο μικρότερες επιθέσεις από αμερικανικά αεροσκάφη. Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιήθηκαν περίπου 3.500 εμπρηστικές βόμβες και νάρκες αέρος υψηλής περιεκτικότητας. Αμερικανικές πηγές αναφέρουν πως ρίχτηκαν 2.659,3 τόνοι από τα βρετανικά και 4.441,2 τόνοι από τα αμερικανικά αεροπλάνα.

Ο μαζικός βομβαρδισμός προκάλεσε τεράστιες υλικές ζημιές. Το ένα τρίτο των σπιτιών της πόλης τυλίχτηκε στις φλόγες, όπως και το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλης. Συνολικά καταστράφηκαν πάνω από 6.480.000 τετραγωνικά μέτρα. Τα απαράμιλλα μπαρόκ και αναγεννησιακά μνημεία της Δρέσδης, όπως η όπερα Semperoper και το παλάτι Τσβίνγκερ, καταστράφηκαν. Στις 15 Φεβρουαρίου κατέρρευσε και το σύμβολο της πόλης, ο περίφημος καθεδρικός Ναός της Παναγίας (Frauenkirche).

Η πόλη αργότερα αποτέλεσε σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της σοσιαλιστικής Ανατολικής Γερμανίας με μεγάλη ερευνητική υποδομή ενώ πολλά σημαντικά ιστορικά κτήρια επανοικοδομήθηκαν. Το 2004 η UNESCO ανακήρυξε τη Δρέσδη και το τμήμα της κοιλάδας του ποταμού Έλβα ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Αφού βολευόμαστε στο hostel, περπατάμε προς το κέντρο της πόλης κάνοντας μια στάση στην πρώτη γωνία για μια πανοραμική άποψη της πόλης…

Η πόλη βρίσκεται υπό γενική ανακατασκευή κυριολεκτικά. Σκαλωσιές, γερανοί και έργα παντού.

Για να βρεθούμε στο ιστορικό κέντρο διασχίζουμε την γέφυρα του Βασιλιά Αυγούστου η οποία πήρε το όνομα της από τον Βασιλιά της Πολωνίας και της Σαξονίας, Αύγουστος Β΄. Η αρχική γέφυρα, η οποία χρονολογείται τον 12ο αιώνα, είχε 12 καμάρες, ενώ η τωρινή έχει 9 προκειμένου να προσφέρει ένα μεγαλύτερο άνοιγμα για την ναυσιπλοΐα του ποταμού.

Φωτογραφία από Wikipedia λόγω των έργων

Το πρώτο κτίριο που συναντάμε στην απέναντι όχθη είναι ο Καθεδρικός ναός της πόλης…

Χτίστηκε και αυτή από τον Αύγουστο τον Δεύτερο “τον Δυνατό” μεταξύ του 1738 και του 1751, σε μπαρόκ στυλ. Περιμετρικά του ναού υπάρχουν κιγκλιδώματα που φιλοξενούν 78 αγάλματα τα οποία απεικονίζουν βιβλικές μορφές και έχουν ύψος 3 μέτρα το καθένα.

Στην ίδια πλατεία υπάρχει και το κάστρο της Δρέσδης το οποίο φιλοξενεί διάφορα μουσεία…

…όπως επίσης και το Κρατικό Γραφείο Διατήρησης Μνημείων της Σαξονίας.

Μπροστά από τα γραφείο βρίσκεται το άγαλμα του Φρειδερίκου – Αύγουστου Α΄, Βασιλιά της Σαξονίας, γνωστού και ως Φρειδερίκος ο Δίκαιος.

Δίπλα ακριβώς από το κρατικό γραφείο, βλέπουμε την “Πομπή των Πριγκίπων”. Πρόκειται για μια τοιχογραφία με μήκος 102 μέτρα η οποία αποτελείται από 23.000 πορσελάνινα πλακάκια σε ασπρόμαυρους και κίτρινους τόνους. Απεικονίζει Σάξονες ηγεμόνες να παρελαύνουν έφιπποι και πεζοί και είναι το μεγαλύτερο του είδους του παγκοσμίως.

Η πορεία μας συνεχίζει στην πλατεία Neumarkt όπου βρίσκεται το σύμβολο της πόλης, ο ναός της Παναγίας.

Χτίστηκε τον 18ο αιώνα και είναι δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Καταστράφηκε ολοσχερώς κατά το Βομβαρδισμό της Δρέσδης, το Φεβρουάριο του 1945. Ανακατασκευάστηκε εξήντα χρόνια μετά από από μια παραδειγματική κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαν πάνω από 6.000 μέλη από 23 χώρες. Στις 13 Φεβρουαρίου 2000 ο Πρίγκιπας Εδουάρδος, δούκας του Κεντ, παρέδωσε το επίχρυσο αντίγραφο του σταυρού που χρηματοδοτήθηκε από βρετανικές δωρεές. Μάλιστα προερχόταν από τα χέρια Βρετανού σιδηρουργού, που ήταν γιος πιλότου βομβαρδιστικού που συμμετείχε στις επιθέσεις κατά της Δρέσδης.

Η ώρα κυλάει και ψάχνοντας για να βρούμε κάτι να φάμε πριν κλείσουν όλα καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο με αυστραλιανή κουζίνα και live rock μουσική. Ωραίες γεύσεις και παγωμένη μπύρα για τους κουρασμένους ταξιδιώτες, αυτό ακριβώς που έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή.

Μετά το δείπνο συνεχίζουμε τον περίπατο μας για να πάρουμε ακόμα μια γεύση από την όμορφη πόλη.

Παραδίπλα από το εστιατόριο βρίσκεται το Brühl’s Terrace το οποίο συχνά αναφέρεται ως “Το μπαλκόνι της Ευρώπης”. Το Μπαλκόνι εκτείνεται στις όχθες του ποταμού Έλβα, παρέχοντας εκπληκτική θέα προς αυτόν αλλά και προς την παλιά πόλη.

Στο βάθος διακρίνεται το Υπουργείο πολιτισμού το οποίο φιλοξενεί κάποια συναυλία στο προαύλιο χώρο.

Εκεί βρίσκεται και η ακαδημία καλών τεχνών, όπου κάθε παράθυρο φιλοξενεί και από ένα όνομα αρχαίου καλλιτέχνη.

Η μία πλευρά του “μυρίζει” Ελλάδα: Ικτίνος, Πραξιτέλης, Πολύκλειτος και Λύσιππος

Επιστρέφοντας περνάμε μπροστά από την Όπερα της Δρέσδης ή Όπερα Ζέμπερ. Στην κορυφή της κεντρικής εισόδου (δεν φαίνεται καλά στην φωτογραφία) ένα άγαλμα του Διονύσου οδηγεί μαζί με την Αριάδνη ένα τέθριππο από πάνθηρες.

Η ώρα έχει περάσει αρκετά όταν τελικά επιστρέφουμε στο hostel. Χωνόμαστε τάχιστα στα κρεβάτια μας προσπαθώντας να κερδίσουμε κάθε δευτερόλεπτο ύπνου, καθώς αύριο μας περιμένει το τρίτο -και τελευταίο- σκέλος του μαραθωνίου μας.

Έξοδα ημέρας: