Ex – Yugoslavia: χτίζοντας γέφυρες και γκρεμίζοντας τείχη

Ημέρα 26η: Kυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014, Aθήνα

Την ιστορία την φτιάχνουν οι καλές παρέες

Μετά τις 10:00 το πρωί, βρισκόμαστε στην βεράντα του σπιτιού, να απολαμβάνουμε το πρωινό μας, εγώ κι ο Γιώργος. Κλασσικά καφές και τσιγάρο για εμένα και υγιεινό πρωινό πλούσιο σε πολυακόρεστα για τον Αφάνα. Σήμερα νομίζω θα πάρει κορν φλέικς, ψωμί, βούτυρο, μαρμελάδα κι άλλες τέτοιες σαχλαμάρες.

Ανοίγω το κινητό και βλέπω μήνυμα από τον Πετράκη, το οποίο γράφει:

“Μερκ, συγνώμη που δεν απάντησα στις 47 αναπάντητες κλήσεις που μου έκανες χθες τα ξημερώματα, αλλά είχα τρεχάματα. Αποσυνδέθηκε μια φύσα από ένα καλώδιο και έμεινα με τον έναν κύλινδρο. Μετά απενεργοποιήθηκε και το ABS και στο τέλος έμεινα από μπαταρία. Πάρκαρα δίπλα σ’ έναν κάδο σκουπιδιών απεγνωσμένος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εκείνη τη στιγμή πέρασε το απορριμματοφόρο, όπου τσακώθηκα με το προσωπικό του, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να μαζέψουν το GS μου! Αφού τους έπεισα ότι αυτό είναι μηχανή και όχι χαλασμένο ψυγείο που το πέταξαν στα σκουπίδια, πήρα τηλέφωνο την οδική βοήθεια μόνο για πελάτες BMW και ήρθαν και με μάζεψαν. Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω, αλλά έφτασα σπίτι και είμαι καλά. Η μηχανή είναι στο συνεργείο και το καλό είναι ότι θα μου τη φτιάξουν σήμερα. Το κακό είναι ότι δεν θα αγοράσω εκείνον τον τηλεσκοπικό φακό της Canon που είχα βάλει στο μάτι. Τα λέμε το βράδυ! Φιλάκια, Πετράκης.”

Μόλις έχει μεσημεριάσει, αποφασίσουμε να πάμε στο σπίτι ενός φίλου του Γιώργου, για φαγητό. Και εκτός αυτού, σήμερα έρχεται ο αδερφός του ο Χάρης από την Κόρινθο.

Τελευταία στιγμή αλλάζω το πρόγραμμά μου και δεν θα πάω μαζί με τον Γιώργο, καθώς πρέπει να πάω στο Μοναστηράκι και στη συνέχεια στο Χαλάνδρι να δω δυο φίλες μου. Την Γιελένα και την Ιρένα… ερμ, την Ελένη και την Ειρήνη ήθελα να πω, τις οποίες έχω να δω πολύ καιρό.

Έτσι λοιπόν, αφού πέρασα αρκετές ώρες με την Γιελένα και την Ιρένα… ερμ, την Ελένη και την Ειρήνη, πλέον έχει βραδιάσει. Πηγαίνω μια βόλτα από το Θησείο, όπου γίνεται χαμός από κόσμο. Μην ξεχνάμε ότι βρίσκομαι στην Αθήνα, μια πόλη σχεδόν 5 εκατομμυρίων κατοίκων.

Όσο και να την κράζω και όσο άσχημη και να την θεωρώ, πλέον παρατηρώ με μια αμιγώς τουριστική ματιά, πως πρόκειται για μια τεράστια μεγαλούπολη, αλλά έχει πολλά γραφικά σημεία, ιδίως στις πλατείες. Αυτό δεν μπορούσα να το καταλάβω όλες τις φορές που την είχα επισκεφθεί, αλλά μόνο τώρα που επέστρεψα από ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

Αυτό που μου χαλάει κάπως την αισθητική στην Αθήνα είναι οι τεράστιες πολυκατοικίες και η μη ύπαρξη γραφικών κτιρίων. Τα δε λίγα που υπάρχουν, δεν συντηρούνται σωστά πράγμα που φανερώνει ότι δεν τα προσέχουν. Στο Ζάγκρεμπ για παράδειγμα, τα κτίρια λάμπουν από ομορφιά. Στην Αθήνα δεν βλέπω όμορφα κτίρια ή τουλάχιστον καλοδιατηρημένα. Η δε Αθήνα είναι μια πόλη βρώμικη, ενώ το Ζάγκρεμπ μιας που το έφερε το παράδειγμα, λάμπει από καθαριότητα. Μήπως τελικά δεν αγαπάμε τον τόπο ή την πόλη στην οποία ζούμε; Άραγε πότε θα δω έναν να μην πετάει τα σκουπίδια του στον δρόμο αλλά στον κάδο; Και να σου πω την αλήθεια μου, εμένα η Αθήνα μου φέρνει πιο πολύ στην Κωνσταντινούπολη απ’ ότι στο Ζάγκρεμπ. Το μόνο καθαρό πράγμα που βλέπω είναι ο ηλεκτρικός. Αυτό τουλάχιστον παρατήρησα με το φτωχό μου το μυαλό και να με συμπαθάς. Αλλά όποιον ξένο ταξιδιώτη ρώτησα να μου πει για την Αθήνα, σε κανέναν δεν άρεσε. Το μόνο που τους άρεσε ήταν ο Παρθενώνας, τίποτα άλλο…

Παίρνω τον ηλεκτρικό από το Θησείο και μετά από λίγα λεπτά αποβιβάζομαι στον σταθμό του Ηρακλείου, όπου έχουμε δώσει ραντεβού όλο το team του motoadv και όχι μόνο.

Πρώτος έρχεται ο Βασίλης Μανιατόπουλος με το Yamaha TDM 900Α, ο οποίος μπορεί να μην ανήκει στο team των γραφιάδων του motoadv, αλλά καμία σημασία δεν έχει. Πολυταξιδεμένος και προσωπικά ελπίζω κάποια στιγμή να βρει χρόνο να γράψει το ταξίδι που έκανε σε Ρουμανία – Ουκρανία – Μολδαβία, το οποίο με καίει, μιας και ο Μπιλ, ανέδειξε με τον φωτογραφικό του φακό τις “ομορφιές” αυτών των χωρών. Κι όταν λέω “ομορφιές” εννοώ τις ευειδείς κορασίδες και όχι τα αρχιτεκτονικά κτίρια. Με τον Βασίλη δεν έτυχε να γνωριστούμε μέχρι τώρα από κοντά και θα πω το κλασσικό αλλά αληθινό “αισθάνομαι σαν να τον ξέρω χρόνια”…

Στη συνέχεια φτάνει το πιο πυροβολημένο κοπέλι του motoadv, ο πάτερ της ανορθώσεως εμπρόσθιας ρόδας δικύκλου (aka Παπασούζας), ο κατά κόσμον Δημοσθένης Παπαδόπουλος με Yamaha XT660Z Tenere. Το παράδοξο είναι ότι δεν κρατάει τη φωτογραφική μαζί του. Ευκαιρία λοιπόν να δω πρώτη φορά και τα δυο του μάτια, γιατί συνήθως το ένα, είναι κολλημένο πάνω στον φακό και το άλλο παραμένει κλειστό. Βαθιά θρησκευόμενο άτομο ως ιερέας και όπως αρμόζει στον κλήρο δεν τον ασπάζομαι στο πρόσωπο, αλλά στο δεξί του χέρι. Την ευλογία σου πάτερ μου…

Μετά φτάνει ο Γιώργος (Yamaha ΤDM 900A) με τον αδερφό του Χάρη, για τον οποίο ο Γιώργος μου έχει πει ένα σωρό, αλλά ποτέ δεν έτυχε να τον συναντήσω.

Στη συνέχεια φτάνει το ζεύγος Σάκκου, ο Δημήτρης και η Γεωργία, άρτι αφιχθέντες από τις χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας με Yamaha FJR1300.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, τελευταίος και καταϊδρωμένος έφτασε ο Πετράκης με το ΒΜW R1200GS Adventure.

Οδηγούμαστε σε παραπλήσιο μεζεδοπωλείο για φαγητό και ποτό.

Όλοι πίνουμε λευκό ή κόκκινο κρασί εκτός από τον Πετράκη, ο οποίος πίνει μπύρα γιατί ένας “αναβάτης μοτοσυκλέτας μάρκας BMW παρακαλώ” πρέπει να δείχνει και να φαίνεται ξεχωριστός. Πετράκη τέτοιες μ@λ@κίες θα σου γράφω, μέχρι να βάλεις μυαλό και να απαρνηθείς την ακατανόμαστη μοτοσυκλέτα που καβαλάς και να πάρεις μια κανονική…

Όλοι τους είναι μες την τρελή χαρά και δείχνουν ιδιαίτερα χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, εκτός από εμένα και τον Πετράκη που πάλι τσακωνόμαστε και έχουμε χαλάσει τον κόσμο. Και η πλάκα είναι ότι καθόμαστε δίπλα – λογικά κάποιος θα το έκανε επίτηδες! Μου λέει πάλι τις γνωστές του ανοησίες προσπαθώντας να μου αποδείξει πόσο καλά μηχανάκια είναι τα BMW, ενώ εγώ προσπαθώ να του αποδείξω ότι είναι τριμπούρδελα. Τώρα πως γίνεται εγώ κι ο Πετράκης να παίζουμε μπουκέτα και την επόμενη στιγμή να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας, είναι κάτι το ανεξήγητο.

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, αν εξαιρέσεις εμένα και τον Πετράκη. Ο Παπασούζας αρχίζει να λέει τα δικά του, ότι μια μέρα θα πάει να γυρίσει όλες τις χώρες που τελειώνουν σε “σταν”. Είναι τελικά πολύ πυροβολημένο αυτό το κοπέλι. Άσε δε που τσαντίζεται ως βαθειά θρησκευόμενος, κάθε φορά που με ακούει να βρίζω τα θεία, ιερά και όσια, την ώρα που συνομιλώ με τον Πετράκη.

Ο πάτερ Δήμος, όπως είπα, είναι ιερωμένος γι’ αυτό τον φωνάζουμε και Παπασούζα. Όμως λόγω του νεαρού της ηλικίας του, είναι ένας μοντέρνος παπάς, έχοντας τη δική του κοσμοθεωρία. Όλη την ώρα με ρωτάει για τα ορθόδοξα μοναστήρια των Βαλκανίων που έχω επισκεφθεί. Λάμπει από χαρά όταν του μιλάω για το Sveti Neum, το Sveti Joakim Ososgovski, το Ostrog, τo Sopocani και την Studenica. Όνειρό του κάποια στιγμή πέραν από το να τα επισκεφθεί, είναι να μονάσει στην Studenica. Ε, όταν λέω ότι το παλληκάρι είναι πυροβολημένο, το εννοώ…

Πέραν από την πλάκα, ο Δήμος δεν είναι παπάς (αυτές είναι οι γνωστές σαχλαμάρες που λέω συνέχεια για όλους). Καταπληκτικός φωτογράφος, κατέβαλε αρκετές προσπάθειες να μου δείξει κάποια πράγματα περί φωτογραφίας, αλλά τι να το κάνεις όταν εγώ είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, τεμπέλης, χαμηλού δείκτη νοημοσύνης και δείχνω να μην τα παίρνω τα γράμματα; Όσα πράγματα και να μου δείξει, ακόμα δεν έχω μάθει να ρυθμίζω ένα διάφραγμα στη φωτογραφική. Όσα ιδιαίτερα και να μου κάνει στα προγράμματα επεξεργασίας, πάλι δεν σκαμπάζω τίποτα. Tι θέλω και μπλέκομαι με τα φωτογραφικά, μου λες;

Ο Αφάνας έχει πιάσει πάλι τις φιλοσοφικές αναζητήσεις και την ψυχανάλυση, προτρέποντάς με να σταματήσω να προκαλώ τον Πετράκη. Ο δε αδερφός του Χάρης, ειρωνεύεται τον Αφάνα, μιας και αυτός λατρεύει να μισεί τα BMW.

Όλοι τους είναι ξενέρωτοι, ρε πού$τη μου! Με τον μόνο με τον οποίο μπορώ να συζητήσω κάτι σοβαρό είναι με τον Βασίλη. Ο μόνος λογικός άνθρωπος εδώ μέσα και ο μόνος με τον οποίο μπορείς να ανταλλάξεις ενδιαφέρουσες απόψεις. Φυσικά μιλούσαμε για την “ακαταμάχητη γυναικεία ομορφιά της σλαβικής φυλής”, μια συζήτηση ενδιαφέρουσα που καμιά σχέση δεν έχει με τα ξενέρωτα πράγματα που συζητάνε οι άλλοι. Και σιγά μην κάτσω να συζητώ μαζί τους! Ο Πετράκης με τα BMW του, ο Παπασούζας με τα Κυργιστάν και τα εκκλησιαστικά του, ο Αφάνας με την ψυχανάλυσή του κι εγώ με τον Βασίλη για τις εκπάγλου καλλονές εκ Σερβίας και Κροατίας…

Ο δε Σακ αν και ήρεμος, χαλάει κάθε τρεις και λίγο τον κόσμο με το δυνατό γέλιο του! Αστείρευτη πηγή ταξιδιωτικών γνώσεων, μου είπε τα πάντα για τα Ηighlands, άσχετα αν δεν πήγα. Για τον Σακ είχα σκοπό να πω τα καλύτερα, αλλά έχω έναν ενδοιασμό.

Στην Κρήτη έτυχε να οδηγήσουμε παρέα για μια διαδρομή 50 km, όπου ανέλαβα χρέη πλοηγού, μιας και την είχα ξανακάνει. Κι όμως, κατάφερα να χαθούμε 17 φορές! Και μετά αφού φτάσαμε στον προορισμό μας, δήλωσε απερίφραστα πως “εγώ με τον Μερκούρη οδηγό δεν φοβάμαι Χάρο”; Πες μου, μπορείς να πάρεις στα σοβαρά ένα άτομο που λέει τέτοια πράγματα;

Για τη γυναίκα του την Γεωργία, τι να πω; Πρέπει να της στήσει έναν ανδριάντα έξω από το σπίτι τους, ως ηρωίδα που τον ανέχεται ακολουθώντας τον σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν. Ο δε Πετράκης, έχει βαλθεί να με νευριάσει για άλλη μια φορά με αυτά που μου λέει.

Σε κάποια φάση κι ενώ είμαι σχεδόν λιώμα από τα κρασιά, βλέπω αρκετές κοπελιές να περνούν έξω από το μεζεδοπωλείο και τις προσκαλώ να έρθουν να πιουν ένα κρασί μαζί μας. Θα ερχόντουσαν πολύ ευχαρίστως αλλά το βυτιοφόρο-βοθρατζίδικο του Πετράκη που ήταν παρκαρισμένο ακριβώς στην είσοδο του μεζεδοπωλείου (το πάρκαρε εκεί για μούρη), εμπόδιζε τις όμορφες κοπελιές να έρθουν στην παρέα μας. Κι ύστερα σου λένε, “πάρε BMW να βρεις γκόμενα”…

Αργά το βράδυ το διαλύσαμε και χαιρετιστήκαμε μεταξύ μας, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για αύριο όσοι τουλάχιστον μπορέσουν. Ο Κακ, σήμερα τελευταία στιγμή δεν μπορούσε να έρθει. Ελπίζω τουλάχιστον να ξεκίνησε να γράφει για τα ταξίδια του στην Τυνησία, την Τουρκία και το Ιράκ…

Το σπίτι του Γιώργου απέχει μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από το μεζεδοπωλείο, κι έτσι λοιπόν εγώ με τον Γιώργο και τον Χάρη παίρνουμε τον δρόμο κατά ‘κει, όπου μετά από λίγη ώρα θα οδηγηθούμε στα κρεβάτια μας.

Καληνύχτα!

Έξοδα – Σημειώσεις:

Λοιπά: 52,70 €
Σύνολο: 52,70 €
Γενικό Σύνολο: 1.350,70 €