14η μέρα (Τρίτη – 29/8/2017)
Διαδρομή:
Sarajevo – Visegrad (Βοσνία – Ερζεγοβίνη) – Mokra Gora (Σερβία) |
164 χλμ (σύνολο 4550 χλμ) |
Ήρθε η ώρα να αφήσουμε το Sarajevo με το v-stromάκι όμως να μην είναι στα καλύτερα του. Με την τρόμπα του μπροστινού φρένου να έχει παραδώσει πνεύμα, σήμερα παρατήρησα ότι και η αλυσίδα είχε χαλαρώσει επικίνδυνα. Σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο έξω από την πόλη. Βρήκα ένα λιπαντικό για την αλυσίδα, αφού το δικό μου είχε αδειάσει, και προσπάθησα να ξεσφίξω τους πύρους ώστε να την τεντώσω αλλά ήταν αδύνατο.
Κι ενώ Σλοβενία και Κροατία είχαμε βαρεθεί να βλέπουμε μηχανές, στη Βοσνία ήταν ανύπαρκτες που σημαίνει αυτόματα ότι βοήθεια για τα προβλήματα μας δε βρίσκαμε εύκολα, τουλάχιστον όχι χωρίς να θυσιάσουμε χρόνο, ίσως και κάποιο προορισμό. Επιλέγοντας ορθά ή όχι, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα βρίσκαμε κάτι στην πορεία μας, όπως και πράξαμε.
Με το v-stromάκι λαβωμένο η πεσμένη μου διάθεση δεν με άφηνε να απολαύσω τη διαδρομή, προσπάθησα όμως αυτό να μην το μεταφέρω στο Θανάση. Κάποια στιγμή το μάτι μου πέφτει σε πινακίδα για βουλκανιζατέρ. Ανάβω γρήγορα φλας και χώνομαι μέσα. “Τελικά υπάρχει θεός” σκέφτηκα. Βγαίνει έξω ένας γίγαντας δύο μέτρα και προσπαθώ με νοήματα να του εξηγήσω τι συμβαίνει. Μου απαντάει σε αρκετά καλά αγγλικά και με κάνει να νιώσω χαζός που δε δοκίμασα πρώτα να του μιλήσω πριν πιάσω τη νοηματική. “I can help you on that, but I don’t know much about motorbikes” είπε.
Όσο χαλάρωνε τους πύρους, μας ρώτησε από πού είμαστε και έσκασε ένα μεγάλο χαμόγελο όταν άκουσε ότι είμαστε από Ελλάδα. Μέσα σε 10 λεπτά όλα ήταν έτοιμα. Ο τύπος υπερ-ευγενικός, του ζήτησα να τον πληρώσω αλλά δεν ήθελε. Προσπάθησα με το ζόρι να του αφήσω κάποια χρήματα αλλά δε δεχόταν με τίποτα. Πιάσαμε την κουβέντα, Alexander ήταν το όνομα του. Μου είπε ότι ήθελε να έρθει κάποια στιγμή στην Ελλάδα αλλά δεν τα είχε καταφέρει ακόμα, “maybe next year” ψιθύρισε και χαμογέλασε ξανά. Τον ευχαρίστησα σε όποια γλώσσα ήξερα, δώσαμε μια ζεστή χειραψία και φύγαμε. Τουλάχιστον η αλυσίδα ήταν μια χαρά, για τα υγρά φρένων θα έπρεπε να περιμένω μερικές μέρες ακόμα.
Σύντομα ξαναμπήκαμε σε κατσικόδρομο, εξερευνώντας τα ορεινά της χώρας, αλλά η διαδρομή άξιζε τον κόπο. Όταν με το καλό κατεβήκαμε από το βουνό, συναντώντας ένα αρκετά καλύτερο οδόστρωμα, πήραμε κατεύθυνση προς τα σύνορα με Σερβία.
Φτάνοντας στο Visegrad (Βίσεγκρατ), που ανήκει στο τμήμα της Σερβικής Δημοκρατίας, αντικρίζουμε μπροστά μας την ομώνυμη γέφυρα, χτισμένη το 1571 από τον μεγάλο βεζίρη Σοκολού Μεχμέτ Πασά. Γνωστή και ως “το Γεφύρι του Δρίνου” από το μυθιστόρημα “Na Drini Cuprija” του νομπελίστα Γιουγκοσλάβου συγγραφέα Ivo Andric. Σήμερα ανήκει στη λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Και μια μικρή ιστορική παρένθεση για την περιοχή. Το Βίσεγκραντ έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία καθώς βρίσκεται πάνω στο δρόμο που συνδέει τη σερβική πόλη Ούζιτσε και γενικότερα όλη τη Σερβία με το Γκόραζντε και το Σαράγεβο. Στις 6 Απριλίου του 1992 το Γιουγκοσλαβικό πυροβολικό άρχισε να βομβαρδίζει την πόλη και τα γειτονικά χωριά με βοσνιακό πληθυσμό. Οι Βόσνιοι με τη σειρά τους, πήραν ομήρους ντόπιους Σέρβους και κατέλαβαν το γειτονικό φράγμα, που χρησίμευε για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τον έλεγχο του ύψους των νερών του Δρίνου, απειλώντας ότι θα το ανατινάξουν. Λίγες μέρες μετά, οι δυνάμεις του Γιουγκοσλαβικού στρατού κατέλαβαν το φράγμα και πήραν τον έλεγχο πόλης με τους κατοίκους που είχαν φύγει στη διάρκεια της κρίσης να επιστρέφουν στο Βίσεγκραντ. Κι όταν ο στρατός αποσύρθηκε και ντόπιοι Σέρβοι ηγέτες πήραν τον έλεγχο της πόλης, Σερβοβόσνιοι στρατιώτες και παραστρατιωτικές ομάδες άρχισαν τις δολοφονίες μουσουλμάνων, οι γυναίκες βιάστηκαν, τα σπίτια Βόσνιων λεηλατήθηκαν και τα τζαμιά της πόλης καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Πολλοί από τους Βόσνιους που δεν δολοφονήθηκαν συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης και στα πρώην στρατόπεδα του Γιουγκοσλαβικού στρατού στην Uzamnica και στο Vilina Vlas. Οι κρατούμενοι στα δύο τελευταία σημεία κρατούνταν υπό απάνθρωπες συνθήκες, τους επιβάλλονταν καταναγκαστικές εργασίες ενώ πολλοί υπέστησαν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και σεξουαλική κακοποίηση. Οι Σέρβοι Μίλαν και Σρεντόγιε Λούκιτς, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν για τις πράξεις αυτές. Το 1991 ο δήμος του Βίσεγκραντ είχε πληθυσμό 21.199 κατοίκους όπου το 62,8% ήταν Βόσνιοι, το 32,8% Σέρβοι και το υπόλοιπο 4,4% ανήκε σε άλλες εθνότητες. Μετά τον πόλεμο ελάχιστοι Βόσνιοι επέστρεψαν πίσω.
Αν σας αρέσει ο κινηματογράφος, σας προτείνω να δείτε την ταινία του Srdjan Dragojevic “Lepa sela lepo gore” (Όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται). Η ιστορία διαδραματίζεται στην περιοχή του Βίσεγκρατ και περιγράφει την τρέλα του πολέμου μέσα από τη σχέση δύο παιδικών φίλων, του Σέρβου Μίλαν και του Βόσνιου Χαλίλ, τονίζοντας με κάθε τρόπο ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές, παρά μόνο ηττημένοι.
Λίγο μετά το Βίσεγκρατ συναντήσαμε τα σερβοβοσνιακά σύνορα.
Μόλις δώσαμε τα διαβατήρια μας στο σερβικό συνοριακό φυλάκιο ακούστηκε ένα “καλησπέρα” από τον φύλακα πίσω από το τζάμι, συνοδευόμενο από ένα μεγάλο χαμόγελο. Δεν θέλαμε και κάτι παραπάνω για να ενθουσιαστούμε με τη χώρα που μας περίμενε. Μετά από λίγη οδήγηση φτάσαμε στη διάσημη Mokra Gora.
Η Σερβία, σε σχέση με τη μικρή έκταση της είναι μια ποικιλόμορφη χώρα, που διακρίνεται από ένα μεταβατικό χαρακτήρα και βρίσκεται πάνω σε πολιτιστικά, γεωγραφικά, κλιματικά και άλλα σύνορα. Έχει πρωτεύουσα το Βελιγράδι και αριθμεί περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους. Τη δεκαετία του 1990 η Σερβία είχε το μεγαλύτερο πληθυσμό προσφύγων στην Ευρώπη, αφού περίπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες κατέφυγαν στη χώρα λόγω των Γιουγκοσλαβικών πολέμων.
Σχεδόν όλα τα ποτάμια της Σερβίας καταλήγουν στη Μαύρη Θάλασσα, μέσω του ποταμού Δούναβη που είναι και ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης. Ο τουρισμός εστιάζεται κυρίως στα βουνά και στις ιαματικές πηγές της χώρας. Τα πιο διάσημα ορεινά θέρετρα είναι το Κοπαόνικ, ο Αίμος και το Ζλάτιμπορ ενώ οι μεγαλύτερες ιαματικές πηγές είναι οι Βρνιάσκα Μπάνια, Σόκο Μπάνια και Μπάνια Κοβιλιάτσα
Βρήκαμε τον ξενώνα μας εύκολα. Ο ιδιοκτήτης μας, ένας 65άρης μεγαλόσωμος Σέρβος ήρθε τρέχοντας προς τη μεριά μας φωνάζοντας “Grcka – Grcka”. Γνέφω καταφατικά και μόνο αγκαλιά που δεν μας πήρε. Μας οδήγησε στον πρώτο όροφο όπου βρισκόταν το δωμάτιο μας και φρόντισε να μας εξηγήσει τα πάντα. Ήταν ξεκάθαρη η αγωνία του να μας εξυπηρετήσει και δεν νομίζω ότι μας αντιμετώπισε ποτέ σαν απλούς τουρίστες, η καταγωγή μας σίγουρα τον είχε επηρεάσει. Άλλωστε, φρόντιζε με κάθε αφορμή να μας θυμίζει τους δεσμούς μεταξύ των δύο λαών που έχτισαν αυτή την Ελληνοσερβική φιλία.
Αφήσαμε τα μπογαλάκια μας και φύγαμε για το σιδηροδρομικό σταθμό. Είχαμε κάνει κράτηση εισιτηρίων από τις προηγούμενες μέρες για το το διάσημο Sargan 8 της Mokra Gora και έπρεπε να πάρουμε τα μαγικά χαρτάκια. Ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Μπήκαμε στα όμορφα ξύλινα βαγονάκια και σύντομα ακούστηκε η σφυρίχτρα του τρένου που συνοδεύτηκε με την έναρξη της βόλτας μας. “Welcome to Mokra Gora, where fairy tales come to life and everything can happen” ακούστηκε από τα μεγάφωνα του τρένου.
Το Sargan 8 στην πραγματικότητα είναι το όνομα της σιδηροδρομικής γραμμής που ξεκινώντας από το σταθμό του Vitasi οδηγεί σε μια όμορφη κυκλική διαδρομή πάνω στα βουνά, μέσα από τούνελ, διασχίζει το δάσος με αρκετές στάσεις πριν το γυρισμό. Από το 2010 μια επέκταση της γραμμής φτάνει έως το Visegrad της Βοσνίας. Η διαδρομή αυτή, εάν τη δεις από ψηλά, έχει το σχήμα του αριθμού 8, απ’ όπου πήρε το όνομα της. Πρόκειται για μία παλιά γραμμή που έκλεισε το 1974 αλλά ξεκίνησε ξανά τη λειτουργία της το 2003, χάρις στον διάσημο Σέρβο σκηνοθέτη Emir Kusturica. Μόνο την τελευταία χρονιά, 75.000 επισκέπτες ταξίδεψαν με το υπέροχο αυτό τρένο.
Η Mokra Gora (Μόκρα Γκόρα) που το όνομα της σημαίνει το “Βρεγμένο Βουνό”, είναι ένα χωριό 500 κατοίκων στις πλαγιές του βουνού Zlatibor. Κατά την επανίδρυση του δόθηκε βάρος στην ιστορική του όψη καθιστώντας το έτσι δημοφιλές τουριστικό θέρετρο. Το Drvengrad (ή Mecavnik), βρίσκεται δίπλα στη Mokra Gora και είναι ένα μικρό χωριό, εξολοκλήρου χτισμένο από ξύλο, που κατασκεύασε το 2004 ο Kusturica για την ταινία του “Life is a Miracle”. Στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα με τη μορφή πολιτιστικού κέντρου, αξιοθέατο της περιοχής με έντονα στοιχεία μέσα από τις ταινίες του Kusturica. Κάθε δρόμος και πλατεία έχουν τα ονόματα γνωστών προσωπικοτήτων.
Γυρνώντας στον ξενώνα βρήκαμε το σπιτονοικοκύρη μας με τη σύζυγο του στη βεράντα να απολαμβάνουν το όμορφο βράδυ. Μας προσκάλεσαν για να μας κεράσουν λίγη σερβική rakija, τοπικό παραδοσιακό ποτό αρκετά κοντινό στη δικιά μας ρακί. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή ήταν μία πρόταση στην οποία δε μπορούσαμε να αρνηθούμε όσο κουρασμένοι κι αν νιώθαμε. Αράξαμε με τον Θανάση στη βεράντα και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι ο παππούλης, μέσω μιας σούπερ εφαρμογής που είχαν τοποθετήσει τα εγγόνια του στο κινητό του, μπορούσε να μεταφράζει από τη γλώσσα του απευθείας σε αγγλικά. Είπαμε ιστορίες, γελάσαμε και κατεβάσαμε αρκετά σφηνάκια, τόσα ώστε να χάσω το μέτρημα. Όλη αυτή την ώρα ήταν ξεκάθαρη η αδυναμία που είχε ο οικοδεσπότης μας στη γυναίκα του, όσο κι αν την πείραζε. Τι καλύτερο θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτή τη βραδιά; Αφού γέμισε με αλκοόλ το αίμα μας, καληνυχτίσαμε το ζευγάρι και ανεβήκαμε στο δωμάτιο πέφτοντας ξεροί για ύπνο.
Έξοδα:
Διαμονή σε ξενώνα στη Mokra Gora (Booking) (2 άτομα) | 23,5 ευρώ |
Φαγητό (δείπνο στη Mokra Gora) (2 άτομα) | 11,3 ευρώ |
Βενζίνη | 7,7 ευρώ |
2 εισιτήρια για Mecavnik | 4,2 ευρώ |
2 εισιτήρια για Sargan 8 | 10,8 ευρώ |
Λοιπά Έξοδα | 1 ευρώ |
« Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
καλησπέρα! θα επισκεφτούμε τον Αύγουστο Μαυροβούνιο-Βοσνία-Κροατία-Αλβανία με μηχανή, έχετε να προτείνετε κάποιο ασφαλές κατάλυμα με parking για την μηχανή στο Zabljak? ευχαριστώ πολύ!!!!
Καλησπέρα Σοφία! Δεν μπορώ να σου προτείνω κάτι… google search και τσεκάρεις κριτικές.
Μπράβο παιδιά πάντα τέτοια!!!!
Μία ερώτηση μόνο, στο Κόσοβο μπήκατε με ταυτότητα ή διαβατήριο;
Καλησπέρα Νώντα! Διαβατήρια είχαμε μαζί μας παντού αλλά ειδικά Κόσοβο, από όσο γνωρίζω, δεν μπορείς να μπεις με ταυτότητα. Και αν βρεθείς προς τα εκεί μην ξεχάσεις ότι η πράσινη κάρτα δε σε καλύπτει και συνεπώς θα χρειαστεί να αγοράσεις επέκταση ασφάλειας στα σύνορα.
Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες.
Ευχαριστώ που με τόση και ουσιαστική ανάλυση μαζί με της πολλές φωτογραφίες, μου έλυσες σοβαρές απορίες, με το καλό στα επόμενα.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε Γιάννη… καλά να είμαστε να ταξιδεύουμε!