Archive for the Category » Ευρώπη «

RoGASmaniacs (με κάμποσες Βουλγάρικες πινελιές)

Κείμενο & Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Ιάκωβος Σουργουτσίδης
με μερικές προσθήκες φωτό των υπόλοιπων συνταξιδευτών

Ήταν μια κρύα νύχτα του Δεκέμβρη… όχι, δεν είναι εισαγωγή από ταινία θρίλερ, αν και τώρα που το σκέφτομαι μες το μισοσκόταδο και κάτω από το τρεμόπαιγμα του μικρού κεριού που βρισκόταν στο τραπέζι, ο Ιάκωβος έφερνε λίγο σε δράκουλα. Τα ζεστά ρακόμελα βοήθησαν για να ομορφύνει λίγο, αλλά με το που άδειασε το καραφάκι η εικόνα του δράκουλα ξαναεμφανίστηκε μπροστά μου. Άλλοι μπορεί να τρόμαζαν, αλλά το δικό μου αρρωστημένο μυαλό έκανε συνειρμούς με μαγικές διαδρομές στη χώρα του δράκουλα… ή του Ιάκωβου, όπως θέλετε πάρ’ τε το. Αυτό το “κάδρο” απέναντι μου έφτανε για να ξυπνήσει αναμνήσεις από τα μαγικά ταξίδια στο Mugello το 2010, στις Άλπεις και καπάκι στην Σκωτία το 2011. Ρε ακαμάτη, μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κυλήσουμε πάλι τις ρόδες παρέα;

RoGASmaniacs
more »

Μονός αλλά όχι Μόνος!

Kείμενο, φωτογραφίες: Tάσος Ανανιάδης

Όπως για πολλούς συν-αδελφούς, η μοτοσυκλέτα και για μένα είναι συνώνυμη της φυγής. Κάθαρση θα έλεγα. Φυγή από την μαύρη καθημερινότητα, την τρέλα της πόλης και της πάλης για την επιβίωση. Μαζί με το σώμα, ταξιδεύει και η ψυχή, το μυαλό καθαρίζει και η σκέψη γίνεται κρυστάλλινη. Ο αέρας που χτυπάει στο κράνος παίρνει όλη αυτή τη βρωμιά και τα ατέλειωτα χιλιόμετρα την ανακυκλώνουν στο σύμπαν. Ποτέ, λέει ένα γνωμικό , δεν θα δεις παρκαρισμένη μηχανή έξω από ιατρείο ψυχαναλυτή… συμφωνώ απόλυτα!

20150601_152628
more »

Ex – Yugoslavia: χτίζοντας γέφυρες και γκρεμίζοντας τείχη

Κείμενο – φωτογραφίες: Κυπραίος Μερκούριος – Στυλιανός

Νιώθω μια απέραντη ευτυχία, κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους από διαφορετικούς κόσμους να προσπαθούν να χτίσουν γέφυρες μεταξύ τους και να γκρεμίζουν τα όποια τείχη τους χωρίζουν. Και το ταξίδι με μοτοσυκλέτα, καταφέρνει να χτίσει αυτές τις γέφυρες και να γκρεμίσει αυτά τα τείχη. To γιατί, μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά πολύ εύκολο να το αντιληφθώ, κάθε φορά που αφήνω δυο ρόδες να κυλούν τα όνειρά μου.

Ίσως, αν προσπαθήσουμε να χτίσουμε γέφυρες και να γκρεμίσουμε τα τείχη, κάποια στιγμή να καταλάβουμε το αυτονόητο. Πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί. Υπάρχουν μόνο, καλοί και κακοί άνθρωποι. Όπως στη μοτοσυκλέτα, τη διαφορά την κάνει ο αναβάτης, έτσι και τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό, την κάνει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, αισθάνομαι πως δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πατρίδα, θρησκεία, ταυτότητα ή κάτι τέτοιο που να προσδιορίζει την ύπαρξή μου και να με διακρίνει από τους υπόλοιπους ανθρώπους αυτού του πλανήτη.

Πιστεύω πως η πατρίδα του ταξιδιώτη είναι ο κόσμος όλος και όχι ένα κομμάτι γης που περικλείεται από αυτές τις χαρακιές στο σώμα του πλανήτη, τα σύνορα. Κι αυτή η ρημάδα η κατασκευή που λέγεται μοτοσυκλέτα, δεν χαμπαριάζει από δαύτα. Μια ζωή θα τα περνάει και μια ζωή θα τα παραβιάζει, βρίσκοντας πάντα τον δρόμο προς την “ελευθερία”…

Mostar
more »

Μαφία, Ταραντέλλα και Τσάι στη Σαχάρα

Κείμενο: Γιάννης Κακλέας
Φωτογραφίες-Βίντεο-Μοντάζ: Γιάννης Κακλέας, Δημήτρης Φωτεινόπουλος

Αφρική. Μια λέξη που μπαινόβγαινε στ’ αυτιά μου από παιδάκι. «Η υποανάπτυκτη Αφρική» λέγαν οι δασκάλοι μου δείχνοντας το χάρτη, «Τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να φάνε» φωνάζαν οι γονείς μου εμπρός στο πιάτο με το σπανακόρυζο, «Αφρικανοί κακοποιοί» προειδοποιούσαν οι τηλεοράσεις, «Πως ντύθηκες έτσι σαν Αφρικανός» μου λέγαν οι φίλοι μου, «Αφρικανέ, Αφρικανέ μου φαίνεσαι πολύ ξενέ» είπε κι η Έφη Σαρρή. Ειδικά αυτό το τελευταίο με πείραξε πολύ, δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα. Ίσα μωρή γαλότσα Έφη, εσύ είσαι ξενέρωτη. Και στην τελική έχεις πάει στην Αφρική να τη δεις από κοντά και να εκφέρεις γνώμη; Γιατί, εγώ έχω πάει θα μου πεις;

Κάπως έτσι παιδαριωδώς και αφελώς σκεπτόμενος, μου καρφώθηκε η ιδέα για ταξίδι με μοτοσυκλέτα στην Αφρική. Μια ιδέα που σύντομα έγινε απόφαση κι η απόφαση έγινε ταξίδι. Μην φανταστείς ταξίδι σε καμιά Μποτσουάνα ή Μοζαμβίκη, μακάρι να μπορούσαμε, η κοντινή Τυνησία όμως ήταν αρκετή να μας δώσει μια πρώτη εικόνα της Αφρικής. Ένα ολιγοήμερο, οικονομικό και σχετικά εύκολο ταξίδι, που παρ’ όλα αυτά στάθηκε το πρώτο τουβλάκι στο ντόμινο που δημιουργήθηκε και με έκανε να επαναπροσδιορίσω για πάντα τους ταξιδιωτικούς μου στόχους

more »

Πράσινες διαδρομές στα Βαλκάνια, επεισόδιο 4ο

Κέιμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Κυριάκος Αχυρόπουλος, Δημήτρης Παπαντωνίου

Ένα μικρό οδοιπορικό στα «απάτητα» Καταραμένα Βουνά της Β. Αλβανίας
BJESHKET NAMUNA

Περιοδικό ΜΟΤΟ, τεύχος 510, 2012… στο εξώφυλλο του περιοδικού ξεχωρίζει ο τίτλος με μεγάλα γράμματα: Mega test στα Καταραμένα Βουνά… ωπ, ενδιαφέρον… τί, πού, πώς, πότε; Αρχίζω να διαβάζω όλο το story των παιδιών που το έκαναν. Πολλές σελίδες με αρκετές λεπτομέρειες, έκαναν το οδοιπορικό πάρα πολύ ενδιαφέρον έως άκρως ενδιαφέρον. Το ρούφηξα όλο στην κυριολεξία μέχρι την τελευταία σελίδα (και ήταν πολλές). Στο τέλος είχε καρφωθεί στο μυαλό μου για την επόμενη εξόρμηση. Όλο το καλοκαίρι του 2012 το είχα διαβάσει αρκετές φορές ακόμη και δεν έβγαινε με τίποτα από το μυαλό μου. Για κάποιο λόγο το περιοδικό χάθηκε και μαζί μ’ αυτό χάθηκε και η αρχική λαχτάρα γι’ αυτό το οδοιπορικό. Από τότε πέρασαν περίπου δυο χρόνια μέσα στα οποία καλύψαμε αρκετά χιλιόμετρα μέσα στα Βαλκάνια. Μέσα σε αυτά τα χλμ και στους προορισμούς, δεν υπήρχαν ποτέ τα Καταραμένα Βουνά. Ευτυχώς για μένα η φλόγα δεν είχε σβήσει και στην προσπάθεια να βρω πού θα είναι ο επόμενος προορισμός μας για να καλύψουμε το 4ο επεισόδιο των «πράσινων διαδρομών στα Βαλκάνια», μου ήρθε στο μυαλό το πρωτοσέλιδο του moto: mega test στα Καταραμένα Βουνά.


more »