Hμέρα 10η: Τρίτη 7 Ιουλίου 2015, Κillarney – Doolin (440,3 km)
Η “αφιλόξενη” και επιβλητική Ιρλανδία
Σήμερα έχω βάλει σκοπό να φτάσω κάπου στο Doolin, όπου κάπου εκεί κοντά βρίσκονται οι περίφημοι βράχοι Cliffs of Moher, ένα από τα πιο φημισμένα αξιοθέατα της Ιρλανδίας. Κατά τη σχεδίαση του ταξιδιού είχα αποφασίσει να ακολουθήσω κεντρικούς δρόμους και να φτάσω στο Doolin μετά από περίπου 200 km. Όμως η γνωριμία με τον Γερμανό, άλλαξε τα πάντα στο ταξίδι μου καθώς θα κάνω μια μεγάλη παράκαμψη προς τη χερσόνησο του Dingle, όπου θα βρεθώ να οδηγώ ανάμεσα σε βουνά και θάλασσες. Kι επειδή χθες το βράδυ αφιέρωσα αρκετό χρόνο στις ασκήσεις επί χάρτου για την αλλαγή της διαδρομής, τα χιλιόμετρα θα είναι σχεδόν τα διπλάσια από αυτά που είχα αρχικά σχεδιάσει. Αυτά να τα βλέπει ο αοιδός Μαζωνάκης Γεώργιος κάθε φορά που τραγουδά το άσμα “αλλάξανε τα πλάνα μου” …
Πληρώνω τη νεαρά στη ρεσεψιόν, η οποία μου δίνει κάποιες πληροφορίες για τη διαδρομή. Κοιτώ τα δάκτυλά της να κινούνται σε μια παράκτια διαδρομή κάπου στο Dingle και γυαλίζει το μάτι μου.
O καιρός είναι καλός και στις 09:00 είμαι στον Ν72 προς Killorglin. Kαι από τη μια στιγμή στην άλλη, αρχίζει να βρέχει. Εν συνεχεία κινούμαι στον Ν70 και στο Castlemaine την κάνω αριστερά για να ακολουθήσω τον R561 προς Dingle. Σταματώ σε μια άκρη του δρόμου για να φορέσω τα αδιάβροχα. Βρέχει και στο βάθος δεν βλέπεις τίποτα παρά μόνο ένα γκρι χρώμα που σκεπάζει τα πάντα. Πουπάρε Καραμήτρο …
Η διαδρομή είναι αδιάφορη και το μόνο το οποίο κεντρίζει το ενδιαφέρον μου, είναι οι surfers σε μια παραλία, οι οποίοι παλεύουν με τις ιστιοσανίδες τους απέναντι στα κύματα.
Στο βάθος πρέπει να γίνεται χαμός από βροχή και αέρα …
Μετά το Anascaul οδηγώ στον Ν86 όπου μετά από 18 km φτάνω στο Dingle (Αn Daingean), όπου θα κάνω μια στάση στο λιμάνι του, μιας και έχει σταματήσει να βρέχει εδώ και λίγα λεπτά. To Dingle είναι η μοναδική πόλη στην ομώνυμη χερσόνησο, με πληθυσμό μόλις 1.920 κατοίκους (2006).
Στο λιμάνι βρίσκεται ένα μνημείο προς τιμήν του Charles Ηaughey (1925 – 2006) ο οποίος ήταν πρωθυπουργός της χώρας. To μνημείο αυτό ανεγέρθηκε από ντόπιους ψαράδες, ως αναγνώριση της συμβολής του για την ανάπτυξη του λιμανιού.
Κι εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω, αρχίζει πάλι και βρέχει. Ακολουθώ τον δρόμο R559 ο οποίος κυκλώνει την περιοχή γύρω από το Dingle. Παντού βλέπω τις χαρακτηριστικές τουριστικές πινακίδες καφέ χρώματος που μου υπενθυμίζουν πως οδηγώ στη διαδρομή Slea Head Drive. H εν λόγω διαδρομή αποτελεί μέρος της διαδρομής Wild Atlantic Way, η οποία εκτείνεται σε όλο το τμήμα του νησιού που βρέχεται από τον “άγριο” Ατλαντικό Ωκεανό. Πρέπει να τονίσω πως η σήμανση στους ιρλανδικούς δρόμους, είναι υποδειγματική με κατατοπιστικές πινακίδες οι οποίες εμφανίζονται ανά τακτά διαστήματα. Οι Ιρλανδοί σε μια προσπάθεια να τονώσουν την οικονομία τους, δίνουν μεγάλη έμφαση στον τουρισμό και δείχνουν να τα καταφέρνουν πολύ καλά. Νομίζω πως πουθενά και σε καμία χώρα δεν έχω δει τόσες πολλές τουριστικές πινακίδες.
Την εν λόγω διαδρομή θα την κυκλώσω με δεξιόστροφη φορά προς Slea Head. Ο καιρός βροχερός και πολλά τουριστικά λεωφορεία κινούνται στους στενούς δρόμους, τα οποία σταματούν κάθε τρεις και λίγο. Εγώ να δεις, πόσες φορές σταματώ. Αιτία η απαράμιλλη φυσική ομορφιά. Η βροχή, ο δυνατός αέρας αλλά και τα νερά του Ατλαντικού που χτυπούν στα βράχια δημιουργούν ένα “αφιλόξενο” σκηνικό.
To Slea Head, είναι το δυτικότερο σημείο της Ιρλανδίας και ίσως το δυτικότερο της Ευρώπης. Έχω την εντύπωση πως είναι το Cabo da Roca της Πορτογαλίας, αλλά δεν επιμένω. Eνδεχομένως το Cabo da Roca να αποτελεί το δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης και το Slea Head όλης της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της νησιωτικής. Έτσι τουλάχιστον μπορώ να υποθέσω …
Το τοπίο θυμίζει κάτι από Ελλάδα και είναι απολύτως λογικό μιας και μιλάμε για νησί και ακτογραμμή. Το κλίμα βέβαια στην Ελλάδα είναι διαφορετικό μιας και εκεί έχει ηλιοφάνεια τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, ενώ εδώ βρέχει. Όμως ο καιρός αλλάζει συνέχεια. Εκεί που βρέχει, την ίδια στιγμή σταματά και βγάζει ήλιο …
Φτάνω μέχρι και το Feohanagh, όπου ο καιρός καλυτερεύει. Δράττομαι της περίστασης για μια χαλαρή στάση, με μερικές ισχυρές δόσεις καφεΐνης και νικοτίνης.
Μετά από περίπου 13 km και ακολουθώντας άλλον δρόμο (μάλλον τον R549 αν θυμάμαι καλά) βρίσκομαι στο Dingle, όπου και στρίβω αριστερά προς Conor Pass (ή Connar Pass όπως αναφέρεται στον χάρτη). Αν και ο καιρός έχει καλυτερεύσει, κοιτώντας ψηλά στο βουνό, έχει πολλά γκρίζα σύννεφα και σκέφτομαι πως η βροχή θα μου χαλάσει τη διάθεση. Κι όμως ο καιρός μου κάνει τη χάρη και δεν βρέχει καθόλου!
Το Conor Pass, βρίσκεται στο όρος Brandon, το οποίο αποτελεί τη δεύτερη πιο ψηλή κορυφή της Ιρλανδίας με ύψος μόλις 953 m και ο δρόμος περνάει από μόλις 453 m υψόμετρο. H πιο ψηλή κορυφή είναι το όρος Carrauntoohil με υψόμετρο 1.039 m και βρίσκεται κάπου κοντά στο Gap of Dunloe. Το έδαφος της Ιρλανδίας είναι πεδινό ή λοφώδες με χαμηλά βουνά, κυρίως στην περιφέρεια του νησιού. Οι πεδιάδες μάλιστα, καλύπτουν το 77 % της χώρας.
Η θέα από το ψηλότερο σημείο του περάσματος είναι μαγευτική, με δυο μικρές λίμνες να ξεχωρίζουν αλλά και την παραλία Brandon στο βάθος.
Kατεβαίνοντας τον φιδίσιο δρόμο, υπάρχει ένας μικρός καταρράκτης.
Aφού διέσχισα το Conor Pass, οδηγώ για λίγα χιλιόμετρα στον R560 και τον N86 και στο Tralee (Tra Li) γοητεύομαι από τον ποταμό Lee o οποίος διαρρέει την πόλη.
Ευκαιρία να τσιμπήσω μια κονσέρβα αλλά και να δω ποια διαδρομή θα ακολουθήσω από ‘δω και πέρα. Έχω δυο επιλογές: η πρώτη είναι να κατευθυνθώ προς το λιμάνι του Tarbet και να πάρω το καραβάκι για να περάσω απέναντι και το οποίο κοστίζει 9 €, όπως μου είπε σήμερα η κοπελιά στο camping. Η δεύτερη είναι να πάρω τη διαδρομή του πλάνου μου. Και οι δυο επιλογές, κινούνται σε εθνικούς δρόμους πράγμα που σημαίνει πως θα μου είναι αδιάφορες, μιας και τα χιλιόμετρα μέχρι το Doolin θα είναι από αυτά που απλώς θες να τα ξεπετάξεις …
Ο δρόμος με τους αμέτρητους κόμβους, εναλλάσσεται μεταξύ εθνικής οδού και αυτοκινητόδρομου. Στην Ιρλανδία οι πράσινες πινακίδες αφορούν την εθνική οδό και οι μπλε τον αυτοκινητόδρομο, όπως συμβαίνει σε ορισμένες χώρες όπως η Γαλλία ή η Ουγγαρία για παράδειγμα. Στην Ελλάδα μιας και το έφερε το παράδειγμα, ισχύει το αντίθετο.
Οι πόλεις Αbbeyfeale και Newcastle West αποτελούν ήδη παρελθόν από τις οδικές πινακίδες, μιας και τα χιλιόμετρα φεύγουν εύκολα και ξεκούραστα. Ο καιρός είναι μουντός αλλά δεν βρέχει, κάνοντας την οδήγηση ευχάριστη. Στο Imerick κάνω ένα λάθος στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου και κατευθύνομαι προς … Δουβλίνο! Eυτυχώς το συνειδητοποιώ γρήγορα και γυρίζω πίσω, γράφοντας τζάμπα περίπου 40 km στον αυτοκινητόδρομο. Περιττό να αναφέρω ότι το GPS το έχω φυλάξει σε μια γωνιά του tank bag μου, σχεδόν από τότε που πάτησα το πόδι μου σ’ αυτό το νησί. Επιστρέφοντας λοιπόν στη σωστή κατεύθυνση, αρχίζει να βρέχει δυνατά, της πουτάν@ς θα έλεγα! Περνώ ένα υποθαλάσσιο τούνελ και πληρώνω διόδια και εδώ 1 € χωρίς απόδειξη.
Η ένδειξη της ρεζέρβας αρχίζει να αναβοσβήνει και στο Bunratty σταματώ για βενζίνη. Σειρά έχουν οι πινακίδες των πόλεων Shannon, Ennis και Ennistimon να εξαφανιστούν υπό βροχή, σ’ αυτή τη βαρετή διαδρομή. Μετά την τελευταία πόλη, ακολουθώ τον γραφικό επαρχιακό R478 που οδηγεί στο Cliffs of Moher. Πλέον έχει σταματήσει να βρέχει, όμως φυσάει δυνατά. Έχει τόση συννεφιά που δεν βλέπεις τίποτα, παρόλο που η διαδρομή είναι όμορφη και γραφική. Βιβλικό σκηνικό …
Φτάνω στην είσοδο του Cliffs of Moher και η κοπελιά με ρωτάει από πού είμαι. Της λέω από Ελλάδα και αποκτά έναν αμήχανο μορφασμό. Μου λέει πως στενοχωριέται που δεν γνωρίζει έστω μια ελληνική λέξη προκειμένου να με καλωσορίσει!
Φυσάει πολύ δυνατά. Έχω την εντύπωση πως φυσάει πιο πολύ κι από τότε στο Βόρειο Ακρωτήρι. Ακολουθώντας την προτροπή της κοπελιάς, παρκάρω τη μοτοσυκλέτα πίσω από ένα κοντέινερ που κόβει τον αέρα και αισθάνομαι ανακουφισμένος.
Περνάω απέναντι στον δρόμο, όπου βρίσκεται το αξιοθέατο. Αφήνω τα πράγματά μου στo κέντρο επισκεπτών και στη συνέχεια περπατώ για να δω τους περίφημους βράχους. Aλλά τι να δω όταν η ομίχλη έχει καλύψει τα πάντα και δεν μπορείς να δεις τίποτα; Αρχίζω να καταριέμαι την τύχη μου …
Έτσι λοιπόν, πηγαίνω πάλι μέσα στο Visitors Centre, στο οποίο υπάρχει κέντρο πληροφοριών, μουσείο, μαγαζιά με αναμνηστικά και εστιατόριο – καφετέρια. Για να σκοτώσω τον χρόνο μου, παρακολουθώ ένα βίντεο σχετικά με τους βράχους, μαζί με μερικούς τουρίστες.
Σημειώνεται πως το 2007 μετά από 17 χρόνια λειτούργησε το Κέντρο Επισκεπτών, έτσι ώστε ο κόσμος να γνωρίσει καλύτερα την περιοχή. Η όλη εγκατάσταση στοίχισε 32 εκατομμύρια €. Το εντυπωσιακό είναι πως το κέντρο βρίσκεται κάτω από το έδαφος, προκειμένου να μην αλλοιωθεί η αισθητική της φύσης με τεχνητές παρεμβάσεις. O εσωτερικός χώρος θυμίζει το αντίστοιχο κέντρο επισκεπτών του Nordkapp …
Παρατήρησε τις ενδείξεις και θα καταλάβεις τι καιρός επικρατεί στο Cliffs of Moher …
Έχει περάσει αρκετή ώρα και απογοητευμένος, είμαι έτοιμος να φύγω και να περάσω αύριο το πρωί από εδώ, ελπίζοντας πως θα καλυτερέψει ο καιρός. Και βγαίνοντας έξω, ως εκ θαύματος η ομίχλη εξαφανίστηκε!
Οι βράχοι βρίσκονται 120 m πάνω από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού και φτάνουν μέχρι τα 214 m, βόρεια του πύργου O’ Brien. Oι βράχοι εκτείνονται σε μήκος 8 km.
Ο πύργος O’ Brien χτίστηκε το 1835 από τον Sir Cornelius O’ Brien. Σύμφωνα με τις εικασίες, έχτισε τον πύργο ως παρατηρητήριο για τους εκατοντάδες τότε τουρίστες που σύχναζαν στους βράχους. Άλλες πάλι εικασίες, λένε πως τον έχτισε προκειμένου να εντυπωσιάζει τις γυναίκες που προσκαλούσε σπίτι του.
Στους βράχους ζουν περίπου 300.000 πουλιά και πάνω από 20 είδη πτηνών. Ξεχωρίζουν οι Atlantic Puffins, οι οποίοι είναι οι θαλασσινοί παπαγάλοι του Ατλαντικού και ζουν σε αποικίες σε απομονωμένα μέρη του γκρεμού.
Στην εν λόγω περιοχή γυρίστηκαν αρκετές γνωστές ταινίες και οι επισκέπτες των βράχων φτάνουν τους 1.000.000 ετησίως!
Αποχωρώ από το αξιοθέατο και βάζω στο GPS να με οδηγήσει σ’ ένα camping στο Doolin, το οποίο βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια. Φτάνω στο camping περίπου στις 19:30 και στήνω τη σκηνή μου. Η θερμοκρασία σήμερα είναι πολύ χαμηλή και φυσάει αρκετά. Πηγαίνω στο living room όπου γράφω το ημερολόγιο και κοιτώ την αυριανή ιδιαίτερη διαδρομή. Το γιατί είναι ιδιαίτερη, θα το δούμε την αυριανή ημέρα.
Μαγειρεύω σπαγγέτι καρμπονάρα και όταν πια έχει βραδιάσει κάνω ένα ντους. Στη συνέχεια κατευθύνομαι στη σκηνή, κάνοντας τον ημερήσιο απολογισμό:
Σήμερα η βροχή, μου χάλασε τη διάθεση, γιατί δεν χάρηκα όσο ήθελα τη διαδρομή με τον τρόπο που έχω συνηθίσει, δηλαδή με πολλές και συνεχείς στάσεις. Ο Slea Head Drive και το Conor Pass, ήταν δυο καταπληκτικές διαδρομές που θα τις είχα προσπεράσει αν δεν είχα γνωρίσει τον Γερμανό, μόλις τη δεύτερή μου ημέρα στην Ιρλανδία. Αν δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος, δεν θα έβλεπα τίποτα απ’ όλα αυτά.
Η Ιρλανδία σήμερα μου έδειξε το αφιλόξενο πρόσωπό της, όντας μια χώρα συννεφιασμένη και πάντα βροχερή σε σημείο που αναρωτιέσαι αν βγάζει ήλιο ποτέ. Όταν βρέχει, βρέχει για τα καλά. Κι όταν φυσάει, φυσάει τόσο που δεν μπορείς να σταθείς! Και να φανταστείς, το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου ή Golf Stream, επηρεάζει το κλίμα, κάνοντάς το ηπιότατο!
Το παράδοξο με την Ιρλανδία, είναι πως οι βροχοπτώσεις καθιστούν τη γεωργία προβληματική. Ενώ έχει πλούσια γη και άφθονο νερό, δεν έχει γεωργία! Επίσης λόγω των βροχοπτώσεων, υπάρχουν αμέτρητα μικρά ποτάμια και αμέτρητες μικρές λίμνες.
Επίσης, σήμερα ξενέρωσα και με τον εαυτό μου. Βρίσκομαι μέχρι τώρα 4 βράδια στην Ιρλανδία κι ακόμη δεν έχω πάει σε μια pub, να πιω μια μπύρα ή ένα ουίσκι. Σήμερα το ζητάει ο οργανισμός μου, αλλά η κούραση με κάνει να το αναβάλλω. Δε βαριέσαι αδερφέ, θα μείνω αρκετά βράδια στην Ιρλανδία και κάποια στιγμή θα μου παρουσιαστεί η ευκαιρία …
Παρεμπιπτόντως, η μπύρα και το ουίσκι, θεωρούνται τα δυο εθνικά προϊόντα της Ιρλανδίας. Οι Ιρλανδοί φημίζονται ως οι υπ’ αριθμόν ένα πότες μπύρας και ουίσκι στον κόσμο.
Κατά τις 23:20 πέφτω ξερός για ύπνο. Αύριο με περιμένει άλλη μια συναρπαστική ημέρα …
Oíche mhaith!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: O’Connor’s Riverside Camping & Caravan Park (10 € / κουζίνα 1 €)
Βενζίνη: 22,80 €
Διόδια: 1 €
Αξιοθέατα: Cliffs of Moher (4 €)
Σύνολο: 38,80 €
Γενικό Σύνολο: 814,39 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!