Ημέρα 8η: Κυριακή 5 Ιουλίου 2015, Βlarney – Killarney (214,5 km)
Μια τυχαία, μα σπουδαία συνάντηση
Σηκώνομαι στις 08:00 και ο καιρός τη μια βρέχει και την άλλη σταματά. Βροχή και ήλιος εναλλάσσονται με μια αξιοθαύμαστη συχνότητα που όμοιά της δεν έχω ποτέ συναντήσει. Ο καιρός είναι ανερούβαλος, για να το πω, όπως το λένε και στην Κρήτη. Η πτώση της θερμοκρασίας στην Ιρλανδία είναι αισθητή και το συνειδητοποίησα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σ’ αυτό το νησί. Έτσι λοιπόν, αποφασίζω σήμερα να αλλάξω τα καλοκαιρινά μου, μπουφάν και παντελόνι, με τα αντίστοιχα χειμερινά.
Σήμερα έχω βάλει σκοπό να φτάσω στο Killarney, μέσω μιας διαδρομής η οποία περνάει από τη δυτική ακτογραμμή του νησιού. Ο χάρτης με προκαλεί να αυτοσχεδιάσω, εξερευνώντας τα παράλια και τις ακτές της Ιρλανδίας.
“One more rainy day”, μου λέει ένας θαμώνας του camping, κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω πού πραγματικά έχω έρθει. Εν πάση περιπτώσει, η βροχή με καθυστέρησε κι έτσι στις 11:00 είμαι on the road. Συναντώ κίνηση και πολλά φανάρια στο Cork και ακολουθώ τον Ν71. Αν και καταπράσινη, η διαδρομή είναι βαρετή και καθόλου εντυπωσιακή. Το καλό είναι πως έχει βγει ο ήλιος και σώζεται κάπως η κατάσταση. Το μόνο ίσως που αποσπά την προσοχή μου, είναι τα μεγάλα γράμματα που υπάρχουν ζωγραφισμένα στον δρόμο αλλά και τα σιδερένια τετράγωνα στη διαχωριστική γραμμή, χαρακτηριστικά στους δρόμους της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας.
Σταματώ κάπου τυχαία προκειμένου να τσιμπήσω κάτι από τις προμήθειες που αγόρασα χθες.
Στο Ross Carbery θα κάνω άλλη μια μικρή στάση σε μια λωρίδα γης από την οποία περνάει ο δρόμος.
Και λίγο πριν το Skibbereen (An Sciobairin) αρχίζουν τα ωραία. Οι γραφικές διαδρομές που με πράσινο χρώμα είναι σημειωμένες στον χάρτη, δείχνουν να συμφωνούν απόλυτα με τα γούστα μου. Καταπληκτική διαδρομή, η οποία διακρίνεται από μια μεγάλη ποικιλία εικόνων. Μια τοξωτή παλαιά γέφυρα με ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.
Περιοχές με πυκνή βλάστηση.
Γραφικά λιμανάκια όπως αυτό στο Bantry (Beanntrai), βραχονησίδες, πλοία, κότερα, βάρκες.
Αυτό στο βάθος είναι νεκροταφείο!
Θρησκεία μου το ταξίδι, πατρίδα μου ο κόσμος …
Το υγρό στοιχείο με τη μορφή της θάλασσας, δηλώνει παρών, υπενθυμίζοντάς μου πως βρίσκομαι σε νησί. To ίδιο σκηνικό και στο Glengarriff …
Τα Bed & Breakfast έχουν ως σήμα τους το τριφύλλι των Κελτών – ακούς Παπαντωνίου;
Ανεβαίνω ένα βουνό στο οποίο υπάρχει ένα πέρασμα (Kuha pass αν συγκράτησα καλά από τις πινακίδες). Συνειδητοποιώ πως η εναλλαγή του τοπίου είναι παροιμιώδης. Από τη μια θάλασσα κι από την άλλη βουνό. Τέτοια εναλλαγή έχω συναντήσει στην Ελλάδα, στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και φυσικά στην Νορβηγία την οποία και θεωρώ ως την χώρα με την πιο συχνή και αξιοθαύμαστη εναλλαγή τοπίου.
Η πόλη Kenmare (Neidin) είναι μια χαρακτηριστική ιρλανδική πόλη με πολύχρωμα σπίτια. Σφύζει από ζωή, καθώς οι Ιρλανδοί γεμίζουν όλες τις pubs και τις καφετέριες, όπου δύσκολα θα βρεις μια καρέκλα να καθίσεις.
Tα όρια ταχύτητας στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι σε km/h εν αντιθέσει με το Ηνωμένο Βασίλειο που είναι σε miles/h.
Πλέον οδηγώ σ’ ένα κομμάτι του περίφημου Ring of Kerry. H φιδίσια διαδρομή που ανεβαίνει ένα βουνό φαντάζει απόκοσμη, καθώς δεν υπάρχουν ίχνη ζωής και πολιτισμού.
Σε μια στάση στη μέση του πουθενά, σταματάει ένα αυτοκίνητο πίσω μου, όπου ο οδηγός με πλησιάζει και με ρωτάει αν θέλω να με βγάλει φωτογραφία. Δέχομαι από ευγένεια και μετά πιάνουμε την κουβέντα. Είναι Γερμανός και ταξιδεύει με τη γυναίκα και το παιδί του στην Ιρλανδία, την οποία έχει επισκεφθεί αρκετές φορές και δείχνει να την γνωρίζει πολύ καλά. Μου λέει πως είμαι τυχερός, καθώς σήμερα έχει ήλιο. Βρίσκεται μια εβδομάδα στην Ιρλανδία και κάθε μέρα βρέχει. Αύριο φεύγει. Ομιλητικός και ζεστός άνθρωπος, προθυμοποιείται από μόνος του να μου υποδείξει σε ποια μέρη της Ιρλανδίας να πάω! Του δίνω τον χάρτη κι αμέσως βρίσκομαι από πάνω του, παρακολουθώντας τους δείκτες των χεριών του, ενίοτε να κινούνται στον χάρτη και ενίοτε να σταματούν σε διάφορα σημεία.
Οι πληροφορίες που είχα για την Ιρλανδία, ήταν οι βασικές, για να μην πω οι ελάχιστες δυνατές. Διάβασα μόνο δυο ταξιδιωτικά, αυτά των Βαγγέλη Μπέτσα και Διονύση Φραντζή. Το υπόλοιπο πλάνο προήλθε μέσα από την προσωπική μου αναζήτηση στο διαδίκτυο και όπως καταλαβαίνεις, δεν το έχω και πολύ με το ψάξιμο. Και έρχεται αυτός ο άνθρωπος, ως από μηχανής θεός, να μου πει τα άπαντα για την Ιρλανδία. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που τον γνώρισα. Σε μια τυχαία, μα τόσο σπουδαία συνάντηση …
Τις επόμενες ημέρες άλλαξα άρδην το πλάνο μου. Πρόσθεσα όλους τους προορισμούς που μου είπε αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος κατάφερε να ομορφύνει κατά πολύ το ταξίδι μου. Αν δεν ήταν αυτός, ίσως να μην έβλεπα ποτέ αυτά που θα έβλεπα τις επόμενες ημέρες σ’ αυτή τη χώρα …
Δεν έμαθα πως τον λένε, δεν κράτησα τα στοιχεία του. Πολύ όμως θα ήθελα να τον ξανάβλεπα να του έλεγα ένα μεγάλο ευχαριστώ ή ένα danke …
Η διαδρομή παραμένει ορεινή και στριφτερή, όχι όμως και απόκοσμη καθώς πολλά λεωφορεία με Αμερικανούς τουρίστες κυκλοφορούν στον δρόμο. Πρέπει να τονίσω πως, στην Ιρλανδία βλέπω πάρα πολλές σημαίες, τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ. Ο λόγος είναι πως οι Ιρλανδοί θέλουν να τονίσουν πως ανήκουν στην ΕΕ και όχι στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη μια και από την άλλη, πολλοί Ιρλανδοί είχαν μεταναστεύσει πριν πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και εκδηλώνουν με αυτόν τον τρόπο τη συμπάθειά τους σ’ αυτή τη χώρα. Ίσως και την αντιπάθεια τους απέναντι στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αγγλία. Πλησιάζοντας στο Killarney, η διαδρομή συνεχίζει να με εντυπωσιάζει ακόμα πιο πολύ. Στο Κillarney υπάρχουν δυο λίμνες, η Logh Leane και η Muckkross Lake, οι οποίες είναι ορατές από ψηλά. Ναι, το ξέρω πως και αύριο θα ξαναπεράσω από αυτό το τμήμα, μιας και θα οδηγήσω στο Ring of Kerry.
Λίγα λεπτά παρακάτω, παρκάρω τη μοτοσυκλέτα μου και αφού περπατήσω 200 m, βρίσκομαι στους καταρράκτες Torc Falls. Δεν θα έλεγα πως είναι κάτι το εντυπωσιακό, όμως ό,τι βλέπεις καλό είναι …
Στη συνέχεια φτάνω στο Muckross House και το μέρος μου φαίνεται ως τουριστική παγίδα. Μοιάζει σαν ανάκτορο ή παλάτι ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Είναι όντως εντυπωσιακό, όμως δεν συγκινούμαι στην ιδέα να βρω πού να παρκάρω κι άντε πάλι να περπατώ. Θέλω να στήσω κάπου τη σκηνή μου και να τακτοποιηθώ, καθώς στο Killarney θα μείνω δυο βράδια.
To GPS σήμερα το έστειλα στον αγύριστο, καθώς δεν θέλω ούτε να το θωρώ τώρα που άρχισε το πραγματικό ταξίδι σε επαρχιακούς δρόμους και μέρη που σε προκαλούν να τα εξερευνήσεις. Από ‘δω και στο εξής, θα το χρησιμοποιώ μόνο για να μου βρίσκει τα campings.
Το πρώτο πράγμα που σε ρωτάνε οι Ιρλανδοί, κι ας μην σε ξέρουν είναι το “how are you”. Έτσι και με τη γυναίκα που δουλεύει στη ρεσεψιόν, η οποία είναι ιδιαίτερα ομιλητική. Με κατατοπίζει στα περί διαμονής μου και με ρωτάει για την κατάσταση που επικρατεί αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα. Τη συμπαθεί ιδιαίτερα, μιας και οι Ιρλανδοί ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει κρίση, καθώς την έζησαν έντονα και αυτοί τα τελευταία χρόνια. Βέβαια η Ιρλανδία ξεπέρασε την κρίση και πλέον αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Είναι περασμένες 16:00, αρκετά νωρίς θα έλεγα και βρίσκω ευκαιρία να οργανωθώ και να τακτοποιηθώ.
Μαγειρεύω ριζότο λαχανικών σε μια εστία που μου έδωσε η γυναίκα, καθώς ούτε και αυτό το camping διαθέτει εστίες μαγειρέματος. Ήταν κάτι που το θεωρούσα δεδομένο και δεν πήρα μαζί μου γκαζάκι. Πώς την πάτησα έτσι, ο ηλίθιος …
Βρίσκομαι στην τραπεζαρία, όπου κάνω έναν οικονομικό απολογισμό στο ταξίδι. Πρέπει να δω τι χρήματα ξόδεψα όλο αυτό το διάστημα, μιας και έχω την αίσθηση πως μπορεί και να έχασα την μπάλα. Ή πιο σωστά, για να μην τη χάσω από τώρα …
Τα πολλά χρήματα φεύγουν στους αυτοκινητόδρομους, όπου όταν γράφεις πολλά χιλιόμετρα θες και πολλή βενζίνη. Όμως στη φάση που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή, τα έξοδα είναι ασφαλώς λιγότερα. Πρώτον γιατί τα χιλιόμετρα είναι κατά πολύ λιγότερα και κατά συνέπεια οι επισκέψεις στα βενζινάδικα λιγότερες. Θες μόνο τα βασικά που είναι ένα γεμάτο ντεπόζιτο βενζίνη (το πολύ), τη διαμονή και μερικά ψώνια από super market.
To υπόλοιπο του χρόνου μου, το αφιερώνω μιλώντας στο τηλέφωνο με τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου, όπου τους λέω τα νέα μου. Γνωρίζω πως σήμερα είναι 5 Ιουλίου 2015, η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος. Πληροφορούμαι πως το ΟΧΙ υπερίσχυσε του ΝΑΙ, με μια χώρα να έχει διχαστεί στα δυο. Μάλλον εμείς οι Έλληνες έχουμε μια μακρά παράδοση στους διχασμούς …
Μπαίνω στο internet προκειμένου να επικοινωνήσω με τα φιλαράκια μου και τι βλέπω; Ο Οικονομάκης έχει αρχίσει εκστρατεία ξεσηκώνοντας όλα τα εξέχοντα μέλη του Moto Adventures, προκειμένου να μαζέψουν μερικά πιτόγυρα και να μου τα στείλουν στην ξενιτιά. Oύτε ο Ερυθρός Σταυρός να ήτανε! Κι άντε τώρα να ξεμπλέξεις με δαύτους. Τελικά σ’ αυτό το site αν εξαιρέσεις εμένα, δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος, είναι όλοι τους για δέσιμο! Ικανούς τους έχω να μου στείλουν τα πιτόγυρα με … torrent!
Η σημερινή ημέρα φτάνει στο τέλος της. Όμορφα μέρη, συνεχής εναλλαγή του τοπίου κι ένα σωρό άλλα. Όμως το σπουδαιότερο αυτής της ημέρας, ήταν η τυχαία συνάντηση με τον Γερμανό, ο οποίος μου άνοιξε τα μάτια έτσι ώστε να δω καλύτερα την Ιρλανδία.
Περασμένες 23:00 αρχίζει να νυχτώνει και αφού έκανα ένα ντους, βρίσκομαι ξαπλωμένος στη σκηνή, πάνω από χάρτες και σημειώσεις προσπαθώντας να χαράξω την αυριανή ρότα. Ο Γερμανός που βρέθηκε σήμερα στον δρόμο μου, μ’ έβαλε σε ωραίους μπελάδες κι έτσι δυσκολεύομαι να κλείσω μάτι. Τι θα δουν άραγε αύριο τα μάτια μου;
Ο ήχος των νερών του ποταμού και οι σταγόνες της βροχής που χτυπούν τη σκηνή μου, καταφέρνουν να με νανουρίσουν …
Oíche mhaith!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Fleming’s White Bridge Killarney (13 € / ντους 1 €)
Σύνολο: 14 €
Γενικό Σύνολο: 723,71 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!