Ημέρα 21η: Σάββατο 18 Ιουλίου 2015, John O’ Groats – Inchnadamph (338,8 km)
Η αβάσταχτη ευτυχία της δυστυχίας
Ξύπνησα στις 05:00 και μισή ώρα αργότερα δεν την πάλεψα και σηκώθηκα. Ευκαιρία λοιπόν σήμερα να ξεκινήσω νωρίς, γιατί συνήθως το πρωί αργώ να ξεκινήσω. Μέχρι να πάω στο μπάνιο, να ετοιμαστώ, να πιώ ένα καφεδάκι, να μαζέψω τα πράγματα, τη σκηνή, να δέσω τις αποσκευές και να πατήσω τη μίζα, θέλω τουλάχιστον μία με μιάμιση ώρα. Και όποιος νομίζει ότι αυτό είναι μια σύντομη διαδικασία, πλανάται πλάνην οικτρά. Χαίρω πολύ, κι εγώ έχει τύχει πολλές φορές να στήσω ή να ξεστήσω τη σκηνή μου μέσα σ’ ένα πεντάλεπτο ακόμα κι όταν βρέχει. Αλλά η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η πρωινή διαδικασία, θέλει τον χρόνο της …
Για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ είχα ταραγμένο ύπνο. Προχθές, εκτός από τον ποντικό που δεν με άφησε σε ησυχία, τη λίγη ώρα που έκλεισα τα μάτια μου, έβλεπα στο όνειρό μου πως προσπαθούσα να γυρίσω στο Εδιμβούργο. Χθες, έψαχνα λέει, να βρω τρόπο για να φύγω από το Jοhn O’ Groats. Και σιγά μην ανοίξω και τον Ονειροκρίτη 2015 για να μου εξηγήσει αυτές τις μ@λακίες. Θα το αφήσω για κάτι γριούλες στη γειτονιά μου που εκτός από την 24ωρη κατασκοπεία γειτόνων και ανάγνωση βίων ορθοδόξων αγίων, έχουν αποκτήσει ειδικότητα στη λεπτομερέστατη ανάλυση και εξήγηση ονείρων και λοιπών μπουρδολογημάτων που σε παραπέμπουν στον σκοταδιστικό μεσαίωνα …
Mε το που βγαίνω έξω από την σκηνή, βλέπω έναν εκτυφλωτικό ήλιο, ο οποίος μετά από αρκετά λεπτά θα επιτρέψει σε αρκετά σύννεφα να σκεπάσουν μεγάλο μέρος του. Η πτώση της θερμοκρασίας πλέον γίνεται αισθητή στο John O’ Groats και αυτό έχει ως συνέπεια να φορέσω για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιωτικού τα ισοθερμικά μου. Ο ένας εκ των δυο Thomas, αφού κοίταξε τον καιρό, μου λέει πως σήμερα θα βρέχει. Μάλλον σήμερα θα φορέσω πρώτη φορά τα αδιάβροχα στην Σκωτία …
Ετοιμαζόμαστε παρέα με τους δυο Thomas και φεύγουμε την ίδια ώρα. Oι Γερμανοί φίλοι μου, ακολουθoύν αντίθετη πορεία από εμένα και θα κατευθυνθούν προς Εδιμβούργο μεριά. Λίγα μέτρα από το camping, σταματώ στο λιμάνι για να ζήσω τις τελευταίες μου στιγμές στο John O’ Groats.
Tην ώρα που αποχωρώ, κοιτώ ενστικτωδώς το ρολόι που δείχνει 07:53. Ελάχιστες φορές έχω ξεκινήσει τόσο πρωί. Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στην τοποθεσία Duncandy Head, όπως και χθες. Εκεί υπάρχει ο ομώνυμος φάρος, ο οποίος χτίστηκε το 1924 από τον David Alan Stevenson.
Aυτή τη φορά αποφασίζω να περπατήσω περίπου 1,2 km ακολουθώντας τη σήμανση.
Περπατώντας, στ’ αριστερά υπάρχει ένα μικρό φιόρδ
και στο βάθος φαίνονται οι Stacks of Duncansby, δυο τεράστιοι κωνικοί βράχοι που ξεπροβάλλουν από τη θάλασσα.
Στην επιστροφή περνάω πάλι από το John O’ Groats, ακολουθώντας τον Α836, μέχρι να στρίψω δεξιά και να κατευθυνθώ προς το Dunnet Head. Πλησιάζοντας, η διαδρομή ομορφαίνει, ένεκα των πολλών μικρών λιμνών.
Φτάνοντας στο βορειότερο άκρο της Σκωτίας, φυσάει πάρα πολύ δυνατός αέρας. Εκεί υπάρχει ο ομώνυμος φάρος αλλά και μια πέτρινη επιγραφή που επιβεβαιώνει πως βρίσκομαι στο βορειότερο σημείο της ηπειρωτικής Βρετανίας. Ναι, αυτό είναι το πραγματικά βορειότερο σημείο και όχι το John O’ Groats. H θέα με τα απότομα βράχια στην Βόρεια Θάλασσα, είναι ενδιαφέρουσα εξάπτοντας τη φαντασία μου για εξερεύνηση της περιοχής με τα πόδια, όμως ο δυνατός αέρας που φυσάει θα με αναγκάσει να αποχωρήσω μετά από λίγα λεπτά.
Eπιστρέφω από ένα σημείο και μετά από άλλον δρόμο, στον κεντρικό Α836 με κατεύθυνση το Thurso και εν συνεχεία το Strathy Point. Η διαδρομή είναι αδιάφορη χωρίς να με κάνει να κόψω φλέβες.
Η θέα από το σημείο που έριξα μια (μ)πιστολιά …
Πλησιάζοντας στο Strathy Point, μοιάζει σαν να μπαίνω σ’ ένα ιδιωτικό αχυρώνα (;) οικόπεδο (;) όπου υπάρχουν απ’ όσο μπορώ να υποθέσω, γεωργικές και κτηνοτροφικές φάρμες. Ο δρόμος μοιάζει να είναι ιδιωτικός. Έχω την υποψία πως μάλλον κινούμαι παράνομα σ’ αυτόν τον δρόμο. Το όλο σκηνικό μου θυμίζει κυριακάτικη εντουράδα με το ΧΤ στον Ψηλορείτη, με τη μόνη διαφορά ότι εδώ δεν με κυνηγούν βοσκοί και λυκόσκυλα ως ύποπτο για ζωοκλοπή. Και ξάφνου μπροστά μου, τελειώνει ο δρόμος με τον φάρο Strathy Point δίπλα στη θάλασσα αλλά και σε μια μικρή λίμνη! Η τοποθεσία με εκπλήσσει και με εμπνέει συνάμα. Δικέ μου, εδώ θα καθίσω μπόλικη ώρα, το μέρος είναι από αυτά που μου κάνουν κλικ …
Πριν όμως ξεκινήσω την εξερεύνηση της περιοχής, κρίνω σκόπιμο να ανεφοδιάσω το κοιλιακό μου ρεζερβουάρ με δυο σάντουιτς λουκάνικο και τυρί, βρίσκοντας ζεστασιά σ’ ένα στέγαστρο, δίπλα στο parking του φάρου.
Η τοποθεσία χρησιμοποιείται ως παρατηρητήριο φαλαινών και η θέα είναι καταπληκτική. Έχει μέχρι και ελικοδρόμιο. Όμως τη διαφορά την κάνει η μικρή λίμνη ακριβώς δίπλα στον φάρο. Αν και ξεκοκκάλισα μέχρι την τελευταία λέξη – κόμμα – τελεία, τα ταξιδιωτικά των Oικονομάκη – Σάκκου, αυτήν την τοποθεσία δεν την είδα πουθενά σε φωτογραφία. Ίσως έτσι να επιβεβαιώνεται η εικασία μου πως έφτασα παρανόμως σ’ αυτό εδώ το όμορφο μέρος. Και επειδή το βλέπω πρώτη φορά, γι’ αυτό έχω εντυπωσιαστεί τόσο πολύ …
(Παρένθεσις: η υποψία μου πως παρανόμησα οδηγώντας σ’ αυτόν τον δρόμο, επιβεβαιώθηκε μετά το πέρας του ταξιδιού. Ο Οικονομάκης μου είπε πως ο δρόμος είναι ιδιωτικός, όπου το γράφει σ’ ένα πλάτωμα που παρκάρεις, περίπου 800 m πριν τον φάρο. Bέβαια, εκείνη τη στιγμή αγρόν ηγόρασα …)
Aποχωρώ από το Strathy Point, κινούμενος ξανά στον Α836 με κατεύθυνση το Tongue. Η διαδρομή είναι αδιάφορη και για αρκετά χιλιόμετρα έχω μπροστά μου έναν Ιταλό Χαρλεά με την συνεπιβάτιδά του. Και αργότερα ένα ζευγάρι Γερμανών με αυτοκίνητο. Έτσι λοιπόν, οι στάσεις μου περιορίζονται στις απολύτως αναγκαίες. Το μόνο ίσως που με εντυπωσιάζει, είναι το σημείο θέας στο Bettyhill.
Πλησιάζοντας στο Tongue, στρίβω δεξιά και πλέον οδηγώ στον Α838, με τη θέα να είναι καταπληκτική! Πλέον βρίσκομαι στο Kyle of Tongue, όπου περνάω μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τις ακτές και στο βάθος αριστερά, υψώνονται επιβλητικές βουνοκορφές. Όταν βλέπεις τέτοια θεάματα, τότε αναμφίβολα θα λατρέψεις αυτή τη μοναδική χώρα.
Περνάω στην απέναντι ακτή με κατεύθυνση το Heilam, όπου η θέα της Loch Eriboll είναι μοναδική. Loch στην σκωτική γαελική σημαίνει λίμνη, όμως στον χάρτη φαντάζει σαν φιόρδ. Για αρκετά χιλιόμετρα κινούμαι σ’ έναν δρόμο πέριξ της Loch Eriboll, με συνεχείς στάσεις για φωτογραφίες. Η Σκωτία είναι μοναδική. Έχει φοβερή αλληλουχία τοπίου. Τη μια στιγμή βρίσκεσαι στα όρη στ’ άγρια βουνά και την άλλη δίπλα στη θάλασσα. Αυτού του είδους την αλληλουχία, την έχω παρατηρήσει μόνο στην Ελλάδα, στην Νορβηγία, στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και προσφάτως στην Ιρλανδία.
Και ξάφνου βλέπω μπροστά μου έναν μικρό κόλπο, ο οποίος θυμίζει καρτ ποστάλ ελληνικού νησιού. Κυριολεκτικά, αν μου έλεγες πως αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην Ελλάδα θα το πιστέψω. Μια αμμουδερή παραλία με γαλαζοπράσινα νερά. Πού; Στην Σκωτία φίλε μου! Kι εγώ ο αδαής πίστευα πως μόνο στην Ελλάδα έχουμε τέτοια τοπία και τέτοιες παραλίες. Λες και δεν υπάρχουν νησιά πουθενά αλλού εκτός από την Ελλάδα. Μα κάτσε μια στιγμή ρε δικέ μου … και η Μεγάλη Βρετανία και η Ιρλανδία, νησιά είναι! Βέβαια, αν αυτά τα νησιά είχαν το μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας, σίγουρα μια παραλία θα ήταν γεμάτη από κόσμο ιδίως τις ημέρες που έχει ηλιοφάνεια.
O Α838 κυκλώνει την προαναφερθείσα λίμνη, διαδρομή την οποία ακολουθώ μέχρι να βρεθώ στο Smoo Cave. Αφού παρκάρω τη μοτοσυκλέτα, κατεβαίνω αρκετά σκαλιά και βρίσκομαι σ’ ένα μικρό φιόρδ, όπου εκεί βρίσκεται μια σπηλιά. Η σπηλιά έχει δυο επίπεδα, όπου το πρώτο είναι δωρεάν, ενώ για το δεύτερο μπορείς να κάνεις ένα tour με βάρκα, φυσικά πληρώνοντας. Φυσικά δεν το προτιμώ και μετά από λίγα λεπτά την κάνω.
Με το που ετοιμάζομαι να φύγω, αρχίζει να ψιχαλίζει. Ή πιο σωστά, αρχίζει να ψεκάζει μ’ ένα βρόχινο σπρέυ. Μετά από λίγα χιλιόμετρα, το σπρέυ γίνεται δυνατή ψιχάλα. Στο αντίθετο ρεύμα βλέπω μοτοσυκλέτες, με τους αναβάτες τους να φορούν αδιάβροχα. Κοιτώ στο βάθος τον ουρανό και βλέπω ότι ρίχνει παπάδες κι αρχιεπίσκοπους.
Σταματώ σε μια άκρη του δρόμου για να φορέσω πρώτη φορά τα αδιάβροχα στην Σκωτία – βασικά σε όλη την Νήσο της Μεγάλης Βρετανίας! Καιρός ήτανε, μου φαίνεται …
Όσο περνούν τα χιλιόμετρα, η βροχή ολοένα και δυναμώνει. Συνεχίζω να κινούμαι στον Α838 μέχρι την Laxford Bridge και μετά στον Α894 μέχρι την Unapool. Η διαδρομή μοιάζει να είναι επιβλητική αλλά δεν βλέπω απολύτως τίποτα λόγω της βροχής. Θάλασσα, νησιά, λίμνες και στενοί στριφτεροί δρόμοι! Κρίμα, η Σκωτία μου τα χαλάει με τον καιρό της …
Μετά την Unapool, είχα σκοπό να στρίψω δεξιά και να ακολουθήσω τον Α869 για Point of Stoer, αλλά πού μυαλό; Συνεχίζω ευθεία ο βλαξ στον Α864, όπου μου φαίνεται σαν να ανεβαίνω ένα βουνό και μετά από λίγα χιλιόμετρα βρίσκομαι στη λίμνη Loch Assynt, όπου ξεχωρίζει το κάστρο Ardvreck Castle. Τότε αντιλαμβάνομαι το λάθος που έκανα και μη έχοντας άλλη επιλογή θα πάρω τον Α837 για το Point of Stoer. Θα κυκλώσω δηλαδή τη διαδρομή με αντίθετη φορά από αυτήν που είχα σχεδιάσει. Όπως καταλαβαίνεις, είμαι το κατάλληλο άτομο για να ηγηθώ ως πλοηγός ενός γκρουπ πολυάριθμων μοτοσυκλετιστών! Είναι να μ’ εμπιστευθεί κανείς με κλειστά μάτια! Σίγουρα ο Οικονομάκης και ο Σάκκος θα πέσουν κάτω από τα γέλια, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, μιας και ξέρουν πολύ καλά και ιδίως ο δεύτερος, τι σημαίνει να έχεις ως πλοηγό τον Μερκούρη. Που ακόμα και σε γνωστή του διαδρομή μόλις 50 km, θα χαθεί 7 φορές! Δεν αστειεύομαι, το παραπάνω γεγονός αποτελεί πραγματικό περιστατικό …
Τελοσπάντων, στα δικά μας … ακολουθώ τον Α869 και μετά από αρκετά λεπτά βρίσκομαι στο Αchmelvich, όπου ανεφοδιάζομαι σε βενζίνη. Tα βενζινάδικα στα Highlands πέραν του ότι είναι δυσεύρετα, σου δίνουν μια εντελώς παρακμιακή εικόνα που ούτε σε απομακρυσμένα ελληνικά χωριά δεν έχεις συναντήσει. To εν λόγω βενζινάδικο, δεν έχει ούτε καν ένα σκέπαστρο πάνω από τις αντλίες. Ευτυχώς, αυτή τη στιγμή έχει σταματήσει να βρέχει γιατί αλλιώς, τον ήπιε το ντεπόζιτό μου κυριολεκτικά …
Μετά από αυτή τη στάση, συνεχίζω για το Point of Stoer μέσω μιας κλασικής σκωτικής b – road διαδρομής.
Εκεί υπάρχουν αρκετοί τουρίστες και για άλλη μια φορά νομίζω πως παρανομώ, μιας και προχωρώ μέχρι και τον φάρο Stoer Lighthouse.
Ένα ζευγάρι μεσήλικων Βέλγων με πλησιάζει όπου και έχουμε μια ολιγόλεπτη συζήτηση. Σχεδόν πάντα, ο μοναχικός ταξιδιώτης αποσπά την προσοχή όχι μόνο των ντόπιων αλλά και των άλλων ταξιδιωτών. Αρκετός κόσμος έχει την περιέργεια να συνομιλήσει μαζί του, να ανταλλάξει μερικές κουβέντες. Ίσως να τους φαίνεται τρελός ή μη λογικός άνθρωπος, εφόσον ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο του μ’ ένα “επικίνδυνο” μέσο με δυο ρόδες. Προσωπικά αυτήν την αίσθηση δεν την έχω βαρεθεί, πάντα μου άρεσε. Να με πλησιάζει δηλαδή κόσμος άγνωστος και να μου πιάνει την κουβέντα.
Στην τοποθεσία υπάρχει ένα μονοπάτι όπου μπορείς να περπατήσεις περίπου 3 km και να βρεθείς σ’ ένα σημείο με όμορφη θέα. Όμως το συνεχές σπρέυ που με ψεκάζει εδώ και αρκετή ώρα, με αποτρέπει από αυτό το ενδεχόμενο. Μετά από λίγα λεπτά αποχωρώ από τον φάρο, όπου αντιλαμβάνομαι ένα παγκάκι εις μνήμη δυο αδερφών που έχασαν τη ζωή τους σ’ ένα καταδυτικό ατύχημα.
Συνεχίζω στον Α869 με τη βροχή πλέον να πίπτει ράιτ και λεφτ και στρέιτ και θρου. Γ@μώ την καταδίκη μου μέσα, αυτή η βροχή δεν με άφησε να απολαύσω πολλές από τις ομορφιές της Σκωτίας σήμερα. Το μόνο πράγμα που μπορώ να θαυμάσω είναι ένα σημείο θέας με κάτι νησάκια στο πέλαγος.
Αποχαιρετώ τον Α869 και ξαναβρίσκομαι ξανά στη διασταύρωση μετά την Unapool όπου έκανα λάθος και ξαναοδηγώ στον Α894. Αυτή τη φορά όμως η βροχή είναι πάρα πολύ δυνατή και δεν μπορώ να δω τίποτα – κυριολεκτικά όμως! Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι πάλι στη λίμνη Loch Assynt. Σήμερα έχω βάλει σκοπό να διανυκτερεύσω κάπου στην Ulapool, αλλά για άλλη μια φορά το πρόγραμμα δεν θα μου βγει. Και να φανταστείς, σήμερα ξεκίνησα νωρίς το πρωί! Ακόμα κι έτσι πάλι θα μείνω πίσω, αλλά ποιος νοιάζεται θα μου πεις. Είπαμε πως η φιλοσοφία μου είναι πως “θα δω αυτά που θέλω να δω και το πού θα μείνω και τι θα φάω, είναι κάτι που δεν με απασχολεί” …
Είναι αργά το απόγευμα και στ’ αριστερά του δρόμου, κάπου στο Inchnadamph, βλέπω μια πινακίδα που αναφέρεται σ’ ένα hostel – bed & breakfast. Χωρίς δεύτερη σκέψη γυρίζω πίσω και ακολουθώ την πινακίδα. Η ιδέα του να στήσω σκηνή με τόσο δυνατή βροχή, είναι κάτι που με αποτρέπει από αυτό το ενδεχόμενο.
Για λίγα μέτρα ακολουθώ έναν χωματόδρομο και αντικρίζω ένα σπίτι μέσα στο δάσος. Εκεί με υποδέχεται ένας τύπος και μου λέει να μπω από την πίσω πόρτα, όπου εκεί υπάρχει ένας θερμαινόμενος χώρος όπου μπορείς να αλλάξεις και να αφήσεις τα πράγματα ή τα ρούχα σου για να στεγνώσουν! Καλό, ε;
Η τιμή για ένα κρεβάτι σε τετράκλινο δωμάτιο είναι 20 £, ενώ το prive δωμάτιο κοστίζει 29 £, με κοινόχρηστα μπάνια και στις δυο περιπτώσεις. Στις τιμές συμπεριλαμβάνεται και πρωινό. Επιλέγω το prive δωμάτιο και σύντομα βρίσκομαι μέσα σ’ αυτό. Το δωμάτιο έχει τέσσερα κρεβάτια και σήμερα θα είναι όλο δικό μου! Στην προσπάθεια να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα, απλώνω τα πράγματά μου όπου βρω, προσπαθώντας να αναδιοργανωθώ και να τα βάλω σε μια τάξη. Η εικόνα που έχω προσδώσει αυτή τη στιγμή στο δωμάτιο, μοιάζει σαν να μένουν κι άλλα άτομα μέσα!
Αφού τακτοποιήθηκα μετά από μια ώρα, χαζεύω την DSLR προκειμένου να δω τι φωτογραφίες τράβηξα σήμερα! Ουάου, γαμάτες! Μετά χαζεύω την compact και παρατηρώ πως λείπουν οι φωτογραφίες από την ημέρα που έφυγα από το Isle of Man μέχρι και σήμερα! Σύνολο 143 φωτογραφίες, αν μέτρησα σωστά!
Στην αρχή αδυνατώ να το πιστέψω! Όμως είναι πραγματικότητα. Έχασα τις φωτογραφίες 5 ολόκληρων ημερών! Δεν ξέρω, κάποια μ@λακία πρέπει να έκανα που δεν την αντιλήφθηκα. Το πρωί σε κάποια φάση μου έβγαλε την ένδειξη “πλήρης κάρτα μνήμης” και αρκετά πιο μετά συνέχισα να τραβώ φωτογραφίες με την ίδια κάρτα, αφού ξέχασα ο ηλίθιος να την αλλάξω! Όρσε μ@λάκα!
Κατά τις 20:00 κατεβαίνω στο σαλόνι, όπου αράζω με αρκετούς θαμώνες του ξενώνα. Στον ξενώνα υπάρχει free wi – fi αλλά δεν έχει καθόλου σήμα για κινητό! Αυτό πάλι, πρώτη φορά μου συμβαίνει. Να μην έχει σήμα στο κινητό και ο ρεσεψιονίστ μου το τονίζει με χιούμορ, προφανώς θεωρώντας το φυσιολογικό. Μα καλά ρε, στον πολιτισμό βρίσκομαι, δεν βρίσκομαι δα και σε αλατορυχεία στα έγκατα της γης που να μην έχει καθόλου σήμα!
Πηγαίνω στην κουζίνα όπου επιτέλους μαγειρεύω μετά από πάρα πολλές ημέρες ριζότο, εκμεταλλευόμενος το γεγονός πως υπάρχει κουζίνα. Στη συνέχεια χαλαρώνω στο σαλόνι, μιλώντας μέσω διαδικτύου και δη μέσω facebook με τ’ αδέρφια μου από την Ελλάδα. Λέω τον πόνο μου στον Τζανιδάκη, στον Κυριακόπουλο και σ’ όλα τα παιδιά του Moto Adventures. Σίγουρα όλοι τους κάτι θα γνωρίζουν ή θα έχουν ιδέα για το τι μπορεί να συνέβηκε στην compact. Kαι σίγουρα θα ξέρουν αν μπορώ να ανακτήσω τις χαμένες φωτογραφίες. Μοναδική εξαίρεση ο Παπαντωνίου που δεν γνωρίζει πράμα (αυτός είναι πιο άσχετος κι από ‘μενα) αλλά έχει καταλάβει πως είμαι χάλια και προσπαθεί να μου ανεβάσει το ηθικό.
Αυτό το ταξίδι έχει βαλθεί να με ξεκάνει. Είναι μια συνεχής ψυχοφθόρα διαδικασία. Κάτι διαφορετικό από αυτά που έχω ζήσει μέχρι τώρα. Έτσι ήταν πριν καν ξεκινήσει. Από το 2014 που το ανέβαλλα μια εβδομάδα πριν! Τα χρήματα που μου χρωστούσαν και τα περίμενα αλλά δεν τα πήρα. Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσω, η υπερκόπωση με ξέκανε. Μια ημέρα πριν φύγω ο πανικός με το δημοψήφισμα, τα τρεχάματα στα ΑΤΜ, το πρόβλημα με το συναγερμό. Μετά η είδηση στον δρόμο με τα capital controls και τα 60 €. Oι κάρτες μου που δεν αναγνωρίζονταν ή αναγνωρίζονταν όποτε ήθελαν. Ο κρύος ιδρώτας που με έλουζε κάθε φορά που πήγαινα να πληρώσω με αυτές. Και τώρα, έχασα και ένα σωρό φωτογραφίες από την compact! Κάθε τρεις και λίγο ρε γαμώτο μου, μου παρουσιάζεται ένα πρόβλημα και μου χαλάει τη διάθεση. Σαν να μη με αφήνει να χαρώ όλα αυτά τα ωραία πράγματα που ζω και βλέπω στο ταξίδι. Γκαντεμοτάξιδο να το χαρακτηρίσω ρε πού$τη μου;
Η διάθεσή μου χάλασε με τις φωτογραφίες. Δεν είμαι δα και κανένας επαγγελματίας φωτογράφος, ούτε καν ερασιτέχνης. Είμαι τόσο άσχετος που δεν ξέρω ούτε ένα διάφραγμα να ρυθμίσω. Ακόμα κι ένας χομπίστας φωτογράφος με στοιχειώδεις γνώσεις σίγουρα θα γελάει με τα φωτογραφικά μαργαριτάρια μου. Όμως η φωτογραφική μηχανή, είναι το μέσο που αποτυπώνει ένα μικρό μέρος των ταξιδιών μου, κάποιες από τις αναμνήσεις μου τελοσπάντων. Κι ένα μικρό μέρος αυτών χάθηκε. Όσο να ‘ναι με πονάει …
Τελοσπάντων, ας μην το συνεχίσω άλλο, σταματώντας εδώ τη γκρίνια και την κλάψα. Oύτε ο Ξανθόπουλος με την Βούρτση δεν θα έκαναν έτσι.
Μερκούρη, σήμερα είναι μόλις η δεύτερη φορά που θα κοιμηθείς σε κανονικό κρεβάτι, από αυτά με το στρώμα ρε παιδάκι μου! Έξω γίνεται της κακομοίρας με τη βροχή και το κρύο, ενώ εσύ τουλάχιστον για σήμερα έχεις ένα ζεστό πάπλωμα να σκεπαστείς. Γι’ αυτό σου λέω ρε, απόλαυσέ το!
Oidhche mhath!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Ιnchnadamph Lodge (41,78 €)
Bενζίνη: 24,51 €
Σύνολο: 66,29 €
Γενικό Σύνολο: 1.459,85 €
Θα ήθελα να επισημάνω πως μετά το πέρας του οδοιπορικού, μέσω ενός προγράμματος κατάφερα να σώσω ο,τιδήποτε αν σώζεται από τις χαμένες φωτογραφίες. Τελικά κατάφερα να σώσω ελάχιστες από τις συνολικά 143. Γι’ αυτό ορισμένες από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με την compact από την 17η μέχρι και την 21η ημέρα, έχουν λειψές διαστάσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως πολλές από αυτές που σώθηκαν, σώθηκαν μόνο κατά ένα ορισμένο τμήμα τους (π.χ. ¾ ή ½ ή ¼ κτλ).
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!