Hμέρα 7η: Σάββατο 4 Ιουλίου 2015, Fishguard – Βlarney (299,5 km)
Απόβαση στην Ιρλανδία
Ξύπνησα μόλις το πλοίο έφτανε στο λιμάνι του Rosslare. Όσο το πλοίο έπλεε στην Ιρλανδική Θάλασσα κατάφερα να κοιμηθώ για τα καλά. Είμαι με κάτι λιγότερο από 2 ώρες ύπνου κι όμως αισθάνομαι ανανεωμένος. Κοιτώ από το τζάμι το λιμάνι. Τα πυκνά σύννεφα μοιάζουν σαν να σκέπασαν όλη την Ιρλανδία μ’ ένα πέπλο. Πουθενά στο βάθος δεν διακρίνεται ούτε μια ηλιαχτίδα. Όλα κάτασπρα. Η όλη εικόνα, μου προκαλεί δέος …
Αυτή η πρώτη εικόνα της Ιρλανδίας που αντικρίζω από το παράθυρο του πλοίου, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Βρίσκομαι στη χώρα του Rory Gallagher και αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι εκατομμύρια μίλια μακριά …
Πηγαίνω στην τουαλέτα να ρίξω νερό στο πρόσωπό μου και μετά από λίγο, βρίσκομαι στο γκαράζ του πλοίου, όπου χαιρετώ το ζευγάρι των Γερμανών, ελπίζοντας να ξανασυναντηθούμε κάπου. Βγαίνω από το πλοίο και στον έλεγχο των οχημάτων, ο ένστολος κάνει νόημα στις τρεις μοτοσυκλέτες να περάσουν από αλλού, αποφεύγοντας τον έλεγχο στον οποίο υποβάλλονται τα αυτοκίνητα.
Λίγα μέτρα παραπέρα, σταματώ στο πρώτο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και έλεγχο στα ελαστικά. Θ’ αράξω αρκετά λεπτά προκειμένου να απολαύσω τον πρωινό καφέ από το σέικερ για να έρθω στα ίσα μου. Δεν βρέχει αλλά ψεκάζει σαν σπρέυ, όπως στην Νορβηγία ένα πράμα. Η συννεφιά σκεπάζει τα πάντα στον ορίζοντα, ο δρόμος είναι βρεγμένος και ο καιρός απειλητικός για βροχή. Ψύχρα, κρύο και αέρας. Τα καλοκαιρινά μου, μπουφάν και παντελόνι, δείχνουν να μην μπορούν να αντέξουν τη χαμηλή θερμοκρασία και φορώ ένα φούτερ μέσα από το μπουφάν.
Το πλοίο έφτασε στις 06:30 και τώρα είναι περασμένες 07:00, πράγμα που σημαίνει ότι έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου για εξερεύνηση. Δεν ξέρω βέβαια, αν κουραστώ στην πορεία μετά τη χθεσινή κουραστική ημέρα και τις κάτι λιγότερο από 2 ώρες ύπνου στα αεροπορικά καθίσματα …
Μετά από λίγα λεπτά πατώ μίζα, βάζω πρώτη και αφήνω συμπλέκτη. Ναι, τώρα αρχίζει το πραγματικό ταξίδι. Το ταξίδι που γουστάρω. Το ταξίδι μου …
Η Ιρλανδία (Éire στα ιρλανδικά και Ireland στα αγγλικά) βρίσκεται δυτικά της Μεγάλης Βρετανίας, όπου αποτελείται κατά τα 5/6 από την Δημοκρατία της Ιρλανδίας και κατά το 1/6 από την Βόρεια Ιρλανδία, όπου η δεύτερη ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, είναι ο έγκυρος και επίσημος όρος για την περιγραφή του κράτους προκειμένου να ξεχωρίζει από το όνομα του νησιού, όμως συχνά αναφέρεται και ως Ιρλανδία σε επίσημα έγγραφα του κράτους ή ακόμα και σε διεθνείς οργανισμούς. Iρλανδία σημαίνει “Γη της Δύσης” …
Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας ή Ιρλανδία, ανήκει στην ΕΕ και έχει ως νόμισμά της το ευρώ (€). Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά και η απόσταση μετριέται σε km και όχι σε miles.
Kινούμαι στον κεντρικό δρόμο N25 Ε30 και μετά από λίγα χιλιόμετρα στρίβω προς Wexford (Logh Garman) όπου βλέπω μια μικρή εκκλησία και τα τείχη του μουσείου και των κήπων του Johnstown Castle.
Πλέον βρίσκομαι στον επαρχιακό R733 με προορισμό τον φάρο Hook Head. H διαδρομή είναι όμορφη, αλλά ο δρόμος χάλια. Στενός και με χαλίκι σε πολλά τμήματά του. Το πρώτο πράγμα που παρατηρώ, είναι πως οι πινακίδες είναι γραμμένες στα αγγλικά αλλά και στα ιρλανδικά γαελικά που αποτελούν τις επίσημες γλώσσες της χώρας. Η δεύτερη μάλιστα, διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία από το 1921 σε μια προσπάθεια αναζωογόνησης της. Ακόμα και στον χάρτη, τα ονόματα πολλών πόλεων αναγράφονται και στην ιρλανδική γαελική. Αξίζει να σημειωθεί, πως αν και η Αγγλία θεωρείται η “προαιώνιος εχθρός” της Ιρλανδίας, ωστόσο τα 9/10 των Ιρλανδών μιλούν την αγγλική γλώσσα.
Η σήμανση των επαρχιακών δρόμων είναι υποδειγματική. Ακόμα και τα τριτοτέταρτα δρομάκια είναι σηματοδοτημένα. Αυτό το έχω παρατηρήσει μόνο στην Ιρλανδία …
Ο καυτός ήλιος δεν αργεί να φανεί. Στο χωριό Templetown, βρίσκονται τα ερείπια μιας παλιάς εκκλησίας των Ναϊτών Ιπποτών.
Δίπλα υπάρχει ένα εστιατόριο, το οποίο σερβίρει παραδοσιακές ιρλανδικές γεύσεις.
Οι Ιππότες του Ναού ή Ναΐτες Ιππότες γνωστοί και ως Φτωχοί Συστρατιώτες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντα, αποτέλεσαν ένα από τα πρώτα στρατιωτικά τάγματα στην ιστορία. Το τάγμα αυτό ιδρύθηκε το 1118 μ.Χ. στον απόηχο της Α’ Σταυροφορίας, με σκοπό να βοηθήσει το νεοϊδρυθέν χριστιανικό βασίλειο της Ιερουσαλήμ να διατηρηθεί ενάντια των μουσουλμάνων γειτόνων του και παράλληλα να εξασφαλίσει την ασφαλή και ελεύθερη προσέλευση μεγάλου αριθμού Ευρωπαίων προσκυνητών στην Ιερουσαλήμ.
Οι Ναΐτες δημιούργησαν το πρώτο τραπεζικό σύστημα και την πρώτη μορφή χρηματικής επιταγής. Αμ, πως! Αφού έμπλεξαν με τη θρησκεία της αγάπης, ήταν αναπόφευκτο να προσκυνήσουν και τον θεό του χρήματος. Τον ένα και μοναδικό αληθινό θεό για πολλούς. Το τάγμα διαλύθηκε το 1307 και επίσημα το 1312. Βασιλείς, ευγενείς και φυσικά ο καθολικός κλήρος που εποφθαλμιούσαν τη γη και τα πλούτη των Ναϊτών Ιπποτών, κατάφεραν να δημεύσουν ολόκληρη την περιουσία τους, η οποία προήλθε από προνόμια που τους παραχώρησε ο ίδιος o Πάπας! Εδώ, θα μπορούσαν κάλλιστα να πουν “μαζί τα φάγαμε”. Αλλά όπως και να ‘χει, είναι τρομερή μπίζνα η θρησκεία. Πουλάς αγάπη, παίρνεις χρήμα.
Επίσης, πολλοί Ναΐτες Ιππότες υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια ή κάηκαν στην πυρά. Κάπως πρέπει να μείνει αλώβητη η περιουσία της εκκλησίας με το πρόσχημα των εχθρών που την πολεμούν, ρε παιδί μου. Και πρέπει πάση θυσία, να διατηρηθεί εσαεί ο θρησκευτικός σκοταδισμός, γιατί σε αντίθετη περίπτωση τέρμα η μάσα των εκπροσώπων του θεού επί γης …
Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στον “μεγάλο παππού των φάρων”, τον Hook Head Lighthouse. O ύψους 35 m φάρος θεωρείται ως ο παλαιότερος φάρος στον κόσμο και φυσικά ο παλαιότερος της Ιρλανδίας.
Η ακριβής χρονολογία κατασκευής δεν είναι γνωστή, αλλά κάποιες μαρτυρίες κάνουν λόγο για το μακρινό 1201 και η πρώτη φορά που αναφέρεται σε χάρτη είναι το 1240. Οι πρώτοι φύλακες του φάρου ήταν μοναχοί, οι οποίοι ζούσαν σε μοναστήρι και προειδοποιούσαν με φωτιά τους ναυτικούς για τα επικίνδυνα βράχια. Στο πέρασμα των αιώνων ακολούθησε τις επιταγές κάθε εποχής λειτουργώντας με άνθρακα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ. Από το 1996 λειτουργεί αυτόματα μέχρι και σήμερα όπου ελέγχεται εξ αποστάσεως, αναβοσβήνοντας κάθε 3 sec. Από το 2001 λειτουργεί και ως τουριστικό αξιοθέατο.
Βρίσκομαι πέριξ του φάρου, χαζεύοντας τους εξωτερικούς του χώρους, το απέραντο της θάλασσας, τα κύματα που σκάνε στα βράχια καθώς και το κάτι σαν μικρό φιόρδ. Ο δε καιρός είναι αυτό που λέμε “ήλιος με δόντια”.
Aποχωρώ από τον Hook Head μέσω του επαρχιακού R733 και φτάνω στο New Ross (Ros Mhic Thriuin) όπου υπάρχει ένα μνημείο προς τιμήν του 35ου προέδρου των ΗΠΑ, John Fitzgerald Kennedy, ο οποίος ως γνωστόν, δολοφονήθηκε. Ήταν ιρλανδικής καταγωγής και ο πρώτος καθολικός πρόεδρος των ΗΠΑ. Στο κοντινό χωριό Dunganstown, υπάρχει το πατρικό σπίτι των Kennedy, όπου ο προπάππους του JFK μετανάστευσε από εκεί στην Αμερική.
O κάθε χαζοχαρούμενος τουρίστας δεν χάνει ευκαιρία προκειμένου να ανταλλάξει μια χειραψία με τον JFK.
Πλέον κινούμαι στον αυτοκινητόδρομο N25 Ε30, στον οποίο η κίνηση είναι μικρή.
Ανά διαστήματα περνάει από μικρές πόλεις και χωριά. Στο Waterford (Port Lairge) περνώ μια εντυπωσιακή γέφυρα, στο τέλος της οποίας υπάρχει σταθμός διοδίων.
Σταματώ στο parking ενός βενζινάδικου για να χτυπήσω μια από τις κονσέρβες που κουβαλώ μαζί μου, μιας και από το στομάχι μου ακούγονται κάτι περίεργοι ήχοι που παραπέμπουν σε κινητήρα boxer. Στη συνέχεια η διαδρομή γίνεται γραφική με το υγρό στοιχείο και μια παλαιά γέφυρα να συνδράμουν με την παρουσία τους σε αυτό.
Στο Midleton (Mainistir na Corann) βρίσκεται το παλαιό αποστακτήριο του Jameson, το οποίο αποτελεί το αγαπημένου μου ουίσκι. Λογικό, μιας και με τη συντροφιά του έχω σχεδιάσει αμέτρητα ταξίδια, ξενυχτώντας μαζί του πάνω από χάρτες. Τελικά το Jameson είναι κακός σύμβουλος – βλέπεις τι μ@λακίες κάνω όταν πίνω!
Η ξενάγηση κοστίζει 15 €, αλλά δεν το επιλέγω μιας και το θεωρώ ακριβό, αρκούμενος σε μια περιήγηση στους εξωτερικούς χώρους του “Τhe Jameson Experience”. Το αποστακτήριο λειτουργούσε επί 150 χρόνια, από το 1825 μέχρι και το 1975.
Στο Midleton, υπάρχει η εντυπωσιακή καθολική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, η οποία χτίστηκε το 1808 σε γοτθικό ρυθμό. Δίπλα υπάρχει ένα μεγάλο νεκροταφείο, όπου οι σταυροί στα μνήματα, μου προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση. Πρέπει να τονιστεί πως οι Ιρλανδοί είναι καθολικοί στο θρήσκευμα εν αντιθέσει με τους Βρετανούς και τους Βορειοϊρλανδούς, οι οποίοι είναι προτεστάντες.
Βρίσκομαι ξανά στον δρόμο και χασμουριέμαι, ένεκα της κούρασης και του ελάχιστου ύπνου. Στην είσοδο της πόλης Cork (Corcaigh) αστυνομικός σταματάει για έλεγχο τον προπορευόμενο μοτοσυκλετιστή και εμένα. Αυτό που μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, είναι πως πέραν από τη χαρτούρα, έλεγξε και τη μοτοσυκλέτα όπως π.χ. τα λάστιχα, τις μανέτες, το ντεπόζιτο, τον κινητήρα κτλ. Ξέρεις πολλούς αστυνομικούς στην Ελλάδα και όχι μόνο, να το κάνουν αυτό; Όχι, ε; Λογικό θα μου πεις, μιας και οι έλεγχοι στην Ελλάδα έχουν καθαρά φοροεισπρακτικό χαρακτήρα και όχι χαρακτήρα πρόληψης ατυχημάτων.
Όπως προαναφέρθηκε, οι πινακίδες στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας, είναι γραμμένες στις δυο επίσημες γλώσσες της χώρας: τα αγγλικά και τα γαελικά ιρλανδικά.
Περνάω μέσα από την πόλη του Cork και στη συνέχεια κατευθύνομαι στο Blarney, όπου και στήνω τη σκηνή μου σ’ ένα camping. Eίναι περασμένες 16:00 και βρίσκω ευκαιρία για λίγες ώρες χαλάρωσης και ξεκούρασης. Τηλεφωνώ στη μάνα να της πω ότι είμαι καλά και να μην ανησυχεί αλλά και στον Τζανιδάκη, να μου πει για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Μετά από αρκετές ημέρες, μπαίνω στο internet να πω καμιά σαχλαμάρα με τα μπουμπούκια του Μoto Adventures, έτσι να τους γράψω μερικές αράδες για το πως περνάω …
Το Blarney σφύζει από ζωή και τουρισμό, μιας και εκεί βρίσκεται το ομώνυμο κάστρο. Απ’ ότι μου είπε η κοπελιά στο camping, η είσοδος είναι περίπου στα 10 €. Αλλά αν είναι να σπαταλώ συνέχεια δεκάευρα για να βλέπω αξιοθέατα, τότε τον ήπια. Και φυσικά δεν θα το επισκεφθώ. Εδώ δεν επισκέφθηκα το παλαιό αποστακτήριο του Jameson που αποτελεί το αγαπημένο μου ουίσκι, θα επισκεφθώ ένα κάστρο που σύμφωνα με τον θρύλο, αν φιλήσω μια πέτρα θα μου χαρίσει την ευγλωττία; Άμα πιστεύεις τέτοιες σαχλαμάρες που στόχο έχουν να σου αφαιρούν χρήματα από το πορτοφόλι, τότε τον ήπιες. Εκτός κι αν κουβαλάς μαζί σου μπόλικο παρά …
Περασμένες 19:00 πηγαίνω με τη μοτοσυκλέτα στο Cork για μια σύντομη βόλτα. Ψιλοβρέχει αλλά δεν βάζω αδιάβροχα μιας και απέχει ~10 km από το Blarney και ~12,5 km από το camping. Φτάνοντας, η βροχή μου τα χαλάει όλα και περιορίζομαι σε μια σύντομη στάση στον ποταμό Lee. Εκεί βρίσκεται η γέφυρα του Αγίου Πατρικίου, ο οποίος θεωρείται ο προστάτης Άγιος της Ιρλανδίας, καθώς εισήγαγε τον χριστιανισμό σ’ αυτή τη χώρα το 432.
Το Cork αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας μετά το Δουβλίνο και την τρίτη μεγαλύτερη στη νήσο της Ιρλανδίας, μετά το Δουβλίνο και το Belfast. To λιμάνι του Cork είναι το δεύτερο μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι στον κόσμο μετά από αυτό στο Sidney της Αυστραλίας. Λέγεται πως το κέντρο της πόλης είναι χτισμένο πάνω σε νησιά. Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2005, αποτελεί τη μικρότερη πόλη που της έχει απονεμηθεί αυτή η διάκριση.
Σ’ αυτήν εδώ την πόλη, πέρσι ο φίλος και αδελφός Νίκος Λουρίδας, στάθηκε άτυχος καθώς το βράδυ που διανυκτέρευσε σ’ έναν ξενώνα αυτής της πόλης, δυο κωλόπαιδα πήραν τη μοτοσυκλέτα του και την πέταξαν σ’ ένα ποτάμι! Το ταξίδι του Νίκου έληξε άδοξα και σκληρά. Εκείνη μάλιστα την εποχή, σχεδίαζα κι εγώ να πραγματοποιήσω το ταξίδι που πραγματοποιώ αυτή τη στιγμή. Τότε σχεδιάζαμε πώς θα βρούμε τρόπο να ανταμώσουμε κάπου στον δρόμο. Έστειλα ένα mail στον Νίκο για να μάθω νέα του αλλά και να του πω, πως τελικά ανέβαλλα το ταξίδι μου. Η απάντησή του ήταν άμεση και άμεσα τον πήρα τηλέφωνο. Μου εξήγησε τι του είχε συμβεί. Είναι από τις στιγμές που εύχεσαι να μη συμβούν σε κανέναν …
Επιστρέφω υπό βροχή στο Blarney και σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και μερικά ψώνια, καθώς τα βενζινάδικα στην Ιρλανδία έχουν super market. Οι τιμές κυμαίνονται περίπου στα ελληνικά δεδομένα, αν εξαιρέσεις το αλκοόλ όπου το μπουκάλι Jameson των 700 ml κοστίζει 29 €, ενώ στην Ελλάδα η τιμή του κυμαίνεται γύρω στα 18 €. Στο camping τσιμπώ μια κονσέρβα ντολμαδάκια που κουβαλώ μαζί μου, καθώς το camping δεν διαθέτει εστία προκειμένου να μαγειρέψω ένα από τα πολλά ριζότα που επίσης κουβαλώ μαζί μου.
Αξίζει να σημειώσω πως από το super market αγόρασα μια συσκευασία με μικρά λουκάνικα, από αυτά που τρώγονται και χωρίς να τα βράσεις. Και με το που δοκίμασα το πρώτο, κατευθείαν το έφτυσα! Ήταν πολύ ελαστικό, σαν πλαστελίνη και την ώρα που περιεργάστηκα τα εντόσθιά του, μου ήρθε να κάνω εμετό! Ήταν τόσο αηδιαστικό που πέταξα κατευθείαν όλη τη συσκευασία …
Αφού οργανωθώ και τακτοποιήσω τα πράγματά μου, βρίσκομαι στη σκηνή, γράφοντας τις πρώτες μου εντυπώσεις για την πρώτη ημέρα στην Ιρλανδία …
Γκρίζα χώρα η Ιρλανδία. Πολλή συννεφιά η οποία εναλλάσσεται με κρύο και αέρα. Πότε βρέχει, πότε σταματά. Αλλά όταν βρέχει, βρέχει καλά. Μου δίνει την αίσθηση πως είναι λίγο πιο πίσω από την Μεγάλη Βρετανία. Δεν είναι τόσο ιλουστρασιόν όπως η δεύτερη, αλλά δείχνει πιο αυθεντική. Οι Ιρλανδοί αλλά και οι Βρετανοί είναι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι με χιούμορ, θετική διάθεση και μιλάνε πολύ, σχεδόν ακατάπαυστα. Φαφλατάδες σαν κι εμάς τους Έλληνες δηλαδή.
Λίγα λεπτά πριν το ρολόι δείξει 23:00, κλείνω τα μάτια μου, με μόνο μια σκέψη στο μυαλό μου. Τους αυριανούς δρόμους …
Oíche mhaith!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Βlarney Caravan Camping Park (10,50 €)
Βενζίνη: 30,52 €
Διόδια: Ιρλανδία (1 σταθμός / 1 €)
Λοιπά: 11,95 €
Σύνολο: 53,97 €
Γενικό Σύνολο: 709,71 €
Τα περί οδήγησης στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας αναφέρθηκαν παραπάνω.
Στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας, υπάρχουν σταθμοί διοδίων, ιδίως στις γέφυρες των αυτοκινητόδρομων. Οι μοτοσυκλέτες πληρώνουν συνήθως ένα μικρό ποσό της τάξεως του 1 €, χωρίς απόδειξη.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!