Ημέρα 13η: Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015, Bushmills – Dublin (356,8 km)
Αντρίμ, Μπέλφαστ, Τιτάνικ, Ντούμπλιν και άλλα
Ξύπνησα στις 06:00 και οι φόβοι μου για ένα εφιαλτικό βράδυ παρόμοιο με το περσινό στην Σλοβενία, δεν επαληθεύτηκαν. Ο αέρας, η βροχή και τα αστραπόβροντα κράτησαν για λίγη ώρα. Ξανακλείνω τα μάτια μου και όταν τα ξανανοίγω το ρολόι δείχνει 08:59! Όχι ρε γαμώτο …
Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα σε αυτό το ταξίδι, ξυπνάω κατά τις 08:00 και μέχρι να πλυθώ, να πιω καφέ και να μαζέψω τα πράγματά μου, πάει 10:00. Είναι κανόνας πως αν μένεις σε σκηνή, θες 1,5 – 2 ώρες περίπου, μέχρι να ετοιμαστείς και να είσαι στον δρόμο.
Επειδή σήμερα καθυστέρησα, είμαι στον δρόμο κατά τις 11:00 και το αρχικό μου πλάνο με στέλνει στο “αιματοβαμμένο” Belfast, την πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας. Όμως αποφασίζω να φτάσω μέχρι την πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, το Δουβλίνο, καθώς αύριο με περιμένει το καράβι που θα με πάει στην Νήσο του Μαν και θέλω να είμαι χαλαρός.
Θα ακολουθήσω τον επαρχιακό δρόμο Α2, τον περίφημο Antrim Coast Road, ο οποίος ακολουθεί το μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής της Βόρειας Ιρλανδίας. Ξεκινάει από το Derry και καταλήγει στο Newry. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1832 και θεωρείται από τις μεγαλύτερες τουριστικές διαδρομές στον κόσμο.
Στην αρχή, δεν μου φαίνεται και τόσο όμορφος, όσο ο χθεσινός 146 ή Gauseway Road και απ’ ότι παρατήρησα, έχει μόνο ένα σημείο με όμορφη θέα. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι μουντός …
Στη συνέχεια ακολουθώ τον 15, ο οποίος φαίνεται πιο παραλιακός (και καλά) και περνάει από τα χωριά Ballintoy και Ballycastle (Baile an Chaistil). Ο καιρός πρέον, είναι ηλιόλουστος. Kάπου εκεί ο χάρτης έχει ένα σημείο θέας και αφού δεν γνωρίζω περί τίνος πρόκειται, το ένστικτό μου ακολουθεί κάποιες τουριστικές πινακίδες. Αχ, αυτή μου η περιέργεια, ώρες – ώρες με κάνει να μην θέλω ν’ αφήσω τίποτα ανεξερεύνητο.
Φυσικά και εδώ, κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα απ’ ο,τιδήποτε άλλο. Xάνομαι και βρίσκομαι σ’ έναν δρόμο όπου υπάρχει αδιέξοδο. Με τα πολλά και τα λίγα λοιπόν, σύντομα βρίσκομαι να κινούμαι σ’ έναν στενό και κάκιστης ποιότητας δρόμο και στο τέλος βρίσκομαι σε μια φάρμα ζώων. Εκεί με πλησιάζει ένας χωρικός και μου δείχνει σε μια τουριστική πινακίδα την καταπληκτική θέα που πρόκειται να δω! Μόνο και μόνο η εικόνα είναι ικανή για να με στείλει εκεί! Δυο λίμνες και πανύψηλα βράχια στον Ατλαντικό Ωκεανό και στο βάθος μπορείς να δεις την Σκωτία! Η τοποθεσία λέγεται Benmore or Fair Head.
Eκεί βλέπω μια γνώριμη εικόνα στις Βρετανικές Νήσους, όπου μια σχάρα βρίσκεται καταμεσής του δρόμου και η οποία εμποδίζει τα ζώα να μην περάσουν την περιοχή. Λέγεται Gattle Grid και όπως πολύ εύστοχα λέει ο Οικονομάκης:
Απλά πράγματα… δεν χρειάζονται φράκτες και δεμένα σκυλιά που λιμοκτονούν.
This is … προβατοπαγίδα!
Μου λέει πως για να φτάσω εκεί, θα πρέπει να περπατήσω τουλάχιστον μισή ώρα με τα πόδια ή να οδηγήσω τη μοτοσυκλέτα μου σ’ έναν λασπωμένο χωματόδρομο. Για να μην το πολυλογώ, αφού το σκεφτόμουν σοβαρά για αρκετά λεπτά, τελικά αποφασίζω να μείνω μόνο με την εικόνα και να συνεχίσω τον μοναχικό μου δρόμο.
Συνεχίζω να κινούμαι ακόμα πιο παραλιακά από τον Antrim Coast Road, ακολουθώντας τον 92 ή Torr Road. Στον χάρτη φαίνεται παραλιακός, αλλά στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά τέτοιος είναι. Ένας καταπληκτικός δρόμος γεμάτος στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες. Μοιάζει σαν να ανεβοκατεβαίνω ένα βουνό, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Βέβαια, από θέα τίποτα, μιας και η πυκνή ομίχλη ανά διαστήματα, δεν μου επιτρέπει να δω τίποτα. Μόνο 10 με 20 m μπροστά μου …
Ο ήλιος εμφανίζεται με το που κατεβαίνω στο Gushendum, το οποίο είναι ένα παραλιακό χωριό.
Κάπου εκεί στον χάρτη, βλέπω να γράφει Antrim Gorges, αλλά δεν βλέπω πουθενά φαράγγια ή έστω μια πινακίδα που να οδηγεί σ’ αυτά. Κι έτσι λοιπόν ξαναβρίσκομαι στον γνωστό Α2, τον οποίο και θα ακολουθήσω ντουγρού μέχρι το Belfast.
Στο Gushendall, βλέπω μια τοιχοχραφία σ’ ένα σπίτι, χαρακτηριστικό πολλών ιρλανδικών οικημάτων.
Και μετά από αυτό βρίσκομαι στην Red Bay, όπου θα κάνω μια μικρή στάση για κολατσό σ’ ένα περιποιημένο parking.
Συνεχίζω την πορεία μου στον A2, όπου η διαδρομή είναι καταπληκτική. Άσε που έχει βγάλει ήλιο και η μυρωδιά της αλμύρας είναι αισθητή ακόμα και μέσα στο κράνος μου. Σαν να βρίσκομαι στις Δαλματικές Ακτές της Κροατίας ή σ’ έναν παραθαλάσσιο δρόμο της Ελλάδας.
Στο γραφικό λιμανάκι του Carnlough, θα κάνω άλλη μια στάση.
Στη συνέχεια κινούμαι στο ίδιο μοτίβο με πριν, εμποτισμένο με θάλασσα, βράχια και αλμύρα.
Το μικρό τούνελ Blackcave ή Black Arch, θεωρείται ως το σημείο έναρξης του Α2 από την βόρεια πλευρά του Larne. Πρέπει εδώ να τονίσω, πως σε πολλά σημεία του ο Α2 συνδέεται με πολλούς κύριους οδικούς άξονες.
Από αυτό το σημείο και μετά, η διαδρομή γίνεται αδιάφορη, με αρκετή κίνηση. Oι πολλές σημαίες τόσο της Βόρειας Ιρλανδίας, όσο και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ένα θέαμα τον οποίο δεν περνάει απαρατήρητο. Παντού και σε κάθε σημείο.
Σ’ έναν κόμβο στο Carrickfergus, βλέπω ένα τεράστιο άγαλμα με το βρετανικό βασιλικό στέμμα και την επιγραφή “ο θεός να ευλογεί τη βασίλισσα”. Τέτοιου είδους σαχλαμάρες είδα σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ιρλανδίας. Η οποία ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατά συνέπεια βρίσκεται υπό την κυριαρχία του στέμματος. Οι Βόρειοι Ιρλανδοί στην προσπάθειά τους να δείξουν πως διαφέρουν από τους Ιρλανδούς, εκδηλώνουν την αφοσίωσή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και το στέμμα, τοποθετώντας σημαίες, αγάλματα και επιγραφές. Παρόμοιες πρακτικές από την άλλη, χρησιμοποιούν και οι Ιρλανδοί. Είναι οι ανάγκη των μεν να ξεχωρίζουν από τους δε, μιας και αυτά που τους χωρίζουν είναι πάρα πολλά. Άλλωστε ο σοβινισμός και ο εθνικισμός, θέλουν να χωρίζουν και όχι να ενώνουν τους ανθρώπους. Και υπάρχουν παντού. Όχι μόνο στα “απολίτιστα” Βαλκάνια αλλά και στην “πολιτισμένη” Ευρώπη. Μην ξεχνάμε πως το νησί της Ιρλανδίας αιματοκυλίστηκε αρκετές φορές στο παρελθόν. Χαρακτηριστική λοιπόν η μ@λακία και η ηλιθιότητα των εθνικιστών και σοβινιστών ανεξαρτήτου προελεύσεως. Και πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, αν η αφελής μάζα δεν κουβαλούσε τέτοια μυαλά στο κεφάλι της.
Στην είσοδο του Belfast, σταματώ και βάζω στο GPS να με πάει κάπου κεντρικά. Τα βικτωριανά κτίρια με τα περίτεχνα γλυπτά, κεντρίζουν την προσοχή μου. Στέκομαι σε μια γωνιά του κεντρικού δρόμου, όπου ξεκουράζομαι για λίγα λεπτά. Ήθελα πολύ να αφιερώσω χρόνο στην πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας, αλλά η μικρή αλλαγή στο πλάνο μου, δυστυχώς θα με αναγκάσει να του αφιερώσω ελάχιστο χρόνο.
To Βelfast που σημαίνει “το στόμα της αμμουδιάς” είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας, και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο νησί, μετά το Δουβλίνο. Αναδείχθηκε ως μεγάλο βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο κατά την περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης και είναι η πόλη στην οποία κατασκευάστηκε ο θρυλικός Τιτανικός. Πλέον και αφού ξεπέρασε μια περίοδο ταραχών στην οποία αιματοκυλίστηκε (1969 – 1972), εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο και σπουδαίο βιομηχανικό και οικονομικό κέντρο.
Το GPS με οδηγεί στο μουσείο του Τιτανικού, όπου θα μείνω για λίγη ώρα στους εξωτερικούς του χώρους.
Εκεί βρίσκεται το πλοίο Nomadic, το οποίο μετέφερε στον Τιτανικό τους επιβάτες Β’ και Γ’ τάξεως, στο Χερβούργο της Γαλλίας, όπου δεν υπήρχαν αποβάθρες που να εξυπηρετούν πλοία μεγέθους του Τιτανικού. Ως γνωστόν, ο Τιτανικός βυθίστηκε κατά τη σύγκρουσή του μ’ ένα παγόβουνο και οι 1.514 από τους 2.224 επιβάτες του βρήκαν τραγικό θάνατο. Το μουσείο άρχισε να λειτουργεί το 2012, την επέτειο των 100 χρόνων από τη βύθιση του Τιτανικού, στις 15 Απριλίου 1912. Οι εργασίες του μουσείου κράτησαν 9 χρόνια και δαπανήθηκαν 117 εκατομμύρια ευρώ! Το φουτουριστικό κτίριο, φαίνεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αλλά δεν σκέφτομαι να μπω μέσα, λόγω χρόνου και χρήματος.
Αποχωρώ από το Βelfast, έχοντας βάλει τον αυτόματο πιλότο (aka GPS) να με πάει καρφί για Δουβλίνο, μέσω βαρετών αυτοκινητόδρομων. Η ένδειξη της ρεζέρβας αρχίζει ν’ αναβοσβήνει και στο Newry κάνω μια παράκαμψη για ανεφοδιασμό. Στο βενζινάδικο, φτιάχνω δυο σάντουιτς για να πάρω δυνάμεις και αυτό που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, είναι ο χώρος φόρτισης ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων. Το μέλλον έρχεται γρήγορα στις ευρωπαϊκές χώρες εν αντιθέσει με την Ελλάδα και λοιπές φτωχές χώρες της Ευρώπης, όπου πάντα έρχεται με καθυστέρηση. Όχι μόνο στην τεχνολογία αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς …
Με το που φεύγω, ο καιρός γίνεται μουντός και όσο πλησιάζω στο Δουβλίνο, αρχίζει να ρίχνει ένα βρόχινο σπρέυ.
Περνάω έναν σταθμό διοδίων και σύντομα βρίσκομαι στους κεντρικούς δρόμους του Δουβλίνου, αναζητώντας ξενώνα. Βρίσκομαι στον πεζόδρομο Temple Bar, στον οποίο υπάρχουν αρκετές pubs και απογοητεύομαι που δεν υπάρχει ούτε ένα κρεβάτι στον ξενώνα που λειτουργεί και ως pub. Πηγαίνω στον δεύτερο, καμιά 10αριά km πιο πέρα όπου και εκεί δεν βρίσκω κρεβάτι. Μη έχοντας διάθεση να τριγυρνώ και να ρωτώ και να τρώω άκυρο, βάζω στο GPS να με πάει στο κοντινότερο camping, το οποίο απέχει καμιά 20αριά km από το κέντρο.
Βρίσκω το camping, όπου και πληρώνω διαμονή για δυο βράδια, καθώς αύριο το βράδυ θα πάρω το πλοίο για την Νήσο του Μαν. Κρίμα, γιατί σήμερα ήθελα να μείνω σε ξενώνα, προκειμένου να είμαι στο κέντρο του Δουβλίνου αλλά και να έχω την ευκαιρία να πιω μια μπύρα σε μια από τις αμέτρητες pubs. Αλλά δεν με θέλει ρε πού$τη μου το αλκοόλ σε αυτό το ταξίδι. Τέσπα, μην γκρινιάζω γιατί και αύριο μέρα είναι και θα ‘χω την ευκαιρία να πιω μια Guinness …
Aφού τακτοποιηθώ, κάνω ένα ντους, φορτίζω συσκευές και γράφω το ημερολόγιο. Και αυτό το camping ρε γαμώτο, δεν διαθέτει κουζίνα με εστία προκειμένου να μαγειρέψω κάτι και την βγάζω με τις σουπερμαρκετίστικες προμήθειές μου. Πως την πάτησα έτσι ο μ@λάκας. Νόμιζα ότι όλα τα camping έχουν τα πάντα, όπως αυτά της Νορβηγίας …
Και κάτι τελευταίο. Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να έχει μπερδευτεί και να οδηγεί δυο φορές στο αντίθετο ρεύμα. Ευτυχώς δεν ερχόταν κανείς από το αντίθετο. Άρα λοιπόν, προσοχή! Λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, πέφτω κατάκοπος για ύπνο …
Tελευταίο βράδυ απόψε στην Ιρλανδία, καθώς αύριο θα την αποχαιρετήσω. Συνέλεξα πολλές όμορφες εικόνες αλλά και προβληματίστηκα με τον σοβινισμό που επικρατεί μεταξύ των Ιρλανδών και των Βόρειων Ιρλανδών. Και δεν θα μπορέσω παρά να παραθέσω κάποια λόγια του Ιρλανδού κωμικού George Carlin, τα οποία θεωρώ ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Kαι δεν αφορούν μόνο τους Ιρλανδούς …
Oíche mhaith!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camac Valley Dublin (10 € / ντους 1,50 €)
Βενζίνη: 26,44 €
Διόδια: Ιρλανδία (1 €)
Σύνολο: 38,94 €
Γενικό Σύνολο: 941,56 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!