Ημέρα 14η: Σάββατο 11 Ιουλίου 2015, Dublin (101,1 km)
Bραδυνή πλάνη
Σήμερα θα είναι μια χαλαρή ημέρα. Ίσως η πιο χαλαρή ημέρα του ταξιδιού, μιας και θα πάρω άδεια από τη σημαία … συγνώμη, τη μοτοσυκλέτα ήθελα να πω. Βόλτα και περπάτημα στο Δουβλίνο και στις 01:00 το βράδυ, θα πάρω το πλοίο για την Νήσο του Μαν. Είναι η τελευταία μου ημέρα στην Ιρλανδία …
Αφού χόρτασα ύπνο, σηκώθηκα στις 09:00 και άρχισα να π@παρίζω στο διαδίκτυο, μιλώντας με φίλους από την Ελλάδα. Στις 11:35 παίρνω το λεωφορείο για το Δουβλίνο, το οποίο είναι διώροφο. Νομίζω πρέπει να είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που μπαίνω σε τέτοιο λεωφορείο …
Μετά από περίπου 50 λεπτά αποβιβάζομαι στο κέντρο του Δουβλίνου. Το Δουβλίνο ή Dublin (Baile Atha Cliatth) είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και η μεγαλύτερη πόλη της Ιρλανδίας. Το αγγλικό όνομα της πόλης σημαίνει “μαύρος βάλτος” ή “μαύρη λίμνη” και το γαελικό σημαίνει “τόπος δίπλα στο πέρασμα με τις καλαμιές”. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά και πολιτιστικά κέντρα σε παγκόσμιο επίπεδο και θεωρείται η πόλη με τον ταχύτερα αυξανόμενο πληθυσμό στην Ευρώπη. Διαθέτει εύκρατο κλίμα με ήπιους χειμώνες, δροσερά καλοκαίρια και έλλειψη ακραίων θερμοκρασιών. Η δε ποσότητα ετήσιας βροχόπτωσης θεωρείται μέτρια! Τώρα να το πιστέψω το τελευταίο ή να μην το πιστέψω;
Πρώτη μου δουλειά είναι να περπατήσω στον κεντρικό πεζόδρομο Temple Bar, στον οποίο βρέθηκα για λίγα λεπτά χθες στην προσπάθεια αναζήτησης ξενώνα. Ο πεζόδρομος βρίθει από pubs, κόσμο και μουσικούς του δρόμου να του προσδίδουν κέφι και ζωντάνια.
Αφού τσίμπησα κάτι στα Mc Donalds, στη συνέχεια με τον τουριστικό χάρτη ανά χείρας, βρίσκομαι να περπατώ στο κέντρο της πρωτεύουσας, έτσι για να πω ότι είδα και κάτι από πόλεις. Τι, όλο φύση, δρόμους, βουνά, λίμνες και ποτάμια θα βλέπω;
“Κέρκυρα είσαι πλανεύτρα και μαγεύεις τις καρδιές” που λέει και το άσμα …
Τα αξιοθέατα λοιπόν που βλέπω στην ιρλανδική πρωτεύουσα είναι τα εξής:
Δημαρχείο της Πόλης (City Hall),
Kάστρο του Δουβλίνου (Dublin Castle),
Σπίτι των Δασμών (Custom House),
Kαθεδρικός του Αγίου Πατρικίου (Saint Patrick’s Cathedral),
Kαθεδρικός Ναός του Χριστού (Christ Church Cathedral),
Ζυθοποιία Guinness (The Guinness Distillery)
και ένας καθεδρικός ναός που δεν ξέρω ποιος είναι – το παράξενο θα ήταν να ήξερα!
To Δουβλίνο διαρρέεται από τον ποταμό Liffey και πάρα πολλές γέφυρες ενώνουν τις όχθες του. Mερικές από αυτές είναι οι εξής:
O’Connell Bridge (1880),
Liffey Ha’ penny Bridge (1886),
The Millennium Bridge (1999),
Grattan Bridge (1875),
O’Donovan Bridge (1816).
Στη συνέχεια επιστρέφω πάλι στον πεζόδρομο Temple Bar, όπου και θα απολαύσω μια παγωμένη κατάμαυρη βαρελίσια Guinness! Επιτέλους ρε γαμώτο, γιατί τόσες ημέρες χωρίς αλκοόλ, λίγο ακόμα και θα πίστευα πως είμαι ευσεβής μουσουλμάνος …
Στο τραπέζι που τα πίνω μόνος λοιπόν, με πλησιάζει ένας καθωσπρέπει κύριος και με ρωτάει αν μπορεί να καθίσει. Βεβαίως, του λέω και μετά από λίγα λεπτά έρχεται και η παρέα του. Είναι 6 Γερμανοί οι οποίοι φοράνε μοτοσυκλετιστικές μπλούζες εταιριών όπως ΚΤΜ, Υamaha, Suzuki και άλλες. Αμέσως παρατηρούν τη μάρκα του μπουφάν μου, το οποίο προδίδει πως είμαι μοτοσυκλετιστής. Όταν τους είπα πως είμαι από την Ελλάδα, δεν με κοίταξαν με μισό μάτι, όπως θα πίστευε κάποιος ηλίθιος Έλλην υπερπατριώτης που πιστεύει πως αγάπη για την πατρίδα του είναι να μισεί όλους τους Γερμανούς. Δυστυχώς, τα βοθρολύματα εγκαταβιούν ακόμα και σε ανθρώπινους εγκεφάλους …
Οι τύποι είναι ιδιαίτερα φιλικοί μαζί μου, και το γεγονός ότι είμαι Έλληνας, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Γιατί είμαι μοτοσυκλετιστής σαν κι αυτούς. Εγκάρδιοι και κεφάτοι άνθρωποι, μου δείχνουν φωτογραφίες από τα ταξίδια τους και συζητάμε για αρκετή ώρα για ταξίδια και μοτοσυκλέτες. Τι κρύοι και άχαροι αυτοί οι Γερμανοί, ρε παιδί μου! Και πόσο μισούν τους Έλληνες, ρε πού$τη μου! Ο ένας από αυτούς έχει ΚΤΜ και όλη την ώρα κράζει τα BMW! Πω, αυτός είναι χειρότερος κι από εμένα …
Κάποιοι από αυτούς ταξίδεψαν πέρσι στα Βαλκάνια και στην Κροατία, η οποία τους άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Και το περίεργο είναι πως αυτή τη στιγμή στην Ιρλανδία, είναι συνολικά 50 μοτοσυκλέτες και μάλιστα έχουν και βαν μαζί τους, το οποίο έχουν γεμίσει μπύρες!
Μετά από αρκετή ώρα, αποχαιρετώ τους Γερμανούς και πηγαίνω για μερικά ψώνια από super market. Λίγα λεπτά μετά τις 17:00, παίρνω το λεωφορείο της επιστροφής για το camping, στο οποίο θα χαλαρώσω για λίγες ώρες μέχρι να φύγω από την Ιρλανδία.
Περασμένες 20:00 βρίσκομαι να μαζεύω τα πράγματά μου, προκειμένου να φύγω από το camping και να κατευθυνθώ στο λιμάνι του Δουβλίνου. Εκεί με πλησιάζει άλλος ένας ψυχρός, άχαρος και αγέλαστος Γερμανός, ο οποίος είναι ζεστός, ευχάριστος και χαμογελαστός τύπος. Είναι μουσικός και η εμφάνισή του παραπέμπει σε χίπι. Μου λέει πως σκοπεύει να ταξιδέψει οπωσδήποτε κάποια στιγμή στο μέλλον στα Βαλκάνια, όπου έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε δυο χώρες, την Ελλάδα και την Σερβία. Είδες πόσο μας μισούν οι Γερμανοί, ε; Aλλά να λέμε και την αλήθεια, πολλοί εθνικιστές Γερμανοί λατρεύουν να μισούν την Ελλάδα και την Σερβία. Και ιδίως τη δεύτερη, μιας και οι Σέρβοι τους έχουν κάνει πολλά χουνέρια στο παρελθόν, εν αντιθέσει μ’ εμάς που παρόλο που λέμε ότι τους μισούμε, μια ζωή σκύβουμε το κεφάλι. Πόσο ανυπότακτος και περήφανος λαός είμαστε, ρε γαμώτο! Άσε δε που οι γείτονες Σέρβοι δεν τους έχουν ζητήσει ποτέ δανεικά, ενώ εμείς καταφέρνουμε να ζούμε συνέχεια με δανεικά. Και όχι μόνο από τους Γερμανούς …
Και όποιος (μ)περήφανος Έλλην αμφιβάλλει για τα παραπάνω, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει και την ιστορία άλλων λαών. Αλλά τι λέω, εδώ δεν γνωρίζει τη δική του ιστορία, θα γνωρίζει των άλλων; Aσ’ τον λοιπόν να είναι περήφανος για μια ιστορία που δεν γνωρίζει. Γιατί αυτή η άγνοια δεν μας επιτρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και μια ζωή θα μας ωθεί στο να αποποιούμαστε των ευθυνών μας, ρίχνοντας το ανάθεμα αποκλειστικά σε όλους τους άλλους εκτός από εμάς. Στα του ταξιδίου τώρα …
Ώρα να πηγαίνω λοιπόν. Πατώ τη μίζα και η μοτοσυκλέτα δεν παίρνει μπροστά! Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό το πράγμα! Και η ειρωνία είναι πως πριν από το ταξίδι, άλλαξα μπαταρία για καθαρά προληπτικούς λόγους. Πανικοβάλλομαι και με λούζει κρύος ιδρώτας! Προσπαθώ να ηρεμήσω και να συνέλθω, καθώς στο μυαλό μου παίζουν μαύρα σενάρια με το πιο πιθανό, να χάσω το καράβι! Κι άντε να ξαναπληρώσεις σχεδόν 300 € για το πήγαινε – φεύγα στο Isle of Man! Μετά από μερικά δευτερόλεπτα πατώ για δεύτερη φορά τη μίζα με το γκάζι ανοιχτό και η μοτοσυκλέτα παίρνει φυσιολογικά μπροστά! Ουφ, ανακουφίστηκα!
Έχω βγει έξω από το camping και το GPS ακόμα δεν λέει να αποκτήσει σήμα! Αφού του κατέβαζα για αρκετά λεπτά της ώρας τις γνωστές χριστοπαναγίες, πλέον δουλεύει κανονικά. Μου προτείνει τρεις διαδρομές, οι οποίες πάνω – κάτω είναι οι ίδιες. Διαλέγω μια από αυτές, η οποία είναι απόστασης 19 km και διάρκειας 22 λεπτών. To γ@μημένο όμως μηχάνημα, εξακολουθεί να μου κάνει νούμερα. Με γυρίζει πίσω και επαναχαράσσει συνεχώς πορεία. Με κάνει άσκοπους και μεγάλους κύκλους στον αυτοκινητόδρομο!
Σταματώ να φουλάρω ρεζερβουάρ και παρατηρώ για πρώτη φορά σε βενζινάδικο της Ιρλανδίας, πως για να βάλεις αέρα, πρέπει να ρίξεις στο μηχάνημα 1 ή 2 €. Φυσικά και δεν έβαλα …
Πλέον έχει νυχτώσει για τα καλά και κατευθύνομαι προς το λιμάνι του Δουβλίνου. Περνώ ένα υποθαλάσσιο τούνελ, μήκους περίπου 5 km και στο τέλος του, πληρώνω διόδια 3 € και εδώ χωρίς απόδειξη. Αυτή η λεπτομέρεια δεν μου αρέσει καθόλου στην ευρωπαϊκή Ιρλανδία. Ακόμα και στις βαλκανικές χώρες, σε όλους τους σταθμούς διοδίων, δίνουν απόδειξη. Και στην Ιρλανδία όχι; Tι να πω …
Λίγα μέτρα μετά τα διόδια, το GPS κάνει πάλι τα δικά του και με στέλνει αλλού γι’ αλλού! Ω, ρε γαμώτο, δεν με θέλει τίποτα απόψε! Σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο και πατάω “Προορισμοί” προκειμένου να με πάει στο λιμάνι. Και με ξαναγυρίζει στον σταθμό διοδίων!
Τυγχάνω στον ίδιο υπάλληλο και του λέω πως έκανα λάθος. Τον ρωτάω αν υπάρχει τρόπος να γυρίσω πίσω και μου λέει πως είναι αδύνατον, καθώς είναι μόνο ένα ρεύμα.
– Μακάρι να μπορούσα να σε αφήσω, αλλά δεν γίνεται. Είναι αδύνατον να γυρίσεις πίσω!
Μου λέει επίσης, πως δεν έχω άλλη επιλογή από το να πληρώσω πάλι 3 € και να ξαναπεράσω το τούνελ. Και μετά να το ξαναπεράσω άλλη μια φορά και να ξαναπληρώσω άλλα 3 €. Δηλαδή, θα πληρώσω 6 € κερατιάτικα! Τι να κάνω, να πάνε στο διάολο τα ρημάδια!
Μη έχοντας λοιπόν άλλη επιλογή, ξαναπερνώ το τούνελ, αφηνιασμένος με ταχύτητες άνω των 150 km/h ενώ το όριο είναι 80 km/h! Έτσι και με σταματήσεις κανένας μπάτσος, τη γ@μησα!
Μετά από μισή ώρα περίπου, με στέλνει στον προορισμό μου. Ωπ, μα κάτσε μια στιγμή ρε μάστορα! Κάτι δεν πάει καλά! Εδώ που με έστειλε, είναι το camping!!! Συνειδητοποιώ πως μες τον πανικό μου, όταν επέλεξα προορισμούς στο βενζινάδικο, πάτησα κατά λάθος τον προορισμό που στέλνει στο camping.
Ήδη με ζώνουν τα φίδια! Κι αρχίζω να πιστεύω στη μοίρα, στο πεπρωμένο και σε άλλες τέτοιες ηλιθιότητες, πως είναι γραφτό να μην πάω στο Isle of Man. Κι ας ξέρω πως το πλοίο θα φύγει σε 3 ώρες. Χρόνο διαθέτω, εξυπνάδα, ψυχραιμία και τύχη, όμως όχι!
Ψυχολογικά έχω σπάσει. Είμαι τόσο νευριασμένος που μπορώ να κάνω μόνο δυο πράγματα. Ή να ξεσπάσω κάπου χτυπώντας κάτι με όλη μου τη δύναμη ή να βάλω τα κλάματα από τα νεύρα. Μου φαίνεται πως κάποιος πρέπει να μου μιλήσει:
– Μ@λάκα ηρέμησε! Έχεις πανικοβληθεί! Σταμάτα έξω από το camping, πιες λίγο καφέ, κάπνισε ένα τσιγάρο και όλα θα πάνε καλά! Και να σου πω κάτι ρε ηλίθιε; Εδώ τα ‘χεις βγάλει πέρα σε πιο δύσκολες καταστάσεις κι εδώ σε πάει να;
Είναι ολοφάνερο πως έχω αγχωθεί χωρίς λόγο. Και οι ατυχίες μοιραία μ’ έχουν πανικοβάλλει. Μετά από αρκετά λεπτά, καταφέρνω να ηρεμήσω και ανοίγω το GPS. Διαλέγω μια διαδρομή, η οποία μου λέει πως το λιμάνι απέχει από εδώ 33 km, ενώ προηγουμένως έλεγε 19 km. Περίεργο αλλά δεν πτοούμαι καθώς το μόνο που θέλω, είναι να είμαι συγκεντρωμένος και ήρεμος.
Με απόλυτη ψυχραιμία λοιπόν, εκτελώ κατά γράμμα τις εντολές του ηλίθιου μηχανήματος. Ξαναπερνώ το τούνελ, ξαναπληρώνω διόδια και επιτέλους φτάνω στο λιμάνι. Τελικά όλο αυτό μου στοίχισε 2 ώρες αντί 20 λεπτά! 100 km αντί 20! 9 € διόδια αντί 3! Τελικά, αυτά τα πράγματα, μόνο κάτι ηλίθιοι σαν κι εμένα μπορούν να τα καταφέρουν …
Ώρες – ώρες αγχώνομαι χωρίς λόγο και αιτία. Eπιτέλους αυτή η βραδυνή πλάνη, έφτασε στο τέλος της …
https://www.youtube.com/watch?v=vx7L1mPgHYg
Πηγαίνω στο Terminal 1 και από εκεί με στέλνουν στο Terminal 2, όπου και περνάω τον έλεγχο. Πλέον κοιτώ λάγνα τη μοτοσυκλέτα μου, η οποία ετοιμάζεται να με ταξιδέψει σ’ ένα μυθικό μέρος. Σ’ ένα μέρος που αποτελεί σημείο αναφοράς στον μηχανοκίνητο αθλητισμό των δυο τροχών. To Ιsle of Man …
Έξω κάνει ψύχρα, αλλά ευτυχώς δεν βρέχει. Και αναρωτιέμαι, αν έβρεχε πώς θα την πάλευα τόσες ώρες περιμένοντας;
Το πλοίο αναχωρεί στις 01:00 και επιβιβαζόμαστε σε αυτό στις 00:55. To δέσιμο της μοτοσυκλέτας στο πλοίο, μου προκαλεί εντύπωση, καθώς το βλέπω πρώτη φορά. Η μπροστινή ρόδα της μοτοσυκλέτας συγκρατείται από δυο κίτρινες βάσεις και δυο ιμάντες στο πλάι. Και το εντυπωσιακό ποιο είναι; Δεν χρειάζεται καθόλου να ακουμπήσει στο κεντρικό ή στο πλαϊνό σταντ! Καλό, ε;
Οι εικόνες στο σαλόνι του πλοίου, σχετίζονται με το Isle of Man. Σχεδόν όλες μου είναι γνωστές. Σε λίγες ώρες, θα τις βλέπω στην πραγματικότητα …
Βγαίνω έξω στο πλοίο, όπου αράζω ολομόναχος στο ψηλότερο σημείο της πρύμνης. Θέλω να απολαύσω το Δουβλίνο τη νύχτα αλλά και να αποχαιρετήσω το νησί της Ιρλανδίας. Ένα νησί που είχα την τύχη να το ταξιδέψω για 9 ολόκληρες ημέρες …
Η βραδυνή θέα του Δουβλίνου είναι μοναδική και αρχίζω να πυροβολώ κατά ριπάς με τη φωτογραφική. Ακόμα και ο φίλος μου, ο φωτογράφος Δημοσθένης Παπαδόπουλος που μου έχει δείξει τόσα πολλά στην φωτογραφία και στα προγράμματα επεξεργασίας, θα ζηλέψει! Α, ρε Παπασούζα, σ’ έχω για πλάκα σου λέω! Λέω και καμιά ανοησία για να περάσει κι η ώρα, έτσι Δήμο μου;
Μετά από αρκετή ώρα, βρίσκομαι στα αεροπορικού τύπου καθίσματα του πλοίου, όπου γράφω το ημερολόγιο της σημερινής περιπετειώδους, όπως αποδείχθηκε στο τέλος, ημέρας. Δυσκολεύομαι να κλείσω τα μάτια μου και χαζεύω την τηλεόραση. Δεν ακούγεται τίποτα από τα ηχεία της και βλέπω μόνο εικόνες. Απ’ ότι κατάλαβα έχει ειδήσεις …
Σε κάποια φάση, βλέπω κάποιες γνώριμες φάτσες. Τσίπρας, Βαρουφάκης, Ντάισελμπλουμ, Λαγκάρντ, Μέρκελ, Σόιμπλε και άλλους. Σίγουρα λένε για την Ελλάδα. Προχωρώ πιο κοντά για ν’ ακούσω τι λένε αλλά τα ηχεία της τηλεόρασης είναι κλειστά. Κι έτσι περιορίζομαι μόνο στις εικόνες, όπου δεν μπορώ να βγάλω άκρη …
Η αμέσως επόμενη είδηση, έχει να κάνει και αυτή με τη βαλκανική γειτονιά μας. Βλέπω τον πρωθυπουργό της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς να δέχεται επίθεση από μαινόμενο πλήθος! Και ναι, είναι στην Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, όπου παρέστη για πρώτη φορά μετά τη γενοκτονία Σέρβος πρωθυπουργός, σε ένδειξη καλής θέλησης. Κάποιοι όμως από το πλήθος, δεν άντεξαν και τον προπηλάκισαν και απ’ ότι φαίνεται, όλα έληξαν χωρίς δυσάρεστα απρόοπτα.
Τι να πω; Από τη μια η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υποφέρει από την οικονομική κρίση και τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Και από την άλλη, οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας που ακόμα δεν λένε να ξεκολλήσουν μια και καλή από τα εθνικιστικά πάθη που καλλιέργησε ο πόλεμος. Και βλέπω τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης να μην αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Oύτε με εθνικιστικές εξάρσεις αλλά ούτε και επιβίωσης, τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Κι αναρωτιέμαι, πότε άραγε το βιοτικό επίπεδο των Βαλκάνιων θα φτάσει αυτό των Ευρωπαίων; Ίσως ποτέ; Ο σοφός λαός λέει “όπου φτώχεια και γκρίνια”. Τη φτώχεια κάποιος τη δημιούργησε. Ίσως και επίτηδες …
Η νύχτα προβλέπεται δύσκολη, γιατί θα μείνω πάλι ξάγρυπνος επί της ουσίας. Οπότε δεν έχω άλλη επιλογή από το να κοροϊδέψω την κούρασή μου, προσπαθώντας να κοιμηθώ έστω για λίγο στα αεροπορικού τύπου καθίσματα.
Καληνύχτα δεν θα πω, απλά θα τα πούμε στις 05:45 όταν το πλοίο θα ρίξει άγκυρα και θα δέσει τους κάβους του στο λιμάνι του Douglas …
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camac Valley Dublin (10 €)
Βενζίνη: 11,32 €
Εισιτήρια λεωφορείου: (6,60 €)
Διόδια: (9 €)
Λοιπά: 18,66 €
Σύνολο: 55,58 €
Γενικό Σύνολο: 997,14 €
Το δρομολόγιο Dublin – Douglas διαρκεί 4,5 ώρες με πλοίο της εταιρίας Steam Packet. Το εισιτήριο το πλήρωσα μέσω internet, μερικούς μήνες πριν. Και όπως αναφέρθηκε, το ποσό αυτό που περιλαμβάνει συνολικά 3 δρομολόγια πλοίων, θα προστεθεί στο τέλος του οικονομικού απολογισμού.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!