Ημέρα 15η: Κυριακή 12 Ιουλίου 2015, Dublin – Douglas (211,9 km)
Από την Νήσο του Μαν με αγάπη
Σε λίγα λεπτά το πλοίο Steam Packet θα αράξει στο λιμάνι του Douglas, την πρωτεύουσα της μικροσκοπικής αυτής χώρας. Όσο κι αν προσπάθησα να κοιμηθώ στα αεροπορικού τύπου καθίσματα, δεν τα κατάφερα. Είχα κλειστά συνεχώς τα μάτια και στριφογύριζα το κορμί μου, πότε δεξιά και πότε αριστερά. Είχα βγάλει τις μπότες και σκεπάστηκα με το μπουφάν για ν’ αντιμετωπίσω την ψύχρα που έβγαζαν τα κλιματιστικά.
Η ώρα είναι 05:45 το πρωί και η μπουκαπόρτα του πλοίου ανοίγει. Ναι, βρίσκομαι σε άλλη μια “Μέκκα” του μοτοσυκλετισμού, σ’ ένα άλλο σημείο αναφοράς του. Την Νήσο του Μαν …
Ο ήλιος έχει βγει εδώ και αρκετή ώρα, μπορεί και ώρες. Βγαίνω από το λιμάνι και σταματώ σ’ ένα σημείο, ώστε να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι. Μου φαίνεται απίστευτο. Αδυνατώ να πιστέψω πως η ταπεινότητά μου βρίσκεται εδώ …
Δίπλα μου έρχεται ένας μοτοσυκλετιστής και με καλημερίζει, χαλώντας μου ίσως την ομορφιά της μοναχικότητας. Αλλά και αυτός, αυτό το πράγμα φαίνεται να επιζητά, καθώς καρφώνει το βλέμμα του στο αχανές πέλαγος …
Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται η πρωτεύουσα του νησιού, το Douglas,
αλλά και ο Πύργος της Προσφυγιάς (Tower of Refuge), ο οποίος είναι χτισμένος στη βραχονησίδα Conister, ως μνημείο των ναυτικών που ναυάγησαν.
Στο δε σημείο που βρίσκομαι υπάρχει μια επιγραφή που αναγράφει:
Προς τιμήν και στη μνήμη όσων υπηρέτησαν στην βασιλική δύναμη διάσωσης από αέρα και στις μονάδες στόλου έχοντας βάση σε λιμάνια στην Νήσο του Μαν.
Η Νήσος του Μαν ή Isle of Man (ΙοΜ συντομογραφικά) ή Εllan Vanin (κέλτικη ονομασία στην τοπική διάλεκτο Manx) ή Νησί της Μόνα, αποτελεί μια μικρή χώρα έκτασης μόλις 572 km2 και έχει πληθυσμό 84.497 κατοίκους (απογραφή 2011). Έχει μέγιστο μήκος 52 km και μέγιστο πλάτος 22 km. Bρίσκεται στην Ιρλανδική Θάλασσα, ανάμεσα στην Ιρλανδία και την Μεγάλη Βρετανία. Πρόκειται για ένα νησί, χώρα τσέπης επί της ουσίας, το οποίο είναι λίγο πιο μικρό από την Κεφαλλονιά!
To νησί το ίδρυσαν οι Βίκινγκς και το 1266 παραχωρήθηκε στην Σκωτία από τον Νορβηγό βασιλιά. Οι Άγγλοι το κατέλαβαν τον 14ο αιώνα και από το 1765 αποτελεί κτήση του Βρετανικού Στέμματος. Όμως δεν ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο μιας και έχει αυτονομία σε πολλά ζητήματα όπως της φορολογίας. Και για το λόγο αυτό πολλές επιχειρήσεις και τράπεζες έχουν μεταφέρει την έδρα τους στο νησί. Αργηγός του κράτους είναι ο Λόρδος του Μαν, αξίωμα που κατέχει ο εκάστοτε Βρετανός μονάρχης.
Οι γηγενείς κάτοικοί του θεωρούν πως αποτελούν απόγονους της κέλτικης φυλής των Manx. Σύμφωνα με τη μυθολογία, την Ιρλανδία κυβερνούσε ο Κέλτης θεός της θάλασσας Μanannan mac Lir, από τον οποίο πήρε το όνομά του το νησί. Αυτός συνήθιζε να καλύπτει με τον ομιχλώδη μανδύα του το νησί προκειμένου να το προστατέψει από τους εισβολείς.
Η τοπική διάλεκτος Manx βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα και από το 1993 άρχισε να διδάσκεται ξανά στα σχολεία, σε μια προσπάθεια αναβίωσής της. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους και τα χαρτονομίσματα είναι φτιαγμένα από πλαστικό και δεν έχουν ισχύ πουθενά αλλού εκτός από το νησί! Βέβαια, στο νησί γίνεται δεκτό το νόμισμα του Ηνωμένου Βασιλείου, η λίρα ή στερλίνα. Όσον αφορά την οδήγηση, ισχύει ότι ακριβώς ισχύει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, δηλαδή οδήγηση στα αριστερά και η ταχύτητα μετριέται σε miles/h και όχι σε km/h. Η μόνη διαφορά είναι πως στο IoM, όρια ταχύτητας υπάρχουν μόνο μέσα στις πόλεις και στα χωριά.
Mετά από λίγα λεπτά, το GPS με οδηγεί στο camping της περιοχής Union Mills. Είναι τεράστιο και αυτή τη στιγμή έχει λίγο κόσμο. Στη ρεσεψιόν δεν είναι κανείς και οδηγούμαι στο living room, περιμένοντας. Εκεί βρίσκεται ένας Ιρλανδός στην ηλικία μου, ο οποίος είναι τύφλα στο μεθύσι. Τον καημένο, είναι καθιστός σε μια καρέκλα και πίνει μπύρες. Δεν έχει τη δύναμη να σταθεί όρθιος και παρόλα αυτά μου μιλάει και μου δίνει πληροφορίες για το camping. Στη συνέχεια έρχεται ένας ευγενέστατος κύριος μέσης ηλικίας, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης του camping και με κατατοπίζει στα περί διαμονής, παρέχοντας μου έναν κατατοπιστικότατο και ευκρινή χάρτη του νησιού. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι πως όταν τον ρώτησα πόσο θα κοστίσει η διαμονή για δυο βράδια, με ρώτησε:
– 18 £ it’s ok?
Αυτό μου το είπε, χωρίς φυσικά να κάνω παζάρια. Άλλωστε αυτή τη μέθοδο αποφεύγω να τη χρησιμοποιώ. Απλά, η εικόνα που μου έδειξε αυτός ο άνθρωπος, είναι πως θέλει οι πελάτες του να μείνουν ικανοποιημένοι. Από την όλη του συμπεριφορά κατάλαβα πως είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος, με περισσή ευγένεια και φιλικότητα …
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση με το που πάτησα το πόδι μου στο IoM, είναι η χαμηλή θερμοκρασία. Κάνει αρκετή ψύχρα, ενώ ο καιρός είναι συνεχώς μεταβαλλόμενος, λόγω του Ρεύματος του Κόλπου. Ο ήλιος που συνάντησα πριν λίγη ώρα στο Douglas και η συννεφιά που προδικάζει βροχή, λίγα χιλιόμετρα παραπέρα στο Union Mills, μαρτυρούν αυτό το ασταθές κλίμα.
Αφού έστειλα την αγάπη μου από το IoM στους εν Ελλάδι φίλους μου, λίγα λεπτά μετά τις 09:00 αποφασίζω να κοιμηθώ για λίγες ώρες στη σκηνή. Είμαι χωρίς ύπνο όλο το βράδυ και ο οργανισμός μου έχει ανάγκη μερικές ώρες ύπνου και ξεκούρασης.
Αφού ξύπνησα κατά τις 13:00, προσπαθώ να χαράξω μια διαδρομή με τη συνδρομή του χάρτη αλλά και των πληροφοριών που μου έδωσε ο φίλος μου Γιώργος Παρτσινέβελος, ο οποίος ταξίδεψε με τη μοτοσυκλέτα του στο ΙοΜ πριν χρόνια. Για άλλη μια φορά αυτός ο ανήσυχος ταξιδιώτης, κατάφερε να με εμπνεύσει με τα ταξιδιωτικά του …
Μετά από περίπου μια ώρα, ανεβαίνω στη μοτοσυκλέτα μου και σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο να τιγκάρω το ρεζερβουάρ αλλά και να βάλω αέρα στα λάστιχα, τώρα που δεν έχουν ζεσταθεί ακόμα. Βρίσκομαι πάλι στο Douglas, όπου η φωτογραφική παίρνει φωτιά.
Η σήμανση των δευτερευόντων οδών στο ΙοΜ, είναι ανύπαρκτη έως ελλιπής. Έτσι λοιπόν κατευθύνομαι προς το αεροδρόμιο, μέσω ενός επαρχιακού δρόμου, ακολουθώντας το ένστικτό μου. Φυσικά όταν έχω διάθεση για εξερεύνηση, βασίζομαι στην τύχη και το ένστικτο, εναποθέτοντας το GPS στριμωγμένο σε μια γωνιά του tank bag …
Νομίζω πως ακολουθώ μάλλον τον Α3 και όχι τον κεντρικό Α4, στον οποίο υπάρχει η περίφημη Γέφυρα των Νεραϊδών, όπου ο θρύλος λέει πως αν την περάσεις πρέπει να φωνάξεις “γεια σας νεράιδες”, αν θες να μη σε βρει συμφορά πριν φύγεις από το νησί. Ευτυχώς που δεν την πέρασα κι έτσι έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Φαντάσου να περνούσα και να μην φώναζα αυτή τη σαχλαμάρα και πριν φύγω από το νησί να μ’ έβρισκε συμφορά! Κι άντε μετά αν είσαι λίγο αδύναμος και ευκολόπιστος, να μην υποκύψεις σ’ αυτές τις δεισιδαιμονικές μπούρδες. Κι άμα είσαι και ολίγον βλάξ, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πάρεις στα σοβαρά ακόμα και τις προφητείες του παράφρωνα αγιοποιημένου γέροντα της ελληνικής εκκληστείας (δεν πρόκειται περί ορθογραφικού λάθους) που πλημμυρίζοντας από χριστιανική αγάπη, σε καλεί να πας να πάρεις την (μ)Πόλη. Προσπερνάω λοιπόν δεισιδαιμονίες και λοιπά μπουρδολογήματα, συνεχίζοντας τη βόλτα μου στο ΙοΜ …
Βρίσκομαι κάπου κοντά στο αεροδρόμιο, όπου πολλά πράγματα μου προξενούν εντύπωση, όπως η πτώση της στάθμης της θάλασσας λόγω του φαινομένου της παλίρροιας και δη της άμπωτης, η οποία κάνει την περιοχή να φαντάζει σαν αποξηραμένη λίμνη, με τις βάρκες να μοιάζουν σαν εγκαταλελειμμένες.
Βλέπω επίσης ένα από τα πολλά ελικοφόρα αεροπλάνα που εξυπηρετούν τον νησί με τα δρομολόγιά τους.
Ένας μισοκατεστεμμένος πύργος, ένα γήπεδο του γκολφ, ένα ωραίο οικοδόμημα και η αλμύρα της θάλασσας να μου κρατά συντροφιά όση ώρα φωτογραφίζω …
Στο εξωτερικό, ακόμα και το παρκάρισμα των αυτοκινήτων μπορεί να χωρέσει στο κάδρο μιας φωτογραφίας και να της προσθέσει πόντους αρμονίας και καλαισθησίας.
Στη συνέχεια βρίσκομαι να οδηγώ σ’ έναν δρόμο ο οποίος περνάει μέσα από ένα γήπεδο του γκολφ και ενθυμούμαι τη φωτογραφία του φίλου μου Γιώργου, στο ίδιο σημείο.
Βρίσκω την ευκαιρία λοιπόν να στήσω τρίποδο και να βγάλω μερικές ψωνίστικες φωτογραφίες.
Πας στο ΙοΜ και αποκτάς μια ηλίθια ψωνίστικη πόζα που παραπέμπει σε αγωνιζόμενο του Dakar. Άμα το ‘χεις κάψει τελείως …
Λίγα μέτρα παραπέρα στο Saint Michael, βρίσκεται ένα εκκλησάκι κι ένα κάστρο, όπου παρκάρω τη μοτοσυκλέτα και αρχίζω να περπατώ για αρκετά λεπτά της ώρας, εξερευνώντας την περιοχή.
Μετά από λίγα χιλιόμετρα, βρίσκομαι στο Castletown, το οποίο είναι χτισμένο στην πλαγιά ενός αρχαίου ηφαιστείου και θεωρείται ως η πιο ιστορική και γραφική πόλη του ΙοΜ και για πολλούς αιώνες αποτελούσε την πρωτεύουσά του μέχρι και το 1866. Στο λιμάνι, αντικρίζω πάλι το ίδιο θέαμα με τις βάρκες να ακουμπούν στον πυθμένα της θάλασσας, ένεκα της πτώσεως στάθμης της θάλασσας.
Το Castletown δείχνει πανέμορφο, με το μεσαιωνικό κάστρο να ξεχωρίζει. Επίσης, εκεί υπάρχει αστυνομικό τμήμα, καθώς και το Παλαιό Κοινοβούλιο το οποίο πλέον αποτελεί Λαογραφικό Μουσείο.
Κινούμαι σε μια παραθαλάσσια διαδρομή (Α5) μέχρι το Port Erin, όπου στην προσπάθεια εξερεύνησης, πηγαίνω πρώτα στο δεύτερο και μετά στο πρώτο χωριό μετά το Castletown. Ελπίζω να αντιλήφθηκες ότι πάλι τα έκανα πουτ@ν@ρ!ό και χάθηκα για άλλη μια φορά …
Φτάνω στο Port Erin, με την αμμουδερή παραλία και το κάστρο στο βάθος. Εκεί θα κάνω άλλη μια ολιγόλεπτη στάση.
Παντού στο νησί βλέπεις το διάσημο έμβλημα ή εθνόσημο του ΙοΜ, γνωστό και ως “Manx Tρισκέλιον” το οποίο είναι ένα κέλτικο σύμβολο που αναπαριστά τρία πόδια να ενώνονται στον μηρό και να δένονται στο γόνατο.
Στη συνέχεια περνάω από το Gregneash, μέσω μιας καταπληκτικής διαδρομής που οδηγεί στο Sound, όπου εκεί βρίσκεται το νησί Calf of Man, το οποίο είναι ένα ακατοίκητο παρατηρητήριο πουλιών. Μέχρι στιγμής, είναι η διαδρομή που με γοήτευσε περισσότερο στο νησί. Η δε θέα του Calf of Man, με αποζημιώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κρατώντας με κοντά της για αρκετή ώρα …
Σήμερα δεν ξέρω τι μ’ έχει πιάσει και στήνω συνέχεια τη φωτογραφική στο τρίποδο. Μέχρι σήμερα ήταν μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, οι φωτογραφίες που εμπεριείχαν τη φάτσα μου. Μάλλον στο IoM μ’ έπιασε το ψώνιο μου, φαίνεται …
Θα ήθελα να επισημάνω πως στο Gregneash υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο, το οποίο αναπαριστά τη ζωή στο νησί κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Φυσικά, δεν το επισκέφθηκα ο ηλίθιος, παρόλο που είχα τις πληροφορίες από τον Γιώργο. Ώρες – ώρες είμαι για σφαλιάρες …
Επίσης το νότιο τμήμα του νησιού, αποτελεί τη λεγόμενη “Ισπανική Κεφαλή”, η οποία ονομάστηκε έτσι, γιατί χρησίμευε ως παρατηρητήριο για την ισπανική αρμάδα που ετοιμαζόταν να φτάσει στο νησί εν έτει 1588 και αποκρούστηκε από τον Sir Fransis Drake και τα πλοία του.
Αποχωρώ από το Calf of Man και αφού χάθηκα για κάμποση ώρα σε διάφορα χωριουδάκια, βρίσκομαι στον κεντρικό δρόμο για το Peel. Aνεβαίνω έναν λόφο με άγριους χερσότοπους οι οποίοι φτάνουν μέχρι και τα 500 m υψόμετρο. Οδηγώ στο Cronk ny Irrey Lhaa, το οποίο μεταφράζεται ως “ο λόφος για το διάλειμμα της ημέρας”, από τους ψαράδες που χάζευαν την ανατολή του ήλιου, επιστρέφοντας στο Peel μετά από το νυχτερινό ψάρεμα. Κινούμενος λοιπόν στον Α36 και Α27 προς Daldy, παρατήρησα ένα σκιάχτρο που απεικόνιζε έναν μοτοσυκλετιστή. Δυστυχώς δεν είχα την ευχέρεια να το απαθανατίσω …
Και φτάνω στο Peel, στο οποίο ξεχωρίζει το αρχαίο κάστρο αλλά και ο ερειπωμένος καθεδρικός του 13ου αιώνα, στο νησάκι του Αγίου Πατρικίου. To Peel θεωρείται το κέντρο της αλιευτικής βιομηχανίας του νησιού.
Στη συνέχεια ακολουθώ τον παραθαλάσσιο δρόμο Α4 προς Kirk Michael, όπου εκεί υπάρχει ένα ιδιωτικό μουσείο μοτοσυκλετών. Το οποίο φυσικά και δεν επισκέφθηκα ο ξανά – μανά ηλίθιος, εν αντιθέσει με τον φίλο μου τον Γιώργο, το μυαλό του οποίου στροφάρει πιο πολύ από το δικό μου …
Μετά το Kirk Michael, οδηγώ στον Α3 μέχρι το Sulby, όπου αποτελεί τμήμα της διαδρομής του αγώνα Isle of Man TT. Η διαδρομή περνάει μέσα από περιοχές με πυκνή βλάστηση και η άσφλατος είναι σε άριστο επίπεδο. Mέχρι τώρα στους δρόμους από τους οποίους δεν περνάει η διαδρομή του αγώνα, σε αρκετά σημεία παρατήρησα αρκετές κακοτεχνίες και ανωμαλίες στον δρόμο που έκαναν το TDM να λικνίζεται στους ρυθμούς του καρσιλαμά …
Στη συνέχεια ακολουθώ τον Α17, όπου την περιέργειά μου κεντρίζουν οι πινακίδες ενός χωριού με το όνομα … Andreas!
Mετά από κάμποση ώρα σε στενούς δρόμους βρίσκομαι στο Point of Ayre, το οποίο αποτελεί το βορειότερο άκρο του νησιού, με την Σκωτία να φαίνεται στο βάθος. Εκεί υπάρχει ο παλαιός και ο καινούριος φάρος. Δράττομαι της περίστασης να μείνω για κάμποση ώρα, μιας και τα απομακρυσμένα σημεία ανέκαθεν με γοήτευαν …
Απέναντι μου η Σκωτία, η οποία θα με καλωσορίσει τις προσεχείς ημέρες με τα περίφημα Highlands. Kι εκεί που έχω στήσει τρίποδο για αυτοφωτογράφιση, ένα αυτοκίνητο πλησιάζει φουριόζο στο parking και του κάνω νόημα να σταματήσει, καθώς φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί το τρίποδο με τη φωτογραφική! Τα έσωσα τελευταία στιγμή, αλλά τουλάχιστον κέρδισα την καλύτερη ψωνίστικη πόζα μετά από 1.584 λήψεις …
– Πουπαρεδικέμου!
Aποχωρώ από το Point of Ayre και σταματώ στο χωριό Andreas, αλλά και στο Ramsey.
Aκολουθώ τον Α2 ο οποίος περνάει από το Laxey και καταλήγει στο Douglas.
Στο Laxey υπάρχουν εγκαταλελειμμένα ορυχεία και ο γιγάντιος νερόμυλος Lady Isabella, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1854 και πήρε το όνομα της συζύγου, του τότε κυβερνήτη του νησιού. O τροχός έχει διάμετρο 22 m και με 3 rpm μπορεί να αντλήσει 250 gal/min.
Η πινακίδα για το περίφημο τρενάκι του ΙοΜ. Περισσότερα αύριο …
Φτάνω στο Douglas, κινούμενος στον παραθαλάσσιο κεντρικό δρόμο του, όπου εκεί υπάρχει ένα ηρώο γι’ αυτούς που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των δυο Παγκοσμίων Πολέμων.
Η αλήθεια είναι πως και στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους, το ΙοΜ δεν έμεινε αμέτοχο καθώς φιλοξένησε στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων του εχθρού. Μάλιστα πολλοί Ιταλοί αιχμάλωτοι έμειναν στο νησί και μετά το πέρας των πολέμων όπου άφησαν ως κληροδότημα την ιταλική κουζίνα, με τα ιταλικά εστιατόρια να είναι αρκετά ακόμα και σήμερα.
Mπαίνω σ’ ένα κλειστό και πολυώροφο parking, στην προσπάθειά μου να παρκάρω κάπου τη μοτοσυκλέτα. Όμως στην περιοχή επικρατεί μια νέκρα θα έλεγα, λόγω του ότι είναι Κυριακή και τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά.
Έτσι λοιπόν, οδηγούμαι στο super market ενός βενζινάδικου, προκειμένου να αγοράσω τα φαγώσιμα που σε κάθε ταξίδι αποτελούν τις διατροφικές μου συνήθειες. Στη συνέχεια φτάνω στο camping, όπου πίνω μια εύγεστη ινδική μπύρα, κάνω ένα ντους και στις 23:10 πέφτω κατάκοπος για ύπνο.
Σήμερα είδα τη φυσική ομορφιά του νησιού, κάνοντας τον γύρο του, αποφεύγοντας τους κεντρικούς δρόμους. Αύριο έχω σκοπό να κάνω τη διαδρομή του αγώνα. Toυ περίφημου Isle of Man TT …
Οie vie!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Glenlough Campsite (11,27 €)
Βενζίνη: 10,72 €
Λοιπά: 8,63 €
Σύνολο: 30,62 €
Γενικό Σύνολο: 1.027,76 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!