Ημέρα 18η: Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015, Εdinburgh (50,9 km)
Σκηνικό θεάτρου
Ξύπνησα στις 08:00 και σηκώθηκα μετά από μία ώρα. Πρώτη μου δουλειά είναι να πλύνω τα δόντια και το πρόσωπό μου. Σε πολλά μπάνια, τόσο στην Ιρλανδία όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν δυο ξεχωριστές βρύσες, μία για το ζεστό και μία για το κρύο, πράγμα που δεν σου επιτρέπει να ρυθμίσεις τη θερμοκρασία του νερού. Κι εκεί που έχεις ανοιχτό το κρύο (το οποίο είναι παγωμένο) ανοίγεις το ζεστό (το οποίο καίει) και τσουρουφλίζεσαι! Τα νεύρα μου πρωί – πρωί …
Στην Σκωτία βρίσκομαι εξάλλου και πρέπει να υποστώ αυτό το σκωτσέζικο ντους, με την εναλλαγή ζεστού και κρύου. Το καλό πάντως είναι πως στο ντους, δεν υπάρχει αυτή η μ@λακία. Εν πάση περιπτώσει, οι Σκωτσέζοι που ήταν μαζί μου στο μπάνιο, ακόμα αναρωτιούνται τι σημαίνει η ακαταλαβίστικη γι’ αυτούς λέξη “gamoton!@#$%^kaitin!@#$%^mouproiproi” την οποία ψέλλιζα πολλάκις, όσο έριχνα νερό στο πρόσωπό μου. Aφού έφτιαξα καφέ, προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη το πρόγραμμα της σημερινής ημέρας, η οποία είναι ημέρα αναδιοργάνωσης. Πρώτη και σημαντικότερη δουλειά, είναι να αλλάξω τα λάδια της μοτοσυκλέτας. Στη συνέχεια πρέπει να κάνω μια βόλτα στο Εδιμβούργο, έτσι ώστε να πω ότι είδα και κάτι από αυτό. Μετά πρέπει να πλύνω και να στεγνώσω τα ρούχα μου, να τραβήξω βρετανικές λίρες από ΑΤΜ και να αγοράσω προμήθειες από super market.
To όντως εξυπηρετικό προσωπικό του πανάκριβου camping, πέραν του ότι με κατατόπισε στα της πρωτεύουσας, μου βρήκε τη διεύθυνση της αντιπροσωπείας της Yamaha. Αφού έβαλα τις συντεταγμένες στο GPS, μετά από περίπου 8 km, βρίσκομαι στον προορισμό μου, κάπου κοντά σ’ ένα βενζινάδικο της Shell. Προσπαθώ να βρω Yamaha, πουθενά Yamaha! Και όχι μόνο Yamaha, αλλά ούτε ένα συνεργείο ή αντιπροσωπεία μοτοσυκλετών.
Ευτυχώς η εφαρμογή Navigon που χρησιμοποιώ για GPS στο smartphone, είναι υπερπλήρης για τα δικές μου ανάγκες κι έτσι βρίσκω ένα κατάστημα με μοτοσυκλέτες, το οποίο απέχει περίπου 8 km από το σημείο που βρίσκομαι. Αφού οδηγώ στην ασφυκτική κίνηση του Εδιμβούργου, μετά από μερικά λεπτά βρίσκομαι στο κατάστημα 2 Wheels, το οποίο είναι έκθεση και συνεργείο μοτοσυκλετών της Honda και της Triumph. Η υπάλληλος, με περισσή ευγένεια και πάντα με χαμόγελο, χωρίς δεύτερη σκέψη, μπαίνει στον υπολογιστή και μου εκτυπώνει ένα δισέλιδο οδηγιών με χάρτη, για το πώς θα πάω από αυτό εδώ το σημείο στην Yamaha! Αυτό θα πει εξυπηρέτηση!
Σ’ ένα ανάλογο περιστατικό που μου συνέβη κάπου στην Ελλάδα, βρέθηκα κατά τύχη σ’ ένα συνεργείο μοτοσυκλετών και ρώτησα τον ιδιοκτήτη να μου πει πού βρίσκεται η αντιπροσωπεία της Yamaha. Tελικά εισέπραξα ένα “δεν ξέρω, κάπου εδώ κοντά πρέπει να είναι” μαζί με μια επιδεικτική αδιαφορία και αγένεια. Χωρίς να έχω διάθεση να ισοπεδώσω τα πάντα, σε γενικές γραμμές αυτή είναι η διαφορά του μέσου Έλληνα και του μέσου Ευρωπαίου επαγγελματία …
Και κάτι άλλο: εν έτει 2008 όταν ταξίδεψα στις ΗΠΑ, ένα από τα πολλά πράγματα που παρατήρησα, είναι πως όταν θες να αγοράσεις ο,τιδήποτε και πας σ’ ένα μαγαζί και δεν το έχει, ο υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να ψάξει και να βρει πού υπάρχει αυτό που ψάχνεις και να σε στείλει ακόμα και σε ανταγωνιστικό μαγαζί! Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα δυτικού πολιτισμού, το οποίο ακούγεται εξωφρενικό σε μια τριτοκοσμική χώρα κάπου στα Βαλκάνια που απέχει παρασάγγας από αυτό το πρότυπο πολιτισμού.
Μετά από περίπου 8 km, βρίσκομαι στο ίδιο σημείο που βρέθηκα πριν αρκετή ώρα. Απλά, αυτή τη φορά στρίβω αριστερά στο βενζινάδικο της Shell και μέσα σ’ ένα στενό βρίσκεται το κατάστημα Saltire Motorcycles, το οποίο είναι έκθεση και συνεργείο της Suzuki και της Yamaha. O υπάλληλος μου λέει πως έχουν αρκετή δουλειά και δεν μπορούν να με εξυπηρετήσουν ούτε αύριο! Αφού έβαλα το cd να παίξει το άσμα “άι αμ φρομ Γκρις εντ άι τράβελ γουίθ μάι μοτορσάικολ του Σκότλαντ”, προκειμένου να τον πιάσω στο φιλότιμο, τελικά τον έπεισα και θα βάλει τη μοτοσυκλέτα στον πάγκο.
Σκοτώνω τον χρόνο μου χαζεύοντας την έκθεση, με το βλέμμα μου να καρφώνεται στον διάδοχο του TDM, το νέο Yamaha MT-09 Tracer. Όμορφη μοτοσυκλέτα, αλλά δεν είναι αυτή που ανταποκρίνεται στα γούστα μου.
Επίσης ένα TDM κεντρίζει την περιέργειά μου, προκαλώντας μου ένα μειδίαμα με την κόρνα, τη χούφτα και την ταινία led στη μάσκα.
Ήδη έχω αρχίσει να νευριάζω από μέσα μου, καθώς βλέπω ότι καθυστερούν πολύ. Μετά από περίπου μιάμιση ώρα και βάλε, η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη. Όπως μου εξήγησε ο τύπος, καθυστέρησαν γιατί την αλλαγή των λαδιών την έκανε ένας μαθητευόμενος νεαρός υπό την επίβλεψη του μάστορά του. Αλλάχθηκαν τα λάδια (ημισυνθετικά Yamalube) και το φίλτρο λαδιού, για τα οποία πλήρωσα 100 € και κάτι ψιλά! Σχεδόν τα διπλά απ’ ότι πληρώνω στην Ελλάδα! Αν ήξερα ότι ήταν τόσο ακριβά, τότε θα κουβαλούσα μαζί μου τα λάδια από την Ελλάδα και θα τ’ άλλαζα μόνος μου, όπως έκανα και πριν δυο χρόνια στην Νορβηγία. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, 4 lt λαδιού προσθέτουν βάρος και αφαιρούν χώρο από τις αποσκευές μου.
Φεύγοντας, ο μηχανικός μου είπε πως η μοτοσυκλέτα έχει ένα κενό κάτω από τιμόνι (έτσι κατάλαβα από τα άθλια γνώση της αγγλικής) και έχει ως συνέπεια να μην τερματίζει η εμπρός ανάρτηση κατά το φρενάρισμα. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να επισκευαστεί άμεσα και θα πρέπει να οδηγώ προσεκτικά μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Με διαβεβαίωσε πως αν οδηγώ σε ήπιους ταξιδιωτικούς ρυθμούς, τότε δεν θα έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Επιστρέφω στο camping, όπου αλλάζω ενδυμασία φορώντας τα casual (ε, ρε το αγγλικό μου). Παίρνω το διώροφο λεωφορείο και μετά από περίπου μισή ώρα (ή περίπου 10 km) βρίσκομαι στο κέντρο του Εδιμβούργου. Πρώτη μου δουλειά είναι να πάω να τσιμπήσω κάτι στα Mc Donalds, καθώς με το απόκομμα του εισιτηρίου από το λεωφορείο, έχω μια σημαντική έκπτωση στο μενού. Αφού γέμισα το στομάχι μου με πλαστικό burger και μαύρο υγρό (coca – cola), πλέον περιηγούμαι σε αυτήν την εξέχουσα πόλη. Το Εδιμβούργο …
H πρωτεύουσα της Σκωτίας από το 1427, το Εδιμβούργο, θεωρείται μια από τις γραφικότερες πόλεις όλης της Ευρώπης και ο δεύτερος πιο δημοφιλής προορισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Λονδίνο, με πάνω από 1.000.000 επισκέπτες ετησίως. Χτισμένο στην νότια ακτή του κόλπου Firth of the Fort, έχει 486.120 κατοίκους (απογραφή 2011). Παρόλο που είναι η πρωτεύουσα της χώρας, ωστόσο δεν αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της, καθώς είναι δεύτερη μετά την Γλασκώβη. Χάρη στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, αποτέλεσε σημαντικό πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης κατά την περίοδο του Διαφωτισμού. Με πάνω από 4.500 κτίρια χαρακτηριζόμενα ως διατηρητέα, σου δίνει την αίσθηση πως η πόλη ζει σε πρότερη εποχή. Γνωστή και ως η “Αθήνα του Βορρά” είναι χτισμένη όπως η Αρχαία Ρώμη, πάνω σε 7 λόφους. Θεωρείται ως η πόλη που έχει τον καλύτερο καιρό στην Σκωτία, μιας και έχει τη λιγότερη βροχόπτωση. Α, ξέχασα να αναφέρω πως ο καιρός και σήμερα είναι ηλιόλουστος …
Για αρχή περπατάω στην Princes Street, ανάμεσα σε πλήθος κόσμου, κυρίως νεαρής ηλικίας, να προσδίδει δυνατά vibes στην πόλη. Λογικό μιας και το Εδιμβούργο αποτελεί μεταξύ άλλων και δημοφιλή φοιτητούπολη. Η αρχιτεκτονική γοτθικού και νεογοτθικού ρυθμού, είναι ένα χαρακτηριστικό της πόλης, το οποίο με εντυπωσιάζει.
Περπατώ σ’ ένα πάρκο κάτω από τον λόφο που είναι χτισμένο το κάστρο της πόλης, όπου εκεί ξεχωρίζει η The Parish Church of St Cuthbert.
Vauxhall (και όχι Opel) Αstra GTC στο Ηνωμένο Βασίλειο και φυσικά δεξιοτίμονο …
Ανεβαίνω έναν κεντρικό δρόμο και μετά από λίγα λεπτά φτάνω στο Κάστρο του Εδιμβούργου (Edinburgh Castle), το οποίο αποτελεί το σήμα κατατεθέν την πόλης. Από κόσμο γίνεται το έλα να δεις. Η είσοδος είναι 15 ή 16 £ (δεν θυμάμαι ακριβώς) την οποία και δεν θα τιμήσω μιας και τα οικονομικά μου την θεωρούν ολίγον τι τσιμπημένη …
Πριν την είσοδο του κάστρου, υπάρχουν κερκίδες που θυμίζουν γήπεδο ποδοσφαίρου ή μπάσκετ πιο σωστά, αν αναλογιστείς τη χωρητικότητα, όπου εκεί λαμβάνει χώρα το Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, ένα από τα πιο δημοφιλή στον κόσμο.
Στη συνέχεια περπατώ στο Βασιλικό Μίλι (Royal Mile), το οποίο είναι μια οδός που συνδέει το Κάστρο του Εδιμβούργου με το Παλάτι του Holyrood και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Πολλά μαγαζιά και πάρα πολύς κόσμος. Πολλοί ναοί γοτθικού και νεογοτθικού ρυθμού ελκύουν την προσοχή μου.
Μπήκα μέσα σ’ έναν τέτοιο έτσι από περιέργεια. Το “ήλθον, είδον και απήλθον” εκφράζει πλήρως την αδιάφορη επίσκεψή μου σε ναούς οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος.
Πού είναι οι παντόφλες του γέροντα Παϊσιου, ρε παιδιά;
Πολλοί μουσικοί βρίσκονται στο Royal Mile. Ένας τύπος με τη χαρακτηριστική σκωτσέζικη φούστα των Highlanders και την γκάιντα (ή ασκομαντούρα), τραβάει τα φλας των τουριστών.
H συνέχεια με βρίσκει να περπατώ στους κεντρικούς δρόμους, με τη φωτογραφική ανά χείρας να απαθανατίζει ότι ελκύει την προσοχή μου. Βασικά, μόνο το ωραίο φύλο ελκύει την προσοχή μου, αλλά έχω καταλάβει πως αν θες να πας στις Βρετανικές Νήσους για να δεις όμορφες και γοητευτικές γυναίκες, μάλλον διάλεξες λάθος προορισμό. Νομίζω ότι οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της πρώην Τσεχοσλοβακίας θα σε αποζημιώσουν περισσότερο. Άσε που πέφτουν και πιο κοντά …
Ωχ, ξεχάστηκα πάλι! Λοιπόν που είχα μείνει; Α … η συνέχεια με βρίσκει να περπατώ στους κεντρικούς δρόμους, με τη φωτογραφική ανά χείρας να απαθανατίζει ότι ελκύει την προσοχή μου …
Τι νόμισες; Μόνο οι τσολιάδες φορούν φούστα;
Μετά από μερικά λεπτά περπατήματος, ανεβαίνω στον Λόφο του Calton (Calton Hill), τον κάτι σαν την Ακρόπολη των Αθηνών. Για το Calton Hill, παραχωρώ τον λόγο στην ιστοσελίδα Ταξιδολόγιο:
Το Calton Hill είναι ένας από τους λόφους του Εδιμβούργου, ακριβώς δίπλα στο κέντρο της πόλης. Με την πρώτη ματιά είναι ολοφάνερη η ομοιότητα της με μια απόπειρα να μοιάσει την ακρόπολη των Αθηνών χωρίς επιτυχία όμως. Η ακρόπολη είναι στην πραγματικότητα μια ημιτελής μνημείο – αρχικά με την ονομασία «Εθνικό Μνημείο της Φύσης». Ξεκίνησε το 1816, ένα χρόνο μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό και ήταν γραφτό να γίνει ένα αντίγραφο του Παρθενώνα της Αθήνας, ως μνημείο για όσους είχαν πεθάνει στη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων. Η οικοδόμηση ξεκίνησε το 1822, αλλά τα κεφάλαια τελείωσαν με τον αρχιτέκτονα William Playfair να βλέπει μόνο τη μια πρόσοψη του κτιρίου που ολοκληρώθηκε. Βαπτίστηκε από τους κατοίκους τότε “ντροπή του Εδιμβούργου” αλλά είναι τώρα ένα δημοφιλές ορόσημο. Η κορυφή του λόφου Calton είναι συνήθως ήσυχο μέρος για βόλτα με την πανοραμική θέα της πόλης, συμπεριλαμβανομένης της οδού Princes (η κύρια οδική αρτηρία για αγορές) και το κάστρο του Εδιμβούργου. Το Calton Hill είναι εύκολα προσβάσιμο. Χρειάζονται περίπου πέντε λεπτά για να φτάσετε στην κορυφή του λόφου από μια σκάλα στη Regent Road στη νότια πλευρά του, και στη Royal Terrace στη βόρεια πλευρά. Υπάρχουν επίσης δύο παρατηρητήρια στο λόφο. Κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης ο λόφος γίνεται χώρος πολλών εκδηλώσεων. Σε αυτό το λόφο γίνεται επίσης κάθε χρόνο και το φεστιβάλ Beltane Fire που γιορτάζεται η έλευση του καλοκαιριού κατά τη αρχαία παγανιστική γιορτή.
Bρίσκομαι για αρκετή ώρα στον Calton Hill, ενθυμούμενος τα λόγια του συγγραφέα Robert Louis Balfour Stevenson (1850 – 1894) για τη θέα του Εδιμβούργου από τον Λόφο του Calton:
Κι όμως δεν είναι σκηνικό θεάτρου, είναι μια πραγματική πόλη!
Η συνέχεια με βρίσκει να περπατώ πάλι σε κεντρικούς δρόμους, φωτογραφίζοντας.
Tσολιάς … σόρι, Χαϊλάντερ.
Μετά από πάνω από δυο ώρες στην πρωτεύουσα της Σκωτίας, παίρνω το λεωφορείο και οδηγούμαι στο camping.
Φτάνοντας εκεί, βάζω στο GPS να μου βρει το πιο κοντινό Lidl, προκειμένου να αγοράσω προμήθειες για τις επόμενες ημέρες. Αχ, πόσο εύκολη μου έχει κάνει τη ζωή αυτό το μηχάνημα που ηλίθιο το ανεβάζω, γ@μημένο το κατεβάζω …
Το υπόλοιπο του χρόνου μου στο camping, το αφιερώνω στην αναδιοργάνωση και στην τακτοποίηση των πραγμάτων μου. Βάζω στο πλυντήριο – στεγνωτήριο όλα τα άπλυτα και πλέον αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στην πρώτη ημέρα του ταξιδιωτικού.
Γράφω το ημερολόγιο, μελετώ την αυριανή διαδρομή, κάνω ένα ντους και στις 22:20 πέφτω για ύπνο, με την αγωνία μου να χτυπάει κόκκινο. Από αύριο μπαίνω στα περίφημα Highlands …
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Mortonhall Caravan Park (26,99 €)
Πλύσιμο και στέγνωμα ρούχων: 5,71 €
Εισιτήρια λεωφορείου: 4,28 €
Αλλαγή λαδιών και φίλτρου λαδιών: Saltire Motorcycles (102,60 €)
Λοιπά: 11,25 €
Σύνολο: 150,83 €
Γενικό Σύνολο: 1.264,60 €
Ένα χρήσιμο tip, αν έχεις μείνει από μετρητά: στην Σκωτία και στο Ηνωμένο Βασίλειο, το € δεν γίνεται δεκτό στις συναλλαγές μετρητοίς. Δεκτή γίνεται μόνο η £. Αφού λοιπόν έμεινα από £ το πρωί, δεν μπορούσα ούτε το εισιτήριο του λεωφορείου να πληρώσω. Έτσι λοιπόν, με την προτροπή του ευγενέστατου προσωπικού, πήγα στο μπαρ – εστιατόριο του camping και μου έδωσε 10 £, τις οποίες κράτησε από την χρεωστική μου κάρτα, χωρίς καμία επιβάρυνση. Στο κέντρο του Εδιμβούργου ξεχάστηκα και δεν έκανα ανάληψη από ΑΤΜ. Το απόγευμα λοιπόν, πήγα πάλι στο μπαρ – εστιατόριο, όπου ο μπάρμαν, μου έδωσε 100 £ αυτή τη φορά, τις οποίες και κράτησε από την κάρτα μου, επίσης χωρίς χρέωση. Ίσως αυτός ο τρόπος να συμφέρει από το να κάνεις ανάληψη από ΑΤΜ, το οποίο αν δεν είναι συνεργαζόμενο με την τράπεζα, σου κρατάει ένα ποσό για τη συναλλαγή. Το λέω με κάθε επιφύλαξη το τελευταίο, μιας και δεν έχω επαρκή γνώση επί του θέματος …
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!