Ημέρα 22η: Κυριακή 19 Ιουλίου 2015, Ιnchnadamph – Balmacara (325,3 km)
Λόλα, να ένα Applecross
Στις 08:00 σηκώθηκα από τη σκην … ωπ, λάθος – η συνήθεια βλέπεις! Σηκώθηκα από το κρεβάτι και μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στην τραπεζαρία απολαμβάνοντας έναν γαλλικό καφέ και δυο φέτες ψωμί με βούτυρο και μέλι. Περιττό να αναφέρω πως αισθάνομαι σαν βασιλιάς …
Ανοίγω το facebook, όπου ο Οικονομάκης με τον Κυριακόπουλο με καθησυχάζουν πως κάτι μπορούμε να σώσουμε από τη memory card της compact, με τις πιθανότητες όμως να είναι λίγες.
Σήμερα ο καιρός φαίνεται καλός. Τι καλός δηλαδή, αχτίδα ήλιου δεν φαίνεται ούτε στο ελάχιστο. Τουλάχιστον έχει σταματήσει να βρέχει, άρα είναι πολύ καλύτερα από χθες. Η θέα από τον μικρό ξενώνα στο λιβάδι είναι όμορφη.
Στις 09:30 αναχωρώ και λίγα μέτρα παραπέρα σταματώ σ’ ένα σημείο της λίμνης Loch Assynt, όπου εκεί βρίσκεται το κάστρο Ardvreck Castle, αλλά και ένα σπίτι λίγο παραπέρα. Στα δυο αυτά σημεία βγάζω τα φωτογραφικά μου απωθημένα, μετά το χθεσινό ξενέρωμα που έφαγα με τις χαμένες φωτογραφίες.
Από μακριά η αισθητική του κάστρου, μου φαίνεται άθλια. Mικρό και ίσως ασήμαντο. Κι όμως οι Σκωτσέζοι, καταφέρνουν να το αναδείξουν, αξιοποιώντας τόσο τη φυσική του θέση, όσο και την ιστορία του, προσελκύοντας έτσι πολλούς τουρίστες. Και για άλλη μια φορά παρατηρώ πως στην Ελλάδα, παρόλο που έχουμε αρκετά ενδιαφέροντα κτίσματα, δεν τα εκμεταλλευόμαστε καθόλου τουριστικά. Γιατί έχουμε μάθει να αξιοποιούμε τον τουρισμό, μόνο για να πλουτίσουμε το καλοκαίρι και να καθόμαστε τον χειμώνα. Προφανώς η έννοια ελληνικός τουρισμός είναι συνυφασμένη με γκρικ ταβέρνα, τζατζίκι, σουβλάκι, γκρικ μουζάκα και όχι τον Παρθενώνα …
Σήμερα έχω βάλει σκοπό να οδηγήσω στο Applecross Pass και το βράδυ να μπω κάπου στο Isle of Skye, προκειμένου να έχω όλη την αυριανή ημέρα στη διάθεσή μου προκειμένου να το εξερευνήσω. Φύγαμε λοιπόν …
Κινούμαι στον A837 προς Ledmore και μετά ακολουθώ στον A835 προς Ullapool. Η θέα της λίμνης Lochan an Ais θα με μαγέψει, με τα σύννεφα να προσπαθούν να κρύψουν τις βουνοκορφές, οι οποίες καθρεφτίζονται στα γαλήνια νερά της.
Στο Ardmair κοιτώ στο βάθος και τα πάντα είναι κάτασπρα. Ίσα που ξεχωρίζει ένα πλοίο στο πέλαγος.
Μετά την Ullapool εξακολουθώ να κινούμαι στον A835, με τη λίμνη Loch Broom να ξεχωρίζει.
Σ’ ένα σημείο στον χάρτη κοιτώ δυο σημειωμένα αξιοθέατα: τους καταρράκτες Falls of Measach και το φαράγγι Corrieshalloch Gorge, τα οποία βρίσκονται δεξιά στον δρόμο μου, δηλαδή στην αρχή του A832 από αυτό το σημείο. Έτσι όπως είναι σημειωμένα στον χάρτη, υποθέτω πως είναι δυο ξεχωριστά αξιοθέατα, αλλά επειδή το μυαλό μου είναι ξουράφι, περιφέρομαι για αρκετή ώρα στην περιοχή μπας και καταλάβω πού βρίσκεται το ένα και πού το άλλο. Έμεινα με την απορία, τόσο ξύπνιο παιδί που είμαι …
Bρίσκομαι στο parking μαζί με άλλους τουρίστες και η είσοδος απ’ ότι μπορώ να καταλάβω είναι ελεύθερη, μιας και δεν υπάρχει κανείς υπάλληλος. Σε κάποια φάση παρατηρώ ότι η είσοδος είναι ηλεκτρονική, όπου πληρώνεις το αντίτιμο και μπαίνεις στον χώρο. Ελάχιστοι πληρώνουν και οι περισσότεροι μπαίνουν μέσα δωρεάν, αφού δεν υπάρχει έλεγχος. Φυσικά μιμούμαι το παράδειγμα των δεύτερων και ακολουθώ ένα κατηφορικό μονοπάτι, το οποίο οδηγεί στους καταρράκτες.
Μετά από λίγα λεπτά ανεβαίνω το μονοπάτι και σ’ ένα σημείο ενώ συζητώ μ’ ένα ζευγάρι μεσήλικων, η DSLR πέφτει στο έδαφος! Αυτό συμβαίνει για δεύτερη φορά σ’ αυτό το ταξίδι! Αφού βεβαιώθηκα ότι δεν έπαθε τίποτα, συνεχίζω τον δρόμο μου. Στον Α835 με πορεία προς Gorstan, με τη λίμνη Loch Glascarnoch να ξεχωρίζει. Τα χιλιόμετρα μετά την Ullapool, μου φαίνεται πως βγαίνουν γρήγορα. Περίεργο πράγμα, άκου εκεί να βγαίνουν γρήγορα τα χιλιόμετρα στα Highlands. Είναι που δεν βρίσκεσαι σε b – road, ηλίθιε!
Στο Gorstan ακολουθώ τον b – road Α832 και σταματώ στη λίμνη Loch a’ Chuilinn, η οποία θα με καθηλώσει μ’ ένα εκπληκτικό καθρέφτισμα του τοπίου στα νερά της. Eίναι από τις περιπτώσεις που η στάση μου μεταφράζεται σε μισή έως και μία ώρα, όπου συνήθως πίνω μερικές γουλιές καφέ, καπνίζω μερικά τσιγάρα και τσιμπάω κατιτίς.
Πριν αρχίζω να πυροβολώ κατά ριπάς με τη φωτογραφική, σ’ ένα από τα καλύτερα καθρεφτίσματα που έχω δει στη ζωή μου και το καλύτερο στην Σκωτία, κρίνω σκόπιμο να φτιάξω δυο σάντουιτς, μιας και το στομάχι μου αρχίζει να διαμαρτύρεται επικίνδυνα. Και την ώρα που τα φτιάχνω αποκτώντας ύφος αλά Μαμαλάκη, φυσάει ένα ελαφρό αεράκι, το οποίο χάλασε αυτό το εκπληκτικό καθρέφτισμα της φύσης. Πλέον τα νερά είναι ταραγμένα και όχι γαλήνια, όπως πριν λίγες στιγμές.
Μάλλον η φωτογραφία δεν με θέλει σ’ αυτό το ταξίδι κι έτσι λοιπόν έμεινα με τα λουκάνικα …
Ο Α890 αποτελεί έναν δρόμο, στον οποίο μπορείς να κινηθείς ανετότατα. Γραφικός με τη λίμνη Loch Dughaill να ξεχωρίζει.
Aπό ένα σημείο και μετά γίνεται ιδιαίτερα στενός με την πινακίδα να αναγράφει “single track road”. Γίνονται έργα επί του δρόμου και σ’ ένα passing place θα κρυφτώ σε κάτι θάμνους για (μ)πιστολιά αλλά και για φωτογραφία.
Φτάνω στο Lochcarron στη λίμνη Loch Carron, προσπαθώντας να βρω βενζινάδικο. Σταματώ σ’ ένα και είναι κλειστό. Πηγαίνω σ’ ένα άλλο λίγο πιο πίσω το οποίο είναι κλειστό, αλλά μπορείς να βάλεις βενζίνη και να πληρώσεις είτε μετρητοίς είτε με debit card. Δεν δέχεται την κάρτα μου και μετά από αρκετές ημέρες με ζώνουν πάλι τα φίδια. Δεν δέχεται επίσης ούτε την κάρτα ενός τύπου που ταξιδεύει με παπί. Αλλά ούτε και τις κάρτες κάποιων άλλων οδηγών που έρχονται για να ανεφοδιαστούν. Με πλησιάζει μια γυναίκα από το απέναντι mini market και μου λέει πως το μηχάνημα έχει κάποιο πρόβλημα με τις κάρτες και δέχεται μόνο μετρητοίς. Μου λέει να μου δώσει στερλίνες και να τις πληρώσω με την κάρτα μου στο μηχάνημα του mini market. Aρνούμαι ευγενικά μιας και έχω αρκετή βενζίνη στο ντεπόζιτο που αρκεί για να βγάλω όλη την ημέρα. Έτσι λοιπόν μένω για λίγα λεπτά σ’ ένα σημείο προκειμένου να φωτογραφίσω την Loch Carron. Είναι Κυριακή σήμερα και σχεδόν τα πάντα είναι κλειστά. Και σχεδόν όλες οι μοτοσυκλέτες έχουν ξεχυθεί στους δρόμους για την κυριακάτικη βόλτα τους. Πολλές από αυτές τιμούν το πέρασμα Applecross, το οποίο αποτελεί το δημοφιλέστερο πάσο της Σκωτίας.
Κατά ‘κει ξεκινάω κι εγώ λοιπόν. Για αρχή κινούμαι σ’ έναν στενό δρόμο, ακολουθώντας τις υποδείξεις του χάρτη. Βλέπω για εκατομμυριοστή φορά (λες και τις μετράω) τη γνωστή παγίδα για τα ζώα και σύντομα αντικρίζω την ταμπέλα που αναφέρεται στο Applecross, η οποία αναγράφει πως η διαδρομή δεν συνίσταται για αρχάριους οδηγούς.
Από το σημείο αυτό η διαδρομή είναι όχι μόνο επιβλητική, αλλά συγκλονιστική θα έλεγα.
Οι κορυφές μου προκαλούν σοκ και δέος.
Ένα μονότοξο καλοπελεκημένο γεφύρι με ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.
Η θέα της λίμνης Loch Kishorn από ψηλά είναι πανέμορφη.
Όσο ανεβαίνω υψόμετρο, οι βουνοκορφές δημιουργούν ένα συναρπαστικό σκηνικό. Ένας ποταμός ελίσσεται σαν όφις.
Κάποιες από τις στροφές είναι τόσο απότομες που η θέα τους ή σε προκαλεί ή σε φοβίζει.
Η θέα είναι συγκλονιστική … (τα παραλέω, το ξέρω, αλλά ας όψεται ο άκρατος ενθουσιασμός μου).
Φτάνω στο ψηλότερο σημείο του περάσματος, στην κορυφή Meall Gorm, το υψόμετρο της οποίας φτάνει τα 626 m! H θέα από αυτό το σημείο είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.
Από ‘κει και πέρα κατηφορίζω το πέρασμα με τη διαδρομή να μην είναι τόσο επιβλητική όπως και πριν, αλλά παραμένει εξίσου ενδιαφέρουσα.
Και φτάνω στο Applecross, το οποίο είναι ένα χωριό δίπλα στην παραλία. Εκεί συρρέουν αρκετοί μοτοσυκλετιστές όπου απολαμβάνουν τον καφέ τους.
Aφού κάθισα για λίγα λεπτά, συνεχίζω τον μοναχικό μου δρόμο, έχοντας βάλει σκοπό να κάνω έναν γύρο της χερσονήσου του Applecross (Applecross Peninsula) καθώς η εικόνα της στον χάρτη ερεθίζει την ταξιδιωτική φαντασία μου. Και η απτή πραγματικότητα δικαιώνει αυτό το ερέθισμα της φαντασίας μου μέσω όμορφων τοπίων και δρόμων. Αχ, αυτοί οι δρόμοι …
Και ξάφνου μπροστά μου μια στενή λωρίδα γης χωρίζει δυο μικρές λίμνες δίπλα στη θάλασσα. Ένα τοπίο που ακόμα κι όταν κάποια βράδια κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι ταξίδια, ποτέ δεν κατάφερα να φανταστώ …
Αρκετές στροφές πιο μετά, άλλη μια μικρή λίμνη θα μ’ εντυπωσιάσει με τον δρόμο στην απέναντι όχθη της να αποτελείται από αλεπάλληλες στροφές. Να, γιατί γουστάρω Σκωτία και Highlands!
Tα υπόλοιπα χιλιόμετρα κυλούν το ίδιο συναρπαστικά και όμορφα. Δρόμοι με τρελές ανηφοροκατηφόρες, πρόβατα στην άκρη αλλά και καταμεσής του δρόμου και οι λίμνες Loch Torridon, Loch Shieldaig, Loch Damh και Loch Coultrie να δεσπόζουν.
Μετά τη διασταύρωση για Applecross ακολουθώ τον ίδιο δρόμο, επιστρέφοντας στο Lochcarron.
Mετά από αυτό στρίβω δεξιά προς Achintee, όπου κινούμαι στην απέναντι όχθη της Loch Carron, όπου σ’ ένα σημείο της ανηφορικής διαδρομής η θέα είναι εξαιρετική.
Aλυσοδεμένο τραπεζοπαγκάγκι; Γιου κουφ μι μπέιμπι …
Κινούμαι στον Α890 μέχρι και το Ardelve, όπου στρίβω αριστερά και ακολουθώ για λίγα χιλιόμετρα τον Α87 για να δω το φημισμένο κάστρο Eilean Donan Castle. Η ώρα είναι περασμένες 17:00 και το κάστρο είναι κλειστό. Τουλάχιστον οι εσωτερικοί του χώροι, με τους εξωτερικούς όμως να είναι ανοιχτοί για το κοινό. Για αρκετά λεπτά περιηγούμαι στο κάστρο, το οποίο ενώνεται με τη στεριά μέσω μιας πολύτοξης γέφυρας. Ο κόσμος που συρρέει στο κάστρο είναι αρκετός, ακόμα κι όταν είναι κλειστό. Μην ξεχνάμε πως για αρκετούς το εν λόγω κάστρο, αποτελεί το σήμα κατατεθέν ίσως ολόκληρης της Σκωτίας. Ο λόγος που το κάστρο είναι τόσο δημοφιλές, είναι πως σε αυτό το κάστρο γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία Breveheart με τον Mel Gibson στο ρόλο του Σκωτσέζου ήρωα William Wallace. Kαι αυτή τη στιγμή, περισσότερο από ποτέ, παίζει στο μυαλό μου μια μελωδία από την ομώνυμη ταινία …
Tα ιστορικά για το κάστρο θα τα πει ο Στέλιος Βικιπαιδειάκης … σόρι, Οικονομάκης ήθελα να πω. Παρακαλείται ο κύριος Σουργουτσίδης να μην παρέμβει, ευχαριστώ. Σας ακούμε κύριε καθηγητά …
Χτισμένο πάνω σε ένα μικρό νησάκι, ενώνεται με την ξηρά με μια όμορφη πεζογέφυρα. Το όνομά του το πήρε από τον επίσκοπο Donnan of Eigg, ο οποίος μαρτύρησε το 617. Το αρχικό κτίσμα υπολογίζεται ότι είναι του 13ου αιώνα και με την πάροδο των χρόνων έχει υποστεί αρκετές καταστροφές και αλλαγές. Για 200 περίπου χρόνια (από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα) παρέμενε ερειπωμένο, μέχρι την ανακατασκευή του στην τωρινή του μορφή το 1932.
Η ξενάγηση στο κάστρο (είσοδος: 6 λίρες) είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, με ανακατασκευασμένα δωμάτια, τα οποία …
Ώπα Οικονομάκη, στοπ! Προσπαθείς δηλαδή να με βάλεις με το ζόρι μέσα; Δεν βλέπεις που είναι περασμένη η ώρα κι έχει κλείσει; Στέλιο, σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα αυτά τα ξενέρωτα … σόρι, τα ενδιαφέροντα ήθελα να πω, πράγματα που μας είπες.
Eπιστρέφοντας στο parking, συναντώ δυο μοτοσυκλετιστές οι οποίοι έστησαν πηγαδάκι. Ο ένας από αυτούς, με την εμφάνισή του να παραπέμπει σε χεβιμεταλλά είναι από την Αυστραλία και μου λέει να πάω και στην απέναντι όχθη όπου η θέα και από εκεί είναι μοναδική. Για την ώρα βρίσκομαι σ’ αυτό το σημείο τραβώντας φωτογραφίες την αγαπημένη μου, με φόντο το διάσημο κάστρο.
– Ψωνάρα, δεν σε θέλει ούτε το κλικ!
Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στην απέναντι όχθη, όπου την ώρα που τραβώ φωτογραφίες, ένα λεωφορείο σταματά και αποβιβάζει τουρίστες.
Και ξαφνικά ακούω μια ενθουσιώδη γυναικεία φωνή, να μου μιλάει σε κυριολεκτικά άπταιστα ελληνικά:
– Γεια σου! Τι κάνεις, καλά είσαι;
Kάγκελο εγώ! Η γυναίκα μιλάει τόσο άπταιστα τα ελληνικά λες και είναι Ελληνίδα! Αυτή η ένθερμη κίνησή της δεν μπορεί παρά να ζωγραφίσει ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Τι να κάνω, της απαντάω κι εγώ στα ελληνικά:
– Πολύ καλά, εσείς τι κάνετε; Καλά είστε;
– Πολύ καλά κι εγώ. Λατρεύω την Ελλάδα!
– Από πού είστε;
– Γερμανία!
Ξανά κάγκελο εγώ! Ε, όχι και κάθε φορά που συναντώ Γερμανούς, να με πλησιάζουν πρώτοι και με χαμόγελο και να μου λένε πόσο αγαπούν και πόσο λατρεύουν την Ελλάδα! Πού ξανακούστηκε; Μα ούτε ένας να με στραβοκοιτάξει; Μα ούτε ένας να μου πει κακό λόγο; Mα ούτε ένας να με προσβάλλει; Άκου εκεί! Και με τι μούτρα θα βγω μετά εγώ στον κόσμο; Να του πω τι; Ότι όλοι οι Γερμανοί που συνάντησα ήταν φιλικοί άνθρωποι; Κι άμα το πεις, οι ιθαγενείς έχουν έτοιμες τις ταμπέλες που αναγράφουν “ανθέλληνας” και “γερμανοτσολιάς”. Φίλοι μου ιθαγενείς, αυτά να τα πείτε στους πολιτικούς που ξεπούλησαν τη χώρα σας. Όχι στους ταξιδιώτες!
Ανεβαίνω στη μοτοσυκλέτα μου, έτοιμος να αποβιβαστώ στο νησί Isle of Skye, το οποίο απέχει ελάχιστα χιλιόμετρα από το σημείο που βρίσκομαι. Προτού όμως αποβιβαστώ θεωρώ αναγκαίο να ανεφοδιαστώ σε βενζίνη μιας και η ένδειξη της ρεζέρβας αναβοσβήνει. Βρίσκω ένα βενζινάδικο στ’ αριστερά μου το οποίο είναι κλειστό. Περνάω τη γέφυρα Skye Bridge και αποβιβάζομαι στο Isle of Skye.
Προηγουμένως είχα βγάλει το GPS από το tank bag και του είπα να με οδηγήσει στα κοντινότερα βενζινάδικα της περιοχής, σε ακτίνα περίπου 20 km. Με στέλνει σ’ ένα βενζινάδικο το οποίο δεν υπάρχει! Δεν το ρισκάρω να προχωρήσω κι άλλο μέσα στο νησί καθώς δεν ξέρω αν θα βρω τα βενζινάδικα ανοιχτά. Δεν πειράζει, θα διανυκτερεύσω στο Isle of Skye και στο λιμανάκι του Kyleakin, το οποίο είναι δίπλα στη γέφυρα του νησιού. Ο χάρτης λέει ότι εκεί υπάρχει camping. Όμως camping πουθενά. Τι να κάνω ο έρμος, αποχωρώ από το Isle of Skye και πηγαίνω σ’ ένα camping στην Balmacara που είδε το μάτι μου πριν λίγη ώρα.
Φτάνω στο camping και στήνω τη σκηνή μου.
Έξω από το camping υπάρχει ένα super market το οποίο είναι κλειστό. Και το παράδοξο είναι πως αυτό το super market, το GPS το έδειχνε ως βενζινάδικο. Γαμώτο μου, τις Κυριακές τα πάντα μοιάζουν νεκρά. Επίσης υπάρχει ένα ξενοδοχείο και μια pub, όπου πηγαίνω σε αυτήν μπας και τσιμπήσω κάτι. Μπαίνω μέσα και κοιτάω το μενού. To πιο απλό burger κοστίζει 8,95 £! Mια τετραμελής οικογένεια που μόλις κάθισε στο διπλανό τραπέζι κοιτάει το μενού και αμέσως φεύγει. Φεύγω κι εγώ μιας και η τσέπη μου δεν σηκώνει πανάκριβα γεύματα. Τελικά, βολεύομαι με τα πατατάκια που μου έχουν περισσέψει …
Kαταπληκτική ημέρα η σημερινή. Και κυρίως χωρίς βροχή, δεν φόρεσα ούτε μια στιγμή τα αδιάβροχα. Ο καιρός συννεφιασμένος με μικρά διαλλείμματα ηλιοφάνειας στο Applecross. Ήθελα να μπω σήμερα στο Isle of Skye προκειμένου να μείνω δυο βράδια εκεί, αλλά δεν πειράζει, είναι δίπλα μου. Κυριακή σήμερα και τα πάντα νεκρώνουν. Σήμερα στον δρόμο είδα μόνο τρία βενζινάδικα τα οποία στα Highlands μοιάζουν σαν οάσεις στις ερήμους της Αφρικής.
Πάω για ντους αλλά και για να ξυριστώ, μιας και τα γένια μου λίγο ακόμα και θα παραπέμπουν σε δόκιμο μοναχό που απαρνήθηκε τα εγκόσμια και αποφάσισε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε μοναστήρι. Η συνέχεια με βρίσκει εντός σκηνής όπου γράφω ημερολόγιο, κοιτώ την αυριανή διαδρομή, πίνω λίγο ουίσκι και ώρα 22:40 κλείνω τα μάτια μου, αποφασισμένος αύριο το πρωί να ξυπνήσω νωρίς.
Oidhche mhath!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Reraig Caravan Site (11,52 € / ντους 0,43 €)
Σύνολο: 11,95 €
Γενικό Σύνολο: 1.471,80 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!