Ημέρα 28η: Σάββατο 25 Ιουλίου 2015, Dunkerque – Bruges (82,3 km)
H παραμυθένια Μπρυζ
Ξύπνησα στις 07:30 και ξανακοιμήθηκα. Μετά από λίγη σηκώνομαι, εμφανώς ανανεωμένος ακόμα και μετά από λίγες ώρες ύπνου σε κρεβάτι. O καιρός έξω είναι μουντός και η κίνηση στους δρόμους μηδαμινή.
Στο καπάκι σκάει τηλέφωνο από τη μητέρα μου, όπου το άκουσμα και μόνο της φωνής της με κάνει να ξεχάσω όλη τη χθεσινή ταλαιπωρία. Με προτρέπει να κοιμηθώ κι άλλο, αλλά τι να της εξηγήσω αυτή τη στιγμή. Στις 10:00 βγάζω τη μοτοσυκλέτα από το μπαρ όπως μου είπε χθες ο μπάρμαν και αρχίζω να μαζεύω τα πράγματά μου.
Κι εκεί που ετοιμάζομαι να ανεβώ στη μοτοσυκλέτα περνάνε από δίπλα μου δυο Γαλλίδες οι οποίες μου ανεβάζουν τη λίμπιντο στα ύψη! Πω ρε δικέ μου, έτσι έχω να νιώσω από εκείνο το βράδυ στο Kragujevac! Ωραίες οι Γαλλίδες, έχουν κερδίσει εδώ και έτη πολλά τη συμπάθεια και τον θαυμασμό μου …
H μέρα ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς λοιπόν. Και συνεχίζει να εξελίσσεται θετικά βλέποντας το smartphone να λειτουργεί κανονικότατα, πράγμα που σημαίνει πως θα έχω ξανά GPS.
Στις 11:00 χαιρετώ τον μπάρμαν και φεύγω, περνώντας μέσα από την Δουνκέρκη, η οποία μου φαίνεται συμπαθής πόλη. Βασικά όλη η Γαλλία μου φαίνεται συμπαθής, καθώς είναι μια χώρα που εκπέμπει ξεχωριστή αύρα. Και πώς να μην εκπέμπει ξεχωριστή αύρα η χώρα της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού, μια χώρα που έδωσε στον κόσμο σημαντικές προσωπικότητες στον χώρο των τεχνών, των γραμμάτων, των επιστημών και του πνεύματος; Είναι μετά να μην αισθάνεσαι όμορφα βρισκόμενος σ’ αυτή την χώρα κι ας μην έχεις δει τίποτα; Η Γαλλία μου άφησε άριστες εντυπώσεις και επιφυλάσσομαι για το μέλλον …
Από σήμερα μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα, το ταξίδι μου αποκτά τουριστικό χαρακτήρα. Τα χιλιόμετρα που απομένουν είναι “νταλικιέρικα” πράγμα που μεταφράζεται σε στάσεις σε ενδιαφέρουσες πόλεις που θέλω απλά να δω. Πρώτη πόλη λοιπόν της επιστροφής είναι η βελγική Μπρυζ ή Bruges γαλλιστί ή Brugge ολλανδιστί ή Bρύγη ελληνιστί, η οποία απέχει καμιά 80αριά km από την Δουνκέρκη. Μπαίνω λοιπόν στον αυτοκινητόδρομο με τον καιρό να είναι συννεφιασμένος και αραιά και πού να με δροσίζουν μερικές σταγόνες βροχής. Σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της διαδρομής φυσάει αρκετά αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα τόσο για εμένα όσο και για τη μοτοσυκλέτα μου.
Περνάω τα ανύπαρκτα γαλλοβελγικά σύνορα και σύντομα βρίσκομαι στο κέντρο της Bruges, όπου το GPS με οδηγεί στον ξενώνα τον οποίο μου σύστησαν οι δυο Βέλγοι που συνάντησα στο πλοίο φεύγοντας από το Isle of Man και που υπάρχει τόσο στις σημειώσεις μου, όσο και στο GPS. Δυσκολεύομαι να τον βρω θα έλεγα, μιας και τα ομοιόμορφα κτίρια με μπερδεύουν. Εν τέλει βρίσκομαι εκεί όπου με υποδέχεται μια υπάλληλος η οποία μου βρίσκει ένα δωμάτιο με 4 κρεβάτια και δικό του μπάνιο – τουαλέτα. Αλλά θα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 14:00 προκειμένου να γίνει το check in και να μπω μέσα. Έτσι λοιπόν βρίσκομαι στο σαλόνι του hostel γράφοντας το ημερολόγιο, επικοινωνόντας με φίλους μέσω διαδικτύου και προσπαθώντας να δω αν η DSLR μπορεί να τεθεί κανονικά σε λειτουργία. Με αρκετή υπομονή και πατώντας και ξεπατώντας διάφορα πλήκτρα καταφέρνω να τραβήξω μερικές φωτογραφίες.
Το μάτι μου κεντρίζουν μερικά λόγια του Mark Twain, τα οποία βρίσκονται σε περίοπτη θέση στον ομολογουμένως καλαίσθητο, μοντέρνο και νεανικό ξενώνα.
Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.
Ο ξενώνας είναι καταπληκτικός και το μόνο ίσως το οποίο με χαλάει είναι η εξωτερική αισθητική του, η οποία μου θυμίζει κάτι σε στρατόπεδο με μια μεγάλη δόση υπερβολής. Η δε είσοδός του θα έλεγα πως μου θυμίζει ολίγον από Άουσβιτς. Ναι, ακούγομαι υπερβολικός αλλά το λέω σε επίπεδο καφενειακού χαβαλέ και τίποτα παραπάνω.
Αφού μπήκα στο δωμάτιο και τακτοποιήθηκα,
σύντομα βρίσκομαι να περπατώ στον δρόμο με κατεύθυνση την Παλαιά Πόλη, η οποία απέχει περίπου 5 – 10 λεπτά από τον ξενώνα.
Πλησιάζοντας στην Παλαιά Πόλη, παθαίνω τεράστια πλάκα με την κυκλοφορία. Μια τσιμεντένια οδική γέφυρα πάνω από το κανάλι ενώνει την παλαιά και τη νέα πόλη. Όταν περνάει ένα καραβάκι η κυκλοφορία διακόπτεται με κάποιες από τις γέφυρες να σηκώνονται ή να περιστρέφονται προκειμένου να μην εμποδίζουν τη διέλευσή του. Εντυπωσιακό …
Η Παλαιά Πόλη αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κλήρονομιάς της UNESCO και αποκαλείται ως η “Βενετία του Βορρά” όπως άλλωστε και η Αγία Πετρούπολη την οποία επισκέφθηκα το 2013. Αλλά μου φαίνεται πως η Βρύγη δικαιολογεί περισσότερο αυτόν τον χαρακτηρισμό φέρνοντας πιο πολύ σε Βενετία. Βέβαια κι άλλες πόλεις έχουν τον ίδιο χαρακτηρισμό όπως η Στοκχόλμη και το Άμστερνταμ για παράδειγμα.
Δεν περνάνε μερικά λεπτά και ξεσπάει μια δυνατή καταιγίδα, ευτυχώς μικρής διάρκειας η οποία θα με βρει μαζί με πλήθος κόσμου κάτω από μια τέντα ενός μαγαζιού. Στη συνέχεια συνεχίζω τη βόλτα μου φανερά εντυπωσιασμένος και από τα πρώτα μου βήματα έχω συνειδητοποιήσει πως η Bruges είναι από τις πιο εντυπωσιακές και όμορφες πόλεις που έχω δει.
Τι να πρωτοθαυμάσεις και τι να πρωτοκοιτάξεις σε αυτήν την πόλη που μοιάζει να είναι βγαλμένη από παραμύθι;
Το Νοσοκομείο Αγίου Ιωάννη (Sint – Janshospitaal Museum), ένα κτιριακό συγκρότημα του 13ου αιώνα, ένα από τα πρώτα νοσοκομεία που χτίστηκαν στην Ευρώπη με σκοπό να παράσχει στέγαση και φροντίδα στους προσκυνητές, τους ταξιδιώτες και τους αρρώστους. Στις μέρες μας λειτουργεί ως μουσείο.
Tην Πλατεία της Αγοράς & Καμπαναριό της Μπρυζ (Markt & Belfort) με τα καταπληκτικά σπίτια που την περιβάλλουν. Αλλά και το καμπαναριό του 12ου αιώνα το οποίο κάποτε χρησιμοποιούταν ως θησαυροφυλάκιο ή παρατηρητήριο και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά σύμβολα της πόλης.
Τον Καθεδρικό του Αγ. Σαλβατόρ & Εκκλησία της Κυρίας Μας (St. Salvator’s Cathedral & Church of Our Lady) που χρονολογείται από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα μ’ έναν πύργο ύψους 122,30 m να αποτελεί το ψηλότερο κτίσμα της πόλης.
Σε κάθε βήμα μου μοιάζω σαν να ‘χω χάσει την μπάλα. Ένα σωρό αξιοθέατα, ένα σωρό κτίρια. Τι να πρωτοκοιτάξεις …
Η Παλαιά Πόλη της Bruges προσφέρει άφθονο πεδίο δράσης για κάποιον που θέλει να οργιάσει φωτογραφικά. Αλλά πώς να οργιάσεις όταν η DSLR σου έχει κλατάρει και αρκείσαι με τις περιορισμένες δυνατότητες της compact;
Bρίσκω ένα τεράστιο πολυκατάστημα με ηλεκτρονικά είδη και ρωτώ αν μπορούν να μου επισκευάσουν τη φωτογραφική. Τρώω άκυρο. Ρωτώ αν γνωρίζουν κάποιο εξειδικευμένο μαγαζί και τρώω πάλι άκυρο. Π@πάρια …
Αναζητώντας τροφή για το στομάχι μου οδηγούμαι σ’ ένα τοπικό fast food όπου για ένα μικροσκοπικό burger, λίγες πατάτες και μια coca – cola των 330 ml πληρώνω 13 €! Τρως σκ@τά και τα χρυσοπληρώνεις δηλαδή …
Μετά από μερικές ώρες περιπλάνησης στην Παλαιά Πόλη, παίρνω τον δρόμο της επιστροφής για το hostel με σκοπό να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ.
Aφού χόρτασα έναν μεσημεριανό ύπνο από τις 17:00 και μετά, στις 21:00 ξαναβρίσκομαι για άλλη μια φορά στην Παλαιά Πόλη προκειμένου να έχω και τη νυχτερινή της άποψη.
H DSLR δούλεψε για λίγο όμως και μετά αποφάσισα πως αν είναι να μου σπάει τα νεύρα και να εξαντλεί την υπομονή μου κάθε φορά, τότε να πάει να γ@μηθεί. Αποφασίζω να μην την ξαναπιάσω στα χέρια μου μέχρι να επιστρέψω στην Ελλάδα.
Φεύγοντας σταματώ για ψώνια σ’ ένα mini market. Ο Ινδός ιδιοκτήτης με ρωτάει από πού είμαι και με ρωτάει για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Έχουμε μια συζήτηση αρκετών λεπτών η οποία περιστρέφεται για την Ελλάδα και μου δείχνει πως δεν είναι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας μου. Θεωρεί πως δύσκολα θα αλλάξει η κατάσταση, η οποία φαίνεται μη αναστρέψιμη. Προς επίρρωση των επιχειρημάτων του μου ανέφερε το παράδειγμα του Λίβανου στον οποίο ζούσε το 1979. Δεν ξέρω αν είναι εύστοχο ή μη το παράδειγμά του, αλλά δεν μου το αιτιολόγησε, αναφέροντας μόνο πως το νόμισμά του υποτιμήθηκε τόσο πολύ που οδήγησε τον κόσμο σε απελπισία και φτώχεια. Πρέπει να μου τόνισε αρκετές φορές τη φράση “the game it’ s over for Greece”.
Πλέον βρίσκομαι στους εξωτερικούς χώρους του ξενώνα όπου πίνω την μπύρα που αγόρασα από τον Ινδό. Μετά από λίγα λεπτά πηγαίνω για ντους και για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα κοιμάμαι σε κανονικό κρεβάτι. Δεν ξανάγινε …
Kαι πριν πω την καληνύχτα μου, αξίζει να αναφέρω μερικά πράγματα για το Βέλγιο. Το Βέλγιο αποτελεί ένα ομοσπονδιακό κράτος όπως είναι π.χ. η Γερμανία ή η Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Αποτελείται από τους Φλαμανδούς (ολλανδογενείς) και τους Βαλλώνους (γαλλογενείς), όπου ο κάθε πολίτης επιλέγει τη γλώσσα που θέλει να σπουδάσει και στα επίσημα έγγραφα του κράτους χρησιμοποιούνται δυο γλώσσες, τα γαλλικά και τα φλαμανδικά. Το περίεργο της υπόθεσης είναι πως οι καθολικοί Φλαμανδοί προτίμησαν να ενωθούν με τους καθολικούς Βαλλώνους, παρά με τους προτεστάντες Ολλανδούς και να δημιουργήσουν το κράτος του Βελγίου. Tελικά, η θρησκεία γεννάει κράτη. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και κατά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, όπου για να θεωρείσαι Έλληνας έπρεπε υποχρεωτικά να είσαι ορθόδοξος και αν ήσουν ορθόδοξος αυτόματα ήσουν και Έλληνας, ανεξάρτητα από πού κρατάει η σκούφια σου. Μια σοβινιστική μ@λακία για ένα “καθαρό” κράτος με κοινή θρησκεία που όπως αποδείχθηκε, συρρίκνωσε κατά πολύ τον ελληνισμό. Αλλά την αποστομωτική απάντηση σε αυτές τις ανοησίες, τη δίνει ο “αιρετικός” Βασίλης Ραφαηλίδης:
Πουθενά στον κόσμο, και κυρίως στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν “καθαροί” λαοί. Καθαροί λαοί υπάρχουν μόνο στους βρώμικους εγκεφάλους των σοβινιστών.
Επίσης, το Βέλγιο θεωρείται από τις πιο πυκνοκατοικημένες και πιο πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Φτωχή σε γόνιμο έδαφος αλλά πλούσια σε υπέδαφος. Η πρωτεύουσα της χώρας οι Βρυξέλλες αποτελεί και την πρωτεύουσα της ΕΕ. Εκεί που αυτές τις ημέρες παιζόταν το μέλλον την Ελλάδας …
Κάνοντας τον απολογισμό της σημερινής ημέρας, δεν έχω να πω πολλά πράγματα παρά μόνο τούτο: πανέμορφη η Παλαιά Πόλη της Bruges. Με μάγεψε …
Goedenacht!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Hostel Europa (26,95 € / πετσέτα 1 €)
Λοιπά: 20,20 €
Σύνολο: 48,15 €
Γενικό Σύνολο: 1.939,91 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!