Hμέρα 4η: Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015, Hallstatt – Letzebuerg (772,1 km)
Η Ευρώπη του πλούτου και η Ευρώπη της φτώχειας
Ξύπνησα στις 07:00 και στις 08:30 βρίσκομαι να απολαμβάνω τον καφέ μου σε μια όχθη της λίμνης, μόλις λίγα μέτρα από το σημείο που έχω στήσει τη σκηνή μου. Η θέα είναι όντως μαγευτική, αλλά το ξενέρωμα που έχω φάει στο όμορφο και γραφικό Hallstatt, μετριάζει τον ενθουσιασμό μου. Άσε δηλαδή που τέτοια θεάματα κι ακόμα πιο μεγαλειώδη, τα συναντούσα κάθε ημέρα στην Νορβηγία και μάλιστα χωρίς να τα χρυσοπληρώνω.
Η υπερκόπωση που με ταλαιπώρησε το τελευταίο διάστημα, με επισκέπτεται ξανά. Ξυπνάς κάποια πρωινά και αισθάνεσαι πως χάνεις τον κόσμο και περιμένεις αρκετή ώρα μέχρι να έρθεις στα φυσιολογικά σου. Είναι θα έλεγα, περισσότερο θέμα ψυχολογίας παρά σωματικής κούρασης. Έτσι λοιπόν, καθιέρωσα να τρώω κάθε πρωί μερικές κουταλιές μέλι πριν τον καφέ, έτσι για να αισθάνομαι κάπως καλύτερα …
Σε μια ανύποπτη στιγμή, μου πέφτει κάτω η “καλή” φωτογραφική μηχανή! Συνειδητοποιώ πως το μόνο πράγμα που έπαθε, ήταν να σπάσει το προστατευτικό της οθόνης. Το οποίο δεν έσπασε ακριβώς, αλλά έλαβε ως ανάμνηση της πτώσης, μια μεγάλη χαρακιά. Η οθόνη και τα υπόλοιπα μέρη της φωτογραφικής, δείχνουν να δουλεύουν κανονικά.
Ο “Σαββόπουλος” δεν έχει μηχάνημα για να πληρώσεις με κάρτα, δέχεται μόνο μετρητοίς, λέγοντάς μου “no rest in the bank”. Ναι καλά, σε πίστεψα τώρα μ’ αυτό το τελευταίο που είπες. Τέσπα, δεν θα το αναλύσω γιατί δεν θα βγάλω άκρη και ενδεχομένως να χαρακτηριστώ καχύποπτος. Εξάλλου, μήπως θα τον ξαναδώ στη ζωή μου; Άσε που από το Hallstatt δεν πρόκειται να ξαναπεράσω ούτε ζωγραφιστός. Η κόρη του με την περισσή ευγένειά της, έσωσε κατά κάποιον τρόπο τη διαμονή μου εδώ.
Περασμένες 10:00 αναχωρώ και σταματώ για λίγη ώρα στο πολυφωτογραφισμένο σημείο του χωριού. Το μόλις 946 κατοίκων (απογραφή 2001) Hallstatt, βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Hallstättersee σε υψόμετρο 508 m και αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
To GPS, μου κάνει κόλπα και δεν έχει αποφασίσει από πού θα με πάει. Ή πιο σωστά, μου κάνει πρωινά καψώνια όπως ο καραβανάς στον νεοσύλλεκτο. Με ανεβοκατεβάζει από ένα βουνό και με πάει παραλίμνια. Και μετά μου λέει να ανεβώ ξανά στο βουνό. Είναι ή δεν είναι καψώνι αυτό το πράγμα;
Όντας αγανακτισμένος, παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου και αποφασίζω να ακολουθήσω την ορεινή διαδρομή με τον δρόμο 166 στην αρχή και τον 162 στη συνέχεια. Αρκετή κίνηση και το τοπίο είναι πανέμορφο. Οι επιβλητικές κορυφές στο βάθος και τα όμορφα γραφικά χωριουδάκια, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνες τις εικόνες που συγκράτησα το 2011 στις αυστριακές άλπεις. Είμαι όμως αναγκασμένος και σήμερα να καλύψω έναν μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων κι έτσι προσπερνώ χωρίς να κάνω ούτε μια στάση, αυτήν την όμορφη διαδρομή. Αχ, πόσο όμορφη είναι αυτή η Αυστρία …
Η συνέχεια με βρίσκει στον αυτοκινητόδρομο Α10. Σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο όπου πληρώνω με την κάρτα της Eurobank (η κάρτα της Εθνικής Τράπεζας, δεν γίνεται δεκτή). Κάθε στάση σε βενζινάδικο, μεταφράζεται σε στιγμές αγωνίας για το αν αναγνωριστούν οι κάρτες μου από το μηχάνημα. Σχεδόν σε κάθε βενζινάδικο με λούζει κρύος ιδρώτας …
Η συνομιλία μ’ έναν Σέρβο οδηγό ενός φορτηγού, έδιωξε για λίγο το άγχος μου. Τι χαρά έκανε αυτός ο άνθρωπος όταν με ρώτησε από πού είμαι και του απάντησα “Γκρέτσκα” και τον χαιρέτησα λέγοντάς του “Ζivela Srbija” …
Τα ανύπαρκτα σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας, απέχουν ελάχιστα μέτρα από το βενζινάδικο. Πλέον βρίσκομαι στην Γερμανία. Μια χώρα που τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, βρίσκεται στα μαχαίρια με την Ελλάδα. Δυστυχώς αυτή η πολιτική και οικονομική αντιπαράθεση έχει μεταφερθεί σε μέρος της κοινωνίας και των δυο χωρών. Την προηγούμενη φορά που βρέθηκα στην Γερμανία, αισθανόμουνα πολύ άνετα, πολύ οικεία. Αυτή τη στιγμή όμως αισθάνομαι πολύ περίεργα, άβολα θα έλεγα. Άραγε οι οδηγοί αυτοκινήτων στην Autobahn όταν βλέπουν το GR στη μοτοσυκλέτα μου θα με βρίζουν και θα μου ρίχνουν κατάρες; Ή μήπως θα με κοιτούν με μισό μάτι στα parkings και τα βενζινάδικα; Μα τι λέω ο σαχλαμάρας! Άλλο οι πολιτικοί και άλλο οι απλοί άνθρωποι. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν καλά οι μη υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες και Γερμανοί …
Έχω βάλει τον αυτόματο πιλότο aka GPS να με πάει στο Λουξεμβούργο, μέσω Γερμανίας. Η διαδρομή που δύναμαι να ακολουθήσω φαντάζει περίπλοκη, καθώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα πρέπει να αλλάζω κατεύθυνση. Πιστεύω πως με τη συνδρομή και μόνο του χάρτη, δεν θα έβγαζα άκρη. Να ‘ναι καλά το smartphone και η τελευταία έκδοση της εφαρμογής Navigon που μου φόρτωσε ο Τζανιδάκης, γιατί αλλιώς τώρα θα βρισκόμουν στην Αυστραλία …
Πρώτη φορά αισθάνομαι να μην ξέρω πού πάω και να μη με νοιάζει τίποτα. Το ηλίθιο αυτό μηχάνημα με καθοδηγεί, προσδίδοντάς μου μια αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς, αφαιρώντας μου ένα πρόσθετο άγχος. Γιατί μέχρι τώρα στο ταξίδι, έχει μαζευτεί μπόλικο …
Τα χιλιόμετρα φεύγουν με ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Ως γνωστόν στην Autobahn, δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας αλλά ούτε και διόδια. Έχει πλάκα να κινείσαι με 160 km/h και να σε προσπερνούν σαν σταματημένo, Ferrari και Mercedes με 250+km/h. Η σήμανση είναι υποδειγματική, η ποιότητα του δρόμου άριστη και όλα αυτά συνδράμουν τα μάλα προκειμένου να καλύψεις άνετα, γρήγορα και με ασφάλεια μεγάλες αποστάσεις.
Περιορίζομαι μόνο στις απαραίτητες στάσεις μιας και θέλω να καταβροχθίσω χιλιόμετρα προκειμένου να αποφύγω τη νυχτερινή οδήγηση.
Το κακό σήμερα στην Autobahn είναι πως έχει πάρα πολλή κίνηση. Αρκετά συχνά στριμώχνομαι ανάμεσα σε τεράστιες ουρές αυτοκινήτων. Επίσης γίνονται πολλά έργα και η ζέστη είναι ανυπόφορη. Σύμφωνα με τις φωτεινές ενδείξεις της Autobahn, σε πολλά σημεία η θερμοκρασία κυμαίνεται από 35 έως 38 οC. Αρχίζω να πιστεύω πως ακόμα και η κίνηση τους καλοκαιρινούς μήνες στην Αθήνα, μου φαίνεται παιχνιδάκι. Και πίστεψέ με, δεν υπερβάλλω καθόλου. Η οδήγηση σε συνθήκες ασφυκτικής κίνησης είναι δυσκολότερη στην Autobahn παρά στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά στους δρόμους της Γερμανίας, αισθάνομαι πιο ασφαλής και φυσικά πιο ήρεμος μιας και δεν επικρατεί κομφούζιο αλλά κίνηση …
Σ’ ένα parking, καθωσπρέπει κύριος βγαίνει από το αυτοκίνητό του που έχει παρκάρει δίπλα στη μοτοσυκλέτα μου και με χαιρετάει χαμογελαστός (τι ψυχροί άνθρωποι αυτοί οι Γερμανοί). Σ’ ένα βενζινάδικο τρώω τη μισή κονσέρβα που περίσσεψε από χθες. Εκεί, δέχονται πάλι μόνο την κάρτα της Eurobank. To προσωπικό ευγενέστατο και χαμογελαστό (τι ψυχροί άνθρωποι αυτοί οι Γερμανοί). Λίγα χιλιόμετρα πριν μπω στο Λουξεμβούργο, το GPS με οδηγεί μέσω ενός επαρχιακού δρόμου και μετά πάλι σε αυτοκινητόδρομο. Κάπου εκεί συναντώ για πρώτη φορά, έστω μια νταλίκα με το διακριτικό GR στην πινακίδα της. Μέχρι στιγμής έχω δει από τα Βαλκάνια πολλές νταλίκες με διακριτικά όπως SRB, MK, RO, BG, ΤR. Μέχρι και το διακριτικό του Κοσόβου έχω δει, το RKS. Αλλά διακριτικό GR πρώτη φορά βλέπω εκτός Ελλάδας σε αυτό το ταξίδι. Δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό …
Μετά τις 19:00, περνώ τα ανύπαρκτα σύνορα Γερμανίας – Λουξεμβούργου. Το μόλις 2.586 km2 έκτασης και 439.539 πληθυσμού (απογραφή 2010) Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Πολυεθνικό στο πέρασμα των αιώνων, βρέθηκε υπό την κυριαρχία αρκετών ξένων δυνάμεων και παρόλα αυτά οι κάτοικοί του ανέπτυξαν μια ισχυρή εθνική συνείδηση και το κατέστησαν μια ισχυρή πολιτική οντότητα. Τα γερμανικά αποτελούν την κυρίαρχη γλώσσα στην πλειονότητα των κατοίκων, όμως τα γαλλικά αποτελούν την επίσημη γλώσσα της διοίκησης. Οι δασικές εκτάσεις και τα κοιτάσματα σιδηρομεταλλευμάτων, καθιστούν τη γη του πλούσια. Διαθέτει το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον κόσμο και το ποσοστό ανεργίας είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Από τα ιδρυτικά μέλη διεθνών οργανισμών όπως της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ΟΟΣΑ και του ΟΗΕ.
Όπως οι περισσότερες χώρες μικρής έκτασης, έτσι και το Λουξεμβούργο, αποτελεί έναν φορολογικό παράδεισο. Είναι πολυεθνικό κράτος με Γερμανούς, Γάλλους, Φλαμανδούς και άλλες εθνότητες. Και κατά κανόνα, τα πολυεθνικά κράτη είναι και τα πιο προοδευτικά. Παρόλο που το πολίτευμά του είναι Συνταγματικό Δουκάτο, οι κάτοικοί του δεν αφήνουν τη θρησκεία ή τον Δούκα να επηρεάζει την πρόοδο και την πολιτική της χώρας. Επίσης, το Λουξεμβούργο, δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενδεικτικά αναφέρεται, πως έχει νομιμοποιηθεί η ευθανασία και ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της χώρας είναι ομοφυλόφιλος και παντρεμένος με τον εκλεχτό της καρδιάς του. Φαντάζεσαι τι αντιμετώπιση θα είχε ένας τέτοιος πρωθυπουργός στην “κοιτίδα του πολιτισμού και της δημοκρατίας” Ελλάδα;
Και τέλος, μετά από όλα αυτά που καθιστούν τη μικρή αυτή χώρα ξεχωριστή, θα παραθέσω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τον Βασίλη Ραφαηλίδη και το βιβλίο του “Λαοί της Ευρώπης: καταγωγή και χαρακτηριστικά”, σχετικό με το Λουξεμβούργο και όχι μόνο:
To Λουξεμβούργο είναι κάτι σαν τη Μακεδονία πριν απ’ το 1912. Ένα τούτι φρούτι λαοτήτων και εθνοτήτων, που μαλλιοτραβιόταν αδιάκοπα, μέχρι που να πέσει η μπάρα των τεχνητών συνόρων με έναν πολιτικό διακανονισμό και να ηρεμήσουν τα πνεύματα, όπως ακριβώς έγινε και στη Μακεδονία μετά το 1912.
Πλησιάζοντας την πρωτεύουσα, σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό. Το μηχάνημα δεν δέχεται καμία από τις κάρτες μου κι έτσι αφήνω γι’ αύριο τον ανεφοδιασμό. Μετά από λίγα λεπτά, βρίσκομαι έξω από το camping, το οποίο απέχει περίπου 8 km από το κέντρο της πρωτεύουσας.
Το Λουξεμβούργο φημίζεται πως είναι από τις πιο ακριβές χώρες της Ευρώπης και η τιμή των 9€ που κοστίζει το camping, μου προκαλεί μια ευχάριστη έκπληξη. Στήνω σκηνή, κάνω ένα ντους και ετοιμάζομαι να πάρω το λεωφορείο για να δω την πόλη. Η μέσης ηλικίας μαντάμ στη ρεσεψιόν, μου δίνει πληροφορίες για τα δρομολόγια του λεωφορείου και σε κάποια φάση μου λέει σε έντονο ύφος:
– Που να ξέρω κύριε, τι ώρα επιστρέφει; Δεν χρησιμοποιώ λεωφορείο αλλά το αυτοκίνητό μου!
Σιγά καλέ μαντάμ, πώς κάνεις έτσι; Δεν σου είπα δα, ότι δεν έχεις αυτοκίνητο! Βρίσκομαι στη στάση του λεωφορείου, όπου περιμένω μαζί μ’ έναν Πορτογάλο μετανάστη.
Στις 22:06 μπαίνουμε μαζί στο λεωφορείο, όπου ο Πορτογάλος επιδεικνύει την κάρτα διαδρομών στον οδηγό κι εγώ είμαι έτοιμος να βγάλω χρήματα από το πορτοφόλι μου για να πληρώσω. O oδηγός όμως δεν τα δέχεται! Μήπως δεν κατάλαβα σωστά; Ρωτώ τον Πορτογάλο τι τρέχει και αυτός με τη σειρά του ρωτάει τον οδηγό γιατί δεν δέχθηκε τα χρήματά μου. Επιστρέφοντας ο Πορτογάλος, μου λέει επί λέξει:
– Φίλε μου, το Λουξεμβούργο είναι καλή χώρα. Όλοι είναι πλούσιοι εδώ πέρα και δεν έχουν ανάγκη τα χρήματα. Και ο οδηγός δεν σου πήρε χρήματα, γιατί κατάλαβε ότι είσαι τουρίστας. Δεν τους νοιάζει, συνήθως από τουρίστες δεν παίρνουν χρήματα. Κι οι ντόπιοι δεν πληρώνουν, αφού έχουν κάρτα διαδρομών. Κι αν έρθει ο ελεγκτής και σου ζητήσει εισιτήριο, δεν πληρώνεις πρόστιμο. Απλά πληρώνεις το εισιτήριο!
Ο Πορτογάλος, μου δίνει αρκετές πληροφορίες για την πόλη. Είναι ένας άνθρωπος χαμογελαστός και ομιλητικός, έξω καρδιά που λέμε. Οπότε λοιπόν, ακούω με ιδιαίτερη προσοχή έναν άνθρωπο που άφησε την χώρα του, μια φτωχή χώρα, την Πορτογαλία και αναζήτησε μια καλύτερη ζωή στο Λουξεμβούργο:
– Eίμαι από την Βόρεια Πορτογαλία όπου δούλευα όλη την ημέρα για 5 €! Δεν άντεχα άλλο τη φτώχεια, μέχρι που ήρθα στο Λουξεμβούργο και ζω αξιοπρεπώς. Δεν μου λείπει τίποτα. Όλοι είναι πλούσιοι και ευτυχισμένοι εδώ.
Μετά από λίγα λεπτά κατεβαίνω μαζί με τον Πορτογάλο στο κέντρο της πόλης. Πρέπει να πάρει άλλο ένα λεωφορείο για να πάει σπίτι του, το οποίο έρχεται εντός ολίγων λεπτών. Δεν τον ενδιαφέρει, καθώς οικειοθελώς, περπατά μαζί μου τον κεντρικό πεζόδρομο για να με κατατοπίσει στο κέντρο της πόλης. Τον αποχαιρετώ βιαστικά, μιας και τρέχει να προλάβει το λεωφορείο. Τον ευχαρίστησα μέσα από την καρδιά μου για την προθυμία του να εξυπηρετήσει έναν άγνωστο. Ευχαριστώ όμως και για την τύχη που μου έκανε τη χάρη να στείλει άλλον έναν άγνωστο άνθρωπο για λίγες στιγμές στη ζωή μου. Από αυτή τη σύντομη γνωριμία με τον Πορτογάλο, κατάλαβα ένα πράγμα: πως η φτώχεια άμα θέλει, μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο …
Το τελευταίο δρομολόγιο για το camping είναι στις 23:14 (τα πάντα λειτουργούν με ακρίβεια εδώ). Άρα έχω κάτι λιγότερο από 1 ώρα για να δω την πόλη. Δεν πειράζει, μιας και ο τουρισμός δεν είναι είναι το βασικό συστατικό στα δίτροχα ταξίδια μου.
Θυμάμαι όταν πήγα στην Κωνσταντινούπολη, η πρώτη αίσθηση που επεξεργάστηκε ο οργανισμός μου, ήταν η όσφρηση. Και η πρώτη μυρωδιά που αντιλήφθηκε η όσφρησή μου, ήταν τα μπαχαρικά. Άρωμα Ανατολής, είπα τότε. Αυτή τη στιγμή στο Λουξεμβούργο, η πρώτη μυρωδιά που αντιλαμβάνεται η όσφρησή μου, είναι τα έντονα ακριβά αρώματα των περαστικών. Άρωμα χλιδής, λέω τώρα …
Όλες οι ακριβές φίρμες καλλυντικών, ρούχων και άλλων διάφορων, δίνουν έντονο παρών. Εστιατόρια με κολονάτα ποτήρια, κόσμος ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας. Πανάκριβα αυτοκίνητα και πανάκριβες μοτοσυκλέτες, σπινάρουν και γκαζώνουν στους κεντρικούς δρόμους. Παντού βλέπεις πλούτο και χλιδή. Φτώχεια και ένδεια, είναι έννοιες άγνωστες. Πολλές όμορφες, κομψότατες και γοητευτικές γυναίκες. Η εκθαμβωτική παρουσία της ξανθιάς με το μπλε φόρεμα, θα με στοιχειώνει για πολύ καιρό. Ήταν από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχω δει στη ζωή μου …
Πόσα ταξίδια κοστίζει άραγε μια τσάντα;
Στις 23:14 παίρνω το λεωφορείο της επιστροφής και τυγχάνω πάλι στον ίδιο οδηγό, ο οποίος και αυτή τη φορά δεν δέχεται χρήματα. Στο λεωφορείο, όλοι σχεδόν οι επιβάτες φαίνεται να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Μικρή πόλη, λογικά όλοι σχεδόν οι κάτοικοι πρέπει να γνωρίζονται μεταξύ τους …
Σήμερα στο Λουξεμβούργο είδα τον πλούτο και τη χλιδή σε όλο τους το μεγαλείο. Συνάντησα τον Πορτογάλο, έναν φτωχό άνθρωπο από μια φτωχή χώρα που μετανάστευσε σε μια πλούσια, προκειμένου να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή. Προερχόμενος κι εγώ από μια φτωχή χώρα, δύναμαι να παρατηρήσω τις οικονομικές ανισότητες που επικρατούν στην Ευρώπη. Χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο από τη μια, χώρες με χαμηλό έως μέτριο από την άλλη. Από τη μια μεριά ο πλούτος κι από την άλλη η φτώχεια. Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε, θα μου πεις …
Αφού γράψω το ημερολόγιό μου και αφού τσιμπήσω μια κονσέρβα με γεύση κοτόπουλο, πλέον εναποθέτω το ταλαίπωρο κορμί μου στο αναπαυτικό υπόστρωμα. Άλλη μια κουραστική ημέρα έφτασε στο τέλος της. Άλλη μια ημέρα έμεινε, με προορισμό το Calais, τον τελευταίο μου σταθμό στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ή μήπως όχι; Δεν κρατιέμαι να πατήσω στο Νησί …
Bonne nuit!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Camping Bon Accuell (9 €)
Βενζίνη: 46,01 €
Λοιπά: 2,37 €
Σύνολο: 57,38 €
Γενικό Σύνολο: 480,09 €
Στην Autobahn δεν υπάρχουν διόδια αλλά ούτε και όρια ταχύτητας.
Στο Λουξεμβούργο δεν υπάρχουν διόδια.
Σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας: ανύπαρκτα.
Σύνορα Γερμανίας – Λουξεμβούργου: ανύπαρκτα.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!