Ημέρα 9η: Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015, Killarney (243,1 km)
Ring of Kerry, Gap of Dunloe και η νήσος Valencia
Όλο το βράδυ έβρεχε. Σηκώθηκα στις 08:00 καθώς τη σημερινή ημέρα την περίμενα με ανυπομονησία. Σήμερα θα οδηγήσω στο περίφημο Ring of Kerry, τη διασημότερη διαδρομή της Ιρλανδίας. Στον χάρτη φαίνεται ως δακτυλίδι, όντας μια κυκλική διαδρομή μήκους 179 km, η οποία διασχίζεται κυρίως μέσω του Ν70 αλλά και των Ν71 και Ν72.
Σε όλο το μήκος της διαδρομής υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα σημεία και αξιοθέατα. Αλλά το γεγονός πως θα οδοιπορώ με θέα τον απέραντο Ατλαντικό Ωκεανό, είναι κάτι που μου φτιάχνει τη διάθεση. Τους καλοκαιρινούς μήνες, πολλές εταιρίες λεωφορείων διοργανώνουν ημερήσιες εκδρομές και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επικρατεί χάος ένεκα της κίνησης και της στενότητας των δρόμων. Για να αποφευχθεί η υπερβολική κίνηση, τα λεωφορεία έχουν καθιερώσει να πραγματοποιούν την εν λόγω διαδρομή με αριστερή φορά προκειμένου να μην συναντιούνται δυο λεωφορεία στα δυο ρεύματα των στενών δρόμων! Για τον λόγο λοιπόν αυτόν, πολλοί συμβουλεύουν τους οδηγούς να πραγματοποιήσουν τη διαδρομή με αντίθετη φορά από αυτή των λεωφορείων (δεξιόστροφα δηλαδή) για να μην τους καθυστερούν τα λεωφορεία. Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης, είναι πως το 2008 πολλά δορυφορικά συστήματα πλοήγησης κατηγορήθηκαν πως προτρέπουν τους οδηγούς να την κάνουν δεξιόστροφα!
Εγώ θα κινηθώ με αριστερή φορά για το λόγο πως με βολεύει να περάσω πρώτα από το Gap of Dunloe και να επιστρέψω από το Killarney Nacional Park που πέρασα χθες. Έτσι λοιπόν, αφού φόρεσα για πρώτη φορά τα νέα μου αδιάβροχα, στις 09:00 είμαι στον δρόμο. Σταματάω σ’ ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και κινούμαι στον Ν72 και μετά από λίγα λεπτά στρίβω αριστερά ακολουθώντας τις ταμπέλες για Gap of Dunloe.
To Gap of Dunloe είναι ένα στενό πέρασμα ανάμεσα σε βουνά και έχει μήκος περίπου 11 km. Σ’ αυτό υπάρχουν 5 λίμνες οι Coosaun Lough, Bllack Lake, Cushnavally Lake, Auger Lake και Black Lough, οι οποίες συνδέονται με τον ποταμό Loe. O δρόμος στην αρχή είναι επιεικώς άθλιος και όσο προχωρώ, τόσο πιο πολύ αρχίζει να βρέχει. Πολλοί περιπατητές με αδιάβροχα αλλά και άμαξες με άλογα κινούνται στην εν λόγω διαδρομή.
Ανάμεσα στις δυο πρώτες λίμνες, βρίσκεται το πέτρινο μονότοξο γεφύρι Wishing Bridge. Εκεί θα κάνω μια στάση, μιας και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία σε γέφυρες και γεφύρια και ιδίως όταν αυτά είναι πέτρινα και καλοπελεκημένα. Για το συγκεκριμένο γεφύρι λέγεται πως οι επιθυμίες ή οι ευχές του επισκέπτη γίνονται πραγματικότητα. Κι εγώ ευχήθηκα να πιάσω το λαχείο αλλά τελικά πήρα από τα τρία το μακρύτερο …
Το γνωστό ηλίθιο κόλπο για να προσελκύεις τουρίστες. Όλες αυτές οι μυθοπλασίες με ευχές που πιάνουν, ειλικρινά με νευριάζουν. Υπάρχουν και χειρότερα θα μου πεις, όπως το να πιστεύεις τις προφητείες ενός παράφρωνα ορθόδοξου γέροντα που πρόσφατα αγιοποιήθηκε, εν έτει 2015 στο ευρωπαϊκό Ιράν …
Κοιτάω στο βάθος τη λίμνη, τα βουνά και τον δρόμο να περνάει ανάμεσά τους. Μαγεύομαι …
Το τοπίο είναι επιβλητικό. Οι δε καιρικές συνθήκες που επικρατούν, του προσδίδουν μια βιβλική αίσθηση. Μου θυμίζει έντονα μέρος μιας διαδρομής που είχα κάνει πριν δυο χρόνια στην Νορβηγία, όταν ανέβαινα ένα βουνό για να πάω στο λιμανάκι του Lysebotn.
Βρέχει με τον δρόμο να είναι ιδιαίτερα στενός και οι πολλές άμαξες με τα περιττώματα των αλόγων, δυσκολεύουν πολύ την ανέμελη οδήγηση.
Στην προσπάθειά μου να βρω το τέλος και να δω τι είναι επιτέλους αυτό το Gap of Dunloe, βρίσκομαι να κατεβαίνω ένα βουνό με μερικά σπιτάκια στο βάθος. Δεν φαίνεται να υπάρχουν και πολλά ίχνη πολιτισμού. Ρωτώ έναν ντόπιο νεαρό, ο οποίος μου λέει πως αν συνεχίσω τον δρόμο θα βρεθώ στο Ring of Kerry, προφανώς από τη νότια πλευρά που πέρασα χθες. Ενώ αν γυρίσω πίσω θα συνεχίσω τη ρότα που έχω κατά νου. Επιλέγω το δεύτερο και ξανακάνω μια από τις πιο όμορφες διαδρομές που έχω οδηγήσει …
Mετά το Beaufort βρίσκομαι ξανά στον N72 σε μια αδιάφορη διαδρομή, όπου το μόνο που απέσπασε τον θαυμασμό μου ήταν η γέφυρα του ποταμού Laune στην πόλη του Killorglin (Cill Orglan).
Συνεχίζω στον N70 σε μια επίσης αδιάφορη διαδρομή, σύμφωνα πάντα με την προσωπική μου άποψη. Βρέχει και η κίνηση στον δρόμο είναι αρκετή μεν, καθόλου ενοχλητική δε.
Μετά από περίπου 60 αδιάφορα km, βλέπω μια πινακίδα που οδηγεί στο λιμάνι που αναχωρεί το ferry boat για το νησί Valencia, το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Αμέσως θυμάμαι τον Γερμανό χθες, ο οποίος μου είπε να πάω οπωσδήποτε. Φυσικά δεν χάνω ευκαιρία και σε λίγα λεπτά βρίσκομαι στο λιμάνι. Το ferry boat πραγματοποιεί κάθε λίγα λεπτά δρομολόγια και πολλά αυτοκίνητα επιβιβάζονται σε αυτό. Κάπου διάβασα πως χαρακτηρίζεται ως το “παραδεισένιο νησί της Ιρλανδίας”. Π@πάρια, είπα, σαν την Σύμη δεν έχει! Aλλά κάτσε να πάω πρώτα και μετά ας βγάλω ηλίθια πορίσματα που παραπέμπουν σε αφελή και (μ)περήφανο Έλλην τοπικιστή που δεν έχει πάει πουθενά εκτός από το χωριό του …
Mετά από λίγα λεπτά μπαίνω στο ferry boat και την ώρα που πληρώνω το εισιτήριο 3 €, η υπάλληλος μου δίνει δωρεάν έναν τουριστικό χάρτη του νησιού. Μετά από 5 – 10 λεπτά, αποβιβάζομαι στο νησί και σταματάω στον Πύργο του Ρολογιού (Clock Tower) προκειμένου να αποφασίσω σε ποια μέρη θα πάω και ποια διαδρομή θ’ ακολουθήσω. Δεν το πολυσκέφτομαι, μιας και θα εφαρμόσω αυτό που λέει ο λαός: αν έχεις τύχη διάβαινε, λοιπόν …
Η νήσος Valencia (ή Venentia) είναι ένα μικροσκοπικό νησί, μήκους 11 km και πλάτους 3 km με μόλις 665 κατοίκους (απογραφή 2011). Αποτελούσε το ανατολικό άκρο του υπερατλαντικού καλωδίου τηλεγράφων που σύνδεε την Αμερική με την Ευρώπη. Η πρώτη προσπάθεια σύνδεσης των δυο ηπείρων με υποβρύχιο καλώδιο, έγινε το 1858 και λειτούργησε μόνο για έναν μήνα. Οι επόμενη προσπάθεια έγινε το 1865 και το 1866 λειτουργούσε για σχεδόν έναν αιώνα. Επίσης στο βόρειο άκρο του νησιού, ένας φοιτητής γεωλογίας ανακάλυψε το 1993 πατημασιές σπονδυλωτών οργανισμών που χρονολογούνται 385.000.000 χρόνια πριν και αποτελούν τα παλαιότερα ίχνη σπονδυλωτών στην Γη.
Πρώτος μου σταθμός είναι ο φάρος στο βόρειο τμήμα του νησιού. Αφού αφήσω τον κεντρικό δρόμο κινούμαι σ’ ένα κάκιστης ποιότητας οδόστρωμα, ίσα που χωράει ένα αμάξι. Μόλις βλέπω τον φάρο από μακριά, αποφασίζω να μη συνεχίσω μιας και θα ταλαιπωρηθώ κι εγώ κι η μοτοσυκλέτα.
Επόμενος σταθμός το Geokaun Mountain και οι Fogher Cliffs. Πληρώνω είσοδο 3 € και ακολουθώ έναν βατό χαλικοχωματόδρομο, ο οποίος με οδηγεί σε πολλά σημεία με θέα.
Παρκάρω τη μοτοσυκλέτα μου στο πρώτο από αυτά και μετά από μερικά μέτρα περπατήματος, βρίσκομαι στους βράχους του Fogher, μαζί με αρκετούς τουρίστες. Τα νερά του Ατλαντικού σκάνε στα βράχια …
Στη συνέχεια παρκάρω στο δεύτερο parking λίγα μέτρα παραπάνω και πάλι περπατώ ένα μονοπάτι. Η θέα είναι μαγευτική και μέχρι να φτάσω στην κορυφή όπου υπάρχει ο ραδιοσταθμός (Radio Station), η ομίχλη έχει καλύψει τα πάντα. Δεν βλέπω τίποτα και δεν μπορώ να τραβήξω ούτε μια φωτογραφία.
Έχοντας πλέον αποχωριστεί τα αδιάβροχα, ανεβαίνω στη μοτοσυκλέτα και αποχωρώ από το Geokaun Mountain & Fogher Cliffs. Ο βράχος Cliff of the Sorrel στην παραλία Foihommeun θα αποσπάσει τον θαυμασμό μου, καθηλώνοντάς με για αρκετά λεπτά της ώρας.
Το κτίριο Skellig Experience Visitor Centre προκαλεί την οπτική περιέργειά μου, λίγο πριν φύγω από το Valencia.
Αναφέρεται για τα δυο νησιά Skellig, τα οποία απέχουν περίπου 15 km από εδώ και το μεγαλύτερο από αυτά, το Skellig Michael ή Great Skelling, από μακριά μοιάζει σαν πυραμίδα.
Στο βάθος δεξιά, διακρίνονται τα νησιά Skellig.
Περνώ τη γέφυρα που ενώνει το νησί Valencia με το Portmagge.
H γέφυρα ως φαίνεται από ψηλά.
Mετά από λίγα χιλιόμετρα στον R565, μπαίνω πάλι στον Ν70 για τη συνέχεια του Ring of Kerry.
Στο Waterville υπάρχουν δυο αγάλματα, ενός αθλητή και του Charlie Chaplin. Ο Charlie Chaplin ήρθε για πρώτη φορά στο Waterville το 1959 και έκτοτε ερχόταν συνέχεια για πάνω από 10 χρόνια. Αποτελούσε τον αγαπημένο τόπο διακοπών αυτού και της οικογένειάς του.
O θρυλικός Σαρλό …
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο, άστε με ήσυχο όλοι,
θέλω να ζήσω ελεύθερος δίχως ταυτότητα πια …
Από ‘κει και πέρα το τοπίο είναι πανέμορφο. Ο δρόμος είναι φοβερός, ιδανικός για καβλοτίμονους. Aναμφίβολα, η νότια πλευρά του Ring of Kerry, αποτελεί την ομορφότερη πλευρά του …
Λες να είναι το εξοχικό Έλλην βο(υ)λευτή;
Λίγα χιλιόμετρα πριν το Kenmare ο δρόμος είναι παγερά αδιάφορος και μετά από αυτόν μπαίνω στον Ν71 όπου και ακολουθώ την ίδια διαδρομή με χθες.
Πρώτη στάση στο Killarney National Park, όπου αρκετοί τουρίστες συρρέουν στο σημείο της πανοραμικής θέας.
Και μέχρι το Killarney, κατηφορίζοντας τις στροφές, η διαδρομή γίνεται όλο και πιο όμορφη.
Φτάνοντας στο Killarney πηγαίνω στο Ross Castle, το οποίο χτίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα σε μια όχθη της λίμνης Lough Leane. Στο parking βλέπω μια γνωστή μοτοσυκλέτα, είναι η μια από τις δυο του ζευγαριού από την Γερμανία που ταξιδεύαμε μαζί με το πλοίο για την Ιρλανδία πριν λίγες ημέρες …
Περπατώ για αρκετά λεπτά στο κάστρο, μαζί με αρκετούς τουρίστες. Αχ, πόσο θα ήθελα να ζω σ’ ένα τέτοιο κάστρο στον Μεσαίωνα, αλλά χωρίς να κουβαλώ μεσαιωνικά – ρωμαϊκά – βυζαντινά και λοιπά καμένα μυαλά …
Καλό το παραθύρι;
Φεύγοντας από το κάστρο βλέπω το ζευγάρι των Γερμανών, να ετοιμάζονται να φύγουν. Είμαι πολύ χαρούμενος που τους ξαναβλέπω και το ίδιο δείχνουν και αυτοί. Σαν να το ξέραμε πως θα ξανασυναντηθούμε. Ανταλλάσσουμε εντυπώσεις σχετικά με τα όσα είδαμε μέχρι τώρα και στη συνέχεια λέμε αντίο ανταλλάσσοντας ευχές …
Πηγαίνω σ’ ένα βενζινάδικο για ανεφοδιασμό και μερικά ψώνια και στη συνέχεια επιστρέφω στο camping. Μαγειρεύω ριζότο 4 τυριά και βρίσκομαι για αρκετές ώρες χαλαρώνοντας στην τραπεζαρία του camping, παρέα μ’ ένα ζευγάρι Γερμανών, με μαθητές γαλλικού σχολείου και δυο κορασίδες εκ των οποίων η μία είναι πολύ πρώτο μωρό να ουμ … ωπ, συγνώμη, παραφέρθηκα. Εντάξει δεν είναι για να κόβεις φλέβες, αλλά σίγουρα είναι η πρώτη όμορφη γυναίκα που ξεχωρίζω στο ταξίδι αν εξαιρέσεις εκείνη την ξανθιά στο Λουξεμβούργο και μερικές εκατοντάδες στο Kragujevac …
Προσπαθώ να αναδιοργανώσω το πρόγραμμα της αυριανής ημέρας, μιας και ο από μηχανής θεός εκ Γερμανίας, μου άλλαξε τα πάντα με τις πολύτιμες πληροφορίες του. Αν δεν ήταν αυτός, εγώ σήμερα δεν θα πήγαινα στο νησί Valencia. Θα το προσπερνούσα, ίσως και να μην το πρόσεχα στον χάρτη. Και θα ήταν άδικο και κρίμα, μιας και το νησί γ@μεί! Την υπόλοιπη ώρα μιλώ με τους γονείς μου και τον Τζανιδάκη, προσπαθώντας να μάθω τα νέα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Πριν πω την καληνύχτα μου και όντας 3 ημέρες μέχρι τώρα στην Ιρλανδία, θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω δυο – τρία πραγματάκια, ασήμαντα μεν, πρακτικά δε, τα οποία δεν διέφυγαν της προσοχής μου. Η Ιρλανδία πρέπει να είναι η μόνη χώρα από αυτές που έχω επισκεφθεί, όπου τα όρια ταχύτητας είναι υπερβολικά. Έχει σε επαρχιακό δρόμο όριο 100 km/h ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορείς να πας με πάνω από 60 km/h! Επίσης, πολλά πρόβατα βρίσκονται στον δρόμο καθώς και κοπάδια από αγελάδες, στην άκρη όμως του δρόμου. Τους καλοκαιρινούς μήνες ξημερώνει κατά τις 05:00 και νυχτώνει κατά τις 23:00.
Περασμένα μεσάνυχτα οδεύω στη σκηνή μου για ύπνο, καθώς και αύριο με περιμένει άλλη μια συναρπαστική ημέρα …
Oíche mhaith!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Fleming’s White Bridge Killarney (13 € / ντους 1 €)
Βενζίνη: 28,90 €
Ferry Boat: 3 €
Αξιοθέατα: Geokaun Mountain & Fogher Cliffs (3 €)
Λοιπά: 2,98 €
Σύνολο: 51,88 €
Γενικό Σύνολο: 775,59 €
Επειδή το google maps ώρες – ώρες γ@μι€ται, στο νησί Valencia πήγα με το ferry boat, όπως αναφέρθηκε. Ο χάρτης όμως, αρνείται να το σχεδιάσει …
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!