Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015, Εdinburgh – Invermoriston (395,9 km)
Όταν ο θεός έπλασε την Σκωτία …
Η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερη. Αφού πήρα τις απαιτούμενες ανάσες στο Εδιμβούργο, σήμερα θα μπω στα περίφημα Highlands. Ένας προορισμός που τον τιμούν πολλοί ταξιδιώτες και πολλοί μοτοσυκλετιστές. Η ιδιαιτερότητα με αυτό το σκέλος του ταξιδιού, είναι πως για την Σκωτία και τα Highlands, έχω ακούσει και διαβάσει αρκετά πράγματα. Και μάλιστα από πρώτο χέρι, μιας και τέσσερις φίλοι μου, από εκείνους τους λίγους που έχουν ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μου, έχουν ταξιδέψει εκεί. Ο Στέλιος Οικονομάκης με τον Ιάκωβο Σουργουτσίδη και την παρέα τους, ο Γιώργος Παρτσινέβελος και ο Δημήτρης Σάκκος.
Το καλό ή το κακό με την Σκωτία, είναι ότι ξέρω σε ποιες διαδρομές θα οδηγήσω, πού θα πάω και τι θα δω. Δεν είναι σαν την Ιρλανδία όπου είχα ελάχιστες πληροφορίες και το πρόγραμμα ήταν άλλα αντ’ άλλων και για καλή μου τύχη γνώρισα τον Γερμανό που μου υπέδειξε σε ποια μέρη θα πάω. Στα Highlands λοιπόν, θα κινηθώ στην ίδια διαδρομή που πήραν ο Οικονομάκης με τον Σάκκο, η οποία είναι πάνω – κάτω η ίδια. Θα ήθελα να ακολουθήσω και αυτήν του Πάρτσι, αλλά θα έφτανα “κάποιον Νοέμβρη στο John O’ Groats” τέτοιο κουλάδι που είναι – σε πειράζω Αφάνα μου, σε πειράζω!
Αφού σηκώθηκα στις 08:00, μετά από μιάμιση ώρα είμαι στον δρόμο. Πρώτη μου δουλειά πριν αποχαιρετήσω το Εδιμβούργο, είναι να επισκεφθώ το Royal Yacht Britannia, ένα από τα πιο διάσημα πλοία στον κόσμο, το οποίο υπηρέτησε τη βασίλισσα για 44 χρόνια (1953 – 1997). Μετά από λίγα λεπτά, ο δρόμος με βγάζει σ’ ένα πολυώροφο parking, όπου η θέα από αυτό το σημείο δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Βασικά είναι άθλια, μιας και δεν μπορείς να τραβήξεις ούτε μια σωστή φωτογραφία. Αμέσως την κάνω …
Επόμενος προορισμός είναι το Falkirk Wheel στην πόλη Falkirk, η οποία απέχει καμιά 50αριά km από την πρωτεύουσα. Aκολουθώντας τις υποδείξεις του GPS, οδηγώ για αρκετά λεπτά στους δρόμους του Εδιμβούργου, οι οποίοι είναι χάλια με πολλά μπαλώματα. Επίσης, έχει έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που ούτε στην Αθήνα δεν συναντάς. Κινούμαι στον αυτοκινητόδρομο Μ9 ντουγρού για το Falkirk Wheel, στο οποίο και φτάνω. Αφού πλήρωσα για το parking, εκεί γνωρίζω ένα ζευγάρι Ολλανδών με το ολοκαίνουριο ΚΤΜ 1290 Super Adventure, όπου φτάσαμε μαζί την ίδια ώρα. Όμορφη και εντυπωσιακή μοτοσυκλέτα, αποσπά τον θαυμασμό μου με το άσπρο περλέ χρώμα και το 30λιτρο ρεζερβουάρ.
Στο Falkirk Wheel γίνεται το έλα να δεις από κόσμο. Πληρώνω 8,95 £ για το tour με το πλοίο και η υπάλληλος με βάζει σε αυτό που θα γίνει στις 14:50 και όχι στο επόμενο, το οποίο θα γίνει σε λίγα λεπτά, στις 12:30! Ευτυχώς το συνειδητοποιώ έγκαιρα και πηγαίνω πάλι στα εκδοτήρια, να δω τι συμβαίνει. Μου λέει πως είναι αδύνατο να μου αλλάξει το εισιτήριο. Ωραία τότε, της λέω πως θέλω τα χρήματα μου πίσω! Αφού ψάχνει για μερικά δευτερόλεπτα στον υπολογιστή, μου λέει πως είμαι τυχερός, καθώς βρέθηκε μια κενή θέση. Ναι καλά, σε πίστεψα τώρα μαντάμ! Είδες ότι θα έχανες τα χρήματα κι είπες να με αλλάξεις, ε;
Δεν ξέρω αν όντως βρέθηκε κενή θέση, ίσως να το λέω από καχυποψία. Οι Σκωτσέζοι έχουν τη φήμη των τσιγκούνηδων, ίσως και των φιλοχρήματων. Όμως η αλήθεια είναι πως από το 843 μ.Χ. και μετά, όταν και ιδρύθηκε το Βασίλειο της Σκωτίας, τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν, μιας και μέχρι τότε οι πάντες αλληλοσφάζονταν μεταξύ τους και ιδίως οι ορεινοί Σκώτοι (Highlanders) με τους πεδινούς Σκώτους (Lowlanders). Έκτοτε, η Σκωτία έγινε μια νοικοκυρεμένη χώρα, χάρη στις εξαιρετικές επιδόσεις των Σκωτσέζων στην οικονομία. Δεν είναι τυχαίο πως ο δημιουργός της επιστήμης της πολιτικής οικονομίας, ο Άνταμ Σμιθ, ήταν Σκωτσέζος.
Mέχρι να πάει 12:30, βολτάρω στους χώρους του αξιοθέατου, οι οποίοι προσφέρονται για πολλές δραστηριότητες και ιδίως για τα παιδιά που δεν χάνουν ευκαιρία να παίξουν και να κολυμπήσουν στα νερά των Scottish Canals.
Και επιτέλους είδα μια όμορφη γυναίκα μέσα στο πλήθος! Ναι και δεν κάνω καθόλου πλάκα! Ήταν μόνη της και ανταλλάξαμε μερικά αθώα βλέμματα, καθώς φωτογραφίζαμε. Αυτή η γυναίκα με γοήτεψε τόσο που σκέφτηκα να πάω να της μιλήσω! Ε, μετά όταν είδα πως την πλησίασε η παρέα της έκανα πίσω – μη μας λένε και λιγούρια, ε;
Το θέαμα με τους βραχίονες να περιστρέφονται μέχρι το πλοίο να μεταφερθεί μέσα σε μια δεξαμενή νερού από το ένα κανάλι στο άλλο, είναι μοναδικό. Τόσο στο ανέβα, όσο και στο κατέβα του πλοίου. Κυρίες και κύριοι, ιδού το Falkirk Wheel, μια αξιοθαύμαστη κατάκτηση της επιστήμης της Μηχανικής …
Στις 12:30 επιβιβάζομαι στο ένα από τα δυο πλοία. Όχι στο “Αrchimedes” στο οποίο μπήκε ο Οικονομάκης με την παρέα του, αλλά στο άλλο, το “Antonine”. To tour διαρκεί 45 λεπτά και τα υπόλοιπα θα τα πει ο Δημήτρης – Google Earth – Σάκκος. Δημήτρη, έχεις τον λόγο …
Ο τροχός του Φολκέρκ είναι μέρος ενός φιλόδοξου σχεδίου της Σκωτίας για την ένωση δύο από των πιο γνωστών υδάτινων καναλιών της, το Forth & Clyde Canal και το Union Canal. Τα κανάλια αυτά πλησιάζουν μεταξύ τους κοντά στην πόλη Falkirk, αλλά έχουν αρκετά μεγάλη υψομετρική διαφορά αφού το Union Canal βρίσκεται περίπου 24 μέτρα ψηλότερα από το επίπεδο του Forth & Clyde Canal. Για αυτό το λόγο κατασκευάστηκε το 2002 ο τροχός του Falkirk, που ουσιαστικά είναι ένα «ασανσέρ» για βάρκες και μικρά πλοία.
Όλη η κατασκευή είναι βασισμένη στο θεώρημα του Αρχιμήδη: Η δύναμη της άνωσης σε ένα βυθισμένο αντικείμενο είναι ίση με το βάρος του υγρού που εκτοπίζεται…
Αποτελείται από δύο βραχίονες, στα άκρα των οποίων βρίσκονται δύο δεξαμενές με συνδυασμένη χωρητικότητα 600 τόνων νερού, στις οποίες εισέρχονται τα πλοία για να μεταφερθούν από το ένα κανάλι στο άλλο. Επειδή το βάρος αυτό μοιράζεται πάντα ισόποσα μεταξύ των δύο δεξαμενών, ο διαμέτρου 35 μέτρων τροχός καταναλώνει την ελάχιστη δυνατή ηλεκτρική ενέργεια κατά την κίνησή του.
Για να περιστραφεί ο τροχός κατά 180 μοίρες, απαιτούνται 5,5 λεπτά.
Δημήτρη, σ’ ευχαριστούμε για όλα αυτά τα ανούσια … ερμ σόρι, τα ενδιαφέροντα ήθελα να πω, πράγματα που μας είπες. Ήταν πιο πρακτικό να επιλέξω εσένα για την παρουσίαση του Falkirk Whell, γιατί αν επέλεγα τον Οικονομάκη, θα έπρεπε να του διορθώσω και τα ορθογραφικά λάθη! Ενώ μ’ έσένα, έκανα ένα copy – paste και καθάρισα …
Aνεβαίνουμε αργά και σταθερά από το Forth & Clyde Canal στο Union Canal όπου και το διασχίζουμε, περνώντας μέσα από ένα τούνελ.
Μόλις βγαίνουμε από το τούνελ, στους χώρους του καναλιού βλέπουμε μερικούς περιπατητές και μικρά παιδιά.
Στη συνέχεια επιστρέφουμε πίσω, όπου αρχίζουμε να κατεβαίνουμε αργά και σταθερά κάτω. Η θέα από ψηλά είναι εντυπωσιακή.
Ο τύπος που κάνει την παρουσίαση, ο οποίος έχει τον ρόλο του κυβερνήτη του πλοίου, τα σπάει! Είναι παραστατικός με πολύ χιούμορ και οι ακροατές ξεκαρδίζονται στα γέλια χειροκροτώντας τον συνέχεια. Το όλο σκηνικό μοιάζει σαν τηλεοπτικό show, όπου ο παρουσιαστής λέει τα δικά του και χειροκροτείται από το πλήθος με κάθε έξυπνη ατάκα του. Ο οποίος κυβερνήτης, κατά την επιβίβαση, αφού με είδε μόνο μέσα στο πλήθος, με πλησίασε και πήρε το κράνος και το tank bag μου, τοποθετώντας τα σ’ ένα ασφαλές σημείο του πλοίου.
Πόσο εύθυμοι, με θετική ενέργεια και αίσθηση του χιούμορ, αυτοί οι Βρετανοί, ρε παιδάκι μου! Κι εμείς μια ζωή τους κοροϊδεύουμε! Χαζούς τους ανεβάζουμε, γκέι τους κατεβάζουμε! Αλλά τι λέω ο ανθέλληνας; Τόλμησα να εκθειάσω τους Βρετανούς; Θα πέσει καμιά φωτιά να με κάψει! Υπάρχει πιο ξεχωριστός και πιο έξυπνος λαός από εμάς τους Νεοέλληνες; Τον περιούσιο λαό του Υψίστου; Τους εκλεκτούς της οικουμένης; Ουγκ!
Mετά το πέρας του tour, αποχωρώ και βάζω στο GPS να με πάει στο Callander. Tώρα από πού με πήγε, δεν ξέρω! Μόλις βγήκα από τον ή τους αυτοκινητόδρομους και μπήκα επαρχιακό, το έστειλα στην ευχή του καλού μας θεούλη και της μητρός του υιού του, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μου. Επιτέλους στο στοιχείο μου! Oδηγώ σε τριτοτετερτοπεμπτοέκτους δρόμους, χωρίς καμιά οθόνη μπροστά μου να δείχνει πολύχρωμα βελάκια. Μόνη μου βοήθεια από ‘δω και πέρα ο χάρτης. Ναι, τώρα αρχίζει η σημερινή ημέρα!
Κινούμαι στον Α84 και μετά το Callander, περνώ το Pass of Lenny και κάνω μια στάση στη λίμνη Loch Lubnaig, παρέα με ταξιδιώτες που σταμάτησαν για pik – nik.
Σε αυτό το μαγευτικό μέρος, υπάρχουν ξύλινα τραπέζια και καθίσματα, καθώς και ψησταριά για να ψήσει κάποιος λουκάνικα και λοιπά κρεατικά. Ο δε χώρος λάμπει από καθαριότητα. Να, σαν τους χώρους στάθμευσης στην Ελλάδα και σε όλες τις βαλκανικές (πλην της Σλοβενίας) χώρες, όπου οι αντίστοιχοι χώροι εκεί θυμίζουν χωματερές από τα σκουπίδια, με τις μέλισσες να κάνουν πάρτυ. Δεν μου φαίνεται καθόλου παράλογο αυτό, μιας και είναι ενδεικτικό της παιδείας και του πολιτισμού μας. Κατά τ’ άλλα, μόνο να κατηγορούμε τους “φλούφληδες” Ευρωπαίους ξέρουμε …
Στο Lochearnhead ακολουθώ τον Α85, μέσω μιας όμορφης διαδρομής. To μάλλον αντιολισθητικό υλικό που προσδίδει ένα κοκκινωπό χρώμα στην άσφαλτο, είναι ένα χαρακτηριστικό στο Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο με εντυπωσιάζει.
Μια τοξωτή γέφυρα στο βουνό, από την οποία περνάει το τρένο, αποσπά το βλέμμα μου.
Λίγο πιο μετά στη διασταύρωση με τον Α827 που πάει για Killin, σταματώ στο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό, το οποίο μου φαίνεται τελείως παρακμιακό. Σαν τα βενζινάδικα που βλέπεις σε απομακρυσμένα ελληνικά χωριά …
Πλέον οδηγώ στον Α827, τον οποίο και θα ακολουθήσω για αρκετά χιλιόμετρα. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές που κυλώ τις ρόδες μου σ’ αυτόν τον δρόμο, ο οποίος θεωρείται b – road, καταλαβαίνω αυτό που κατάλαβα και στην Ιρλανδία. Πως η ομορφιά είναι στους b – roads. Στους κίτρινους και όχι στους κόκκινους δρόμους, όπως φαίνονται στον χάρτη. Οι κόκκινοι δρόμοι, θεωρούνται κύριοι δρόμοι, ναι μεν όμορφοι και τίγκα στο πράσινο, αλλά με αρκετή κίνηση δε, δεν προσφέρουν σε καμία περίπτωση την μαγεία των κίτρινων b – roads.
Οι καταρράκτες Falls of Dochart, θα με κατεβάσουν κάτω από τη σέλα της μοτοσυκλέτας για μια στάση μικρής διάρκειας.
Εξακολουθώ να κινούμαι στον Α827, δίπλα στη λίμνη Loch Tay, από τη βόρεια πλευρά της, μέσω μιας όμορφης διαδρομής, τίγκα στο πράσινο. Τόσο πράσινο να με σκεπάζει, δεν έχω δει ποτέ μου! Επόμενη στάση στο Kenmore, λόγω της εντυπωσιακής τοξωτής γέφυρας.
Στη συνέχεια βλέπω άλλη μια στο Aberfeldy, την οποία δυστυχώς δεν τη φωτογράφισα καθώς ήμουν πριζωμένος με την οδήγηση. Μετά το Aberfeldy ακολουθώ τον Α846 μέσω μιας επίσης όμορφης διαδρομής.
Μετά το Τummel Bridge οδηγώ στον Β8019 και μετά από λίγη ώρα βρίσκομαι στο Quen’s View. H εν λόγω θέα έγινε διάσημη από τη βασίλισσα Βικτωρία που την επισκέφθηκε το 1866, αλλά πιθανόν να πήρε το όνομά της από την βασίλισσα Ισαβέλλα.
Πρέπει εδώ να τονίσω πως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που το πολίτευμα τους είναι η Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, ο θεσμός της Βασιλείας έχει καθαρά εθιμοτυπικό ρόλο. Και ο εκάστοτε βασιλιάς ή βασίλισσα, ποτέ δεν παρεμβαίνει και δεν επηρεάζει ούτε κατά διάνοια τις πολιτικές εξελίξεις του κράτους. Σε αυτές τις χώρες και δη στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο λόγος ύπαρξης της βασιλικής οικογένειας είναι για να απασχολεί τα σκανδαλοθηρικά έντυπα (σχήμα λόγου). Αντιθέτως στην ταλαίπωρη Ελλάδα, όσο υπήρχε αυτός ο ηλίθιος, ανούσιος και πολυέξοδος θεσμός, οι βασιλείς μια ζωή ανακατεύονταν στα πολιτικά θέματα του τόπου και μια ζωή ο απλός Έλληνας πολίτης πλήρωνε τις μ@λακίες και τα λούσα της βασιλικής οικογένειας που μας φόρτωσαν οι “προστάτες” μας. Ευτυχώς πήραν τον πούλο, γιατί φαντάζεσαι εκτός από τους πολιτικούς και τους μεγαλοεργολάβους, να κλέβει το ψωμί του ελληνικού λαού και η βασιλική οικογένεια;
Η θέα από αυτό το σημείο της λίμνης Loch Tummel, είναι καταπληκτική και θα με κρατήσει για μερικά λεπτά της ώρας χαζεύοντάς την …
Φεύγοντας από εκεί, σε μια στροφή λόγω της στενότητας του δρόμου, ένα λεωφορείο από το αντίθετο θα με τρομάξει, δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά μου. Οι b – roads είναι τόσο στενοί που μετά βίας χωράει ενάμιση αμάξι!
Μετά από λίγα χιλιόμετρα, μπαίνω στον Α9 όπου κάπου εκεί πρέπει να υπάρχει η πινακίδα που σε καλωσορίζει στα Highlands, την οποία δεν είδα. Προφανώς δεν έπεσε στην αντίληψή μου (λίγο δύσκολο) ή μπορεί να την πέρασα από τον δρόμο που μπήκα στον Ε15 – Α9. To πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι τα επιβλητικά βουνά στ’ αριστερά μου.
Στη συνέχεια ακολουθώ τον Α86 και μετά τον Α82, όπου σκέφτομαι να διανυκτερεύσω κάπου στην λίμνη Loch Ness. Για τους συγκεκριμένους δρόμους, θα αναφερθώ στο τέλος της ημέρας, μιας και είναι όλα τα λεφτά. Οι σκωτσέζικοι δρόμοι, είναι μακράν οι πιο διασκεδαστικοί δρόμοι που έχω οδηγήσει στη ζωή μου!
Εκτός αυτών, η Σκωτία έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει σε άλλη εποχή, αρκετούς αιώνες πίσω. Ένα σπίτι – πύργος θα με μαγέψει.
Κινούμαι στη λίμνη Loch Laggan, όπου υπάρχει και το φράγμα της.
Στο Spean Bridge στρίβω δεξιά ακολουθώντας τον Α82, κάνοντας μια στάση στο Commando Memorial.
Είναι ένα ηρώο προς τιμήν των αξιωματικών και των ανδρών των καταδρομέων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ.
Σ’ ένα σημείο του ηρώου (Garden of Tributes) υπάρχουν κάποιες μικρές πλακέτες, οι οποίες απ’ όσο μπορώ να καταλάβω αφορούν κι άλλους καταδρομείς που πολέμησαν στον Β’ ΠΠ αλλά πέθαναν μετέπειτα.
Η θέα των βουνών των Highlands από αυτό το σημείο είναι ενδιαφέρουσα.
Αποχωρώ από το ηρώο και λίγο αργότερα οι λίμνες Loch Lochy και Loch Oich, δίνουν μια ξεχωριστή πινελιά στον Α82, μέχρι να φτάσω στο Fort August.
Eκεί υπάρχει η Διώρυγα της Καληδονίας ή αλλιώς το Caledonian Canal.
Αν κοιτάξεις στον χάρτη το μήκος της, από το Inverness μέχρι και το Fort William, φαίνεται να “σκίζει” την Σκωτία στα δυο! Η Διώρυγα είναι εν λειτουργία από το 1822 και δεν πληρώνεις είσοδο, μιας και δεν λειτουργεί μόνο ως τουριστικό αξιοθέατο.
Τα υπόλοιπα θα τα πει ο Στέλιος – Papyrous Larousse Britannica – Οικονομάκης με guest star τον Ιάκωβο – hit the rock Jack – Σουργουτσίδη. Κύριοι, έχετε τον λόγο …
Οικονομάκης:Το κανάλι έχει μήκος 100 χιλιόμετρα, σκίζοντας τη Σκωτία στα δύο, ενώνοντας το Inverness με το Fort William. Μόνο το ⅓ από αυτό είναι τεχνητό καθώς τα υπόλοιπα ⅔ αποτελούνται από τέσσερις λίμνες, τις Dochfour, Ness, Oich και Lochy. Το κανάλι διαθέτει 29 υδατοφράκτες (locks), οι οποίοι ανεβοκατεβάζουν τα σκάφη στα διαφορετικά επίπεδα των υδάτων (μία μικρογραφία του καναλιού του Παναμά για να γίνω πιο κατανοητός).
Σουργουτσίδης: Αν δεν ξέρεις τι είναι η διώρυγα του Παναμά είσαι ντιπ για ντιπ ντουντούκος. Άνοιξε ένα γκούγκλη και διάβασε ρε ξύλο απελέκητο. Α μα πια, δεν θα στα εξηγούμε και όλα. Συνεχίστε παρακαλώ κύριε καθηγητά…
Οικονομάκης: Στεκόμαστε τυχεροί και την ώρα που φτάνουμε δύο πλοιάρια μπαίνουν στο πρώτο επίπεδο. Τα σκάφη δένονται και οι υδατοφράχτες ανοίγουν, εξισορροπώντας τα δύο υδάτινα επίπεδα. Τα πλοιάρια αλλάζουν επίπεδο και η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να κατέβουν και τα 4 επίπεδα που διαθέτει το συγκεκριμένο κανάλι.
Κι άντε τώρα να βγάλεις άκρη μ’ αυτούς τους δυο! Είναι να τους έχεις σε τηλεοπτικό show με τον κύριο καθηγητά Οικονομάκη να ομιλεί και να πετιέται κάθε τρεις και λίγο ο Γιακουμής και να τον διακόπτει. Κρίμα για το Κύδων ΤV, θα μας χάριζε άφθονες στιγμές γέλιου …
Η τοποθεσία που βρίσκεται το Caledonian Canal, είναι συμπαθητική. Ανεβαίνω και στα τέσσερα επίπεδα του καναλιού, στο οποίο υπάρχουν τουρίστες αλλά και πολλά πηγαδάκια από ντόπιους νεαρούς και νεαρές. Και απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Fort August.
Μια ιδιαίτερα ευτραφής τουρίστρια από τις χώρες της Άπω Ανατολής, με φόρεμα και αθλητικά παπούτσια (!) με κρατά απασχολημένο για αρκετά λεπτά της ώρας, προκειμένου να τη βγάλω φωτογραφίες με το κινητό της. Μα του πού$τη, έπρεπε να τη βγάλω διψήφιο αριθμό φωτογραφιών για να της αρέσει έστω και μία! Στο τέλος, μόνο που δεν έφυγα με ταχύτητα αγωνιζόμενου στα 100 m ανοιχτού στίβου …
Βάζω στο GPS να με πάει σ’ ένα camping δίπλα στην λίμνη Loch Ness, αλλά εκεί πλέον υπάρχουν πολυτελή διαμερίσματα. Ο τύπος μου λέει πως στην γύρω περιοχή υπάρχουν αρκετά campings. Σταματώ στο πρώτο που βλέπει το μάτι μου, κάπου στο Invermoriston, το οποίο ναι μεν είναι φθηνό (μόλις 8 £) αλλά … αλλά! Πρώτον, είμαι ο μόνος που έχει στήσει σκηνή. Δεύτερον, δεν έχει κουζίνα. Τρίτον, δεν έχει wi – fi. Και τέταρτον, έχει πολλά κουνούπια. Τόσες μαζικές επιθέσεις από κουνούπια δεν έχω ξανασυναντήσει ποτέ μου! Μου επιτίθενται παντού, ακόμα και μέσα στα μάτια μου! Το στήσιμο της σκηνής, ήταν μακράν το πιο ζόρικο που έχω κάνει! Ξέρεις τι είναι να χτυπάς το πασαλάκι, να είσαι ιδρωμένος και να σου επιτίθενται κουνούπια σε όλο σου το σώμα; Kαι τα μάτια σου να δακρύζουν επειδή αυτά βρίσκουν τον τρόπο να μπαίνουν ακόμα και εκεί;
Λόγω του ότι τσιμπολογούσα συνέχεια στον δρόμο, τρώω μια κονσέρβα προκειμένου να καλύψω ένα μικρό κενό στο στομάχι. Στη συνέχεα πάω για ντους και με την ώρα να κοντεύει 23:00, βρίσκομαι μέσα στη σκηνή, όπου καταθέτω τις προσωπικές μου σκέψεις στο ημερολόγιο …
Οι δρόμοι που οδήγησα σήμερα στην Σκωτία, είναι τίγκα στο πράσινο. Τόσο πράσινο δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, ιδίως στη λίμνη Loch Tay. Οι δρόμοι διασκεδαστικοί. Γεμάτοι στροφές και ανηφοροκατηφόρες μέσα στη στροφή! Ανοίγεις το γκάζι και απογειώνεσαι! Τόσο απολαυστική οδήγηση δεν έχω ξαναζήσει. Τόση αδρεναλίνη ποτέ! Το διασκέδασα με την ψυχή μου σήμερα, ιδίως στους δρόμους A82 και A86. Εδώ στην Σκωτία θα έπρεπε να γινόταν το Isle of Man. Μάλλον ο θεός όταν έπλασε την Σκωτία, ήξερε πως τον 19ο αιώνα θα φτιαχτεί μια κατασκευή με δυο ρόδες που θα λέγεται μοτοσυκλέτα …
Με μια πρόταση: Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή.
Μέχρι στιγμής τόσο στην Σκωτία όσο και στην Μεγάλη Βρετανία, δεν έχω φάει ούτε μια στάλα βροχή. Έχω σύμμαχο τον καιρό με ηλιόλουστες ημέρες. Σήμερα μόνο είχε λίγη συννεφιά, προς το τέλος της ημέρας. Όμως με το που έφτασα στο camping, άρχισε να ψιχαλίζει. Η δε πτώση της θερμοκρασίας στα Highlands, είναι αισθητή …
Eπίσης, αν θες να απολαύσεις όσο περισσότερη Σκωτία μπορείς, να κινείσαι όσο το δυνατόν περισσότερο σε b – roads! Με προσοχή βέβαια, γιατί οι δρόμοι είναι στενοί και το θέαμα βοσκών με κοπάδια από πρόβατα να κλείνουν τον δρόμο, είναι αρκετά συχνό στα Highlands.
Λίγο πριν κοιμηθώ, ρίχνω μια ματιά στη διαδρομή της αυριανής ημέρας. Το βορειότερο άκρο της Σκωτίας, το John O’ Groats με καλεί …
Oidhche mhath!
Αλλά τι την ήθελα την καληνύχτα; Με το που έκλεισα τα μάτια μου άρχισε να φυσάει και να βρέχει πολύ δυνατά, ξυπνώντας μου αναμνήσεις από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ στην Nova Gorica της Σλοβενίας που ακόμα με στοιχειώνει.
Ξυπνάω στις 01:30 ακούγοντας θόρυβο έξω από τη σκηνή! Ωχ, λες να μου την πέσουν τίποτα περίεργοι τύποι και να με βρουν σε ‘κανα χαντάκι; Τρομοκρατούμαι! Μετά από αρκετή ώρα, ο απρόσκλητος ή οι απρόσκλητοι επισκέπτες βρίσκονται να έχουν στήσει πάρτυ κάτω από τη σκηνή μου! Λες να είναι τίποτα φίδια ή ποντικοί; Λες σήμερα να γνωρίσω την Nessie, το περίφημο τέρας του Loch Ness;
Kι άντε τώρα να κλείσεις μάτι, όταν είσαι συνεχώς με κομμένη την ανάσα. Κι άντε να βγεις έξω από τη σκηνή με το κρύο να είναι τσουχτερό και να βρέχει της πουτάν@ς. Kάθε φορά που ανοίγω τον φακό led, παρατηρώ ότι ο ενοχλητικός επισκέπτης ή επισκέπτες, ακινητοποιούνται και σταματούν το πάρτυ τους. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να αφήσω όλο το βράδυ τον φακό αναμμένο. Τα μάτια μου θα τα κλείσω τις πρώτες πρωινές ώρες …
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Inver Coille (11,47 €)
Βενζίνη: 25,25 €
Αξιοθέατα: The Falkirk Wheel (12,84 €) / Parking (2,87 €)
Σύνολο: 52,43 €
Γενικό Σύνολο: 1.317,03 €
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!