Hμέρα 31η: Τρίτη 28 Ιουλίου 2015, Ηeidelberg – Cesky Krumlov (657,2 km)
Ασκήσεις αποπροσανατολισμού
Πολλές φορές όταν μένω σε σκηνή, έχω παρατηρήσει πως ξυπνάω στον ύπνο μου περίπου 1 ή 2 ώρες πριν σηκωθώ. Ενδεχομένως να είναι από την υπερένταση ή από τον άβολο ύπνο γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι άλλο πράγμα να κοιμάσαι σ’ ένα κρεβάτι κι άλλο σ’ ένα υπόστρωμα όσο καλό κι αν είναι αυτό. Και αυτή την ημέρα το ίδιο συμβαίνει μιας και ξύπνησα στις 06:00 και σηκώθηκα κατά τις 08:00. Μετά τις απαραίτητες ετοιμασίες, στις 09:30 βρίσκομαι στον δρόμο όπου έχω βάλει σκοπό να μείνω στην γραφική πόλη του Cesky Krumlov της Τσεχίας.
Το GPS με πηγαίνει από έναν επαρχιακό δρόμο και μετά από μερικά χιλιόμετρα με βγάζει στην Autobahn. Κατευθύνομαι προς Νυρεμβέργη (Nurnberg) και σταματώ σ’ ένα βενζινάδικο για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό. Ο καιρός εναλλάσσεται μεταξύ συννεφιάς και ηλιοφάνειας χωρίς όμως να είναι απειλητικός για βροχή.
Εν συνεχεία κατευθύνομαι προς Passau και αισθάνομαι το στομάχι μου να διαμαρτύρεται επικίνδυνα. Σταματώ σε μια άκρη του δρόμου και θέτω στο GPS να με πάει στο κοντινότερο Lidl προκειμένου να αγοράσω προμήθειες. Tα εν λόγω super market είναι φθηνά και ιδίως στην Γερμανία είναι ακόμα πιο φθηνά. Και γι’ αυτό τον λόγο τα τιμάω δεόντως μιας και ταξιδεύω με χαμηλό προϋπολογισμό. Πηγαίνω σ’ ένα τέτοιο στην πόλη Regensburg, όπου ψωνίζω και εν συνεχεία τραβάω πάλι στην Autobahn.
O αυτοκινητόδρομος για Passau έχει κλείσει και ακολουθώ τις υποδείξεις του GPS, το οποίο φαίνεται πως αρχίζει και τα χάνει. Βρίσκομαι σ’ έναν επαρχιακό δρόμο όπου τραβάω προς τ’ αριστερά. Συνεχίζω για λίγα χιλιόμετρα και αρχίζω να πιστεύω πως πήρα λάθος κατεύθυνση. Ξαναγυρίζω πίσω στο ίδιο σημείο και παίρνω τη δεξιά κατεύθυνση. Η κίνηση είναι ανυπόφορη και μετά από μερικά χιλιόμετρα ξαναγυρίζω πίσω στο ίδιο σημείο. Εκεί πετυχαίνω έναν μεσήλικα κύριο, ο οποίος δουλεύει στην Autobahn και μου λέει να συνεχίσω στην κατεύθυνση που είχα πάρει στην αρχή, δηλαδή αριστερά.
Αφού λοιπόν έχασα αρκετό χρόνο, ακολουθώ τον επαρχιακό 20 προς Cham. Προκειμένου να ανακτήσω δυνάμεις, να αναδιοργανωθώ αλλά και να προσανατολιστώ βρίσκω ένα όμορφο parking ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα για να ξαποστάσω. Έχω μια υποψία πως αυτή η διαδρομή που αναγκάζομαι να πραγματοποιήσω έχει να μου προσφέρει καλύτερες εικόνες απ’ ότι η Autobahn, η οποία το μόνο που θα μου προσφέρει είναι να με οδηγήσει πιο σύντομα στον προορισμό μου.
Με το που ανεβαίνω ξανά στη μοτοσυκλέτα, δικαιώνονται οι … προφητείες μου! Η διαδρομή είναι καταπληκτική. Ο δρόμος τέλειος. Η γερμανική ύπαιθρος άξια θαυμασμού. Δυστυχώς δεν κάνω στάσεις για φωτογραφίες μιας και αισθάνομαι τον χρόνο να με κυνηγά. Αξέχαστη θα μου μείνει η εικόνα ενός χωριού κάπου στο Cham το οποίο είναι χτισμένο δίπλα στο ποτάμι.
Μετά το Cham ακολουθώ τον 85 συνεχίζοντας σε γερμανικό έδαφος σε μια καταπράσινη διαδρομή.
Η γερμανική ύπαιθρος δίνει ρέστα και σε συνδυασμό με το τέλειο οδόστρωμα, με κάνει να απολαμβάνω τη διαδρομή με όλες μου τις αισθήσεις κινούμενος σ’ ένα σταθερό και γρήγορο τέμπο. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα ακολουθώ τον 533 και πηγαίνω στο χωριό Hohenau στο οποίο ανεφοδιάζομαι σε βενζίνη. Πλέον πλησιάζω τα σύνορα με την Τσεχία ακολουθώντας τον 12.
Η διαδρομή είναι ορεινή και καταπράσινη με θεόρατα κυπαρίσσια να προσπαθούν να σκεπάσουν τον δρόμο. Περνώ τα ανύπαρκτα σύνορα και πλέον κυλώ τις ρόδες μου στην Τσεχία. Το πρώτο πράγμα που παρατηρώ κατά την είσοδό μου σ’ αυτή τη χώρα είναι ιερόδουλες στην άκρη του δρόμου να προσμένουν πελάτη. Ένα θέαμα το οποίο μου προκαλεί στεναχώρια. Σε μια παρέα ιερόδουλων μια από αυτές μου κάνει σήμα να σταματήσω. Δεν ανταποκρίνομαι στο κάλεσμά της, αλλά το βλέμμα της διπλανής της είναι ένα από αυτά που δεν πρόκειται να ξεχάσω. Ένα μελαγχολικό βλέμμα σ’ ένα ταλαίπωρο νεανικό πρόσωπο. Ποιος ξέρει για ποιους λόγους αυτή η όμορφη μελαχρινή κοπελιά πουλάει το σώμα της; Φτώχεια; Aνάγκη για επιβίωση; Χίλιοι δυο άλλοι λόγοι άγνωστοι;
Κινούμαι στον 39 και η τσεχική ύπαιθρος δίνει και αυτή ρέστα. Προικισμένη όπως και η γερμανική. Όμως είναι εμφανές πως το βιοτικό επίπεδο της Τσεχίας είναι χαμηλότερο από αυτό της Γερμανίας. Αντικρίζεις εικόνες που παραπέμπουν πίσω σε περασμένες δεκαετίες και καθεστώτα.
Όμως ένα πράγμα βλέπω, ένα πράγμα παρατηρώ. Όλα μα όλα τα σπίτια, ακόμα και τα πιο φτωχικά είναι όμορφα, νοικοκυρεμένα, με γούστο και φινέτσα. Παντού βλέπεις κήπους και λουλούδια. Όλα είναι φτιαγμένα με τάξη και αρμονία. Πουθενά δεν βλέπεις εγκαταλειμμένα σπίτια. Πουθενά δεν βλέπεις σημάδια εγκατάλειψης. Πουθενά δεν βλέπεις ένδεια. Πουθενά δεν βλέπεις φτώχεια. Πουθενά δεν βλέπεις προχειρότητα.
Κι αν θέλεις να πάρω ως σημείο αναφοράς αυτή τη χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ, η οποία προήλθε από τον αναίμακτο διαχωρισμό της πρώην Τσεχοσλοβακίας και να τη συγκρίνω με την Ελλάδα, τότε κανένα πρόβλημα, θα το κάνω …
Αυτή τη στιγμή οδηγώ στην τσεχική ύπαιθρο, σ’ ένα τυχαίο τμήμα της. Και αυτή τη στιγμή φέρνω το μυαλό μου σ’ ένα τυχαίο τμήμα της ελληνικής υπαίθρου. Και μιλάω για ένα τυχαίο τμήμα και όχι για παραδοσιακούς οικισμούς όπως είναι π.χ. τα Ζαγοροχώρια, τα Μαστοροχώρια, το Πήλιο και άλλα τόσα τα οποία προσδίδουν μια ανυπέρβλητη ομορφιά στη χώρα μας. Μιλάω για τα χωριά που συναντάς στο δρόμο σου. Και τι βλέπεις; Κάτι άμορφα τετράγωνα σπίτια, παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα από τους χωριανούς που έγιναν αστοί και πολύ καλά έκαναν. Όλα αυτά τα ελληνικά χωριά, μου θυμίζουν εικόνες που μόνο στο Κόσοβο, την Αλβανία και στις φτωχικές περιοχές της πΓΔΜ και της Βουλγαρίας έχω συναντήσει. Ε, λοιπόν τέτοιες εικόνες σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης δεν έτυχε να συναντήσω πουθενά. Μα πουθενά όμως. Ακόμα και σε χώρες όπως η Τσεχία, η οποία πέρασε μια πολύ δύσκολη περίοδο μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εν κατακλείδι, πιστεύω πως η διαμόρφωση των σπιτιών στα ελληνικά χωριά είναι αποκρουστική. Αυτά τα σπίτια – εκτρώματα είναι προφανές πως φτιάχτηκαν από τη βιασύνη των ιδιοκτητών τους να μπούνε μέσα. Οπότε κάθε φορά που ακούω για όμορφα ελληνικά χωριά γελάω και κλαίω ταυτόχρονα. Όμορφα ελληνικά χωριά θεωρώ μόνο τους παραδοσιακούς οικισμούς και τίποτα άλλο. Όλα τα υπόλοιπα είναι για γέλια και για κλάματα. Στην Ευρώπη ακόμα και το πιο απομακρυσμένο κατσικοχώρι θυμίζει παραδοσιακό οικισμό. Ας μη μιλήσω και για τις τσιμεντουπόλεις ή τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδος, γιατί ελάχιστες από αυτές ή αυτά έχουν κάτι γραφικό να δεις. Και κάτσε μετά εσύ να πιστεύεις ότι ζεις στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Ναι η Ελλάδα είναι από τις πιο όμορφες και προικισμένες χώρες αλλά εμείς έχουμε ασελγήσει πάνω της με εικαστικές και άλλου είδους παρεμβάσεις. Όποιος έχει ταξιδέψει εκτός Ελλάδας, σίγουρα έχει παρατηρήσει αυτό το χάσμα που χωρίζει τις ελληνικές πόλεις και χωριά από τα αντίστοιχα της υπόλοιπης Ευρώπης.
Αρχικά κινούμαι στον επαρχιακό 4 και εν συνεχεία στον επίσης επαρχιακό 39 σε μια ορεινή διαδρομή. Στο βάθος φαίνεται η λίμνη Vltava η οποία μου φαίνεται πως αποτελεί ένα δημοφιλές τουριστικό θέρετρο. Η χαρακτηριστική εικόνα των τσεχικών χωριών είναι οι όμορφες εκκλησίες οι οποίες αφθονούν.
Σύντομα περνάω μια λωρίδα γης που ενώνει τις δυο όχθες της λίμνης και τα χιλιόμετρα που απομένουν μέχρι το Caesky Krumlov, είναι πλέον διαδικαστικά και αδιάφορα.
Σε μια στάση ξεμουδιάσματος κάπου στον δρόμο, βρίσκω μέσω του GPS ένα hostel και η κοπελιά μου λέει στο τηλέφωνο πως έχει διαθέσιμα μόνο prive δωμάτια, τα οποία στοιχίζουν 41 € και το parking πληρώνεται επιπλέον.
Έτσι λοιπόν σκέφτομαι να μείνω πάλι σε camping και λέω στο GPS να με πάει σ’ ένα από αυτά εν ονόματι Paradijs. Φτάνω στο Cesky Krumlov αργά το απόγευμα και φυσικά εντυπωσιάζομαι. Το GPS με οδηγεί σ’ έναν λόφο. H μπαταρία του GPS τελειώνει εδώ και ώρα και το βάζω στην πρίζα να φορτίσει έχοντας αναμμένη τη μοτοσυκλέτα. Και αυτό για να φορτίσει θέλει αρκετή ώρα πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να σταματήσω κάπου για ‘κανα 10λεπτο με αναμμένη τη μοτοσυκλέτα.
Με οδηγεί σ’ έναν σιδηροδρομικό σταθμό στην κορυφή σχεδόν του λόφου. Πουθενά camping. Προχωρώ λίγα μέτρα πιο πέρα και βλέπω μια άχρωμη πολυκατοικία, μάλλον κατάλοιπο των αρχιτεκτονικών εκτρωμάτων του κομμουνισμού. Ένας νεαρός, μου λέει πως δεν υπάρχει κανένα camping εδώ πέρα και πως πρέπει να κατεβώ κάτω και θα το βρω 3 km έξω από την πόλη.
Κατεβαίνω και το GPS σβήνει. Φτου γαμώτο! Κινούμαι κατά μήκος του ποταμού Μολδάβα που διασχίζει την πόλη και δεν βλέπω πουθενά camping. Στην αντίπερά του όχθη όμως σταμπάρω δυο. Ωραία, αυτό ήτανε. Κάνω αναστροφή να γυρίσω πίσω μιας και δεν ξέρω πού θα με βγάλει ο δρόμος που ακολουθώ και πετυχαίνω ένα hostel. Η κοπελιά μου λέει πως είναι γεμάτο. Με συμβουλεύει να μείνω στο 2ο camping της αντίπερα όχθης. Αφού την ευχαρίστησα, βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη και και πηγαίνω στο 1ο camping το οποίο μου φάνηκε τελείως για τον … άντε να μην πω! Δεν νομίζω να έχω ξαναδεί χειρότερο camping. H τιμή των μόλις 7,20 € δεν με δελέασε σε σχέση με αυτό που είδα και χωρίς δεύτερη σκέψη τραβώ για το 2ο camping, όπως με συμβούλεψε η όμορφη Τσέχα πριν λίγα λεπτά.
Φτάνω και ειλικρινά παθαίνω σοκ με τόσο κόσμο να βρίσκεται εκεί. Τόσες σκηνές με τη μία δίπλα στην άλλη δεν έχω ξαναδεί. Αλλά η τοποθεσία του είναι εκπληκτική, όντας δίπλα στον ποταμό Μολδάβα. Έχει εστιατόριο και μπαρ με πολλά τραπέζια. Γίνεται της μουρλής. Η τιμή του είναι μόλις 5,80 €! Τελικά η τοποθεσία του camping Paradijs ποτέ δεν θα μάθω που είναι …
Αφού έστησα τη σκηνή, λίγο πριν βραδιάσει ανεβαίνω στη μοτοσυκλέτα πηγαίνοντας προς το κέντρο του Cesky Krumlov για μια σύντομη βόλτα. Φτάνοντας παθαίνω την πλάκα μου και αμέσως σταματώ σε μια άκρη του δρόμου βγάζοντας την compact για φωτογραφίες. Η μπαταρία τέλειωσε. Κανένα πρόβλημα, θα βάλω την εφεδρική. Την βάζω και είναι αποφορτισμένη και αυτή. Φτου γαμώτο, τίποτα δεν με θέλει σήμερα!
Τελικά αποφασίζω να γυρίσω στο camping για ξεκούραση και να δω το Cesky Krumlov αύριο το πρωί πριν φύγω. Δίνω τις συσκευές μου για φόρτιση στη ρεσεψιόν, η οποία θα μείνει κλειστή και θα τις πάρω αύριο το πρωί. Επίσης θα ήθελα να τονίσω πως για το παρκάρισμα των οχημάτων υπάρχει ειδικός φυλασσόμενος χώρος, όμως εγώ προτίμησα να την παρκάρω δίπλα στη σκηνή μου.
Αράζω σ’ ένα τραπέζι όπου πίνω μια τσεχική μπύρα γράφοντας το ημερολόγιο. Στη συνέχεια πηγαίνω για ντους, όπου οι ντουζιέρες δεν είναι κλειστές. Κάνεις ντους και σε βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι. Και όχι μόνο αυτοί αλλά και οι απέξω. Ερωτικός λαός οι Τσέχοι, σε αυτά τα θέματα δεν έχουν προκαταλήψεις.
Κάνοντας τον απολογισμό της σημερινής ημέρας, για άλλη μια φορά έσπασαν τα νεύρα μου με αυτές τις ηλίθιες λεπτομέρειες. Λάθη προσανατολισμού, τόσο δικά μου όσο και του GPS, αποφορτισμένες μπαταρίες, χάσιμο χρόνου κτλ. Όλα αυτά επιφέρουν νεύρα. Όμως τολμώ να πω, πως από το σημείο που ήταν κλειστή η Autobahn προς Passau και αναγκάστηκα να κινηθώ για πολλά χιλιόμετρα στο γερμανικό επαρχιακό δίκτυο, αποζημιώθηκα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όπως αποζημιώθηκα και όταν μπήκα Τσεχία οδηγώντας στο επαρχιακό δίκτυό της. Αυτή η διαδρομή σε αυτές τις δυο χώρες, ήταν αναμφίβολα αυτό που θα θυμάμαι από τη σημερινή ημέρα.
Τώρα όμως πρέπει να πάω για ύπνο. Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να ξυπνήσω νωρίς το πρωί, πριν από τις 06:00, καθώς πρέπει να είμαι νωρίς στον δρόμο. Πρώτα προέχει μια μικρή βόλτα στο Cesky Krumlov και μετά με περιμένουν πάνω από 700 km με τα οποία θα σουβλίσω Αυστρία και Ουγγαρία για να καταλήξω στην αγαπημένη μου πόλη και στην αγαπημένη μου χώρα. Αύριο με περιμένει το αγαπημένο μου Novi Sad και η αγαπημένη μου Σερβία …
Dobrou noc!
Έξοδα – Σημειώσεις:
Διαμονή: Kemp Vltavan (5,80 € / ντους 0,74 €)
Βενζίνη: 35,02 €
Λοιπά: 10,51 €
Σύνολο: 52,07 €
Γενικό Σύνολο: 2.122,29 €
Σύνορα Γερμανίας – Τσεχίας: ανύπαρκτα.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μερκούρη ,σε χαιρετώ με σεβασμό για τις εμπειρίες που μοιράζεσαι μαζί μας.Συγχαρητήρια για τη φοβερή περιγραφή των ταξιδιών σου .
Θα εκτιμούσα συμβουλές σου για ταξίδι που σχεδιάζω κατόπιν σχετικής άδειας που δόθηκε από τη σύζυγό μου, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων .
Είμαι και εγώ μοναχικός αναβάτης και μετά από πολύ σκέψη σχεδιάζω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με τη πιστή εδώ και 10 χρόνια Vstrom DL 650 Κ7. Μετά τη πίστη μου στο Θεό, τη λατρεία στην οικογένεια μου, οι επόμενες αγάπες μου είναι το τρέξιμο αποστάσεων και τα ταξίδια με τη μηχανή . Προσεχώς σκέφτομαι να συνδυάσω τα δύο τελευταία. Συμμετοχή σε Μαραθώνιο και ταξίδι με τη μηχανή.Προορισμός η Κοπεγχάγη.
Το παράθυρο για το ταξίδι είναι αναγκαστικά μεταξύ 6 Μαι με 18 Μαι 2018 , περίπου δηλ. 14 μέρες .Ο Μαραθώνιος είναι στις 13 Μαι 2018 . Περίπου 4500 χλμ συνολικά όπου υπολογίζω πολύ συντηρητικά 5 μέρες να πάω , 3-4 μέρες η παραμονή και 5 η επιστροφή (μαζί με το πλοίο).
Διαδρομή Λαμία-Ηγουμενίτσα -Ανκόνα -Κοπεγχάγη και επιστροφή. Έχω ταξιδέψει Ευρώπη οδικώς με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο 2 φορές . Η μηχανή έχει 80000 απροβλημάτιστα χλμ με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας σε Εθνικές και επαρχιακούς δρόμους (κυρίως)και θα γίνει αλλαγή ελαστικών, πιθανότατα αλυσίδας με γρανάζια και γενικός έλεγχος-service.Προϋπολογίζω για καύσιμα -ακτοπλοϊκά εισιτήρια -διαμονή σε βασικό δωμάτιο,αξιοπρεπές φαγητό και μικροέξοδα 2000€.Επιπλέον έχω την ΕΚΑΑ (Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθενείας) και θα κάνω ασφάλεια που περιλαμβάνει επαναπατρισμό σε περίπτωση βλάβης-ατυχήματος.
Υπολογίζω, συντηρητικά (μ.ο. 120-140 χλμ/ώρα) περίπου 450-500 χλμ /ημέρα και ευέλικτο πρόγραμμα στάσεων και επιλογή διαδρομής(Εθνικές -δευτερεύοντες οδοί) .Με προβληματίζει κυρίως ο καιρός (μέσα Μαΐου-Θερμοκρασία 14-18 βαθμούς ).Ποια η γνώμη σου ? Υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα.Κάθε συμβουλή σου σεβαστή .Ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά χιλιόμετρα …
Υ.Γ. όποιος ανέχεται τις παραξενιές μου ευπρόσδεκτη η παρέα του!
Γεια σου φίλε μου Γεώργιε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ενδιαφέρον ο προορισμός αλλά και ο σκοπός του ταξιδιού που πρόκειται να πραγματοποιήσεις.
Χωρίς να είμαι ειδικός, θεωρώ πως το πλάνο σου μπορεί να βγει άνετα στα χρονικά πλαίσια που θέτεις. Κι εγώ έχω έναν ενδοιασμό με τον καιρό, καθώς Μάιο δεν έχω ταξιδέψει ποτέ στην Ευρώπη, αλλά πιστεύω πως δεν θα αντιμετωπίσεις κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Ακόμα και με άσχημες καιρικές συνθήκες, φαντάζομαι πως οι κεντρικές οδικές αρτηρίες θα είναι ανοιχτές. Αν περάσεις από επαρχιακούς ορεινούς δρόμους (π.χ. αλπικά περάσματα) ίσως κάποια από αυτά να είναι κλειστά εκείνη την περίοδο. Καλό θα ήταν να ενημερωθείς από το διαδίκτυο πότε θα ανοίξουν, έτσι ώστε να περάσεις από εκεί αν φυσικά το επιθυμείς και βρίσκονται στη ρότα που έχεις χαράξει.
Εύχομαι να έχεις τον καιρό σύμμαχό σου και οι στόχοι που έθεσες να ευοδωθούν. Καλούς δρόμους και καλούς τερματισμούς να έχεις!
Μερκούρη, αυτές τις μέρες όλως τυχαίως διαβαζω το “τραβερσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά” και πραγματικά νοιώθω εντονα τις στιγμές και τα συναισθήματα που περιγράφεις, γιατί κι εγώ, μολις επέστρεψα απο “ευρωπαϊκό” ταξίδι. Δεν ειναι η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη, αλλα ταξίδι σαν κι αυτό που περιγράφεις, δεν εχω κάνει. Και βεβαια κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρω και Βόρειο Ακρωτήρι. Νασαι καλά που αφιερωνεις τόσο χρόνο για τα ταξιδιωτικά σου και για τις πληροφορίες που προσφέρεις. Οσο γι αυτά που γράφεις για τις ομορφιές που συναντάς στις άλλες χώρες ξέρω οτι είσαι αντικειμενικός, κι αυτό στο λέει κάποιος που ξέρει οτι η Ελλάδα ειναι ανεπανάληπτη, αλλα δεν είναι το κέντρο του κοσμου, ουτε μοναδική…. Καλή συνέχεια σε ότι σχεδιάζεις!!
Φίλε μου Παναγή, να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση καθώς μόλις πριν λίγες ημέρες επέστρεψα από το φετινό οδοιπορικό.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις τον “κόπο” μου, μα πιο πολύ χαίρομαι που με διαβάζουν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι που αντιλαμβάνονται το ύφος ή το πνεύμα των γραπτών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες και εύχομαι να πραγματοποιηθεί κάθε ταξιδιωτική σου προσδοκία. Να είσαι καλά.
Μερκουρη να ξερεις οτι στο βενζιναδικο το ΣΤΟΠ ειναι γι αυτους που μπαινουν απο εθνικη και οχι γι αυτους που κυκλοφωρουν στον παραδρομο.Ευτυχως εισαι καλα .
Όχι φίλε μου. Το STOP στο εν λόγω σημείο είναι γι’ αυτούς που κινούνται στον παράλληλο και όχι στην εθνική. Αυτό μαρτυρά και η φωτογραφία που παραθέτω στην 34η ημέρα του ταξιδιωτικού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Αλλη μια απιστευτη περιπετεια,με δυσκολες συνθηκες ,κυριως ψυχικες…Ο λογος σου ορθος και οι φωτο σου απαιχτες.Ευχομαι να συνεχισεις για παρα πολλα χρονια αυτη την ψυχοθεραπεια ωστε να σε απολαμβανουμε κι εμεις φιλε Μερκ 🙂
Χαίρομαι που σου άρεσε και σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις ευχές σου, φίλε μου Τάσο. Να είσαι καλά!
Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά. Ποιο isle of man κάνε τον γύρο στο Τρίκερι και έλα πες μου Μερκουρη-Στυλιανε.
Μετά χαράς θα σου πω αγαπητέ, όταν θα κάνω τον γύρο στο Τρίκερι. Και ίσως και να μου αρέσει περισσότερο από το IoM. Σίγουρα όμως δεν θα σου πω αυτά τα ηλίθια και ανούσια κλισέ τύπου “σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά”.
Έχει πουθενά στην Ευρώπη σαν την πατρίδα σου τη Συμη που εσύ απαξιώνεις ενώ άλλοι πληρώνουν πολλές χιλιάδες ευρώ για να δουν αυτό το καρτποσταλ?
Αν εσύ κατάλαβες πως την απαξιώνω, προφανώς δεν μπήκες στο πνεύμα των γραφόμενών μου. Καληνύχτα.
Έχει πουθενά σαν την παλιά πόλη της Ρόδου?πηγες Ντουμπρόβνικ πηγές Μόσταρ πηγές Πράγα είναι Ρόδος?
Αγαπητέ, το τι είναι όμορφο είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα και επαφίεται στο προσωπικό γούστο του καθενός. Δεν σημαίνει πως επειδή κάτι αρέσει σ’ εσένα, πρέπει σώνει και καλά ν’ αρέσει και σε όλους. Επίσης, ο κάθε τόπος είναι μοναδικός και έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά και την ιδιαιτερότητά του.
Εγώ προσωπικά δεν ταξιδεύω για να αποδείξω ότι το δικό μου μέρος ή η δική μου χώρα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Λες και δεν υπάρχουν ομορφιές σε άλλες χώρες ή λες και όλη η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται συσσωρευμένη και μόνο στην Ελλάδα! Aλήθεια, έχεις δει τι ομορφιές υπάρχουν σε άλλες χώρες όπως π.χ. στην Νορβηγία; Τα ταξίδια κατάφεραν να μεγαλώσουν τον μικρόκοσμό μου (ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο σε μία χώρα αλλά σε 45 μέχρι τώρα), άρα μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά απ’ ότι τα έβλεπα πριν. Και σίγουρα, ταξιδεύοντας κατέρριψα πολλούς μύθους.
Κι αν θες την προσωπική μου άποψη (γιατί απ’ ότι κατάλαβα, θεωρείς λανθασμένα πως απαξιώνω την ομορφιά της χώρας μου), μια από τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας είναι τα πολλά μικρά και μεγάλα κατοικήσιμα νησιά που της προσδίδουν μια ανεπανάληπτη ομορφιά που δύσκολα συναντάς σε άλλες χώρες.
Κλείνοντας, για το Isle of Man που αναφέρθηκες στο πρώτο σου σχόλιο, το γράφω στο ταξιδιωτικό πως δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα ούτε από άποψη φυσικής ομορφιάς αλλά και ούτε από άποψη οδηγικής απόλαυσης. Προφανώς διέφυγε της προσοχής σου. Όπως επίσης, σε αυτό το ταξιδιωτικό, δεν ενθουσιάστηκα από το Hallstatt ή από το Plitvice σε παλαιότερο ταξιδιωτικό. Αυτό δεν σημαίνει πως τα απαξιώνω, απλά καταθέτω την προσωπική μου άποψη ή αίσθηση αν θες και φυσικά χωρίς να έχω πρόθεση να την επιβάλλω.
Αυτά τα ολίγα …
Ναι ειδικά η Νορβηγία πολύ όμορφη χώρα τι να σου πω…για αυτό οι Νορβηγοί κατακλύζουν Ρόδο Κω Κάρπαθο Κέρκυρα Κάλυμνο κάθε καλοκαίρι…και αν θες να δεις φιόρδ πήγαινε στη λίμνη Πλαστήρα.
Η ομορφιά της Ελλάδος δεν είναι μόνο τα νησιά και το ανεπαναληπτο αιγαιοπελαγίτικο αρχιπέλαγος αλλά και η ενδοχώρα.Θεσσαλια και Χαλκιδική έχουν τρομερές παραλίες μην πούμε για Ηπειρο-Συβοτα μην πάμε και Καλαμάτα η Μάνη…
Όλοι εσείς που πάτε εξωτερικό γυρίστε πρώτα τη χώρα σας μαγευτειτε και μετά πείτε μας για Στάρι Μοστ (έχει και εδώ γεφύρι της Άρτας,φαράγγι Πορτιτσας κτλ) Cinque Terre (η Πάργα σε χαλάει) Ibiza (έχουμε εδώ Μύκονο που θέλει 10 Ιμπιθες).ενδεικτικά παραδείγματα.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που κάποιος από εμάς θελήσει να ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα σου προσκομίσει μια λίστα με μέρη της Ελλάδας που έχει επισκεφθεί. Και κατόπιν έγκρισης και σχετικής άδειας που θα του προσκομίσεις, μπορείς να του επιτρέψεις να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας.
Ήξερα ότι θα το γυρίσεις στην ειρωνειουλα καθότι εμείς εδώ είμαστε τριτοκοσμικοί Βαλκάνιοι χριστιανοταλιμπαν ενώ οι εξ ορισμού ρατσιστές μουσουλμάνοι πχ της Βοσνίας ή του Κοσόβου είναι πολιτισμένοι…οι Γερμανοί επίσης φίλοι μας…άνθρωπος που δεν έχει γυρίσει την Ελλάδα και δεν εκτιμάει το πιο όμορφο νησί ίσως παγκοσμίως καλό θα ήταν να ξεκινήσει πριν εκφέρει άποψη κύριε 45 χώρες.52 νόμους και 15 νησιά πιστεύω καλά είμαι.Α πήγα και Κύπρο αν θεωρείτε εξωτερικό Ξετρελαθηκα (τυχαίο?κομμάτι της Ελλάδος μας και αυτή).άντε μέχρι το Τρίκερι να μείνεις με.το στόμα ανοιχτό και άσε τη Μπάνια Λουκα.
Α, μάλιστα! Μετά από χιλιάδες χιλιόμετρα που έχω γράψει σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της Ελλάδας, τελικά έμαθα πως δεν την έχω γυρίσει. Τζάμπα κι ο κόπος μου δηλαδή …
Άλλα γράφω, άλλα καταλαβαίνεις, άλλα αντ’ άλλων γράφεις. Προφανώς δεν διαβάζεις προσεκτικά αυτά που γράφω ή δεν είσαι σε θέση να τα καταλάβεις. Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση.
Γειά χαρά!
Φίλε Μερκούρη, χαίρομαι πάρα πολύ να σε διαβάζω γιατί ταξιδεύεις και εμένα με τον τρόπο σου!!! Μετά τη Νορβηγία, περίμενα οδοιπορικό σου πως και πως!
Να είσαι καλά να γράφεις χιλιόμετρα και να μας μεταφέρεις τις όμορφες εικόνες που αποκομίζεις!!! Αναμένουμε για την επόμενη εξόρμηση σου! 🙂
Ευχαριστώ φίλε μου Κυριάκο, με κάνεις να χαίρομαι! H επόμενη εξόρμηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και το μόνο που απομένει, είναι να γραφτεί και να είναι στην οθόνη σου. Ελπίζω και εύχομαι να μην καθυστερήσει τόσο πολύ όσο η παρούσα …
Να είσαι καλά!
Μερκούρη φίλε μου, σ΄ ευχαριστούμε για αυτό το ακόμα ένα υπέροχο και πλήρες ταξιδιωτικό. Για μένα είσαι σταθερή αξία του ταξιδιωτικού μοτοσυκλετισμού, με ενέπνευσες με τη Νορβηγία, το ξανακάνεις τώρα. Πολλοί πάνε, πολλοί έρχονται, λίγοι όμως έχουν το χάρισμα να βλέπουν από τη δική σου οπτική γωνία, όχι μόνο το δρόμο και τις ομορφιές του, αλλά την τοποθέτηση από τη σωστή γωνία του δικυκλιστή που εξερευνά τον κόσμο.
Θα κρατήσω για τροφή όλων εμάς που ακόμα δεν έχουμε γευτεί αυτή τη μαγεία της Σκωτίας, τη φράση σου από την Ημέρα 19η: Πέμπτη 16 Ιουλίου:
“Σκωτία, μια χώρα ειδικά φτιαγμένη για τον μοτοσυκλετιστή”
Με το καλό στο επόμενο Μερκούρη!
Εγώ σ’ ευχαριστώ φίλε μου, Στράτο! Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμένα να διαβάζουν τα ταξιδιωτικά μου και συνάμα να μου εκφράζουν την εκτίμησή τους, άνθρωποι και ταξιδευτές όπως εσύ.
Είμαι βέβαιος πως τόσο η Σκωτία όσο και η Ιρλανδία, θα σε μαγέψουν. Ο δε “Πάνθηρας” θα σε διασκεδάσει στους καταπληκτικούς δρόμους των Highlands.
Καλούς δρόμους να έχεις αδερφέ μου!